Ο μύθος για μια "Κοινωνική Ευρώπη" καταρρέει καθώς οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών της ΕΕ χτυπούν και ιδιωτικοποιούν τις δημόσιες υπηρεσίες, στηρίζουν ελαστικές μορφές απασχόλησης, καταργούν ασφαλιστικά, εργασιακά δικαιώματα, επιβάλλουν λιτότητα και καταστρέφουν θέσεις εργασίας. Οι κυβερνήσεις με τη συνολική επίθεσή τους αυτή εκφράζουν τα συμφέροντα των καπιταλιστών των χωρών τους και ακολουθούν τις Συνθήκες της ΕΕ από τη Ρώμη ως τη Λισαβόνα. Με τη "Συνθήκη της Λισαβόνας" ενισχύονται τα χαρακτηριστικά της ως ιμπεριαλιστικού, οικονομικού, πολιτικού και στρατιωτικού μπλοκ αντίθετου στα συμφέροντα των εργατών και των λαών.
Αυτά τα σκληρά μέτρα λιτότητας επιβάλλονται μιας και το μονοπωλιακό κεφάλαιο έχει ως στόχο να πληρώσει η εργατική τάξη και ο λαός γενικότερα την επίλυση μιας κρίσης που αυτοί δεν δημιούργησαν, μιας καπιταλιστικής κρίσης υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου. Η πραγματική διέξοδος υπέρ των λαών βρίσκεται στην αντιμετώπιση της αιτίας της, που είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός και όχι κάποια παραλλαγή της διαχείρισής του.