Σελίδες

4 Ιουν 2010

¨ΜΙΑ ΠΟΡΝΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ:Η ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ¨

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΤΑΞΑΣ,¨Ο ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΣ ΧΩΡΟΣ¨,ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΟΜΜΟΥΝΑ,ΣΕΛ.6

Το νέο αντιλαϊκό πρότυπο της πράσινης ανάπτυξης


Η σύγκλιση των απόψεων για τις θαυματουργές δυνατότητες της πράσινης οικονομίας είναι πράγματι εντυπωσιακή.

Ο πρωθυπουργός, Γ. Παπανδρέου, ο νέος πρόεδρος της ΝΔ, Αντ. Σαμαράς, και ένα πλήθος ομιλητών προσπάθησαν να μας πείσουν και από το βήμα του Συνεδρίου του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου ότι επιτέλους υπάρχει μια πρόταση που μπορεί να διασφαλίσει ταυτόχρονα τη φιλολαϊκή διέξοδο απ' την κρίση και την προστασία του περιβάλλοντος. Μια πρόταση που μπορεί να αξιοποιήσει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας για να παραχθεί νέος πλούτος, ο οποίος «θα μοιράζεται δίκαια σε όλους», ενώ ταυτόχρονα θα συμβάλει στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Η συγκεκριμένη πρόταση συνο

δεύτηκε από το αναμενόμενο προσκλητήριο ταξικής συνεργασίας για την επίτευξη του νέου εθνικού οράματος.

Το φαινόμενο δεν αποτελεί ελληνική πρωτοτυπία. Από την ΕΕ και το περιβόητο Σχέδιο Ανάκαμψης της Οικονομίας, μέχρι τον Πρόεδρο Ομπάμα στις ΗΠΑ και την ηγεσία του ΟΟΣΑ, όλοι μάς καλούν να βαδίσουμε στο νέο πράσινο μονόδρομο.

Προβάλλουν σαν νέα σανίδα σωτηρίας την κρατική χρηματοδότηση νέων πράσινων επενδύσεων στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, την παραγωγή νέων εμπορευμάτων με λιγότερο ρυπογόνα τεχνολογία (π.χ. πράσινα αυτοκίνητα), την επιβολή πράσινων φόρων.

Αν πιστέψει κανείς τις διακηρύξεις της ΕΕ και της κυβέρνησης, η επενδυτική στροφή στα νέα πράσινα προϊόντα και κλάδους θα οδηγήσει σε ένα δρόμο ανάπτυξης, που θα αφήσει οριστικά πίσω την περιοδική εκδήλωση της οικονομικής κρίσης. Τις ίδιες απατηλές υποσχέσεις ακούγαμε μια δεκαετία πριν για τη δυνατότητα της αειφόρου ανάπτυξης της Πληροφορικής και γενικότερα των κλάδων της «νέας οικονομίας» που θα έστελναν οριστικά στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας την εκδήλωση της κρίσης.

Ο μύθος της διαρκούς ανάπτυξης και ευημερίας για όλους

Ο ισχυρισμός ότι η επένδυση σε νέους ανερχόμενους κλάδους της καπιταλιστικής οικονομίας μπορεί τάχα να ματαιώσει την περιοδική εκδήλωση της κρίσης, οφείλεται σε άγνοια, είτε σε συνειδητή προσπάθεια συσκότισης της βαθύτερης αιτίας της κρίσης υπερπαραγωγής, της κρίσης υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου. Ο συγκεκριμένος ισχυρισμός προσπαθεί να συγκαλύψει την πραγματική αιτία της κρίσης, την υποταγή της κοινωνικής παραγωγής στην καπιταλιστική ιδιοκτησία. Προσπαθεί να κρύψει το πραγματικό πρόσωπο ενός συστήματος, όπου το τι και πόσο θα παραχθεί κάθε φορά δεν καθορίζεται απ' τις κοινωνικές ανάγκες, αλλά απ' το κυνηγητό του μεγαλύτερου, του πρόσθετου κέρδους.

Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο της καπιταλιστικής παραγωγής, κάθε επιχείρηση προσπαθεί όχι μόνο να διατηρήσει, αλλά και να επεκτείνει τη θέση της στην αγορά, να κερδίσει στον καπιταλιστικό ανταγωνισμό, εξασφαλίζοντας πρόσθετο κέρδος.

Κυνηγώντας το πρόσθετο κέρδος επιχειρεί επίσης να εισάγει σύγχρονες, πιο παραγωγικές μηχανές. Τα κεφάλαια που αξιοποιούν την καινοτόμα τεχνολογία αντλούν για ένα διάστημα πρόσθετα κέρδη έναντι των ανταγωνιστών, ώσπου η εφαρμογή της καινοτομίας γενικεύεται.

Ετσι, περιοδικά, μεγαλώνει η ανισομετρία μεταξύ τομέων και κλάδων της οικονομίας, η αναρχία της παραγωγής, η δυσαναλογία μεταξύ παραγωγής και αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων. Ενισχύονται, δηλαδή, οι παράγοντες που οξύνουν την αντίθεση ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και στην ατομική ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων της και εκδηλώνεται η κρίση.

Ο ίδιος ο χαρακτήρας της καπιταλιστικής παραγωγής καθιστά αναπόφευκτη την εμφάνιση της κρίσης.

Το πρότυπο της πράσινης ανάπτυξης ούτε στοχεύει, ούτε μπορεί να αναιρέσει την αιτία που οδηγεί στην περιοδική εκδήλωση της κρίσης. Μια ματιά στο βάθος εκδήλωσης της κρίσης στη Γερμανία και την Ισλανδία, που προβλήθηκαν ως εμβλήματα πρωτοπόρας εφαρμογής των κατευθύνσεων της πράσινης οικονομίας, αρκεί για να προβληματίσει.

Στην πραγματικότητα, η συγκεκριμένη πρόταση επιχειρεί να διαμορφώσει διέξοδο ικανοποιητικής κερδοφορίας για τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια. Στοχεύει στο να διαμορφώσει κίνητρα επενδύσεων, κίνητρα εισαγωγής και αξιοποίησης νέων τεχνολογιών για να δώσει προσωρινή ώθηση στην καπιταλιστική ανάπτυξη. Προωθεί νέες επενδύσεις που αγκαλιάζουν αρκετούς τομείς της οικονομίας απ' την ενέργεια και τη μεταποίηση μέχρι τις μεταφορές και τη βιομηχανία κατασκευών και διασφαλίζουν ένα ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους. Αξίζει να σημειωθεί ότι μόνο η αναγκαία χρηματοδότηση των προτεινόμενων μέτρων για την κλιματική αλλαγή στις αναπτυσσόμενες χώρες φτάνει τα 100 δισ. ευρώ ετησίως μέχρι το 2020.

Η νέα επενδυτική πρόταση της άρχουσας τάξης συνοδεύεται, φυσικά, με την προσπάθεια αύξησης του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, επέκτασης των «μαύρων» εργασιακών σχέσεων ελαστικής - προσωρινής απασχόλησης, νέας αφαίρεσης ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Η εφαρμογή του Ευρωπαϊκού Σχεδίου για την Ανάκαμψη της Οικονομίας αποδεικνύει ότι η βελτίωση της κερδοφορίας δε συμβαδίζει με τη βελτίωση της κατάστασης της εργατικής τάξης. Η ανεργία στην ΕΕ σημειώνει απανωτά ρεκόρ δεκαετίας, όπως και το ποσοστό των εργαζομένων που βρίσκεται κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας. Το 2010 αναμένεται περαιτέρω αύξηση του αριθμού των ανέργων, παρά την αναμενόμενη ανάκαμψη του ρυθμού ανάπτυξης στην ΕΕ.

Το σύνολο των δικαιωμάτων θυσιάζεται για να συγκρατηθεί η πτώση του ποσοστού κέρδους. Παράλληλα, μεθοδεύεται η αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος για να διασφαλισθεί η πρόσθετη κρατική χρηματοδότηση των πράσινων μονοπωλιακών ομίλων. Αφαίμαξη που περιλαμβάνει πράσινους φόρους και νέα πράσινα τέλη στο όνομα της προστασίας του περιβάλλοντος. Στη Δανία, που έχει ανακηρυχθεί από τον Γ. Παπανδρέου πρότυπο της πράσινης ανάπτυξης, επικρατεί πλήρης «απελευθέρωση» των απολύσεων, ελαχιστοποίηση των κρατικών ασφαλιστικών εισφορών και το υψηλότερο ευρωπαϊκό ποσοστό συμμετοχής περιβαλλοντικών φόρων στο σύνολο των φορολογικών εσόδων.

Στην πραγματικότητα, στο μόνο που μπορεί να συμβάλει το συγκεκριμένο πρότυπο είναι σε μια προσωρινή ανάκαμψη των ρυθμών κερδοφορίας και καπιταλιστικής ανάπτυξης, η οποία θα στηριχθεί στη συνεχή προσπάθεια συμπίεσης της τιμής της εργατικής δύναμης, στην αύξηση της σχετικής εξαθλίωσης της εργατικής τάξης, συγκριτικά με τον αυξανόμενο πλούτο που παράγεται. Οι εργαζόμενοι γνωρίζουν απ' την πείρα τους ότι ο υψηλός ρυθμός ανάπτυξης και κερδοφορίας πριν την εκδήλωση της κρίσης διασφαλίστηκε με τη συνεχή επίθεση και αφαίρεση δικαιωμάτων και κατακτήσεων.

Περί συγκριτικών πλεονεκτημάτων του ελληνικού καπιταλισμού

Οι αντιλαϊκές αυτές κατευθύνσεις έχουν ήδη εξειδικευτεί στη χώρα μας απ' την προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ και προωθούνται με ταχύτητα απ' το ΠΑΣΟΚ. Ο νέος πακτωλός κρατικής χρηματοδότησης, μέσα από το ΕΣΠΑ, τον Αναπτυξιακό Νόμο, τις ΣΔΙΤ, έχει χρωματιστεί πλέον πράσινος.

Οι πράσινοι ιδιώτες επενδυτές στις ΑΠΕ διασφαλίζουν παχυλές κρατικές επιδοτήσεις, ενώ το κράτος δεσμεύεται να αγοράζει το «πράσινο» ρεύμα σε πανάκριβες τιμές, σε σχέση με το μέσο κόστος ηλεκτροπαραγωγής της ΔΕΗ ΑΕ.

Αντίστοιχα ορατές είναι και οι συνέπειες για τους εργαζόμενους από τη συντονισμένη - συνδυασμένη επίθεση διαρκείας σχετικά με το Ασφαλιστικό, την επέκταση των ελαστικών σχέσεων προσωρινής απασχόλησης, τη μείωση των πραγματικών μισθών, την αύξηση της έμμεσης φορολογίας, τα αυξημένα πράσινα τέλη για τα παλιότερα ρυπογόνα ΙΧ.

Αυτό που δεν είναι εξίσου φανερό αφορά τις μακροπρόθεσμες συνέπειες απ' τη στροφή στην κρατική στήριξη κλάδων που έχουν συγκριτικό πλεονέκτημα για την κερδοφορία του κεφαλαίου.

Στην πράξη θα επιταχυνθεί η συρρίκνωση κλάδων και τομέων που έχουν στρατηγική σημασία για την εγχώρια κάλυψη βασικών λαϊκών αναγκών, όπως της αγροτικής παραγωγής, της ναυπηγικής βιομηχανίας, της κλωστοϋφαντουργίας - ένδυσης. Θα οξυνθεί η ανισότητα στην ανάπτυξη περιοχών και τομέων της οικονομίας.

Το συγκεκριμένο πρότυπο απεξάρτησης απ' τα ορυκτά καύσιμα υποβαθμίζει ήδη στον ενεργειακό σχεδιασμό τη σημασία διερεύνησης πιθανών κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο, καθώς και τη σημαντική δυνατότητα αξιοποίησης της εγχώριας παραγωγής λιγνίτη την επόμενη εικοσαετία με κατάλληλη χωροθέτηση και σύγχρονη, φιλικότερη στο περιβάλλον τεχνολογία. Καταργεί τους σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής για αρκετά νησιά του Αιγαίου και δρομολογεί την ηλεκτροδότησή τους από την Τουρκία τις περιόδους που τα προβλεπόμενα Αιολικά Πάρκα θα είναι εκτός λειτουργίας.

Ενισχύει κατευθύνσεις όπως του «ποιοτικού τουρισμού», των ξενοδοχείων πολυτελείας σε βάρος της κάλυψης των αναγκών της λαϊκής οικογένειας για διακοπές.

Το νέο αναπτυξιακό πρότυπο υπονομεύει επίσης τις μελλοντικές δυνατότητες της λαϊκής εξουσίας να στηριχθεί σε σημαντικούς κλάδους και τομείς της εγχώριας παραγωγής για την κάλυψη βασικών λαϊκών αναγκών.

Ουσιαστική αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής;

Μήπως τουλάχιστον το συγκεκριμένο πρότυπο συμβάλλει ουσιαστικά στην προστασία του περιβάλλοντος; Διασφαλίζει έστω την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής γύρω απ' την οποία τα ιμπεριαλιστικά κέντρα έχουν σκόπιμα περιορίσει τον προβληματισμό για τα προβλήματα του περιβάλλοντος;

Στην ουσία, η πρόταση της πράσινης ανάπτυξης συσκοτίζει τη βασική αιτία που γεννά και διογκώνει τα σχετικά προβλήματα, την άναρχη καπιταλιστική ανάπτυξη με κριτήριο το κέρδος. Ο ανταγωνισμός των ομίλων για τη διασφάλιση πρόσθετου κέρδους κρύβεται πίσω απ' τη ρυπογόνα δράση επιχειρήσεων, τη μόλυνση του νερού και του αέρα, τα διατροφικά εγκλήματα, τα βιομηχανικά ατυχήματα μεγάλης έκτασης. Η εμπορευματοποίηση της γης πυροδοτεί τους εκτεταμένους εμπρησμούς δασικών εκτάσεων.

Στη συνέχεια, αναθέτει στην καπιταλιστική αγορά να δώσει λύσεις στα προβλήματα που η ίδια δημιουργεί, σύμφωνα με τα στρατηγικά της συμφέροντα. Ετσι η δυνατότητα της νέας τεχνολογίας για την προστασία του περιβάλλοντος ελαχιστοποιείται και ακυρώνεται απ' την αξιοποίηση της τεχνολογίας με γνώμονα το καπιταλιστικό κέρδος. Για παράδειγμα, στο όνομα της προστασίας του περιβάλλοντος, ιδιωτικοί όμιλοι διασφαλίζουν άδειες για επενδύσεις μεγάλης κλίμακας αιολικών πάρκων που καταστρέφουν δασικές εκτάσεις.

Στο έδαφος της αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής οξύνονται σήμερα οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και ξεδιπλώνονται νέα σχέδια άμεσων και έμμεσων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Εντείνεται η διαπάλη μεταξύ ΗΠΑ, Κίνας, ΕΕ, Ρωσίας, για τον καθορισμό στόχων, την επιβολή δεσμεύσεων, τους μηχανισμούς ελέγχου και τον επιμερισμό των βαρών χρηματοδότησης των πράσινων πολιτικών μπροστά στη Διάσκεψη της Κοπεγχάγης.

Το θέμα χαρακτηρίζεται πλέον σαν ζήτημα διεθνούς ασφάλειας και προωθούνται πλαίσια ελέγχου απ' τα ιμπεριαλιστικά κέντρα της ροής της μετανάστευσης, των υδάτινων πόρων, των ενεργειακών πηγών.

Οξύνεται ο ανταγωνισμός για τις πηγές ενέργειας που θα κυριαρχήσουν στο «ενεργειακό μείγμα» την επόμενη εικοσαετία σε κάθε ιμπεριαλιστικό κέντρο. Η ΕΕ που υστερεί έναντι της Ρωσίας και των ΗΠΑ στο γεωπολιτικό έλεγχο του πετρελαίου και του φυσικού αερίου εστιάζει στις ΑΠΕ.

Επιχειρείται, επίσης, η αξιοποίηση του θέματος για την εισαγωγή «πράσινων» προστατευτικών φραγμών σε προϊόντα της Κίνας και της Ινδίας που χαρακτηρίζονται ρυπογόνας τεχνολογίας.

Η πραγματική διέξοδος

Η διέξοδος για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών βρίσκεται στον αντίποδα του νέου προτύπου ανάπτυξης που προτείνει η ΕΕ και η κυβέρνηση με την πλήρη στήριξη της ΝΔ. Η συνδυασμένη και συντονισμένη επίθεση της άρχουσας τάξης στα λαϊκά δικαιώματα υπογραμμίζει την ανάγκη να κλιμακωθεί ο αγώνας προς τη μόνη εναλλακτική διέξοδο για το λαϊκό συμφέρον απ' την καπιταλιστική κρίση: Την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, την επιβολή της κοινωνικής ιδιοκτησίας τους για την κατανομή τους στην παραγωγική διαδικασία με κεντρικό σχεδιασμό που στοχεύει στην ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Ετσι μπορεί να διασφαλισθεί και η αποτελεσματική προστασία του περιβάλλοντος. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, για παράδειγμα, ο ενιαίος κρατικός φορέας ενέργειας θα επιλέγει με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία ποιες πηγές ενέργειας θα αξιοποιηθούν, σε ποιες αναλογίες, πού και πότε θα χωροθετηθούν οι σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής, με ποια τεχνολογία παραγωγής κ.λπ.

Για να ανοίξει ο δρόμος γι' αυτήν την ελπιδοφόρα προοπτική δυναμώνουμε την ταξική πάλη, πολιτικοποιούμε τον οικονομικό αγώνα σήμερα με αφετηρία το στόχο να πληρώσουν την κρίση τα μονοπώλια.

Αποκαλύπτουμε ότι καμιά πράσινη πρόταση δεν μπορεί να μεταμορφώσει τον αντιλαϊκό χαρακτήρα του καπιταλισμού.

Καλούμε τους εργαζόμενους να βαδίσουν τον ελπιδοφόρο δρόμο της λαϊκής αντεπίθεσης, που οδηγεί στην ανατροπή του συστήματος που γεννά την κρίση, την ανεργία, τη φτώχεια και τη ρύπανση του περιβάλλοντος.

Του
Μάκη ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ*
*Ο Μάκης Παπαδόπουλος είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, υπεύθυνος του Τμήματος Οικονομίας

Στόχος της να δέσει χειροπόδαρα τους λαούς

ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΗΣ ΛΙΣΑΒΟΝΑΣ

Απάντηση στις προκλήσεις του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου έδωσε χτες ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Γ. Τούσσας, μιλώντας σε συνεδρίαση της ελληνικής Βουλής


Να νομιμοποιήσει στη συνείδηση του λαού τον εργασιακό μεσαίωνα και το τσαλαπάτημα των εργατικών κατακτήσεων στις χώρες - μέλη της ΕΕ προσπάθησε χτες ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου,Γέρζι Μπούζεκ, αξιοποιώντας γι' αυτό το σκοπό το βήμα της κοινής συνεδρίασης των Επιτροπών Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, Εξωτερικών και Οικονομίας της ελληνικής Βουλής, με αντικείμενο το ρόλο των εθνικών Κοινοβουλίων μετά τη Συνθήκη της Λισαβόνας.

Αναφερόμενος στα αντιλαϊκά πακέτα που προωθούν οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου στο όνομα των ελλειμμάτων και του χρέους, ο Γέρζι Μπούζεκ ισχυρίστηκε ότι «οι ευθύνες μας ως βουλευτές είναι να εξηγήσουμε στους πολίτες ότι αυτά τα μέτρα είναι αναγκαία».

Για να δικαιολογήσει μάλιστα τη θέση του, επιστράτευσε τα «παράσημα» που κληροδότησε στους αντεπαναστάτες της Πολωνίας η καπιταλιστική παλινόρθωση, λέγοντας για τη χώρα από την οποία κατάγεται: «Πριν από 20 χρόνια, πετύχαμε την ελευθερία μας και προσφύγαμε στη Δύση. Κάναμε τις μεταρρυθμίσεις μας από την αρχή. Για παράδειγμα, 22.000 χιλιάδες ανθρακωρύχοι έχασαν τη δουλειά τους, αλλά ήταν απαραίτητο να γίνει».

Δεν παρέλειψε μάλιστα να προτρέψει το αντιλαϊκό μπλοκ στην Ελλάδα «να ακολουθήσετε τις μεταρρυθμίσεις που ψηφίσατε», ενώ παρουσιάζοντας την εικόνα των εργαζομένων στην ΕΕ υποστήριξε προκλητικά ότι «πρέπει να εργαζόμαστε περισσότερο, να περικόψουμε τις διακοπές και τις άδειες και να αποταμιεύουμε για να έχουμε σύνταξη».

Με άλλα λόγια, να δουλεύουν οι εργαζόμενοι μέχρι τον τάφο, μέσα σε εξαντλητικές συνθήκες, για να γίνουν τα ευρωενωσιακά μονοπώλια τα πιο ανταγωνιστικά σε παγκόσμιο επίπεδο, όπως προβλέπει και η νέα στρατηγική της ΕΕ. Το στόχο αυτό υπηρετεί από πολιτική σκοπιά και η Συνθήκη της Λισαβόνας, η μετεξέλιξη δηλαδή του «ευρωσυντάγματος».

Αντιδραστική εξέλιξη σε βάρος των λαών

Απάντηση στις προκλήσεις έδωσε εκ μέρους του ΚΚΕ ο ευρωβουλευτής του Κόμματος Γ. Τούσσας, ο οποίος ξεκίνησε την παρέμβασή του καταδικάζοντας τη δολοφονική επίθεση του ισραηλινού στρατού στη νηοπομπή αλληλεγγύης προς την Παλαιστίνη.

Μιλώντας για την ουσία της Λισαβόνας, είπε ότι «αποτελεί αντιδραστική εξέλιξη σε βάρος των λαών. Συνιστά εμβάθυνση της Συνθήκης του Μάαστριχτ και των 4 ελευθεριών του κεφαλαίου που αυτή θεμελίωσε, προβλέποντας ταυτόχρονα τα πολιτικά και οικονομικά μέσα για την προώθηση των στρατηγικών καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, για τη διασφάλιση και αύξηση των κερδών των μονοπωλίων και την ενίσχυση της εξουσίας του κεφαλαίου. Είναι το "ευρωσύνταγμα" που εμφανίστηκε με άλλο περιτύλιγμα για να εξαπατηθούν οι ευρωπαϊκοί λαοί».

Οσον αφορά στον ισχυρισμό περί «αναβάθμισης των εθνικών Κοινοβουλίων», που επικαλέστηκε ο Γέρζι Μπούζεκ, ο Γ. Τούσσας το χαρακτήρισε «χοντροκομμένο αστείο», λέγοντας ότι έχουν «συμβουλευτικό ρόλο με δύο στόχους: Να ρίξουν στάχτη στα μάτια των λαών και να εμπλέξουν το σύνολο του πολιτικού προσωπικού της αστικής τάξης στη χειραγώγηση του εργατικού κινήματος».

Οσον αφορά στις εξελίξεις στην οικονομία, ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ έκανε λόγο για «όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων στο εσωτερικό της ΕΕ» και για «ένταση της ανισομετρίας της καπιταλιστικής ανάπτυξης ανάμεσα στις χώρες - μέλη που δημιουργούν πρόσθετα προβλήματα στις ήδη οξυμένες δυσκολίες αστικής διαχείρισης».

Πρόσθεσε ότι τα μέτρα που λαμβάνονται δεν έχουν στόχο την αντιμετώπιση των ελλειμμάτων αλλά «αποτελούν ενιαία στρατηγική του κεφαλαίου».

Με σημαία τον αντικομμουνισμό

Επισήμανε ακόμα ότι αυτές οι πολιτικές γεννούν αντιδράσεις «γι' αυτό οι δυνάμεις του κεφαλαίου στην ΕΕ επιστρατεύουν και πρωτοστατούν στον χυδαίο αντικομμουνισμό. Στην παραχάραξη της Ιστορίας με την εξίσωση του φασισμού-ναζισμού με τον κομμουνισμό, στη συκοφάντηση της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και των επιτευγμάτων της, στη λασπολογία και στις διώξεις ενάντια στα κομμουνιστικά κόμματα, στην ποινικοποίηση της κομμουνιστικής ιδεολογίας».

Ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ προκάλεσε ευθέως τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου μιλώντας για την «προκλητική ενέργεια της πολωνικής κυβέρνησης να απαγορεύσει τη χρήση των κομμουνιστικών συμβόλων στην Πολωνία, ποινικοποιώντας την κομμουνιστική ιδεολογία με νόμο που ενεργοποιείται στις 8 Ιούνη του 2010».

Θύμισε μάλιστα ότι «αυτές οι πρακτικές έρχονται σε συνέχεια ανάλογων στις χώρες της Βαλτικής και στην Ουγγαρία». Στη δευτερολογία του, κατά το αναμενόμενο, ο Γ. Μπούζεκ απέφυγε να τοποθετηθεί στο συγκεκριμένο θέμα.

Σε δηλώσεις του στον «Ρ», σχολιάζοντας τη συνεδρίαση, ο Γ. Τούσσας σημείωσε ότι «το μήνυμα που εξέπεμψε το ΚΚΕ από την Ακρόπολη, "Λαοί της Ευρώπης ξεσηκωθείτε", ακούγεται σήμερα στους δρόμους της Μαδρίτης, του Παρισιού, του Βουκουρεστίου. Αύριο θα αντηχεί σε ολόκληρη την Ευρώπη. Η ιστορική εξέλιξη δε σταματά, συνεχίζουμε, έχοντας εμπιστοσύνη ότι η ταξική πάλη αποτελεί κινητήρια δύναμη».

Ολοκληρώνεται το ξεπούλημα

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΩΝ

Ενέργεια, λιμάνια, αεροδρόμια, σιδηρόδρομοι, οδικοί άξονες, φυσικό αέριο, νερό, τουριστικές υποδομές, ακίνητα του δημοσίου, παραδίνονται σε ιδιώτες

Με ένα νέο κύμα ιδιωτικοποιήσεων, που αγγίζει τα όρια του πλιάτσικου, επιχειρεί η κυβέρνηση να δημιουργήσει ζωτικό χώρο για την κερδοφόρα δράση του κεφαλαίου. Αυτό προκύπτει από τις χτεσινές κυβερνητικές διακηρύξεις για το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και κρατικών υποδομών, ή για να είμαστε πιο ακριβείς, την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας που έχει απομείνει μετά την λαίλαπα των ιδιωτικοποιήσεων που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ την τελευταία 20ετία. Μια περίοδος που οδήγησε την παράδοση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Η σημερινή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, έχει την φιλοδοξία, να είναι και η τελευταία, η οποία θα κλείσει το κεφάλαιο των ιδιωτικοποιήσεων στην Ελλάδα, ξεπουλώντας, ό,τι δεν πρόλαβαν να παραχωρήσουν σε ιδιώτες οι προκάτοχοί της.

Ενέργεια, λιμάνια, αεροδρόμια, σιδηρόδρομοι, οδικοί άξονες, φυσικό αέριο, νερό, τουριστικές υποδομές, ακίνητα του δημοσίου, όλα βγαίνουν στο σφυρί.

Με άλλα λόγια ξεπουλιούνται τα πάντα! Και με διαδικασίες που να επιτρέπουν στους ιδιώτες - λόγω της κρίσης που διέρχεται σήμερα η κεφαλαιαγορά - να συμμετάσχουν στο γενικό αυτό πλιάτσικο. Και το νέο αυτό πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, στρέφεται ευθέως κατά του ελληνικού λαού, ο οποίος, πέρα από την απώλεια περιουσιακών στοιχείων που του ανήκουν, θα πληρώσει πανάκριβα τις ιδιωτικές υπηρεσίες, ενώ η όλη αυτή διαδικασία, θα συνοδευτεί με απολύσεις, μειώσεις αποδοχών και ανατροπές των εργασιακών σχέσεων.

Φθηνοί εργάτες, ακριβές υπηρεσίες και υψηλά κέρδη, είναι και πάλι το τρίπτυχο που εφαρμόζουν και πάλι το καπιταλιστικό κράτος και οι ιδιώτες επιχειρηματίες, σε μία προσπάθεια εξόδου του ελληνικού καπιταλισμού από την κρίση.

Το νέο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, συζητήθηκε χθες σε άτυπο Υπουργικό Συμβούλιο, ενώ το μεσημέρι δόθηκε συνέντευξη Τύπου στο υπουργείο Οικονομικών, με τη συμμετοχή των υπουργών Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου, Υποδομών Μεταφορών και Δικτύων Δ. Ρέππα, Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής Τ. Μπιρμπίλη, Πολιτισμού Τουρισμού Π. Γερουλάνου, ενώ δεν προσήλθε η υπουργός Οικονομίας Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας Λ. Κατσέλη, η οποία ήταν στη Βουλή.

Οπως προκύπτει από την συνέντευξη, αλλά και τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα το υπουργείο Οικονομικών, στο σφυρί βγαίνουν:

Οργανισμός Σιδηροδρόμων Ελλάδος: Τον Ιούνη θα δοθεί στη δημοσιότητα το πρόγραμμα «εξυγίανσης», το οποίο θα προβλέπει την πώληση του 49% της ΤΡΕΝΟΣΕ σε «στρατηγικό επενδυτή»με την εκχώρηση και του management. Παράλληλα, θα συσταθεί ειδικά εταιρεία, στην οποία θα παραχωρηθούν σταθμοί και ακίνητα του Οργανισμού, προκειμένου να παραδοθούν σε ιδιώτες, μέσω συμβάσεων παραχώρησης. Από τους νυν εργαζόμενους, θα παραμείνουν, μετά από αξιολόγηση (;) ένα μέρος, ενώ οι υπόλοιποι θα μεταταγούν σε άλλες υπηρεσίες του Δημοσίου. Προβλέπεται κατάργηση δρομολογίων, αύξηση εισιτηρίων, αλλά και η δημιουργία εμπορευματικών σταθμών στο Θριάσιο Πεδίο και στη Θεσσαλονίκη, τα οποία επίσης θα παραδοθούν σε ιδιώτες, μέσω μακροχρόνιων συμβάσεων. Θυμίζουμε πως ένας από τους μνηστήρες του ΟΣΕ και του Θριάσιου Πεδίου, είναι η κινεζική COSCO, που ήδη έχει βάλει πόδι στο λιμάνι του Πειραιά.

ΔΕΗ - ΔΕΠΑ: Μέσα στο καλοκαίρι θα προωθηθεί νομοσχέδιο για το άνοιγμα της χονδρικής και λιανικής αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας στις ιδιωτικές εταιρείες. Διαχωρίζονται οι εταιρείες ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ. Ο διαχωρισμός των δικτύων μεταφοράς και διανομής, μέσω εταιρειών (ΔΕΣΜΗΕ, ΔΕΣΦΑ κλπ.) ανεξάρτητων από τη ΔΕΗ και τη ΔΕΠΑ, στις οποίες θα μπορούν να συμμετέχουν και ιδιώτες ηλεκτροπαραγωγοί και έμποροι φυσικού αερίου, είναι ουσιαστικά το λεγόμενο τρίτο ενεργειακό πακέτο της ΕΕ, στο οποίο αναφέρεται η κυβέρνηση. Σκοπός του μεγάλου κεφαλαίου είναι να ελέγχει υπέρ της κερδοφορίας του τις υποδομές που δημιουργήθηκαν από τον ελληνικό λαό με αμύθητο κόστος, που κανένας ιδιώτης δεν θα επωμιζόταν. Η αναφορά σε «θεσμικές παρεμβάσεις» για το άνοιγμα της χονδρικής και λιανικής αγοράς, που έχουν ήδη «ανοιχθεί», παραπέμπει ευθέως σε αλλαγές στον τρόπο υπολογισμού των χονδρικών τιμών και στην τιμολογιακή πολιτική, με τρόπο που θα ευνοεί ακόμη περισσότερο το μεγάλο ενεργειακό κεφάλαιο και θα οδηγήσει σε τιμές απόγνωσης για τα λαϊκά νοικοκυριά.

Λιμάνια: Προβλέπεται η δημιουργία μίας ή και περισσότερων εταιρειών, στον έλεγχο των οποίων θα περιέλθει ο έλεγχος των λιμανιών. Οι εταιρείες αυτές στη συνέχεια θα εισέλθουν στο Χρηματιστήριο, ενώ το Δημόσιο θα διατηρήσει το 51% του μετοχικού κεφαλαίου. Η ανάπτυξη των υπηρεσιών λιμένων θα γίνει σε συνεργασία με «στρατηγικούς εταίρους».

Αεροδρόμια: Σχεδιάζεται επέκταση της σύμβασης παραχώρησης του αεροδρομίου των Σπάτων στην γερμανική Χόχτιφ, ενώ η συμμετοχή του Δημοσίου (55%) εξετάζεται να δοθεί σε εταιρεία συμμετοχών, ή να υπάρξει είσοδος στο Χρηματιστήριο. Για δε τα περιφερειακά αεροδρόμια πρόκειται (και εδώ) να ιδρυθεί εταιρεία, η οποία μέσω συμβάσεων παραχώρησης, θα διαθέσει τα δικαιώματα διαχείρισης σε ιδιώτες «στρατηγικούς επενδυτές». Προβλέπεται επίσης ή είσοδος της εταιρείας ή των εταιρειών στο Χρηματιστήριο.

ΕΥΔΑΠ- ΕΥΑΘ: Για την ΕΥΑΘ προβλέπεται η πώληση του 23% των μετοχών σε ιδιώτες, ενώ θα πωληθεί και το 10% των μετοχών της ΕΥΔΑΠ.

Κτηματική Εταιρεία Δημοσίου - Τουριστικά - Ολυμπιακά Ακίνητα: Προβλέπται συγχώνευση των τριών αυτών εταιρειών σε μία, η οποία θα μπορεί να συνάπτει συμβάσεις παραχώρησης με ιδιώτες, να διαχειρίζεται το χαρτοφυλάκιο με εταιρείες συμμετοχών, να εισαχθεί στο Χρηματιστήριο. Προς... αξιοποίηση, μέσω ειδικών φορέων δίνονται οι εκτάσεις στο Ελληνικό και το Τατόι. Για τα ΞΕΝΙΑ προβλέπεται είτε πώλησή τους, είτε δημιουργία επενδυτικού σχήματος στο οποίο θα εισφέρουν τα δικαιώματα εκμετάλλευσης καθώς και υπογραφή συμβάσεων παραχώρησης. Είναι αδύνατον να αποτιμηθεί η αξία της δημόσιας τουριστικής περιουσίας. Ανάμεσα στα 340 ακίνητα που διαχειρίζεται η ΕΤΑ ΑΕ, πολλά από τα οποία έχουν παραχωρηθεί για δεκαετίες σε ιδιώτες, ξεχωρίζουν τα περίφημα ΞΕΝΙΑ, κάποια από τα οποία βρίσκονται και μέσα σε αρχαιολογικούς χώρους! Τα «φιλέτα» είναι πολλά κι αυτό που προωθείται είναι η αποποίηση όλης αυτής της περιουσίας από το ελληνικό δημόσιο και μάλιστα έναντι «πινακίου φακής», καθώς η εξαγορά της διαχείρισης - που είναι ουσιαστικά νομή και κατοχή - αποτιμάται πολύ λιγότερο από την εξαγορά των ίδιων των περιουσιακών στοιχείων.

ΟΤΕ - ΕΛΤΑ - ΦΑΣΜΑ Για τον ΟΤΕ υλοποιείται ήδη η σύμβαση πώλησής του στην γερμανική Ντόιτσε Τέλεκομ. Θα πωληθεί επίσης το 39% των μετοχών των ΕΛΤΑ, ενώ για το ΦΑΣΜΑ ΣΥΧΝΟΤΗΤΩΝ προβλέπεται παράδοση σε ιδιώτες μέσω της υπογραφής σύμβασης παραχώρησης.

Συμβάσεις Παραχώρησης Μέσω της υπογραφής συμβάσεων παραχώρησης, θα παραδοθούν στους ιδιώτες, η Εγνατία Οδός (αφού επιβληθούν τα διόδια), οι νέοι αυτοκινητόδρομοι της Αττικής, οι οδικοί άξονες της Κρήτης και τα εμπορευματικά κέντρα του ΟΣΕ στο Θριάσιο και στη Θεσσαλονίκη.

ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ


Μεγαλώνει η κατακραυγή

Την τρομοκρατική επιχείρηση που εξαπέλυσαν οι μηχανισμοί του αστικού κράτους με τη σύλληψη στελεχών του ΚΚΕ και πρωτοπόρων συνδικαλιστών στη Μυτιλήνη - οι οποίοι εκτελώντας το καθήκον τους συμπαρατάχθηκαν ενεργά στον αγώνα των ναυτεργατών κατά την τελευταία απεργία τους - καταγγέλλουν με ανακοινώσεις τους ταξικά Συνδικάτα, Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα.

«Η τρομοκρατία δε θα περάσει», τονίζουν με κοινή ανακοίνωσή τους τοΠαράρτημα Λήμνου του Παλλεσβιακού Εργατικού Κέντρου, ταΝομαρχιακά Τμήματα Λήμνου της ΑΔΕΔΥ, της ΟΤΟΕ, τα Σωματεία Οικοδόμων, Ξενοδοχοϋπαλλήλων, Εργαζομένων στους ΟΤΑ και της Ενωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών, καθώς και ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης.

Η Ομοσπονδία Τύπου και Χάρτου, με ανακοίνωσή της, σημειώνει: «Τους τρομάζουν οι αγώνες των εργαζομένων, η συμπαράσταση και αλληλεγγύη που δείχνουν οι ταξικές δυνάμεις, το ΚΚΕ, σε όλους τους κλάδους των εργαζομένων που αγωνίζονται ενάντια στην αντεργατική βαρβαρότητα». Το Εργατικό Κέντρο Σάμου τονίζει ότι κυβέρνηση και εργοδοσία είναι «θορυβημένοι από τη μεγάλη συμμετοχή, την αντίσταση που βρίσκουν στο να περάσουν τα αντεργατικά τους μέτρα και την ανταπόκριση στο προσκλητήριο αγώνα του ΠΑΜΕ». Οπως υπογραμμίζει και το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Αγρινίου, «σαν στόχο έχουν την ποινικοποίηση της δράσης του εργατικού λαϊκού κινήματος, το δικαίωμα στην απεργία, να γονατίσουν το λαό, για να πληρώσει αυτός την κρίση και τα αδιέξοδα του καπιταλισμού».

Την επιχείρηση τρομοκράτησης του λαϊκού κινήματος από την κυβέρνηση καταγγέλλει η Ομοσπονδία Βιοτεχνικών Σωματείων Αθήνας (ΟΒΣΑ), καλώντας τους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ να καταγγείλουν και αυτοί την πολιτική διώξεων και να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στους ναυτεργάτες. «Η ένταση της καταστολής και οι προβοκάτσιες πάνε μαζί με την αντιλαϊκή πολιτική», επισημαίνει.


Βίαιη αντιπαιδαγωγική επίθεση σε εξάχρονα παιδιά

Αγγλικά και νέες τεχνολογίες εισάγει η κυβέρνηση ως μαθήματα στην Α' Δημοτικού!
Το υπουργείο Παιδείας εισάγει το μάθημα των Αγγλικών στην Α' Δημοτικού και το μάθημα Τεχνολογίες Πληροφορίας και Επικοινωνίας για 2 ώρες εβδομαδιαίως σε όλες τις τάξεις, άρα και αυτό από την Α' Δημοτικού. Βάζουν παιδιά που ακόμα δεν μπορούν να μιλήσουν καλά καλά τη μητρική τους, να μάθουν μια ξένη γλώσσα! Στην πραγματικότητα, όχι μόνο δε θα μάθουν σωστά και καλά την ξένη γλώσσα, αλλά θα τους δημιουργήσουν συγχύσεις και στην εκμάθηση της μητρικής τους γλώσσας, η οποία δεν αποτελεί απλά μέσο επικοινωνίας, αλλά μέσο λόγου, δηλαδή, σκέψης. Τα ίδια και χειρότερα ισχύουν και για τη χρήση τεχνολογιών απ' την Α' Δημοτικού. Πρόκειται για έγκλημα «παιδαγωγικής», που θα αποσυντονίζει πλήρως τα παιδιά απ' τα 6 τους χρόνια.

Τα παραπάνω προκύπτουν από το πρόγραμμα που θα ισχύσει από την ερχόμενη σχολική χρονιά, για τα 800 πιλοτικά ολοήμερα δημοτικά σχολεία, που ανακοίνωσε το υπουργείο Παιδείας. Είναι σαφές όμως ότι πρόθεση της κυβέρνησης είναι να γενικεύσει πολύ σύντομα σε όλα τα σχολεία αυτές τις απαράδεκτες πρακτικές, που αποτελούν στόχους της εκπαιδευτικής πολιτικής της ΕΕ, δηλαδή του κεφαλαίου. Και είναι αξιοσημείωτο ότι δεν υπαγορεύει η παιδαγωγική επιστήμη αυτές τις μεθόδους, αλλά πρώτα αποφασίζονται σε επίπεδο πολιτικής των ιμπεριαλιστικών οργανισμών και των ισχυρών ιμπεριαλιστικών κρατών και κατόπιν «υπαγορεύεται» στην παιδαγωγική επιστήμη να τις «στηρίξει» θεωρητικά.

Πράγματι, η κυρίαρχη αντίληψη που έχουν περάσει σε μεγάλο μέρος των γονιών είναι ότι τα παιδιά χρειάζονται από νωρίς «εφόδια», με λίγα λόγια «ό,τι μαθαίνεις καλό είναι, αφού μπορεί να σου χρειαστεί»... Μπορεί να φαίνεται, όντως, εντυπωσιακό ένα παιδί 6 χρόνων να συλλαβίζει αγγλικές λέξεις ή να χρησιμοποιεί έναν υπολογιστή καλύτερα απ' τους γονείς του, αλλά το ερώτημα που τίθεται είναι συγκεκριμένο: Βοηθιέται απ' αυτή τη διαδικασία, στο σχολείο, για την ολοκληρωμένη και υγιή διαμόρφωση της προσωπικότητάς του; Τα παιδιά σε αυτή την ηλικία, όντως, είναι «σφουγγάρια» και πολύ γρήγορα μπορούν να αναπαράγουν λέξεις, κινήσεις, κτλ. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ασχολούνται με οτιδήποτε, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η ηλικία τους και οι ανάγκες ανάπτυξής τους;

Το θέμα της χρήσης τεχνολογιών απ' την Α' Δημοτικού συνδέεται άμεσα με τη γενική κατεύθυνση του υπουργείου Παιδείας, για «ψηφιακό σχολείο», όπου οι επιχειρήσεις στο χώρο θα κάνουν πάρτι επενδύσεων. Και εδώ, όμως, το παιδαγωγικό έγκλημα είναι τεράστιο. Η χρήση υπολογιστών απ' την Α' Δημοτικού - και μάλιστα με μάθημα - θα απομονώσει συναισθηματικά και σωματικά το παιδί, σε μια ηλικία που η κοινωνικοποίηση είναι ένα κυρίαρχο μέσο ανάπτυξής του. Επιπλέον, ο υπολογιστής είναι ένα αφαιρετικό μέσο, το οποίο, σε αυτή την ηλικία, το παιδί μπορεί να τον κατανοήσει μόνο σαν ένα παιχνίδι. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι στις ΗΠΑ στα ακριβά και φημισμένα σχολεία χρησιμοποιούνται «παραδοσιακά» μέσα διδακτικής στις μικρές ηλικίες. Αντίθετα, στα υποβαθμισμένα σχολεία η χρήση ηλεκτρονικών μηχανημάτων κυριαρχεί.

Η πολιτική και ιδεολογική αφετηρία

Η απάντηση στις «πρωτοβουλίες» του υπουργείου Παιδείας βρίσκεται στα κείμενα της ΕΕ για την Παιδεία και εκεί μπορεί να βρεθεί και η πολιτική και ιδεολογική αφετηρία των αλλαγών που προωθούνται για το «νέο» σχολείο. Αναφέρουμε ενδεικτικά: «Σε έναν ολοένα πιο σύνθετο κόσμο, η δημιουργικότητα, η ικανότητα πλευρικής σκέψης, οι εγκάρσιες δεξιότητες και η προσαρμοστικότητα τείνουν να έχουν μεγαλύτερη αξία από συγκεκριμένους κορμούς γνώσης» (Εγγραφο εργασίας των υπηρεσιών της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων: «Σχολεία για τον 21ο αιώνα», 11 Ιούλη 2007). Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Προτιμούν την «πλευρική σκέψη», δηλαδή τη σκέψη που δεν ακουμπά την ουσία, αλλά απλά μπορεί να διαχειριστεί «μπακαλίστικα» ορισμένα πρακτικά ζητήματα. Δεν τους ενδιαφέρει οι πολλοί να κατακτούν τον «κορμό της γνώσης», δηλαδή την κατάκτηση της γνώσης, την αφομοίωσή της και την εμβάθυνση σε αυτή.

Γι' αυτό το λόγο επιλέγουν κάποιες αναγκαίες βασικές ικανότητες για τους πολλούς, τις «περιβόητες» 8 δεξιότητες που πρέπει να εντάσσονται στα εκπαιδευτικά συστήματα. Συγκεκριμένα, πρόκειται για μια συρραφή στοιχειωδών γνώσεων, χρηστικών δεξιοτήτων: «Επικοινωνία στη μητρική γλώσσα, επικοινωνία σε ξένες γλώσσες, μαθηματική ικανότητα και βασικές ικανότητες στην επιστήμη και την τεχνολογία, ψηφιακή ικανότητα, μεταγνωστικές ικανότητες, κοινωνικές ικανότητες και ικανότητες που σχετίζονται με την ιδιότητα του πολίτη, πρωτοβουλία και επιχειρηματικότητα και πολιτισμική συνείδηση και έκφραση» (Σύσταση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και Συμβουλίου σχετικά με τις βασικές ικανότητες της διά βίου μάθησης 2006/962/ΕΚ).

Σε αυτό το πλαίσιο οι «βασικές» γνώσεις στην ξένη γλώσσα, δηλαδή τα «τουριστικά» αγγλικά, όπως και η «βασική» και χρηστική «αξιοποίηση» των νέων τεχνολογικών, είναι «απαραίτητες» για όλους. Γιατί θέλουν μια μεγάλη μάζα, φθηνού και ευέλικτου δυναμικού, που θα μπορεί να αλλάζει δουλειές και να ανταποκρίνεται σε αυτές. Οι εργαζόμενοι, πλέον, σύμφωνα με την πολιτική της ΕΕ, για την «κινητικότητα», θα ζητιανεύουν δουλειά σε όλη την Ευρώπη. Τα «κουτσά» αγγλικά και υπολογιστές είναι απαραίτητοι για όλους. Η αξιοποίηση της γνώσης ξένων γλωσσών και ουσιαστικής χρήσης της τεχνολογίας είναι για λίγους. Εξάλλου, ο μισομορφωμένος εργαζόμενος, που δεν έχει ολοκληρωμένη μόρφωση, χειραγωγείται πιο εύκολα και πείθεται ότι οι ανάγκες του συμβαδίζουν με τις ανάγκες του αφεντικού του...


NASTOS A. MARKO

Ας πάψουν να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα



εισαγωγή της διδασκαλίας της αγγλικής γλώσσας από την Α' τάξη του Δημοτικού, στο όνομα των λεγόμενων, και φυσικά υπό αμφισβήτηση, διαπολιτισμικών στόχων του υπουργείου Παιδείας για το σεβασμό της «πολυμορφίας» και του «διαπολιτισμικού διαλόγου» και της «διάχυσης των πολιτισμών», στην πραγματικότητα, δεν είναι τίποτα περισσότερο, παρά η εφαρμογή της γλωσσολογικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στα πλαίσια της περιβόητης ευρωπαϊκής «πολυγλωσσίας», όπου το ζητούμενο είναι, από τη μια, η τεχνική επικοινωνιακή κατάρτιση σε διάφορες γλώσσες, η οποία θα έπρεπε να ξεκινά νωρίτερα και από τη στοιχειώδη εκπαίδευση και, από την άλλη, η επιβολή μιας κυρίαρχης γλώσσας πάνω στη μητρική.


ε αυτήν την έννοια προωθήθηκε - με τις γνωστές και πάλι «δημοκρατικές» διαδικασίες - η β' ξένη γλώσσα στην Ε' τάξη του Δημοτικού. Είναι φανερό. Η πολιτική αυτή αφορά τις απαιτήσεις της αγοράς όσο και την κινητικότητα των εργαζομένων στην ΕΕ. Το βάρος που δίνεται στην αγγλική γλώσσα είναι προφανές ότι προκύπτει από το γεγονός ότι αυτή είναι η πιο εμπορική σε σχέση με τις άλλες γλώσσες.


την περίπτωση των Αγγλικών, που θα διδάσκονται σε παιδιά της Α' και Β' Δημοτικού, τα οποία δεν έχουν ούτε στοιχειωδώς ακόμη έρθει σε επαφή με το γραπτό λόγο της μητρικής τους γλώσσας, δεν πρόκειται για παιδαγωγική αυθαιρεσία, μα για επιστημονικό ατόπημα. Η εισαγωγή της συστηματικής διδασκαλίας της ξένης γλώσσας σ' αυτήν την ηλικία δε στηρίζεται σε καμιά έρευνα.


ντίθετα, υπάρχουν τεκμηριωμένες μελέτες για την ανάγκη ύπαρξης στέρεου γλωσσικού υπόβαθρου της μητρικής γλώσσας, προκειμένου να στηριχθεί και να έχει ουσιαστικό αποτέλεσμα η διδασκαλία μιας ξένης γλώσσας (Λ. Βιγκότσκι κ.ά.). Γλώσσα και σκέψη είναι αλληλένδετες αναπτυξιακές λειτουργίες κατά τη διαμόρφωση της ανθρώπινης προσωπικότητας, που έχουν να κάνουν με το πολιτισμικό υπόβαθρο και την ιστορία του κάθε λαού, μέσα από τη διαλεκτική σύνδεση του «σημαίνοντoς» και του «σημαινόμενου».


την αυγή της εδραίωσης του γραπτού λόγου του παιδιού, στην Α' τάξη, ο κίνδυνος της «σαλαμοποίησης» αυτής της διαδικασίας είναι κάτι παραπάνω από ορατός. Επομένως, καμιά αυταπάτη ότι πρόκειται για μια διαδικασία αναβάθμισης του περιεχομένου της εκπαίδευσης και πολύ περισσότερο της γλωσσικής ετοιμότητας και ευχέρειας των μαθητών/τριών. Ας πάψουν να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τα «γκρίκλις» των παιδιών και τη γλωσσική πενία - την ενθαρρύνουν και την προωθούν!


Κυριακή ΚΑΜΑΡΙΝΟΥ
Δασκάλα, διευθύντρια σχολείου και Δρ. Κοινωνιολογίας
ΩΣΙΑ
Στο φως ο μηχανισμός παραχάραξης των ιστορικών αρχείων

Προϊόν παραχάραξης από την «εποχή Γιέλτσιν» το ντοκουμέντο, στο οποίο στηρίζεται η γκεμπαιλική εκδοχή της τραγωδίας του Κατίν

Ο πρώην γενικός εισαγγελέας της ΕΣΣΔ και βουλευτής σήμερα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ρωσικής Ομοσπονδίας (ΚΚΡΟ),Βίκτορ Ιλιούχιν,απευθύνθηκε με επιστολή του στον Πρόεδρο του ΚΚΡΟ, Γκ. Ζιουγκάνοφ, στην οποία εξέθεσε την ομολογία ενός ανθρώπου που αφορά την κατασκευή πλαστού εγγράφου και συγκεκριμένα της λεγόμενης «επιστολής Μπέρια 794», στην οποία στηρίζεται η, γκεμπαιλικής έμπνευσης, εκδοχή της τραγωδίας του Κατίν, που ρίχνει την ευθύνη της εκτέλεσης των Πολωνών αξιωματικών από τους ναζί, το φθινόπωρο του 1941, στην ΕΣΣΔ.

Στην επιστολή αναφέρεται πως άγνωστος που τηλεφώνησε στον βουλευτή στις 25 Μάη του 2010 και στη συνέχεια συναντήθηκε μαζί του, του ανακοίνωσε ότι έχει άμεση σχέση με την κατασκευή και την πλαστογράφηση αρχειακών υλικών, μεταξύ των οποίων και των ντοκουμέντων που αφορούν την εκτέλεση των Πολωνών αξιωματικών. Σύμφωνα με τα λόγια του, στις αρχές της δεκαετίας του '90, είχε συγκροτηθεί μια ομάδα από ειδικούς στην πλαστογραφία αρχειακών ντοκουμέντων που αφορούσαν σημαντικά γεγονότα της σοβιετικής περιόδου. Η ομάδα αυτή εργαζόταν κάτω από την καθοδήγηση της Υπηρεσίας Ασφάλειας του τότε Ρώσου Προέδρου Μπ. Γιέλτσιν. Βρισκόταν στο χωριό Ναγκόρνι. Η δουλειά των μελών της ομάδας πληρωνόταν ακριβά.

Ο ίδιος τού είπε πως από την ομάδα αυτή κατασκευάστηκε η επιστολή του Λ. Μπέρια προς το Πολιτικό Γραφείο του Κόμματος των Μπολσεβίκων το Μάρτη του 1940, στην οποία προτείνεται η εκτέλεση πάνω από 20 χιλιάδων Πολωνών αιχμαλώτων. Μάλιστα, ο άγνωστος έδειξε το μηχανισμό της πλαστογράφησης των υπογραφών του Λ. Μπέρια και του Ι. Στάλιν. Δεν απέκλεισε, η πολωνική κυβέρνηση να έχει λάβει αυτά τα πλαστά ντοκουμέντα της υπόθεσης Κατίν.

Ισχυρίστηκε, ακόμη, πως στα ρωσικά αρχεία εκείνη την περίοδο ρίχτηκαν εκατοντάδες πλαστά «ιστορικά ντοκουμέντα» και εκατοντάδες άλλα πλαστογραφήθηκαν, μέσω της αναπαραγωγής τους και της καταχώρησης σ' αυτά διαστρεβλωμένων πληροφοριών. Για την επιβεβαίωση των πληροφοριών, ο άγνωστος παρουσίασε σειρά εντύπων της δεκαετίας του '40, καθώς και τα πλαστά αποτυπώματα των σφραγίδων, των υπογραφών.

Ο βουλευτής του ΚΚΡΟ ζητά από τον Γκενάντι Ζιουγκάνοφ, να προβεί το ΚΚΡΟ σε ενέργειες για την αποκάλυψη ολόκληρου του μηχανισμού πλαστογράφησης που στήθηκε σε βάρος της ΕΣΣΔ και της ηγεσίας της, ιδιαίτερα της περιόδου του Β` Παγκοσμίου Πολέμου.


NASTOS A. MARKO

Κινηματογραφιστές - «διαφημιστές» μονοπωλίων


Στην απελπισία των νέων κινηματογραφιστών - κυρίως, ταινιών μικρού μήκους - από τη συνειδητή και διαχρονική απαξίωσή τους από το κράτος «πατά» το κεφάλαιο, το οποίο φτάνει στο σημείο να τους «προτείνει» ως «όρο» ύπαρξής τους, ουσιαστικά, τη μετατροπή τους σε «γκρίζους» διαφημιστές επιχειρήσεων...


το παραπάνω πλαίσιο, η «ODEON ΑΕ», από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις του οπτικοακουστικού τομέα (παραγωγή, διανομή, αίθουσες κλπ.) και το γνωστό μονοπώλιο των τηλεπικοινωνιών «VODAFONE - ΠΑΝΑΦΟΝ ΑΕ» ανακοίνωσαν «από κοινού και σε συνεργασία διαγωνισμό "Καλύτερου Σεναρίου ταινίας μικρού μήκους"» όπου οι συμμετέχοντες θα διαγωνιστούν σε τέσσερις θεματικές ενότητες: «Ελλάδα», «Μουσική», «Νέοι και Επικοινωνία», «Αθλητισμός».

Η «επιτροπή» θα «αναδείξει» τα τέσσερα «καλύτερα σενάρια», βάσει των οποίων η «ODEON ΑΕ» «θα προβεί στην παραγωγή τεσσάρων (4) ταινιών μικρού μήκους». Η «VODAFONE-ΠΑΝΑΦΟΝ ΑΕ» συμμετέχει ως «χορηγός στην προβολή και διαφήμιση των εν λόγω τεσσάρων ταινιών μικρού μήκους με αντάλλαγμα την προβολή και διαφήμιση των προϊόντων της και του ονόματος/σήματος/λογοτύπου της μέσω αυτών.Προϋπόθεση για τη συμμετοχή στο διαγωνισμό από τους ενδιαφερόμενους είναι η αποδοχή της VODAFONE-ΠΑΝΑΦΟΝ ΑΕ ως χορηγού στις ταινίες μικρού μήκους, που θα παραχθούν με προβολή του λογοτύπου της τελευταίας στους τίτλους αρχής και τέλους κάθε ταινίας και με έμμεση παρουσία - προβολή της σε μία τουλάχιστον σκηνή σε κάθε ταινία» (σ.σ. οι υπογραμμίσεις δικές μας)!

Φυσικά, «η διάρκεια της κάθε ταινίας μικρού μήκους που θα αναπαραχθεί από την "ODEON ΑΕ", βάσει των τεσσάρων καλύτερων σεναρίων που θα επιλεγούν θα έχει διάρκεια από ένα (1) έως τρία (3) λεπτά», προφανώς λόγω της γνωστής «μοίρας» των ταινιών μικρού μήκους που από τη διάρκειά τους εξαρτάται αν θα βρουν διανομή, αφού και στην περίπτωση που προβάλλονται, αυτό γίνεται λίγο πριν την προβολή μιας μεγάλου μήκους ταινίας. Ετσι, «την παραγωγή και διανομή των ταινιών μικρού μήκους που θα παραχθούν βάσει των τεσσάρων (4) καλύτερων σεναρίων που θα επιλεγούν, σύμφωνα με τα ανωτέρω, θα αναλάβει η «ODEON AE» με σκοπό να πλαισιώσουν τις ελληνικές παραγωγές (ταινίες μεγάλου μήκους) της «ODEON AE» από την επόμενη κινηματογραφική περίοδο "Σεπτέμβριος 2010-Μάιος 2011"».

Επιπλέον, οι νικητές των τεσσάρων σεναρίων «θα συμβληθούν με την "ODEON AE" για την παραχώρηση στην τελευταία της άδειας εκμετάλλευσης των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας επί των σεναρίων και των ταινιών που θα παραχθούν βάσει αυτών με όρους που θα συμφωνηθούν από κοινού».

Το «όραμα» του αστικού κράτους για τον Ελληνικό Κινηματογράφο γίνεται πραγματικότητα...


NASTOS A. MARKO

Οι άνθρωποι έχουν «ξεφύγει» τελείως!



Τα 40 χρόνια δουλειάς,

ο υπολογισμός της σύνταξης στο μισό,

η καταβολή της σύνταξης μετά τα 65,

η «ποινή», που, για όσους αποχωρήσουν πριν τα 65, φτάνει μέχρι και στη μείωση κατά 30% της (ήδη μισής!) σύνταξης,

συνιστούν - το καθένα από μόνο του - κι από ένα «τελεσίγραφο εξόντωσης».

*

Κι όμως αυτοί,

οι συνεταίροι του ΔΝΤ, της ΕΕ, της ΕΚΤ, μέσα στον παροξυσμό της αναλγησίας τους, ντύνοντας πίσω από τις τελευταίας μόδας γραβάτες τους έναν αγριανθρωπισμό που όμοιός του δεν έχει ξαναϋπάρξει,

διοχετεύουν ότι «ο κύβος ερρίφθη»:

Αναγγέλλουν ότι τα παραπάνω και το καθένα χωριστά θα εφαρμοστούν όλα μαζί!

«Αποφασίζουν και διατάζουν» ότι:

  • Αρχής γενομένης από το 2011 και σε καθολική εφαρμογή από το 2015, ο σημερινός συνταξιούχος των 1.000 ευρώ θα ζει με 500 ευρώ, ο συνταξιούχος των 700 ευρώ θα ζει με 350 και ο συνταξιούχος των 500 ευρώ θα ζει με 250!
  • Τα εκατομμύρια των εργαζομένων - αν έχουν την τύχη να μην απολυθούν - θα στοιχειοθετούν δικαίωμα (μετά τα 70 τους χρόνια!) για μια «πλήρη σύνταξη» που δε θα φτάνει ούτε για τα έξοδα του μνημόσυνου της κηδείας τους!
  • Το σημερινό 33% των ανέργων στις ηλικίες μέχρι 30 ετών, αντί για σύνταξη θα πάρουν μερικές πενταροδεκάρες κι αυτές στα... 90 τους!

Οσο για τις στρατιές των «απασχολήσιμων», τον όποιο διακανονισμό για τη σύνταξή τους, θα τον κάνουν με τον... Αγιο Πέτρο!

*

Οι «σοσιαλιστές» του ΠΑΣΟΚ φτάνουν, δηλαδή, στο σημείο να προετοιμάζουν το έδαφος για τη διαγραφή ακόμα και αυτής της ιταμής διακήρυξης περί «βασικής σύνταξης»!

Με άλλα λόγια, αφού «τέλειωσαν» με τις προεκλογικές φανφάρες περί «κατώτατης σύνταξης» 550 ευρώ (ένα από τα πολλά «συμβόλαια με το λαό» του ΠΑΣΟΚ), τώρα,

σε ένα ακόμα «ραντεβού με την Ιστορία» της αθλιότητάς τους, δεν εγγυώνται ούτε καν εκείνη τη «φιλόπτωχη»... παροχή των 360 ευρώ, που τη διαφήμιζαν σαν το «πλαφόν», σαν την «κόκκινη γραμμή» από την οποία δεν επρόκειτο να υποχωρήσει η «κοινωνική ευαισθησία» τους!

*

Είναι κάτι παραπάνω από φανερό:

Εδώ πια δεν μιλάμε για αντιλαϊκή πολιτική.

Εδώ έχουμε να κάνουμε με «πυρηνικό ολοκαύτωμα»!

Η πολιτική τους απέναντι στα ασφαλιστικά δικαιώματα του ελληνικού λαού ισοδυναμεί με Ναγκασάκι και Χιροσίμα μαζί!

*

Ο κόσμος της δουλειάς έχει δύο επιλογές:

`Η θα ξεχυθεί στους δρόμους, θα ξεσηκωθεί, θα οργανωθεί, θα αντισταθεί και θα τους σαρώσει,

ή θα εξανδραποδιστεί!

Αν υπάρχει «μονόδρομος» - και υπάρχει - είναι μόνο ο δρόμος της ανατροπής του καθεστώτος των κανιβάλων της πλουτοκρατίας. Η απαλλαγή από τους πολιτικούς υπηρέτες τους. Ο δρόμος της εκ βάθρων εκθεμελίωσης της καπιταλιστικής απανθρωπιάς!


NASTOS A. MARKO

Το χρέος και η οικονομική κατοχή οδηγούν την Ελλάδα στη διάλυση

Από το "Διακυβέρνηση και Πολιτική"
Του Δημήτρη Καζάκη οικονομολόγου - αναλυτή*
Η Ελλάδα βρίσκεται ήδη υπό καθεστώς χρεοκοπίας. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι αδυνατεί να εξυπηρετήσει τα χρέη της από μόνη της. Κι έτσι από την 6η Μαΐου έχει τεθεί επισήμως υπό καθεστώς νέας κατοχής από την «τρόικα», δηλαδή από την ΕΚΤ, την Κομισιόν στις Βρυξέλλες και το ΔΝΤ.
Ποιος είναι ο στόχος αυτού του καθεστώτος κατοχής; Να τεθεί η χώρα σε μια ιδιότυπη «καραντίνα» για να μην επεκταθεί η αποκαλούμενη «μόλυνση» και στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης. Το κύριο ενδιαφέρον της «τρόικας» δεν είναι η κατάσταση ή η αποκατάσταση της οικονομίας της χώρας, αλλά η προστασία των μεγάλων ευρωπαϊκών τραπεζών και του ευρώ.
Γιατί; Διότι οι μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες κατέχουν γύρω στο 75% των ελληνικών ομολόγων και δεν θέλουν λέξη για τυχόν αδυναμία της Ελλάδας να συνεχίσει να πληρώνει τα χρέη της. Ενώ η δύναμη του ευρώ εξαρτάται άμεσα από τη δυνατότητα των μεγάλων τραπεζών και των επενδυτών στην Ευρωζώνη να...

συνεχίσουν να κερδοσκοπούν με τα ομόλογα και τα παράγωγα χρέους, των οποίων ο όγκος για το 2009 ήταν σχεδόν διπλάσιος από το συνολικό ΑΕΠ της Ευρωζώνης.
Επομένως, η Ε.Ε. και το ΔΝΤ ήρθε για να εξασφαλίσει ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει να πληρώνει τα χρέη της, έστω κι αν πεινάσει ο λαός της, έστω κι αν η χώρα διαλυθεί και ξεπουληθεί στο σύνολό της. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Ε.Ε. δεν ανέχεται, όπως διευκρίνισε πρόσφατα ο κ. Ρομπέι, ούτε καν την αναδιάρθρωση του χρέους. Δηλαδή δεν ανέχεται ούτε καν τη μετάθεση των ληξιπρόθεσμων χρεών της χώρας λίγο πιο πίσω, ώστε να υπάρξει μεγαλύτερος χρόνος για να βρεθούν τα λεφτά της αποπληρωμής τους.
Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι η αναδιάρθρωση του χρέους – πρόκειται για έναν όρο που θα τον ακούτε όλο και πιο συχνά από εδώ κι εμπρός – δεν γίνεται προς όφελος του οφειλέτη, αλλά πάντα προς όφελος του δανειστή. Απλά ο οφειλέτης παίρνει μια παράταση χρόνου για να πληρώσει τα χρέη του, αφού φορτωθεί με πρόσθετους τόκους υπερημερίας και αποζημιώσεις «πιστωτικού κινδύνου» υπέρ του δανειστή. Η Ε.Ε. δεν δέχεται να δώσει στην Ελλάδα ούτε καν αυτή την παράταση χρόνου, την οποία η χώρα έτσι ή αλλιώς θα χρυσοπληρώσει.
Μια παράξενη αντίληψη περί «τιμής»
Μόλις το άκουσε αυτό ο κ. Παπανδρέου, έτρεξε αμέσως να συμμορφωθεί με τις άνωθεν εντολές λέγοντας στη συνέντευξή του στην El Pais ότι για την Ελλάδα δεν τίθεται καν θέμα αναδιάρθρωσης του χρέους. Είναι, λέει, θέμα τιμής. Ο πρωθυπουργός της χώρας, όμως, και το επιτελείο του έχουν μια πολύ παράξενη αντίληψη περί τιμής.

Η δική τους αντίληψη περί τιμής αρχίζει και τελειώνει με το να εκτελούν απερίφραστα και άνευ αντιλογίας τις εντολές του καθεστώτος κατοχής της χώρας. Όπως κάθε τυπική κυβέρνηση δωσιλόγων. Όμως, το να ομολογούν ότι η χώρα έχει χάσει την εθνική της κυριαρχία, ότι δεν είναι ελεύθερη αλλά δέσμια των δανειστών της, δεν φάνηκε να επηρεάζει στο ελάχιστο την αίσθηση τιμής που διαθέτουν.

Άλλωστε ο κ. Παπανδρέου έχει αποδείξει σ' όλη την πολιτική του θητεία ότι αδυνατεί να αντιληφθεί οτιδήποτε υπερβαίνει τις εκάστοτε εντολές έξωθεν και άνωθεν. Ούτε βέβαια θα περιμέναμε τίποτε καλύτερο από έναν υπουργό Οικονομικών ο οποίος αδυνατεί να αντιληφθεί ότι εκπροσωπεί, τυπικά έστω, κυρίαρχο κράτος και δεν είναι υπάλληλος της Ε.Ε. και του ΔΝΤ.

Σήμερα κάνουν ντόρο με τις «χορηγίες» της Siemens προς τον κ. Μαντέλη. Ο κ. Σημίτης έχει το θράσος να δηλώνει θλιμμένος και εξοργισμένος, ενώ ο κ. Παπανδρέου δηλώνει υποκριτικά ότι το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο. Όμως, τι είναι αυτές οι «χορηγίες», δηλαδή οι μίζες της Siemens, μπροστά στα 13 δισ. ευρώ που κέρδισαν συγκεκριμένα κερδοσκοπικά κυκλώματα από τις ενέργειες της κυβέρνησης για την «αποκατάσταση της αξιοπιστίας της χώρας στις αγορές»; Ποιος θα λογοδοτήσει για αυτά τα 13 δισ. ευρώ που έχει δωρίσει κυριολεκτικά στους κερδοσκόπους η κυβέρνηση μέχρι σήμερα μόνο από τα αυξημένα επιτόκια δανεισμού;

Μήπως έτσι εξηγείται η πρεμούρα του κ. Παπανδρέου και των πρωτοκλασάτων στελεχών του να αναλάβουν το τιμόνι του «Τιτανικού» τη στιγμή που βυθιζόταν; Ποιος πλούτισε με τη χρεοκοπία της χώρας; Ο γνωστός Μπάμπης; Οι δημόσιοι υπάλληλοι; Οι υδραυλικοί ή οι γιατροί; Ή μήπως είναι ένα από τα πολλά συμφωνημένα ανταλλάγματα για τους ασυνείδητους εκείνους πολιτικούς που θα αναλάμβαναν να οδηγήσουν την χώρα στο καθεστώς κατοχής και της ελεγχόμενης χρεοκοπίας;

Ποιος πληρώνει τον βαρκάρη;

Φυσικά, το ποιος θα κληθεί να πληρώσει δεν χρειάζεται να το ρωτήσουμε. Όπως πάντα, το γνωστό υποζύγιο, ο Έλληνας εργαζόμενος, ο Έλληνας μικρομεσαίος, ο Έλληνας συνταξιούχος.

Μόνο που αυτή τη φορά οι Έλληνες εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, επαγγελματίες, μικρομεσαίοι επιχειρηματίες δεν καλούνται απλώς να πληρώσουν το μάρμαρο, αλλά να αποδεχτούν την επίσημη υποθήκευση της χώρας τους από την Ε.Ε. και το ΔΝΤ για να κερδίσουν κυρίως οι ευρωπαϊκές τράπεζες, οι διεθνείς τοκογλύφοι και κερδοσκόποι που κατέχουν τα ελληνικά ομόλογα.

Δεν φτάνει που την τελευταία δεκαετία ο ελληνικός λαός έχει πληρώσει κυριολεκτικά από το υστέρημά του μιάμιση φορά το τρέχον δημόσιο χρέος: με το καθεστώς κατοχής που αποδέχτηκε η κυβέρνηση, προβλέπεται μέσα στην επόμενη τριετία να το πληρώσει εξ ολοκλήρου άλλη μια φορά! Παρ' όλα αυτά το δημόσιο χρέος προβλέπεται να αυξηθεί μέσα στην τριετία πάνω από 70 δισ. ευρώ. Κι αυτό με τους πιο μετριοπαθείς υπολογισμούς. Αυτό είναι που υπόσχεται η κυβέρνηση στον ελληνικό λαό.

Αλήθεια, τι σόι... βοήθεια είναι αυτή που έρχεται να προσφέρει η «τρόικα», όταν μετά το πέρας των τριών ετών η Ελλάδα θα χρωστάει τουλάχιστον 30% περισσότερα από αυτά που χρωστάει σήμερα και η εξυπηρέτηση των χρεών της θα της κοστίζει ακόμη περισσότερο; Είναι δυνατόν με αυτόν τον τρόπο να ξεφύγει η Ελλάδα από τη μέγκενη της υπερχρέωσης;

Στο όνομα μάλιστα αυτής της αποκαλούμενης «βοήθειας» οι εργαζόμενοι και ο λαός της χώρας θα πρέπει να υποστούν τη χειρότερη υποβάθμιση της ζωής και της εργασίας τους από την εποχή του εμφυλίου πολέμου.

● Η εργασία και ο μισθός μεταβάλλονται σε είδος εν πλήρει ανεπαρκεία, ακόμη και η έννοια του εργατικού δικαιώματος στις συνθήκες εργασίας, στην απόλυση, στην αποζημίωση, στις συμβάσεις εξοστρακίζεται.

● Η σύνταξη – ιδίως για τις νεότερες γενιές – μετατρέπεται σε όνειρο θερινής νυκτός.

● Η κοινωνική ασφάλιση καταργείται και το κράτος αποβάλλει κάθε τυπική κοινωνική του υποχρέωση προκειμένου να μεταβληθεί ανοιχτά σ' έναν άγριο εισπρακτικό μηχανισμό προς όφελος των διεθνών τοκογλύφων και κερδοσκόπων που έχουν δανείσει τη χώρα.

Η Ελλάδα αφρικανοποιείται

Μπορούν να επιβιώσουν η χώρα και ο λαός της με αυτή την πολιτική; Κανείς σοβαρός αναλυτής δεν αποδέχεται ότι η χημειοθεραπεία στην οποία υποβάλλονται η χώρα και ο λαός θα λειτουργήσει σωτήρια. Αντιθέτως πληθαίνουν οι εκτιμήσεις ότι η πολιτική αυτή αποτελεί τη χαριστική βολή όχι μόνο για τους εργαζόμενους, αλλά και για την ίδια την επιβίωση της χώρας.

«Το φάρμακο», επισημαίνουν, «είναι χειρότερο και πιο θανατηφόρο από την ίδια την ασθένεια». Οι περισσότεροι εκτιμούν σήμερα ότι η χώρα προχωρά σε μια ύφεση χωρίς τέλος, η οποία δεν είναι αντιστρέψιμη τουλάχιστον για μία ή δύο δεκαετίες. Μέσα στην τριετία προβλέπεται μια πραγματική καθίζηση της οικονομίας τουλάχιστον κατά 27% έως 30%. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι η επίσημη ανεργία θα εκτιναχθεί γύρω στο 30%. Σημαίνει μια αντίστοιχη πτώση του τζίρου της αγοράς που θα οδηγήσει τις δύο από τις τρεις μικρομεσαίες επιχειρήσεις στην πτώχευση.

Μπορεί να γίνει χειρότερη αυτή η κατάσταση; Ναι, μπορεί. Ήδη η χώρα αποκτά «τριτοκοσμικά» χαρακτηριστικά. Όχι μόνο επειδή η εργατική της δύναμη τίθεται υπό καθεστώς μετανάστη και μάλιστα λαθραίου μέσα στην ίδια της τη χώρα, ούτε μόνο επειδή η φτώχεια, η ανέχεια, ακόμη και η πείνα αρχίζουν σιγά - σιγά να στοιχειώνουν το ορατό μέλλον της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού. Αλλά γιατί η ίδια η χώρα έχει ήδη βγει στο σφυρί σε τιμή ευκαιρίας.

Όπως στις κατεστραμμένες χώρες της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής, έτσι και στη χώρα μας έχει επιβληθεί μια λογική που βλέπει την ανάπτυξη μόνο ή κύρια μέσα από το ξεπούλημα των πάντων και την ασυδοσία των ξένων επενδυτών.

Έτσι φαντάζονται ότι θα αναχαιτίσουν την κάθετη πτώση του ΑΕΠ, χωρίς βέβαια να υπολογίζουν τι θα γίνει μετά, τι θα έχει απομείνει για τη χώρα και τον λαό της όταν όλη η δημόσια γη και περιουσία, όλες οι υποδομές και ο πλούτος θα έχουν ξεπουληθεί.

Γνωστός αρθρογράφος του γνωστού συγκροτήματος και πολύ καλός γνώστης του παρασκηνίου έγραφε πρόσφατα ότι η Αθήνα έχει μεταβληθεί σε αγαπημένο προορισμό για τους «γύπες» των αγορών, που καταφθάνουν για να επωφεληθούν από το μεγάλο φαγοπότι:

«Εκπρόσωποι επενδυτικών οίκων συνομιλούν με δικούς μας ειδικευμένους δικηγόρους σε θέματα αγορών και ομολόγων, έμποροι όπλων τρώνε με αποστράτους της Πολεμικής Αεροπορίας και του στρατεύματος σε μια προσπάθεια να βρουν επαφή και διασύνδεση για την πανάκριβη και αμαρτωλή πραμάτεια τους και ατζέντηδες παντός καιρού που ψάχνουν συνεταίρους για την εξαγορά ελεύθερης ελληνικής γης, άλλοτε για ξενοδοχεία πολυτελείας και άλλοτε για ανεμογεννήτριες ή εγκατάσταση φωτοβολταϊκών τόξων.

"Είναι σαν να έχουν πλακώσει γύπες από παντού" μονολογούσε τις προάλλες ένας έμπειρος σερβιτόρος του Ηilton που έχουν δει πολλά τα μάτια του και τώρα νιώθει, όπως όλοι μας, το άδοξο τέλος της Μεταπολίτευσης, το οποίο απειλεί να παρασύρει τη χώρα ολόκληρη σε αργό θάνατο».

Η χώρα σιγά - σιγά αφρικανοποιείται, μεταβάλλεται σε κράτος της μπανάνας, ιδανικό για να ικανοποιούν τα βίτσια τους τα αρπακτικά των διεθνών αγορών. Μπορεί να επιβιώσει έτσι η χώρα;

Άρνηση του χρέους

Ήδη η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Κάθε ημέρα που αφήνουμε να περνάει, τόσο περισσότερο η χώρα βυθίζεται στο απόλυτο τέλμα που έχουν δρομολογήσει το καθεστώς κατοχής και οι ντόπιοι σύγχρονοι δωσίλογοι.

Η λύση σήμερα είναι μόνο μία και τη χρωστάμε στους εαυτούς μας, στις οικογένειές μας, στα παιδιά και τα εγγόνια μας, τη χρωστάμε στους συναδέλφους και τους συντρόφους μας που υποφέρουν το ίδιο, τη χρωστάμε πρώτα και κύρια στη χώρα μας, που δεν μπορούμε να την αφήσουμε να χαθεί.

Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο να αλλάξει οτιδήποτε, δεν μπορεί να υπάρξει άλλη πολιτική, αν δεν αντιμετωπιστεί πρώτα απ' όλα ο βρόχος του δημόσιου δανεισμού, αν δεν ξεφύγει η χώρα από τη θανάσιμη λαβή των δανειστών της. Όποιος το αγνοεί αυτό απλώς ονειροβατεί.

Μια ριζικά διαφορετική πολιτική, στη βάση των αληθινών συμφερόντων του λαού και της χώρας, οφείλει να ξεκαθαρίζει ευθύς εξαρχής τα στοιχειώδη:

● Το χρέος δεν το δημιούργησε ο λαός.

● Τα δανεικά δεν χρησιμοποιήθηκαν προς όφελος του λαού και της χώρας.

● Ο δανεισμός χρηματοδότησε τη λεηλασία του τόπου και μια οικονομική και πολιτική ολιγαρχία που σήμερα ρίχνει τη χώρα και τον λαό της στον Καιάδα του ΔΝΤ.

● Ο λαός δεν χρωστά, του χρωστάνε. Δεν μπορεί λοιπόν να του ζητιέται να πληρώσει τον «λογαριασμό του χρέους» που άλλοι δημιούργησαν και επωφελήθηκαν από αυτό.

Ποια είναι η απάντηση; Μόνο μία: Άρνηση της πληρωμής του χρέους εδώ και τώρα, άμεση παύση πληρωμών προς τους δανειστές, ώστε να σταματήσει ο φόρος αίματος τον οποίο καταβάλλουν η χώρα και ο λαός στους διεθνείς τοκογλύφους και κερδοσκόπους.

Αυτή είναι η μόνη λύση για να σωθεί η χώρα από την καταστροφή και να διασώσουν οι εργαζόμενοι τα εισοδήματά τους, τη δουλειά τους, τις συντάξεις και τα δικαιώματά τους. Είναι ο μόνος τρόπος για να υπάρξει προοπτική για τους νέους, τους αγρότες, τους μικρομεσαίους.


Η κυβέρνηση επισήμως επιχειρεί να ταυτίσει την άρνηση της πληρωμής του χρέους με την πτώχευση της χώρας, την οποία έτσι ή αλλιώς προετοιμάζει. Η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική. Άρνηση της πληρωμής του χρέους εδώ και τώρα σημαίνει άμεση παύση πληρωμών προς τους δανειστές. Με απλά λόγια:

● Να μην πληρώσουμε τα κερατιάτικα στους τοκογλύφους, όπως αυτά που πληρώσαμε στις 19 Μαΐου και για τα οποία η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι αναγκάστηκε να αποδεχτεί τα σκληρά μέτρα που ζήτησε η «τρόικα».

● Να σταματήσουμε να πληρώνουμε τα πάνω από 80 δισ. ευρώ που είμαστε αναγκασμένοι να καταβάλλουμε κάθε χρόνο στους δανειστές μας και για τα οποία είμαστε υποχρεωμένοι να δανειζόμαστε συνεχώς διογκώνοντας το δημόσιο χρέος.

«Μα δεν θα έχουμε λεφτά να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις», ισχυρίζεται η κυβέρνηση. Ψέμα. Το 97% όσων δανειστήκαμε την τελευταία δεκαετία πήγαν στην εξυπηρέτηση παλιότερων δανείων. Μόλις το 3% κάλυψε ελλείμματα του δημοσίου. Δεν δανειζόμαστε δηλαδή για να πληρώνουμε μισθούς και συντάξεις, αλλά για να πληρώνουμε παλιότερα δάνεια. Αυτή είναι η αλήθεια.

● Μόνο με την πτώχευση και την παύση πληρωμών που ετοιμάζουν η κυβέρνηση και οι πάτρωνές της δεν θα πληρώνονται μισθοί και συντάξεις.

● Μόνο με την πολιτική που ακολουθείται σήμερα είναι σίγουρο ότι αργά ή γρήγορα θα καταντήσουμε σαν την Ιρλανδία, την οποία οι περιοριστικές πολιτικές που της επιβλήθηκαν ανάγκασαν, μετά την περικοπή του 13ου και 12ου μισθού, να πληρώνει τους δημόσιους υπαλλήλους και συνταξιούχους κάθε δεύτερο ή τρίτο μήνα.

● Μόνο με αυτή την πολιτική θα βρεθεί στην ανάγκη η κυβέρνηση να δεσμεύσει τις λαϊκές καταθέσεις στις τράπεζες, όπως έγινε στην Αργεντινή, προκειμένου να περισώσει το τραπεζικό σύστημα της χώρας, το οποίο βρίσκεται ένα μόλις βήμα πριν από τη χρεοκοπία.

Δεν είναι τυχαίο ότι η σημερινή πρόεδρος της Αργεντινής Κριστίνα Φερνάντεζ είδε πρόσφατα στον σημερινό «μηχανισμό στήριξης» της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, που επιβλήθηκε στην Ελλάδα, τις ίδιες καταστροφικές συνέπειες που είχε και για την Αργεντινή το ανάλογο καθεστώς του ΔΝΤ το 2001. Με τον ίδιο τρόπο που το ΔΝΤ οδήγησε την Αργεντινή το 2001 στην καταστροφή και την πτώχευση, επιδιώκει να οδηγήσει και την Ελλάδα σήμερα. Πρόκειται για τις «ίδιες συνταγές που εφάρμοσαν και σε μας», είπε η Κριστίνα Φερνάντεζ, «οι οποίες προκάλεσαν την έκρηξη του 2001».

Ενώ για τις πολιτικές σκληρής λιτότητας είπε ότι δεν χρειάζεται να είναι οικονομολόγος κανείς για να εκτιμήσει ότι θα έχουν «τρομερές συνέπειες» για την οικονομία και τον λαό.

«Επαναλαμβάνουν συνταγές με βάση τις οποίες επιχειρούν να διασώσουν το τραπεζικό σύστημα. Πιστεύουμε ότι αυτές οι πολιτικές είναι καταδικασμένες να αποτύχουν και αυτός είναι ο λόγος που δεν τις εφαρμόζουμε στη χώρα μας».

Τι έκαναν οι Αργεντίνοι στη χώρα τους για να γλιτώσουν από την καταστροφή και το καθεστώς κατοχής του ΔΝΤ; Αυτό που οφείλουν να κάνουν και οι Έλληνες, αν θέλουν να κερδίσουν τη χώρα τους και να σταθούν στα πόδια τους:

1. Απαλλαγή της χώρας από το καθεστώς της νέας κατοχής από την Ε.Ε. και το ΔΝΤ, κατάργηση του άθλιου «μνημονίου» που έχει υπογράψει και νομοθετήσει η κυβέρνηση.

2. Μονομερής άρνηση της πληρωμής του χρέους για να γλιτώσουμε από την επικείμενη πτώχευση και να διασώσουμε μισθούς και συντάξεις.

3. Άνοιγμα όλων των δημόσιων λογαριασμών του κράτους, ώστε να δούμε τι έγιναν τα λεφτά, τι κρύβουν οι συμβάσεις δανεισμού και ποιος επωφελήθηκε από αυτές.

4. Κατάργηση κάθε έννοιας παραγραφής και ασυλίας για όλους όσοι διαχειρίστηκαν δημόσιο χρήμα. Όποιος έβαλε χέρι ή συνέργησε στη λεηλασία του δημόσιου πλούτου θα πρέπει να φυλακιστεί και η περιουσία του να δημευθεί.

5. Έξοδο από τη ζώνη του ευρώ. Όσο η χώρα βρίσκεται μέσα στην ΟΝΕ είναι εκτεθειμένη σε κάθε είδους πιέσεις, στους εκβιασμούς και τις επιδρομές της διεθνούς κερδοσκοπίας και λειτουργεί ως αναλώσιμο είδος για τα διευθυντήρια της Ευρωζώνης.

6. Εθνικοποίηση των μεγάλων πιστωτικών ιδρυμάτων για τον έλεγχο της οικονομίας και τον έλεγχο της κίνησης κεφαλαίων.

7. Ανάδειξη του κράτους σε βασικό μοχλό της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης της χώρας με πρώτη την εθνικοποίηση των παλιών ΔΕΚΟ και υπηρεσιών που ιδιωτικοποιήθηκαν.

8. Παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, η οποία δεν θα στηρίζεται σε ξένους και ντόπιους κερδοσκόπους επενδυτές, κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες και μονοπώλια, αλλά στις ανάγκες και στο εισόδημα των εργαζομένων.

9. Αλλαγή του μονομερούς προσανατολισμού της χώρας και απαλλαγή της από τα δεσμά των μονοπωλιακών και ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Άνοιγμα του διεθνούς ορίζοντα της χώρας στην αναζήτηση νέων ερεισμάτων, νέων επαφών και σχέσεων με όλους τους λαούς και τις χώρες της Ευρώπης και όλου του κόσμου.

Ένα νέο ΕΑΜ

Η διάσωση της χώρας δεν μπορεί να επιτευχθεί με τον λαό στον «γύψο» ούτε με ψευδο-«οικουμενικές» ή «υπερκομματικές» κυβερνήσεις εκφασισμού της πολιτικής ζωής. Η διέξοδος από την κρίση απαιτεί περισσότερη και όχι λιγότερη δημοκρατία.

● Απαιτεί τον λαό στο προσκήνιο, όχι θεατή και θύμα των εξελίξεων.

● Απαιτεί μια νέα εξουσία με τον λαό στα κέντρα των αποφάσεων και όχι ένα διεφθαρμένο σύστημα κυβερνητικής απολυταρχίας.

● Απαιτεί την κατάκτηση της δημοκρατίας μέσα από την αυθεντική κατοχύρωση της λαϊκής κυριαρχίας και της εθνικής ανεξαρτησίας.

Ποιος μπορεί να το κάνει αυτό; Μόνο με τη δημιουργία ενός μεγάλου κοινωνικοπολιτικού μετώπου ολόκληρου του λαού για τη διάσωση της χώρας μπορούμε να ξεφύγουμε από τον καταθλιπτικό μονόδρομο της καταστροφής, της λεηλασίας και της υπερχρέωσης.

Ένα τέτοιο μέτωπο δεν είναι υπόθεση απλώς και μόνο ορισμένων οργανώσεων ή κομμάτων, αλλά αφορά το σύνολο του λαού πέρα και πάνω από κομματικές τοποθετήσεις και εξαρτήσεις. Ένας ενωμένος και αποφασισμένος λαός δεν έχει να φοβηθεί τίποτε και κανέναν, δεν μπορεί να τον σταματήσει καμιά απειλή, κανένα αντίποινο των αγορών. Όποτε ο λαός αποφάσισε να ενωθεί και να διεκδικήσει τα δίκαιά του, δεν υπήρξε καμιά αντιξοότητα, καμιά δύναμη που να στάθηκε εμπόδιο στον δρόμο του.

Αντίθετα οι αγορές, οι τραπεζίτες, οι κερδοσκόποι και το πολιτικό τους προσωπικό είναι εκείνοι που έχουν κάθε λόγο να φοβούνται. Και είναι αλήθεια ότι τρέμουν σήμερα στην ιδέα μιας αυθεντικής λαϊκής αφύπνισης. Όχι μόνο επειδή ένας αποφασισμένος και ενωμένος λαός δεν υπήρξε ποτέ εύκολος αντίπαλος για την αντίδραση, αλλά διότι ξέρουν πολύ καλά ότι ένας τέτοιος αγωνιστής λαός δεν θα βρεθεί μόνος του, απομονωμένος, αλλά σχεδόν αμέσως θα σταθούν δίπλα του, σύμμαχοι και συμπολεμιστές, και οι άλλοι λαοί της Ευρώπης, οι Πορτογάλοι, οι Ισπανοί, οι Γάλλοι, οι Γερμανοί και οι άλλοι που στενάζουν το ίδιο κάτω από την μπότα της υπερεθνικής χρηματιστικής απολυταρχίας.

Τώρα είναι η ώρα για να οικοδομηθεί ένα νέο ΕΑΜ, μια νέα Φιλική Εταιρεία, μια νέα Επιτροπή Κοινής Σωτηρίας. Μόνο έτσι μπορεί να γεννηθεί μια καινούργια μορφή διακυβέρνησης, μια νέα μορφή εξουσίας που θα βασίζεται απευθείας στους ίδιους τους εργαζομένους, τους νέους, τους μικρομεσαίους, τους αγρότες, δηλαδή στο σύνολο του λαού, και θα εκφράζει την πάλη του για μια άλλη, ριζικά διαφορετική πορεία αυτού του τόπου.

* Το κείμενο αυτό του Δ. Καζάκη είναι η βάση των ομιλιών του σε εκδηλώσεις που έγιναν στην Άμφισσα στις 26.5 και στον Βύρωνα στις 27.5