«Ευρωσκεπτικισμός»: Σοβαρή εφεδρεία του συστήματος

Μπόλικη υποκρισία αναδύεται αυτές τις μέρες σε ντόπια και διεθνή ΜΜΕ, μετά τις ευρωεκλογές, με την αύξηση των ποσοστών κομμάτων του ρεύματος του λεγόμενου «ευρωσκεπτικισμού».

Με αυτόν τον όρο ομαδοποιούνται κόμματα που ασκούν κριτική στην ΕΕ από αστική σκοπιά, από τη σκοπιά εξυπηρέτησης των συμφερόντων του κεφαλαίου, σε κάθε χώρα. Σε αυτήν την κατηγορία περιλαμβάνουν από λαϊκιστικά, τύπου Μπέπε Γκρίλο, συντηρητικά, όπως το UKIP στη Βρετανία, εθνικιστικά, μέχρι ρατσιστικά και φασιστικά κόμματα. Ο «ευρωσκεπτικισμός», που προβάλλεται ως «φόβητρο», αποτελεί πολιτικό ρεύμα όπου βρίσκουν έκφραση τμήματα του κεφαλαίου κρατών της ΕΕ που, ιδιαίτερα σήμερα, εν μέσω καπιταλιστικής κρίσης αλλά και δυσαρέσκειας λαϊκών στρωμάτων από τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ, προβάλλουν ενστάσεις για τη συμμετοχή της χώρας, θεωρώντας ότι τα συμφέροντά τους δεν εξυπηρετούνται από την ΕΕ ή την Ευρωζώνη.

Ψάχνοντας «σοβατζήδες»...

Παπαδημούλης
σε... ρόλο Κουτσόγιωργα...

«Δεν είναι πολιτικός σεισμός -αυτόν τον όρο είχα χρησιμοποιήσει για το πιο "νικηφόρο" σενάριο- αλλά είναι μια μεγάλη επιτυχία που σημειώνει όλος ο διεθνής Τύπος, ακόμη και ο αντι-αριστερός, και οι μόνοι που κάνουν ότι δεν το έχουν καταλάβει είναι οι δικοί μας εδώ. Εννοώ η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και κάποια φιλικά προς αυτούς Μέσα Ενημέρωσης, τα οποία τούς υποστηρίζουν, όπως ο "Ριζοσπάστης" του ΚΚΕ»!

Αυτά δήλωσε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης προχτές στο ρ/σ «Βήμα», αντιγράφοντας απ' τον «αυριανισμό» τα άλματα συλλογισμών που κατέληγαν στο όποιος δεν είναι με το ΠΑΣΟΚ είναι με τη δεξιά! Και αυτά τα λέει επειδή το ΚΚΕ δε χειροκροτά μαζί του, και μαζί με το τμήμα του αστικού Τύπου που στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ, για το προβάδισμά του, προειδοποιεί το λαό, όπως το έκανε και προεκλογικά, ότι η αλλαγή στο συσχετισμό δύναμης ανάμεσα στα κόμματα του ευρωμονόδρομου δε σημαίνει αλλαγή πολιτικής, ότι η αντιλαϊκή πολιτική θα είναι εδώ.

Στην πραγματικότητα, ο Παπαδημούλης κατηγορεί το ΚΚΕ γιατί δεν κάνει αυτό που έκανε ο ίδιος και το κόμμα του απέναντι στο ΠΑΣΟΚ, όταν έσπερναν αυταπάτες στους εργαζόμενους για την ανάδειξή του σε κυβέρνηση.

Το 2009 ο Παπαδημούλης δήλωνε:

Φασισμός

  Η κάλπη και τα εκλογικά ποσοστά δεν αποτελούν κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τον φασισμό, για τον ναζισμό, για την ακροδεξιά. Αν ήταν έτσι, ο Χίτλερ με το 44% και το 33% που είχε πάρει στις εκλογές του 1933 στη Γερμανία θα ήταν «Άγιος». Αν ήταν έτσι η Λεπέν με το 25% στη Γαλλία θα ήταν «οσία». Ο Φάρατζ με το 29% στη Βρετανία και οι ακροδεξιοί με τα διψήφια ποσοστά από την Δανία και την Ουγγαρία μέχρι την Αυστρία και την Ολλανδία θα ήταν «ιεραπόστολοι».

   Εκείνο που επιβεβαιώνουν αυτά τα ποσοστά είναι ότι το φίδι του φασισμού εκτρέφεται και μεγαλώνει μέσα στο πλαίσιο μιας δημοκρατίας, της αστικής δημοκρατίας, η οποία ενώ είναι η ίδια που το επωάζει και το ταΐζει σε πανευρωενωσιακό επίπεδο, είναι και η ίδια που παριστάνει την «σοκαρισμένη» από την ανάπτυξή του.   

   Η γέννηση του φασισμού, ή άνοδός του και η σημερινή του αναβίωση αποτελεί έκφραση της επιβεβαιωμένης ιστορικά αλήθειας ότι µια κοινωνία, κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες, μπορεί να οδηγείται κάποιες φορές σε παράκρουση. Το φαινόμενο δεν είναι απίθανο.