Όχι άλλα δάκρυα...- Στα προάστια της λογικής

"Οχι άλλους φόρους" φωνάζουν όλοι οι διεκδικητές της εντολής με ματια γεματα ένταση και πλήρη από έλλειψη νοήματος που έλεγε κι ο Ν.Καρούζος.
Οχι άλλα δακρυα κλείσαν οι τάφοι ένα πράγμα δηλαδή, αλλά εδώ που τα λέμε κανείς δεν θέλει να γίνει λίπασμα στο δέντρο της μαύρης της "Ανάπτυξης" που ο σπόρος του είναι από πρίν δηλητηριασμένος από το καπιταλιστικό μικρόβιο. Όσο γι αυτα τα παραμύθια με το καλό του τόπου και τις άλλες σχετικές γενικολογίες να τα βάλουν εκεί που ξέρουν.

127 στελέχη του ΠΑΣΟΚ συνιστούν ...ΣΥΡΙΖΑ!

Αριστερή Διακυβέρνηση

Με δημόσια τοποθέτηση τους 127 πρώην και νυν στελέχη του ΠΑΣΟΚ ανακοινώνουν την απόφαση τους να στηρίξουν τον ΣΥΡΙΖΑ. 

Με την Ανοιχτή Επιστολή για τη Συγκρότηση της Δημοκρατικής Αριστερής Παράταξης και την προοπτική της Αριστερής Διακυβέρνησης τα στελέχη σημειώνουν ότι σήμερα ο πρωταγωνιστικός ρόλος έχει περάσει στα χέρια των δυνάμεων, οι οποίες εκλογικά δικαιώθηκαν,με βασικό παράγοντα το ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ.

Τα κόμματα αλλάζουν αλλά οι ιδεολογικές και πολιτικές τοποθετήσεις παραμένουν ίδιες.

Παραδείγματα αριστερών κυβερνήσεων στην Ευρώπη

«Για δες που η Αριστερά κάνει μερικές φορές τη δουλειά καλύτερα και από τη Δεξιά»! Τζ. Ανιέλι, μεγιστάνας, ιδιοκτήτης της FIAT

Mπροστά στη νέα εκλογική μάχη, μπαίνουν νέα εκβιαστικά διλήμματα, γίνεται συντονισμένη προσπάθεια να παγιδευτεί ο λαός στο κάλπικο δίλημμα: δεξιά–κεντροδεξιά κυβέρνηση ή αριστερή–κεντροαριστερή κυβέρνηση. Πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτή την παραπλάνηση του λαού, έχει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος παίζει παιχνίδι στις πλάτες του λαού, κοροϊδεύει, κάνει παιχνίδι με τις λέξεις πάνω στον πόνο του. Η “αριστερή” κυβέρνηση που προτείνει δεν είναι κάτι καινούργιο. Δοκιμάστηκε και δοκιμάζεται στην Ευρώπη, με ολέθρια αποτελέσματα για τους λαούς.

Για το πώς “λύθηκαν τα προβλήματα” αλλά και για το τι σόι πολιτική υλοποίησαν και υλοποιούν  “οι αριστερές κυβερνήσεις”, διδακτικά είναι τα παραδείγματα σε μια σειρά χώρες. Εκεί πρωταγωνίστησαν “στις αριστερές κυβερνήσεις” κόμματα και συμμαχικά σχήματα τα οποία συμμετέχουν μαζί με το ΣΥΡΙΖΑ στο Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς, που φτιάχτηκε στη βάση της πίστης αυτών των κομμάτων στην αντιλαϊκή στρατηγική της ΕΕ. Σε όλους αυτούς τους “αριστερούς” οι οποίοι, όταν κυβέρνησαν, πήραν βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα, οι λαοί στις χώρες τους ήδη (και δικαιολογημένα) τους έχουν κολλήσει τη ρετσινιά των διαχειριστών της βαρβαρότητας,

ΣΥΡΙΖΑ: μάστορας στη διγλωσσία ...

Ο λαός να τσακίσει τις αυταπάτες και την κοροϊδία

Oι τελευταίες μέρες και το κακόγουστο σόου των διερευνητικών εντολών για το σχηματισμό κυβέρνησης ήταν, πέραν των υπολοίπων, και ιδιαίτερα αποκαλυπτικές για τη διγλωσσία και τις αντιφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, τη μεγάλη του κοροϊδία προς το λαό. Άλλα λέει προεκλογικά, άλλα μετεκλογικά, άλλα την Κυριακή, άλλα τη Δευτέρα και άλλα την Τρίτη. Όχι ότι πρέπει να προκαλεί καμία έκπληξη. Η κοροϊδία, η διγλωσσία, τα ναι μεν αλλά, η αφερεγγυότητα είναι στη φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ. Η πολιτική του γραμμή είναι πολιτική που δε συγκρούεται με τα μονοπώλια, είναι πολιτική που υπερασπίζεται το κεφάλαιο και την ΕΕ και ντύνεται ταυτόχρονα με “αριστερούς” βερμπαλισμούς στο όνομα της υπεράσπισης των λαϊκών συμφερόντων. Αυτή είναι η μήτρα όλων αυτών των αντιφάσεων. Όταν θες να υπερασπίζεσαι το σύστημα και να εμφανίζεσαι ενάντια στο σύστημα (για να διεξάγεις καλύτερα την υπεράσπισή του), τότε αναγκαστικά χρησιμοποιείς τη διγλωσσία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κόμμα οπορτουνιστικό, που μάλιστα αναβαθμίζεται στο πλαίσιο της αναδόμησης της σοσιαλδημοκρατίας,

Χιλιάδες Νεοδημοκράτες φωνάζουν: "Αλήτη, Προδότη, Σαμαρά!".

Νίγηρα χαρά της γης και της αυγής γαλάζιο κρίνο...

"Σκέπτομαι περισσότερο τα μικρά παιδιά σε ένα σχολείο σε ένα μικρό χωριό στο Νίγηρα, που έχουν δάσκαλο μόνο δύο ώρες την ημέρα, και μοιράζονται τρία από αυτά την ίδια καρέκλα και είναι πολύ πρόθυμα να μάθουν γράμματα. Τους έχω στο μυαλό μου όλη την ώρα. Πιστεύω  ότι αυτοί χρειάζονται ακόμη περισσότερη βοήθεια από τους ανθρώπους στην Αθήνα". Οι γνωστές δηλώσεις της διευθύντριας του ΔΝΤ, πολύ γνωστής μας πια, Κριστίν Λαγκάρντ.

Εδώ και δύο χρόνια η συζήτηση στην Ελλάδα είναι αν θα πρέπει να διώξουμε το ΔΝΤ, από την χώρα μας αφού το μόνο που έχει καταφέρει μέχρι τώρα, μαζί με την «αλληλέγγυα» Ευρώπη,  είναι καταστροφή και εξαθλίωση. Νομίζω ότι το θέμα πια δεν είναι εκεί. Το θέμα δεν είναι να φύγει το ΔΝΤ από μια χώρα. Το θέμα είναι να φύγει το ΔΝΤ από τον πλανήτη.

Δραγασάκειος ριζοσπαστισμός (και τα μυαλά στα κάγκελα)

Πριν μπούμε στο κυρίως θέμα τού σημερινού σημειώματος, ας ρίξουμε μια σύντομη ματιά στην Ιστορία. Έτσι, για να θυμηθούν οι παλιοί και να μάθουν οι νεώτεροι, όπως λέει το γνωστό κλισέ.

Γυρίζουμε, λοιπόν, στις αρχές τού 1991. Η χώρα έχει ταλαιπωρηθεί από το "βρόμικο '89" και η κομμουνιστική αριστερά αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα (πολλοί μιλούσαν μέχρι και για πρόβλημα επιβίωσης), κυρίως λόγω της συγκυβέρνησης με την Νέα Δημοκρατία. Μεταξύ 19 και 24 Φεβρουαρίου διεξάγεται το 13ο συνέδριο του ΚΚΕ. Ο Χαρίλαος Φλωράκης έχει εκφράσει την επιθυμία να αποχωρήσει από την θέση τού γενικού γραμματέα, οπότε η διαδικασία για την ανάδειξη του διαδόχου του επισκιάζει ένα -έτσι κι αλλοιώς- ιδιαίτερα σημαντικό συνέδριο.

Σ' εκείνο το συνέδριο, λοιπόν, συγκρούστηκαν η ορθόδοξη κομμουνιστική πτέρυγα του ΚΚΕ (δηλαδή, οι αταλάντευτα πιστοί στα θέσφατα του μαρξισμού και του λενινισμού) με τους λεγόμενους "ανανεωτές" (δηλαδή τους "ευρωκομμουνιστές", θιασώτες τού Μπερλινγκουέρ και του Μαρσαί).

Πρώτα θύματα της λιτότητας τα παιδιά

Οι επιπτώσεις που έχει η επιβολή των μέτρων λιτότητας και των περικοπών από την κυβέρνηση της Ρουμανίας με πρόφαση τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος έχει καταστροφικές συνέπειες στην πλειοψηφία του λαού. Από τα πρώτα μέτρα που πάρθηκαν ήταν η μείωση των μισθών κατά 25%, η μείωση κατά 15% των παροχών κοινωνικής ασφάλισης, πάνω από 200.000 απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, αύξηση του ΦΠΑ από το 19% στο 24%, αύξηση στις τιμές των βασικών αγαθών, καθώς και σωρεία ιδιωτικοποιήσεων.

Οι συνέπειες της κρίσης και τα μέτρα που λαμβάνονται, ώστε το κεφάλαιο να την ξεπεράσει με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες, έχουν άμεση επίπτωση και στα παιδιά προσχολικής ηλικίας, τους γονείς και τους δασκάλους τους. Ολοένα και πιο δύσκολα καταφέρνουν οι γονείς να βρουν μια ...θέση στους παιδικούς σταθμούς και στα νηπιαγωγεία της χώρας, παρά την αισθητή μείωση των γεννήσεων την τελευταία 20ετία.