Ο κ. Παπανδρέου δεν είχε θέσει ακόμα το δίλημμα «Σγουρός ή χάος» όταν, περίπου 70 χρόνια πριν, ο Ρούσβελτ ισχυριζόταν ότι ο καπιταλισμός ήταν ο εγγυητής ενός κόσμου με εδραιωμένες τις «4 ελευθερίες».
*
Πρώτη η «ελευθερία του λόγου και της έκφρασης». Πρόκειται για ελευθερία πλήρως, πλέον, κατακτημένη στην Ελλάδα, η οποία κατατάσσεται επικεφαλής στον κατάλογο της λογοκρισίας του Τύπου, εδώ όπου το ΔΝΤ διατηρεί «ειδικές σχέσεις» με δημοσιογράφους και τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ εκπέμπουν επί 24ώρου βάσεως την «εγκυρότητα» και την «πολυφωνία» τους.
*
Δεύτερη η «ελευθερία της σκέψης και της πίστης». Κι αυτή είναι μια ελευθερία απολύτως ζωντανή στην Ελλάδα. Οποιος, πάντως, σκέφτεται και όποιος πιστεύει ότι πρέπει να καταδικάσει (στις εκλογές της Κυριακής για παράδειγμα) τις πολιτικές με τις οποίες διαφωνεί, θα πρέπει πρώτα να δραπετεύσει από την ομηρία των εκβιασμών, των κινδυνολογιών, της καταστροφολογίας και της «χρεοκοπολογίας». Λεπτομέρειες...