Κατάπτυστος ο «ΣΚΑΪ» και ο κύριος Πορτοσάλτε...

Φαίνεται πως οι αστοί μέσα στη σαπίλα τους νομίζουν πως τη ζωή τους, μια ζωή κηφήνων που απομυζά το μόχθο και τον ιδρώτα των εργαζομένων, μπορούν να την πλασάρουν ως θέαμα και αξία στους λαούς που στενάζουν στην κόλαση της ανεργίας και της εξαθλίωσης στην οποία τούς έχουν οδηγήσει. 
Δε δικαιολογείται διαφορετικά, η ανάδειξη του γάμου των απομειναριών του μεσαίωνα ως παγκόσμιου γεγονότος, έτσι που τα αστικά ΜΜΕ ακόμη και αυτή η κρατική τηλεόραση, που τρέφεται με τα λεφτά του λαού, να το κάνουν κυρίαρχο θέμα ενημέρωσης την περασμένη Παρασκευή. 
Τόσο που να ξεπερνά κάθε όριο προκλητικότητας η απίστευτη προβολή στην Ελλάδα, δημιουργώντας αηδία και αποστροφή. 

Τα αντιλαϊκά μέτρα ήρθαν για να μείνουν και να χειροτερέψουν..

ΓΕΝΙΚΑ, ΔΟΥΛΕΙΑ των κυβερνητικών εκπροσώπων είναι να λένε και ψέματα (πόσο, δε, μάλλον όταν πρόκειται για εκπροσώπους του ΠΑΣΟΚ), όμως το χτεσινό του Γ. Πεταλωτή είναι, τουλάχιστον, προκλητικό.

Οπως είπε, «εφόσον σταθεροποιηθεί η οικονομία και η ανάπτυξη, πρώτη προτεραιότητα θα είναι η επανόρθωση των εισοδημάτων». 

Ο ...ορισμός του ψέματος, δηλαδή.

Οχι μόνο γιατί η οικονομία (τους) και η ανάπτυξή (τους) δε θα «σταθεροποιηθεί» ποτέ, ως γνωστόν πάμε και επισήμως για «κρίση διαρκείας» και «λιτότητα διαρκείας».

Ενίσχυση ή κοινωνικοποίηση.

Εντυπωσιακά, αν μη τι άλλο, τα στοιχεία από τη λίστα με τις 2.000 ισχυρότερες εταιρείες του πλανήτη που δημοσιεύει για ένατη φορά το οικονομικό περιοδικό «Forbes». 
Το πλέον εντυπωσιακό ίσως είναι πως συνολικά αυτά τα 2.000 μονοπωλιακά μεγαθήρια απασχολούν 80 εκατ. άτομα και εμφανίζουν έσοδα 32 τρισ. δολαρίων, όσο δηλαδή τα ΑΕΠ των ΗΠΑ (14,65 τρισ. δολάρια), της ΕΕ (16,28 τρισ. δολάρια) και της Κίνας (5,87 τρισ. δολάρια) μαζί! 
Τα κέρδη τους το 2010, δηλαδή εν μέσω της καπιταλιστικής κρίσης, έφτασαν τα 2,4 τρισ. δολάρια, ενώ το ενεργητικό τους είναι 138 τρισ. δολάρια.

Γείωση στην ταξική πραγματικότητα...

Αν ο Μπιν Λάντεν δεν ήταν αυτός που ήταν, δηλαδή ο εκλεκτός και εκπαιδευμένος από τις ΗΠΑ, η είδηση του θανάτου του ίσως να ενδιέφερε και μερικούς έξω από τις ΗΠΑ. Τώρα, άντε να έχει κάποια αξία για ορισμένους που μαζεύτηκαν σε μια πλατεία για να μπορούν να «ντύσουν» με εικόνα οι κάμερες το θέμα «το καλό νίκησε το κακό». Κι όμως ένα περίπου εσωτερικό θέμα των ΗΠΑ εμφανίστηκε στις τιβί σαν το παγκόσμιο θέμα. Η τέτοια προβολή του έρχεται να επαναβεβαιώσει το ρόλο των «χρησίμων ηλιθίων». Στην προηγούμενη φάση ο Λάντεν ήταν το πρόσχημα για την παγκόσμια εκστρατεία κατά της «τρομοκρατίας».

Ενας χρόνος Μνημόνιο.

Γράφει: ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Το Μνημόνιο, που τα αποτελέσματά του ήδη από τον πρώτο χρόνο επιβολής του ισοδυναμούν με κοινωνική συμφορά, θα καταγραφεί στην Ιστορία ως εκείνο το «μνημειώδες» εργαλείο που χρησιμοποιήθηκε ως «μπαμπούλας» για την εφαρμογή μιας προαποφασισμένης πολιτικής.

Ο χρόνος που πέρασε ήταν αποκαλυπτικός: Η πολιτική που τη βάφτισαν «μνημόνιο» ουδεμία σχέση είχε και έχει με τα χρέη, με τα ελλείμματα, με τη σπατάλη, με τη φοροδιαφυγή κ.λπ.

Πρόκειται για τη χειρότερη και σκληρότερη πολιτική κατεδάφισης των λαϊκών κατακτήσεων και δικαιωμάτων στη μεταπολεμική ιστορία της χώρας, με στόχο:

Βία στα γήπεδα.

Βία και αθλητισμός θα έπρεπε να είναι σαν τη φωτιά με το νερό, φαινόμενα που αλληλοαποκλείονται. Αλλά στην εποχή των μονοπωλίων βία και γήπεδα συνυπάρχουν, άλλωστε στην ταξική βία των αστών θεμελιώνεται η ύπαρξή τους. Δείγμα πως η σάπια κοινωνία πνίγεται στο βούρκο της και προσπαθεί να επιβιώσει κραδαίνοντας θάνατο. Η βία στα γήπεδα έχει και τέτοια, δυστυχώς, φαινόμενα. 
Αξία των καπιταλιστών είναι «ο θάνατός σου η ζωή μου». 
Ο ανταγωνισμός για το κέρδος καταστρέφει εργαζόμενους.