Το νέο αμερικανικό «θαύμα»: Ανάπτυξη χωρίς... θέσεις εργασίας.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες ξεχωρίζουν από τις υπόλοιπες πλουσιότερες χώρες του κόσμου στο εξής: Παρουσιάζουν υψηλότερη ανάπτυξη, αλλά πολύ λιγότερες θέσεις εργασίας.

ΟΙ «ΑΝΑΛΥΤΕΣ» σπεύδουν να αποδώσουν αυτή την εξέλιξη στην «παραγωγικότητα» των Αμερικανών εργαζομένων. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα ξεζούμισμα των εργαζομένων που γίνεται με τη διαρκή υποτίμηση της εργατικής δύναμης, τη συμπίεση του «κόστους εργασίας» σε συνδυασμό με την κατάργηση σειράς δικαιωμάτων και συλλογικών συμβάσεων εργασίας.

Οι αμερικάνικες επιχειρήσεις παράγουν και κερδίζουν σήμερα περισσότερα απ' όταν ξεκίνησε η ύφεση. Σημειώνεται μεν μια αύξηση των θέσεων εργασίας αλλά πολύ λίγων ώστε να καλυφθούν τα 7,5 εκατομμύρια θέσεις που χάθηκαν στη διάρκεια της ύφεσης.

ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ: Προτάσεις και στρατηγική στα μέτρα του συστήματος ...

Την πρόταση για έναν «νέο συνασπισμό εξουσίας» με «καταλύτη τις δυνάμεις της αριστεράς», αναμασά το τελευταίο διάστημα η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, σαν την ενδεδειγμένη απάντηση στη δυσβάσταχτη για το λαό πραγματικότητα που διαμορφώνει η καπιταλιστική κρίση. Ο Αλ. Τσίπρας σε συνέντευξή του την περασμένη Δευτέρα υπερασπίστηκε τη δυνατότητα «οι εκλογές να δώσουν λύση (...) μια ριζική αλλαγή των συσχετισμών, για μια βουλή, η οποία δεν θα εγκρίνει με 150 ή με 180, αλλά θα απορρίψει αυτό το πακέτο των μέτρων».

Ο οπορτουνισμός δεν παραιτήθηκε ποτέ απ' την - χρεοκοπημένη στη ζωή - ιδέα της κεντροαριστεράς, που βρίσκεται στον πυρήνα και της «νέας» του πρότασης. Ετσι πιστεύει ότι θα πραγματωθεί η στρατηγική του στόχευση, που είναι η διαχείριση του συστήματος.

Ολη η Ελλάδα «ζώνη επιχειρήσεων» του ΝΑΤΟ...

Η «αναβάθμιση της γεωστρατηγικής θέσης της χώρας» που ισχυρίζεται η κυβέρνηση συμμετέχοντας στην επέμβαση στη Λιβύη, σημαίνει προάσπιση της πλουτοκρατίας και κινδύνους για το λαό.

Ο αποκαλυπτικός χάρτης με τον τίτλο «Operation UNIFIED PROTECTOR - Area of Operation» (Επιχείρηση Ενοποιημένος Προστάτης - Περιοχή Επιχειρήσεων) που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του ΝΑΤΟ, όπου όλη η ελληνική επικράτεια, νότια της Θεσσαλονίκης, περιλαμβάνεται στην περιοχή επιχειρήσεων. Διακρίνονται τα δύο ΝΑΤΟικά στρατηγεία σε Σμύρνη και Νάπολη και οι «airbase» (αεροπορικές βάσεις) Σούδας, Ανδραβίδας, Αράξου, Ακτίου από όπου εξορμούν τα ΝΑΤΟικά μαχητικά για τη Λιβύη

Δεύτερη βδομάδα συμπλήρωσε ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος που βρίσκεται σε εξέλιξη στη Λιβύη, ο οποίος είχε αρχικά την ονομασία «Αυγή της Οδύσσειας», και από την Πέμπτη 31 Μάρτη, οπότε και ανέλαβε κατευθείαν το ΝΑΤΟ τον έλεγχο των επιχειρήσεων, μετονομάστηκε σε«Ενοποιημένος Προστάτης». Μέρα τη μέρα, αποκαλύπτεται η έκταση και το βάθος τηςελληνικής εμπλοκής και βγαίνει στην επιφάνεια όλο το πλέγμα της ελληνικής ενσωμάτωσης, πολιτικής και στρατιωτικής, στο ιμπεριαλιστικό σύστημα και των συνεπειών που αυτή έχει για τον ελληνικό λαό και ευρύτερα.

Θέατρο σκιών...

Το θέατρο σκιών που στήνουν στις πλάτες του λαού οι ΠΑΣΟΚοι υπουργοί και βουλευτές, για να τον κοροϊδέψουν ότι ο ένας τραβάει τον άλλο σε αποφάσεις που συμφέρουν δήθεν το λαό, για να εγκλωβίσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια, φανερώνει η Ερώτηση που κατέθεσαν οκτώ βουλευτές της κυβέρνησης προς τον υπουργό Οικονομικών. Με αυτήν, ζητούν την «άμεση παρέμβαση της κυβέρνησης, ώστε ή να αναγκαστούν οι τράπεζες να διοχετεύσουν ρευστότητα στην αγορά με δικά τους κεφάλαια ή να παρακαμφθούν οι ιδιωτικές τράπεζες και να εισρεύσει τουλάχιστον το δημόσιο χρήμα στην αγορά, μέσω των κρατικών τραπεζών που έχουν απομείνει». 

Οι βουλευτές μιας κυβέρνησης που έχει χαρίσει πακτωλό χρημάτων στο τραπεζικό κεφάλαιο λεονταρίζουν τώρα απέναντι στους τραπεζίτες και καμώνονται πως τους μαλώνουν επειδή από τα 100 δισ. των ενισχύσεων δεν έριξαν τίποτα στην αγορά.

Η παρακμή των ερωτήσεων

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

 Διανύουμε μια ιστορική περίοδο που περιγράφεται με τον επιστημονικώς αποδεκτό όρο παρακμή. Κοινωνίες, έθνη, κράτη, απ' όποια οργανωμένη μορφή συμβίωσης κι αν το εξετάσει κανείς, αναδύουν μια μορφή σύγχρονης παρακμής, που όμοιά της, σε παγκοσμιοποιημένη μορφή, δεν έχει ζήσει ο πλανήτης Γη. Είναι βέβαιο ότι την Ιστορία τη γράφουν οι λαοί και συχνά τη συγγράφουν οι δυνάστες τους. Οχι, όμως, οριστικά κι αμετάκλητα.

Το τεχνολογικό εξελικτικό προτσές δεν είναι και δε θα μπορούσε να είναι αντίδοτο στην παρακμή, είτε αυτό καθαυτό ωστικό κύμα προόδου, όσο δεν ελέγχεται πολιτικά και σε λαϊκή, μάλιστα, βάση.