Η «δοτή» μεταβατική (;) κυβέρνηση ψηφίστηκε ως αναμενόταν με μια τυπική διαδικασία.
Ο «δοτός» πρωθυπουργός ψηφίστηκε με άνεση από τα τρία αστικά κόμματα που τον είχαν προεπιλέξει.
Η διαφορά του από τους πάλαι ποτέ υποψήφιους παλατιανούς «δοτούς» πρωθυπουργούς των «Ιουλιανών» του 1965, είναι ότι έχει την έγκριση όχι μόνο της παραδοσιακής δεξιάς (ΝΔ) και του ακροδεξιού (ΛΑ.Ο.Σ.) αλλά και του σοσιαλδημοκρατικού (ΠΑΣΟΚ).
Σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες της χώρας και της θέσης της ελληνικής αστικής τάξης, τα τρία αστικά κόμματα αρνήθηκαν πεισματικά την άμεση προσφυγή στις εκλογές μιμούμενα την παλατιανή καμαρίλα του 1965. Επέλεξαν ως «δοτό» πρωθυπουργό έναν εξέχοντα υπάλληλο του διεθνούς τραπεζιτικού κεφαλαίου σύμφωνα με τις σύγχρονες άμεσες ανάγκες του ελληνικού καπιταλισμού στο πλαίσιο της εταιρικής του ένταξης στον ευρωενωσιακό ιμπεριαλισμό.