Νόμος το δίκιο του εργάτη

Τα τελευταία επεισόδια της επίθεσης στο ΚΚΕ με το χυδαίο αντικομμουνισμό της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, τον γκεμπελισμό του ΛΑ.Ο.Σ. και τα συχνά δημοσιεύματα στον αστικό Τύπο ενάντια στη δράση των κομμουνιστών, στρέφονται ευθέως ενάντια στο λαό και θέτουν ένα κομβικό για τους αστούς ζήτημα. Τα λεγόμενα όρια της νομιμότητας του λαϊκού κινήματος, της διεκδικητικής δράσης των ανθρώπων του μόχθου για την υπεράσπιση των κατακτήσεών τους, για το δικαίωμά τους να ζουν αξιοπρεπώς, που το καταστρέφει η πολιτική των κυβερνήσεων του κεφαλαίου, η οποία βεβαίως με τους νόμους που ψηφίζουν τα αστικά κόμματα εφαρμόζεται. Προβάλλουν το θέμα αν η δράση της εργατικής τάξης, με τις μορφές πάλης που αποφασίζουν τα συνδικάτα της, δράση που στηρίζει το ΚΚΕ, κινείται εντός «συνταγματικών πλαισίων». Αν δηλαδή οι λαϊκοί αγώνες είναι νόμιμοι. Για παράδειγμα, τη μία είναι η απεργία στα λιμάνια και η δήθεν ζημιά στον τουρισμό, την άλλη είναι το κλείσιμο δρόμων από τα συλλαλητήρια και ...η δυσκολία στη μετακίνηση, ή η αποφασιστικότητα να γίνονται οι απεργίες όταν τα αστικά δικαστήρια τις βγάζουν «παράνομες», αυτή η δράση χαρακτηρίζεται «παράνομες ενέργειες».

Αυτό που επιδιώκουν οι εκμεταλλευτές του συστήματος είναι να περάσουν με «φωτιά και σίδερο» τα αντιλαϊκά μέτρα και οι εργάτες να αποδεχτούν να τσακίζεται η ζωή τους χωρίς να αντιδρούν, αφού αυτό το τσάκισμα έγινε νόμος του κράτους. Να παροπλίσουν τους εργαζόμενους επιδιώκουν, οι οποίοι αγωνίζονται κόντρα στα αντιλαϊκά μέτρα που βαθαίνουν την εκμετάλλευση. Ετσι θα βγαίνει παράνομος όποιος αντιδρά στο μνημόνιο που υπέγραψε η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με την ΕΕ, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο με τη στήριξη του ΛΑ.Ο.Σ. και τη συναίνεση της ΝΔ. Να θεωρείται παράνομος όποιος απεργεί για την παρεμπόδιση και στην πορεία κατάργηση των νόμων που βάζουν ταφόπλακα στα εργασιακά, ασφαλιστικά και δημοκρατικά δικαιώματα των εργατών και των άλλων μεροκαματιάρηδων και μικροεπαγγελματιών. Θέλουν να αμφισβητηθεί το δικαίωμα του λαού στην υπεράσπιση της ζωής του. Δεν μπορούν να στηρίξουν την αστική πολιτική με επιχειρήματα που να χειραγωγούν τους εργαζόμενους πείθοντας ότι αυτοί οι νόμοι είναι ωφέλιμοι για τους ίδιους.

Οι εργάτες μόνο αν αμφισβητήσουν το νόμο των αστών που τους καταστρέφει τη ζωή, είτε λέγεται μνημόνιο, είτε λέγεται νομιμοποιημένη εκμετάλλευση, ξεζούμισμα με ελαστικές μορφές απασχόλησης, είτε αστική Δικαιοσύνη που βγάζει παράνομες και καταχρηστικές τις 9 στις 10 εργατικές απεργίες, έχουν να περιμένουν ουσιαστική βελτίωση της θέσης τους. Αυτό εκφράζει το σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη και όχι τα κέρδη του κεφαλαιοκράτη». Τη δυνατότητα - αναγκαιότητα να αμφισβητηθεί η εξουσία των μονοπωλίων. Οι εργάτες, τα άλλα λαϊκά στρώματα να επιβάλουν τα δικά τους συλλογικά συμφέροντα. Ετσι κινήθηκε πάντα ο τροχός της ιστορίας προς τα μπρος, με κινητήρια δύναμη την ταξική πάλη. Ο καπιταλισμός δεν είναι αιώνιος. Η οργάνωση στα ταξικά συνδικάτα, η ενημέρωση και μαχητική δράση στους χώρους δουλειάς, η ένταση των αγώνων, οι απεργίες που βάζουν εμπόδια στους καπιταλιστές, όπως και η σημερινή πανεργατική απεργία με το ΠΑΜΕ, αυτό το σκοπό έχουν, συνδέοντας την υπεράσπιση κατακτήσεων και τη διεκδίκηση δικαιωμάτων της λαϊκής οικογένειας, με το δρόμο που θα ωριμάζει, θα δημιουργεί προϋποθέσεις για τη συνολική ρήξη με την εξουσία του κεφαλαίου.