Με το μύθο της λαϊκής συναίνεσης, που καλλιέργησαν συστηματικά και μεθοδευμένα πολιτικά κόμματα, ΜΜΕ και κατά παραγγελία δημοσκοπήσεις, να εμφανίζει φαινόμενα κατάρρευσης, η αστική τάξη παίζει κυριολεκτικά τα ρέστα της. Κι όπως πάντα, είναι διατεθημένη να κυνηγήσει κουνούπια με... καραμπίνα. Κωμική σε βαθμό επικινδυνότητας, η εξουσία ανασσύρει όπως-όπως και εντελώς άγαρμπα από τις κάσες και τις αραχνιασμένες ντουλάπες όλα τα προπαγανδιστικά όπλα της και την πατροπαράδοτη μαζική καταστολή.
Κι αν τα εργασιακά δικαιώματα γύρισαν στο 1950, ο πολιτικός λόγος επιστρέφει στο μεσοπόλεμο, επί εποχής του «λαού των νομιμοφρόνων».
Κι όπως λέει η παροιμία: το χρήμα και ο έρωτας δεν κρύβονται.