Εκ προμελέτης - Τι είναι επιτέλους το Μάαστριχτ;

Βρισκόμαστε "αισίως" στα τέλη του 2ου χρόνου μνημονίου με τις συνέπειες πια γνωστές, ορατότατες και αισθητότατες από την τεραστια πλειοψηφία του πληθυσμού. Το σκάσιμο της χρηματοπιστωτικής φούσκας το 2008 επιτάχυνε την κρίση του καπιταλιστικού συστήματος και έφερε στο προσκήνιο και στην καθημερινή συζήτηση, ζητήματα που πριν ήταν βαρετά και ανούσια για το μέσο πολίτη και εργαζόμενο.
Πως φτασαμε όμως εδώ;

Η κρίση

Λόγω της τεράστιας έκθεσης των τραπεζικών κεφαλαίων σε χάρτινες επενδύσεις κρατικών ομολόγων, η καπιταλιστική αυτή συστημική κρίση  εμφανίστηκε ως κρίση κρατικών χρεών.

 Μετα το σκάσιμο της φουσκας των Αμερικάνικων ακινήτων οι τράπεζες που έπρεπε να προστατέψουν τα ενεργητικά τους από το ρίσκο μιας πιθανής κατάρρευσης,

ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ ΜΕ ΟΜΙΛΗΤΡΙΑ ΤΗΝ ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ (VIDEO)

Ξέρουμε με ποιες δυνάμεις έχουμε να κάνουμε

Στη χώρα μας, η έννοια αριστερά ταυτίστηκε με την ΕΔΑ, η οποία εξελίχθηκε σε ενιαίο κόμμα, ενώ ήταν συμμαχία. Πίσω από τον όρο αριστερά κουκουλώθηκαν διαφορές ανάμεσα σε κομμουνιστές, σοσιαλιστές, προοδευτικούς, δημοκράτες.

Σκέψεις γύρω από την διεθνή αντικομμουνιστική προπαγάνδα

ΑΠΟ ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΦΑΚΕΛΟΣ
Στο θέμα του αντικομμουνισμού και της προπαγάνδας έχουμε και στο παρελθόν αναφερθεί, εξετάζοντας ορισμένες τις πτυχές. Φυσικά μια ευρύτερή της ανάλυση ξεφεύγει τόσο από τον σκοπό του ιστολογίου όσο και από το γνωστικό μας περιεχόμενο.

Η σχέση διεθνούς και εγχώριου αντικομμουνισμού είναι αν όχι καταφανής τουλάχιστον πρόδηλη. Όπως και πολλές άλλες πτυχές της πολιτικής προπαγάνδας, ο αντικομμουνισμός εμφανίζει και αυτός ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά, μορφώματα και πρότυπα τα οποία όχι μόνο εμφανίζονται διακρατικά αλλά και διαχρονικά. Φυσικά, τέτοιες ομοιότητες προβάλλουν ευκολονόητες εάν κανείς αναλογισθεί τον παγκόσμιο ενορχηστρωτή του αντικομμουνισμού. Το παγκόσμιο κεφάλαιο χαρακτηρίζεται από ενότητα ταξική και ως εκ τούτου και από ενότητα στην ανάγκη προάσπισης της κερδοφορίας του απέναντι στο παγκόσμιο προλεταριάτο. Κάτω από αυτές τις συνθήκες εμφανίζεται και μια ενότητα προπαγάνδας απέναντι στο παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα. Από αυτή την ενότητα ξεπηδούν λοιπόν τα διεθνή αντικομμουνιστικά πρότυπα. Ας δούμε παρακάτω μερικά από αυτά: 

Πόσο «επιτίθεται» το σύστημα στο ΣΥΡΙΖΑ;

-- Τις τελευταίες μέρες τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ καλλιεργούν τη φιλολογία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τάχα δέχεται σφοδρή επίθεση από τα ΜΜΕ και το κατεστημένο, επειδή είναι, λένε, «επικίνδυνος» για το σύστημα. 

Τι πραγματικά συμβαίνει;

Είναι τέτοιος ο ντόρος που σηκώνεται προκειμένου να εμφανιστεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δήθεν πολεμιέται από το σύστημα για τις φιλολαϊκές του θέσεις, που σε βελγικό δικτυακό τόπο υπάρχει κάλεσμα συλλογής υπογραφών για να «εκφραστεί η αλληλεγγύη στο ΣΥΡΙΖΑ», ο οποίος, όπως λέει το κάλεσμα, «δέχεται αφάνταστες επιθέσεις από όλα τα μεγάλα ΜΜΕ και τα άλλα κόμματα, για να παραιτηθεί από τις δεσμεύσεις του να μην πληρώσει το χρέος και να ακυρώσει τα μέτρα λιτότητας, αλλά προς το παρόν αντέχει! Αυτό συμβαίνει παρά το γεγονός ότι τα άλλα κόμματα και οργανώσεις της αριστεράς εξακολουθούν να μην εκφράζουν την παραμικρή αλληλεγγύη στο ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλ. Τσίπρα, όταν προφανώς δεν τους επιτίθενται με ανήκουστη βία (αυτό ισχύει ιδιαίτερα για το ελληνικό Κομμουνιστικό Κόμμα)»!

Κίβδηλα διλήμματα για υφαρπαγή ψήφων

Επιμένει στην πλαστή γραμμή «μνημόνιο - αντιμνημόνιο» και δηλώνει πίστη στην αντιλαϊκή Ευρωένωση

Συντηρεί τον αποπροσανατολιστικό «σκυλοκαυγά» με τη ΝΔ, αλλά και τις επιζήμιες αυταπάτες στον λαό ο ΣΥΝ, ο οποίος έδωσε χτες στη δημοσιότητα την απόφαση της ΚΠΕ, που συνεδρίασε την περασμένη Κυριακή. Μ' αυτήν «αποκοιμίζει» τους εργαζόμενους ότι «η χώρα μπαίνει σε μια νέα φάση μεγάλων αλλαγών» και υπεραμύνεται της ψευδαίσθησης για «νέο κλίμα που παρατηρείται στην Ευρώπη» το οποίο, ισχυρίζεται, «δημιουργεί καλύτερες προϋποθέσεις αλλαγών στην κλίμακα της Ευρώπης».

Αυτό για την εσωτερική κατανάλωση. Γιατί αλλού ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει άλλη γλώσσα, όπως δείχνουν οι δηλώσεις τουΓ. Δραγασάκη στο γερμανικό περιοδικό «Σπίγκελ». Σύμφωνα με το περιοδικό, «δεν είναι όλοι στις γραμμές της νέας πολιτικής δύναμης υπερβολικά αισιόδοξοι, ο Γιάννης Δραγασάκης υποψιάζεται ότι θα είναι δύσκολο για τον ηγέτη του κόμματός του να τηρήσει τις υποσχέσεις του. Ο Δραγασάκης λέει (...) "χωρίς βοήθεια, δεν μπορούμε να επιβιώσουμε" (...)

Απαντούν στους «αριστερούς» υπονομευτές των αγώνων τα ναυτεργατικά σωματεία

Ανακοίνωση με αφορμή προκλητικές δηλώσεις στελεχών της ΔΗΜΑΡ και του ΣΥΡΙΖΑ υπέρ των εφοπλιστών

«Οι δηλώσεις του Μ. Ματσαγκάνη (υποψήφιου βουλευτή της ΔΗΜΑΡ) και του Ευκ. Τσακαλώτου (βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ) στο Ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ για τις αμοιβές των μαγείρων του Εμπορικού Ναυτικού (3.500 ευρώ αποδοχές μάγειρα έναντι 2.100 ενός ερευνητή σε πανεπιστήμιο) δεν προσβάλλουν μόνο τις γενικές υπηρεσίες αλλά το σύνολο των Ελλήνων ναυτεργατών, των εργαζομένων, ενοχοποιούν τους αγώνες του εργατικού κινήματος για την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών τους». Αυτό επισημαίνεται σε ανακοίνωση που εξέδωσαν χτες τα ναυτεργατικά σωματεία Πανελλήνια Ενωση Μαγείρων (ΠΕΕΜΑΓΕΝ), ΠΕΜΕΝ και ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ, δίνοντας την κατάλληλη απάντηση στις πρόσφατες δηλώσεις των παραπάνω εκπροσώπων του ΣΥΡΙΖΑ και της ΔΗΜΑΡ που αφού ...

Μην τους κάνεις το χατίρι να αποδυναμώσουν το ΚΚΕ

Οι δύο νέοι πόλοι που διαμορφώνονται στο αστικό πολιτικό σύστημα είναι η κεντροδεξιά από τη μια, με τη ΝΔ να ξανασυσπειρώνει δυνάμεις από το χώρο τους, όπως π.χ. η Ντ. Μπακογιάννη, και την κεντροαριστερά, με την επιχείρηση αναμόρφωσης της σοσιαλδημοκρατίας από την άλλη, με πυρήνα το ΣΥΡΙΖΑ. Και οι δύο πόλοι, παρά τη φαινομενική όξυνση της μεταξύ τους αντιπαράθεσης (και με ΝΔ - ΠΑΣΟΚ το ίδιο γινόταν), παρά τις επιμέρους διαφορές, έχουν στρατηγικά την ίδια ρότα. Υπέρ της ΕΕ, της ευρωζώνης και του ευρώ, ενώ όταν μιλούν για ανάπτυξη μιλούν για ανάπτυξη των επιχειρηματιών. Οποιος από τους δυο πόλους κι αν κάνει κυβέρνηση, την άλλη μέρα θα βρεθεί να διαχειρίζεται την αντιλαϊκή πολιτική, θα βρεθεί σε μια κυβέρνηση δεμένη με τις δεσμεύσεις απέναντι στην ΕΕ όλων των προηγούμενων αστικών κυβερνήσεων. Και οι δύο μιλούν για επαναδιαπραγμάτευση των συμφωνιών, αλλά η ΕΕ λέει ότι... «η Ελλάδα πρέπει να τηρήσει τις δεσμεύσεις της». Αυτές οι «δεσμεύσεις», που απορρέουν από τη στρατηγική της ΕΕ, είτε οι «δεσμεύσεις» των μνημονίων, της δανειακής σύμβασης και του «κουρέματος» του χρέους (όλα πάνε πακέτο), είναι ντε φάκτο αντιλαϊκές, αντεργατικές, συμπιέζουν λαϊκά εισοδήματα, δικαιώματα και κατακτήσεις. Η ΝΔ, η κεντροδεξιά, είναι αναφανδόν με το ευρώ, την ίδια αντιλαϊκή πολιτική θα εφαρμόσει. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι επίσης με το ευρώ, την ευρωζώνη και τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Επομένως, αυτή την πραγματικότητα θα διαχειριστεί, το αντιλαϊκό πλαίσιο της ΕΕ, αλλά και τις απαιτήσεις των μεγαλοεπιχειρηματιών για ανάπτυξη, την οποία στηρίζει.

Οι μεγαλοεπιχειρηματίες, η ΕΕ, τα αστικά κόμματα, με δεδομένη την οικονομική κρίση,

Για τα μάτια του ΟΛΑΝΤΡΕΟΥ...

Τις τελευταίες μέρες παρατηρήθηκε ένας μικρός συνωστισμός στο Μέγαρο των Ηλυσίων Πεδίων. Δυστυχώς, ο νέος του ένοικος, Φρ. Ολάντ, δεν μπόρεσε να ικανοποιήσει την επιθυμία όλων των θαυμαστών του και να τους προσφέρει μια συνάντηση. Που αυτοί, όντας και διεκδικητές της αστικής διαχείρισης στην Ελλάδα, θα αξιοποιούσαν δεόντως στην τρέχουσα προεκλογική περίοδο. Πρώτος και καλύτερος κατέθεσε αίτημα συνάντησης ο Αλ. Τσίπρας. Εφαγε, όμως, «πόρτα» κατά το κοινώς λεγόμενο, καθώς ο Γάλλος Πρόεδρος διεμήνυσε πως το πρωτόκολλο επιτάσσει να συναντιέται με αρχηγούς κρατών και όχι κομμάτων. Η αρχική αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν για γέλια και για κλάματα. Φτάνοντας η «Αυγή» να γράψει το ανεκδιήγητο ότι παρενέβη η Μέρκελ για να μη γίνει η συνάντηση. Μετά ο Αλ. Τσίπρας πέρασε στην αντεπίθεση και προχτές, απ' το Παρίσι όπου βρέθηκε, υπέδειξε στον Ολάντ ότι μπορεί να μη συναντιέται μαζί του αλλά δεν μπορεί να γίνει «Ολαντρέου»

Η Λιάνα Κανέλλη στο Kontra chanel (VIDEO)

Νέο, ωραίο, μνημόνιο ψάχνει ταίρι… Νο 2.

Σε συνέχεια του χτεσινού κειμένου, προσπαθούμε να συλλέξουμε τις καταστροφικές αλλαγές που έφεραν στην ζωή μας τα μνημόνια και τα μεσοπρόθεσμα των προδοτικών κυβερνήσεων, των ξεπουλημένων εγκληματιών, που ακόμη κυκλοφορούν ελεύθεροι και διεκδικούν και την ψήφο μας! Χτες είχαμε τα οικονομικά μέτρα, σήμερα τα εργασιακά-ασφαλιστικά. Μερικά από αυτά:

Το χρονικό όριο της χρήσης του καθεστώτος της ενοικιαζόμενης εργασίας επεκτάθηκε από 18 μήνες που ίσχυε διαδοχικά σε 36 μήνες.

Η εκ περιτροπής εργασία επεκτάθηκε διαδοχικά από το χρονικό όριο των 6 μηνών στους 9 μήνες.

Επέκταση συμβάσεων ορισμένου χρόνου από 2 χρόνια σε 3.

Κατάργηση του 8ωρου, μέσα από 10ωρο χωρίς αμοιβή για τις 2 πρόσθετες ώρες εργασίας… (το είπανε διευθέτηση χρόνου εργασίας!!!).

ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Σε ρόλο 13ης συνιστώσας...

«Το εκλογικό αποτέλεσμα αποτελεί μια σημαντική νίκη του λαού που επιφύλαξε μια συντριπτική ήττα στο "μαύρο μέτωπο" του Μνημονίου και στράφηκε κατά κύριο λόγο προς την Αριστερά...».

«Η ενίσχυση της Αριστεράς, η μεγαλύτερη από το 1958, είναι καρπός της συσσωρευμένης οργής και αγανάκτησης από τις πολιτικές των μνημονίων, των αγώνων που αναπτύχθηκαν το προηγούμενο διάστημα... Το μήνυμα της κάλπης δίνει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στους εργαζόμενους και όλο το λαό για να κλιμακώσουντους αγώνες τους».

Το παραπάνω απόσπασμα θα μπορούσε να είναι από άρθρο της «Αυγής» ή τμήμα κάποιας ανακοίνωσης του ΣΥΡΙΖΑ. Ομως, είναι απόσπασμα από την Απόφαση του Πανελλαδικού Συντονιστικού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που φανερά καλλιεργεί αυταπάτες για το νέο ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ.

***

Η απόφαση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δε λέει κουβέντα για την επιχειρούμενη αναμόρφωση