ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ: Ποτισμένος με τη στρατηγική της διαχείρισης.

«Χαιρετίζουμε τη συσπείρωση και παλλαϊκή κινητοποίηση που παρατηρείται στη Γαλλία, στην οποία δεν υπάρχει η εσωτερική παθολογία που παρατηρείται στη χώρα μας, με τα φαινόμενα της διαίρεσης των εργατικών δυνάμεων, που υιοθετεί το ΚΚΕ» (Από συνέντευξη Τύπου του προέδρου του ΣΥΝ, 20 του Μάρτη 2006).

Πρόκειται για μία απ' τις πολλές δηλώσεις με τις οποίες η ηγεσία του ΣΥΝ πανηγύριζε για τις εξελίξεις στη Γαλλία, με αφορμή το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα για το «ευρωσύνταγμα» και τις νεολαιίστικες κινητοποιήσεις κατά «του συμβολαίου πρώτης πρόσληψης» του Ντε Βιλπέν. 

Ο διευθυντής του ΠΡΙΝ, Γιώργος Δελαστικ, εξυμνεί τον Σαμαρά !

Τελικά είναι να απορεί κανείς, πόσο γρήγορα εκφυλίζεται ο αριστερός υπερεπαναστάτης και μετατρέπεται σε δεξιό οπορτουνιστή της κακιάς ώρας. 
Ο λόγος φυσικά για τον διευθυντή του ΠΡΙΝ, 
αρθρογράφο του Έθνους και  στέλεχος του ΝΑΡ, 
Γιώργου Δελαστίκ, του οποίου η αρθρογραφία στο Έθνος, αντιπροσωπεύει φυσικά τα συμφέροντα των ιδιοκτητών του, Γιώργο και Φώτη Μπόμπολα, 
αλλά δείχνει επίσης ξεκάθαρα πως ο άνθρωπος αυτός, κρεμάει στην εξώπορτα της αστικής εφημερίδας την ταυτότητα (ή την μάσκα??) του "επαναστάτη κομμουνιστή" ! 
Άραγε αυτός ο άνθρωπος, μας δουλεύει ή τον έχουμε παρεξηγήσει και απλά προσπαθεί να βγάλει το ψωμί του κάτω απο αντίξοες συνθήκες ? 
Ένας επαναστάτης, ένας κομμουνιστής, πως αξιολογείται όταν βάζει δημόσια, το προσωπικό του κέρδος και την προσωπική του καριέρα, πάνω απο την σωστή ενημέρωση του κόσμου και τις "κοινωνικές του ανησυχίες" ?

Προτείνουν πρέζα ... οι οικολόγοι.

Τη στιγμή που τα δικαιώματα και οι ελευθερίες του ελληνικού λαού βιάζονται καθημερινά, οι Οικολόγοι Πράσινοι - γνωστοί καλοθελητές του συστήματος - επιδιώκουν να μπει ταφόπλακα σε κάθε αντίδραση και αντίσταση από τα κάτω. 

Με αφορμή την «Παγκόσμια ημέρα κατά των ναρκωτικών» βρίσκουν την ευκαιρία για να επαναλάβουν τις γνωστές και επικίνδυνες θέσεις τους για ένα πρόβλημα που εκτινάσσεται στα ύψη κάτω από τις σάπιες αξίες του καπιταλισμού, της ατομικής λύσης, των αδιεξόδων και της ατομικής φυγής από τη βάρβαρη πραγματικότητα με υποκατάστατα που σκοτώνουν τη ζωή, των ειδώλων - προτύπων παράσιτων μιας κοινωνίας του βούρκου.

Ξεσηκωθείτε! Γενική απεργία Τρίτη και Τετάρτη.

«Καμιά αυταπάτη - ούτε λεπτό χαμένο!» 
Με αυτά τα λόγια το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο καλεί όλους τους εργαζόμενους να βρεθούν στην πρώτη γραμμή της μάχης, να δώσουν όλοι τον καλύτερο εαυτό τους για την επιτυχία της απεργίας, που πρέπει και μπορεί να δώσει «γροθιά» στο μέτωπο της πλουτοκρατίας και των υπηρετών της.

Να σημάνει, λοιπόν, συναγερμός σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά, να «νεκρώσουν» τα εργοστάσια, τα γιαπιά, τα γραφεία, τα μαγαζιά, τα λιμάνια, να μην κινηθεί καράβι.

Η εβδομάδα που έρχεται είναι μια κρίσιμη στιγμή, μια καμπή στην ταξική πάλη της χώρας μας. Αλλος δρόμος από τη λαϊκή οργάνωση και πάλη ενάντια στα μονοπώλια δεν υπάρχει. Το ΠΑΜΕ καλεί τον εργατόκοσμο να βγει σε δρόμους και πλατείες από αύριο Δευτέρα κιόλας, καταγγέλλοντας το έγκλημα που συντελείται σε βάρος των λαϊκών κατακτήσεων και αναγκών, καλώντας σε παλλαϊκό ξεσηκωμό.

Μαύρα λόγια...

1. Οσο κι αν προσπαθώ να την αποφύγω, η ψυχαναλυτική μέθοδος είναι επίκαιρη και απαραίτητη όσο ποτέ. 
Ο νωθρός Γιωργάκης, που ελπίζει στη μετά θάνατον παραμονή του στην εξουσία, κατέστησε αυτόχειρα τον χειρότερο εχθρό του αναθέτοντάς του τη διακυβέρνηση της χώρας. 
Για πρώτη φορά η λογική εγκατέλειψε δύο ανθρώπινα πλάσματα μόνο και μόνο γιατί δεν άντεχε το μέτριο πνεύμα τους.

2. Η αξιοθρήνητη κατάσταση των βουλευτών την κυβέρνησης βρίσκεται σε συνεχή έξαρση.

Αντιδραστικές κατευθύνσεις για ωμή παρέμβαση στη λειτουργία των κομμάτων.

Ξεκάθαρη και απροκάλυπτη παρέμβαση στη λειτουργία, την οργάνωση, τη δομή, την πολιτική και τη δράση των πολιτικών κομμάτων επιχειρούν οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί, εκφράζοντας τους βαθύτερους πόθους της πλουτοκρατίας για κόμματα που θα υπηρετούν αποκλειστικά τα μονοπώλια και τη στρατηγική τους, θα χειραγωγούν το λαό και θα διασφαλίζουν τη διαιώνιση της αστικής εξουσίας.

Η όλο και πιο ξεκάθαρη επέμβαση των ιμπεριαλιστικών οργανισμών στην εσωτερική λειτουργία των πολιτικών κομμάτων έχει εκφραστεί με πολλούς τρόπους. 

Ο κράχτης και ο ρέκτης.

Αυτό το καλοκαίρι βρωμάει. Μυρίζει τόση σαπίλα που οι περισσότεροι αναρωτιόμαστε αν αντέχεται. Είναι η οσμή που έχει ο αποσυντεθειμένος πολιτικός άνθρωπος, το αριστοτελικό πολιτικό ζώο, όταν τρομάζει αντικρίζοντας την ίδια του την όψη στη γλιστερή επιφάνεια του στάσιμου ποταμιού των λυμάτων της κυρίαρχης ιδεολογίας.

Δε φυσάει όσο χρειάζεται, αλλά τόσο ώστε η μπόχα να ανακυκλώνεται και να περιτυλίγει αποφάσεις κι επιλογές μιας ολιγαρχικής πλειοψηφίας που συσπειρώνεται στον ευκαιριακά μαγικό αριθμό 155 και ίσως κάτι ψιλά, που θα ξεφύγουν απ' τα φίλτρα της σκοπιμότητας.

Απ' τη μεταπολίτευση ως σήμερα χάθηκε τόσος πλούτος! Τόσες δυνατότητες αυτού του τόπου και του λαού εξανεμίστηκαν με αστρικές ταχύτητες και τίμημα ολόκληρες γενιές, ώσπου ζαλίστηκαν και εν μέρει παρέλυσαν μάζες, στρατιές ολόκληρες εργαζομένων, παραδομένες στην ευκαιριακή ευμάρεια της πιστωτικής κάρτας.