Σαν σαλιγκάρια μετά τη βροχή – Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πουλάνε όψιμες κινηματικές ευαισθησίες

Θα ήταν απλώς καταγέλαστοι, αν δεν ήταν πολιτικά αδίστακτοι κι επικίνδυνοι.

Αν υπάρχει ένας και μοναδικός τρόπος να φανεί αριστερός ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, είναι να συγκριθεί με κάτι σάπιο κι ανοιχτά αντιδραστικό, όπως η Νέα Δημοκρατία, που ως κυβερνών κόμμα, παίζει τον ρόλο της “σοβαρής Χρυσής Αυγής”.

Το αντιδραστικό στίγμα που έσπευσε να δώσει από τους πρώτους κιόλας μήνες η κυβέρνηση Μητσοτάκη και το όργιο καταστολής του τελευταίου διαστήματος, έδωσε πάτημα σε κάποια στελέχη της προηγούμενης κυβέρνησης να βγουν από τις κρυψώνες τους, πουλώντας κινηματικές ευαισθησίες.

Ο Πρετεντέρης συνεχίζει το “συμμοριτοπόλεμο” και προαναγγέλει νεκρούς...

Πολλοί στο επαγγελματικό και ιδεολογικό σινάφι του μπορεί να το σκέπτονται, κανείς όμως δεν τόλμησε να το εκστομίσει με τόσο σαφή, σχεδόν απερίφραστο τρόπο, όσο ο Γιάννης Πρετεντέρης από τη στήλη του “Εμπιστευτικά”: Η πάταξη της “ανομίας” μπορεί να έχει θύματα. Παρακολουθώντας κανείς το εντεινόμενο κρεσέντο καταστολής και βίας από την ΕΛ.ΑΣ, δεν είναι παράξενο να αναρωτιέται κανείς αν τελικά αποτελεί επιδίωξη, ή τουλάχιστον γεγονός που θεωρείται διαχειρίσιμο, η πρόκληση νεκρών. Τη δική του απάντηση δίνει ο Πρετεντέρης, ο οποίος ως επί δεκαετίες κορυφαία γραφίδα της αστικής τάξης στη χώρα μας, σαφώς και δε μιλά αβασάνιστα και χωρίς να υπολογίζει τις συνέπειες. Δικαιούμαστε λοιπόν να θεωρήσουμε ότι οι απόψεις του δεν είναι απλώς προσωπικές, αλλά απηχούν σκέψεις ομοϊδεατών του και κυρίως της τάξης στην οποία ανήκει και υπηρετεί.

«Στα Εξάρχεια έχουμε χούντα ρε, το κατάλαβες;»

«Τα βασανιστήρια είναι κάτι περισσότερο από ένα εργαλείο που χρησιμοποιείται για να επιβληθούν ανεπιθύμητες πολιτικές σε εξεγερμένους ανθρώπους. Είναι, επίσης, μια μεταφορά για την υποκειμενική λογική του δόγματος του σοκ» (Ναόμι Κλαιν)

Το πρωινό της Παρασκευής 8 Νοεμβρίου ο Λάμπρος Γούλας εμφανίστηκε στον εισαγγελέα φορώντας χειροπέδες και κολάρο στον αυχένα, κουτσαίνοντας και φέροντας εμφανή τραύματα. Ο δικαστικός λειτουργός, αντί να απαιτήσει