«Πάντως κάδος ανακύκλωσης δεν σκοπεύουμε να γίνουμε...»

«Πάντως κάδος ανακύκλωσης δεν σκοπεύουμε να γίνουμε»

Τάδε έφη ο Πάνος Σκουρλέτης, εκπρόσωπος Τύπου ΣΥΡΙΖΑ σε συνέντευξή του στη «REAL NEWS» 1/12/2013, 

Αμ, θα γίνεται και θα παραγίνεται, γιατί και τον κάδο φτιάξατε, και στην ανακύκλωση ποντάρατε και για την αειφορία του καπιταλιστικού συστήματος δουλεύετε.

Τώρα θα μου πείτε με ποια κυβέρνηση, με ποια κόμματα και με ποια πρόσωπα, είναι άλλο θέμα. Σιγά μην την νοιάζει την αστική τάξη, άλλωστε το λέει και το άσμα «οι κυβερνήσεις πέφτουνε, μα η αγάπη μένει» και οι αγάπες των οπορτουνιστών, ανεξάρτητα αν ήταν ευκαιριακές, εποχιακές, ρίζωσαν σε παλιές και νέες κολεγιές, στους δήμους και τις περιφέρειες, στην κοινή πολιτική τους στην ΕΕ και φυσικά στο εργατικό κίνημα, εκεί και αν στήθηκαν κάδοι ανακύκλωσης. 

ΚΟΜΜΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ: Ρεζέρβα του συστήματος που δε θέλει να μένει άλλο στον πάγκο...

Το ΚΕΑ βρίσκεται μάλιστα αυτήν την περίοδο μπροστά σε προσυνεδριακή διαδικασία. Το Συνέδριό του θα πραγματοποιηθεί τον επόμενο μήνα στη Μαδρίτη. Αυτό το Συνέδριο προβάλλεται από τον αστικό Τύπο ως αυτό που θα επικυρώσει την υποψηφιότητα του Αλ. Τσίπρα, επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, για πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, και θα αποφασίσει το πολιτικό πλαίσιο του ΚΕΑ, του κύριου φορέα του ευρωπαϊκού οπορτουνισμού, για τις Ευρωεκλογές. Η ίδια η υποψηφιότητα από μόνη της μαρτυρά το πόσο τάχα εναντιώνονται ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΕΑ στην ΕΕ, στον εχθρικό για το λαό χαρακτήρα της, αφού δεν κρύβουν την ανυπομονησία τους να αναλάβουν οφίτσια-κλειδιά και τη θέση πρώτου στελέχους της ΕΕ στην προώθηση της αντεργατικής επίθεσης των μονοπωλίων σε βάρος των εργαζομένων της Ευρώπης. 

Το αληθινό πρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ

Με συνεχείς προσπάθειες, απ' την επίσκεψη του Αλ. Τσίπρα στο Τέξας, μέχρι την πρόσφατη μάχη για την προστασία των κερδών της εγχώριας φαρμακοβιομηχανίας, επιχειρεί ο ΣΥΡΙΖΑ να περάσει με επιτυχία στις εξετάσεις της άρχουσας τάξης για την επιλογή κατάλληλων κυβερνητικών σχημάτων της επόμενης μέρας. Η αποστολή του δεν είναι εύκολη. Αφενός πρέπει να πείσει ότι ωρίμασε και μπορεί να αξιοποιηθεί πολιτικά ως νέος σοσιαλδημοκρατικός πυλώνας, μιας αστικής κυβέρνησης συνεργασίας. Αφετέρου ότι έχει την ικανότητα να εγκλωβίζει ως οπορτουνιστικό ρεύμα το κίνημα και να το στοιχίζει πίσω απ' τους στρατηγικούς στόχους της αστικής τάξης.