Εκλογές 2012, ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ του Μάκη Παπαδόπουλου (video)

ΤΑ ΜΜΕ ΣΕ ΔΙΑΤΕΤΑΓΜΕΝΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ...

Σε τηλεφωνική διαμαρτυρία του στον υπουργό Εσωτερικών κ. Μανιτάκη, το πρωί της Δευτέρας 28/5, ο Παναγιώτης Μεντρέκας έθεσε ζητήματα που σχετίζονται με την αντιμετώπιση των κομμάτων από τα ηλεκτρονικά Μέσα Ενημέρωσης μετά την έναρξη της προεκλογικής περιόδου. Ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ έθεσε θέμα παραβίασης ακόμα και της αναλογικής ισότητας από τα κανάλια σε ό,τι αφορά στην προβολή των θέσεων και της δραστηριότητας των κομμάτων.

Συγκεκριμένα, σε ό,τι αφορά στα κεντρικά δελτία ειδήσεων, οι τηλεοπτικοί σταθμοί διαχωρίζουν τα κόμματα σε δυο κατηγορίες. Στην αρχή εμφανίζουν τις θέσεις και τη δραστηριότητα δύο έως τριών κομμάτων (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ) και μόνο στο τέλος του δελτίου και σε ελάχιστα δευτερόλεπτα παρουσιάζουν τη δράση του ΚΚΕ και άλλων κομμάτων.

Α. ΠΑΠΑΡΗΓΑ : Ανυπακοή σε ΕΕ-ΣΕΒ με δυνατό ΚΚΕ (video)

"ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ Η ιστορία της λυκοσσυμαχίας των καπιταλιστών και Βαστίλης των λαών" - Δ' ΜΕΡΟΣ

Β.Ι.ΛΕΝΙΝ

Για το σύνθημα των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης

Τo Kόμμα μας έχει δεχτεί πολλές κατηγόριες από εχθρούς και «φίλους» για ζητήματα που έχουν σχέση με την πολιτική του για την Ευρωπαϊκή Ενωση, για τη «νομοτελειακή αναγκαιότητα», όπως την ονομάζουν, των περιφερειακών «ενοποιήσεων». Φυσικά, οι συζητήσεις, οι αναζητήσεις και η πολεμική γύρω από τέτοιες ή άλλες απόψεις δεν είναι καινούριες. Εμφανίζονται και εξελίσσονται από τότε που ο καπιταλισμός πέρασε από το προμονοπωλιακό του στάδιο στο μονοπωλιακό, τελευταίο και ανώτατο στάδιο του καπιταλιστικού συστήματος, πριν αντικατασταθεί από το σοσιαλισμό. Από τις αρχές του 20ού αιώνα, οι κομμουνιστές είχαν να αντιμετωπίσουν διάφορες απόψεις και ιδέες εχθρικές προς το εργατικό κίνημα. Ηταν, επομένως, αντικείμενο ιδεολογικής πάλης των κομμουνιστών ενάντια σε εχθρικές ιδεολογικοπολιτικές απόψεις στις αρχές του 20ού αιώνα. Την πάλη διεξήγαγε ο Β. Ι. Λένιν. Τηρουμένων των αναλογιών φυσικά και των συνθηκών, έχει αξία να παρακολουθήσουμε πώς προσέγγισε το συγκεκριμένο ζήτημα. Γι' αυτό αναδημοσιεύουμε όλο το άρθρο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Σοτσιαλντεμοκράτ», αρ. φύλλου 44, στις 23 Αυγούστου του 1915, και τιτλοφορείται «ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΤΩΝ ΕΝΩΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ» («Απαντα», 5η έκδοση, «ΣΕ», τόμος 26, σελίδες 359-363). Αξίζει να το παρακολουθήσουμε και για έναν ακόμη λόγο: Απαντά όχι μόνο στους οικονομικούς και πολιτικούς κύκλους των επιχειρηματιών, της άρχουσας τάξης και των κομμάτων του συστήματος, αλλά και σε όσους ονειρεύονται μια Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ), με πραγματική σύγκλιση των οικονομιών των κρατών - μελών της, μια ΕΕ με «κοινωνικό πρόσωπο», που «ο άνθρωπος θα είναι πάνω από τα κέρδη» σαν τους οπορτουνιστές του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.

"ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ Η ιστορία της λυκοσσυμαχίας των καπιταλιστών και Βαστίλης των λαών" - Γ' ΜΕΡΟΣ

Από τη σύνδεση της Ελλάδας με την ΕΟΚ έως την πλήρη ένταξη

Η Ελλάδα συμμετέχει ως πλήρες μέλος στην ΕΟΚ τότε, στην ΕΕ σήμερα, από το 1981. Ηταν η κυβέρνηση της ΝΔ, με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, θείο του σημερινού πρωθυπουργού, που τα προηγούμενα χρόνια διεξήγαγε τις διαπραγματεύσεις για την είσοδο της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ, η οποία με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ μετεξελίχτηκε στη σημερινή ΕΕ. Η ΝΔ το 'χει καύχημα πως δική της κυβέρνηση ήταν αυτή που ενέταξε την Ελλάδα στην ΕΕ και έβαλε το λαό στη στρούγκα των συνασπισμένων καπιταλιστικών κρατών, με όλα τα δεινά που του 'χει φέρει αυτός ο ζυγός. Αλλά η ιστορία της σχέσης της ελληνικής ολιγαρχίας με τη διακρατική αυτή ιμπεριαλιστική συμμαχία ξεκινά από πολύ πιο μακριά, αρχές της 10ετίας του '60.

Ηταν το 1961, στις 9 του Ιούλη, όταν η τότε κυβέρνηση του κόμματος της ΕΡΕ (Εθνική Ριζοσπαστική Ενωση), με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή (ήταν το κατεξοχήν κόμμα του μεγάλου κεφαλαίου και απ' αυτό προήλθε μετά τη δικτατορία η ΝΔ, την οποία συγκρότησε ο βασικός πυρήνας των στελεχών της ΕΡΕ) υπέγραψε τη Συνθήκη Σύνδεσης της Ελλάδας με την τότε Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ) - ή, διαφορετικά, «Κοινή Ευρωπαϊκή Αγορά».

Η συγκεκριμένη Συνθήκη υπογράφτηκε στην Αθήνα, στην αίθουσα της Βουλής, και προπαγανδίστηκε ως τεράστια εθνική επιτυχία,

"ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ Η ιστορία της λυκοσσυμαχίας των καπιταλιστών και Βαστίλης των λαών" -Β ' ΜΕΡΟΣ

Συνθήκη Μάαστριχτ: Το θεμέλιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης

Η Συνθήκη του Μάαστριχτ είναι το θεμέλιο της ΕΕ. Είναι η Συνθήκη των Συνθηκών. Απ' αυτήν απορρέουν όλες οι επόμενες, όπως και όλες οι αντεργατικές αντιλαϊκές πολιτικές της ΕΕ, τις οποίες συναποφασίζουν οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών της ΕΕ και τις εφαρμόζουν στα κράτη τους. Γι' αυτό και σήμερα, σε μια σύντομη ιστορικοπολιτική αναδρομή, παρουσιάζουμε τα βασικά ζητήματα αυτής της Συνθήκης.

Το Μάαστριχτ είναι μια μικρή κωμόπολη της Ολλανδίας. Ηταν άγνωστη στο πλατύ κοινό έως το Δεκέμβρη του 1991, τότε που οι υπουργοί Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (ΕΟΚ), που τη συγκροτούσαν 12 ευρωπαϊκά κράτη (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Βρετανία, Ιρλανδία, Δανία, Ολλανδία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο, Ισπανία, Πορτογαλία και Ελλάδα), συνυπέγραφαν τη Συνθήκη μετεξέλιξής της σε Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ), τη γνωστή πλέον Συνθήκη του Μάαστριχτ. Ετσι, το Μάαστριχτ έγινε διάσημο, η ευρωπαϊκή καπιταλιστική ενοποίηση περνούσε σε μια ανώτερη ποιοτικά βαθμίδα και πάνω στους λαούς υψωνόταν νέος,

"ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ Η ιστορία της λυκοσσυμαχίας των καπιταλιστών και Βαστίλης των λαών" - Α' ΜΕΡΟΣ

Η ΕΕ δεν αποτελεί μια μορφή σχέσεων, ανάμεσα σε ορισμένα κράτη πριν, στα περισσότερα σήμερα της Ευρώπης, με στόχο την ανάπτυξη ισότιμης και φιλικής για τους λαούς οικονομικής συνεργασίας και με κριτήριο τη γεωγραφική εγγύτητα των χωρών αυτών.

Πρόκειται για μια διακρατική συμμαχία ανώτερης μορφής, της πιο ανώτερης που έχουμε γνωρίσει έως σήμερα, ανάμεσα σε καπιταλιστικά και μόνο κράτη. Το κοινωνικοοικονομικό σύστημα καθορίζει αν ένα κράτος μπορεί να κάνει πρόταση ή να αποδεχτεί πρόταση για να μπει στο κλαμπ της ΕΕ. Από εκεί και πέρα, βέβαια, παίζουν ρόλο και άλλα κριτήρια, πολιτικά, που και αυτά, σε τελευταία ανάλυση, βοηθούν να στηριχτούν οικονομικά συμφέροντα.

Η Ελλάδα έγινε δεκτή, όχι μόνο γιατί το ζήτησε, ούτε γιατί ήταν χώρα γενικά καπιταλιστική, αλλά γιατί ήταν η μόνη καπιταλιστική χώρα στα σοσιαλιστικά Βαλκάνια, η μόνη χώρα του ΝΑΤΟ σε μια περιοχή που είχε κηρυχτεί ως εχθρική για το δυτικοευρωπαϊκό και αμερικανικό καπιταλισμό.

Ανθρωποι και μνημεία στο «έλεος» της «κοινωνίας των πολιτών»...

Η αποκάλυψη (11/5) του «Ριζοσπάστη» ότι, παραμονές των εκλογών, η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ άνοιξε διάπλατα το δρόμο για προσλήψεις στην Αρχαιολογική Υπηρεσία από τις «Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις» και άλλους ιδιώτες, με διάφορες «ταμπέλες», ήταν η φυσική συνέπεια και συνέχεια της εφαρμοζόμενης πολιτικής εμπορευματοποίησης - ιδιωτικοποίησης του πολιτισμού από όλες τις κυβερνήσεις, κυρίως από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και μετά. Οπότε, η «ίδρυση» της ΕΕ ως εκείνου του απαραίτητου πολιτικού πλαισίου εντός του οποίου θα «ολοκληρωνόταν» η εφ' όλης της ύλης επίθεση του κεφαλαίου στα εργασιακά δικαιώματα για την αύξηση του κέρδους και την ισχυροποίηση της ανταγωνιστικότητάς του, στο «φόντο» της καπιταλιστικής παλινόρθωσης στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, θα «σάρωνε» και κάθε πολιτισμική επίφαση για τον ρόλο του πολιτισμού στον καπιταλισμό.

Η «πρόσκληση» του υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού προς τις «ΜΚΟ», στις 23/4/2012, «Για υποβολή προτάσεων προώθησης ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης στον πολιτισμό, στο επιχειρησιακό πρόγραμμα "Ανάπτυξη ανθρώπινου δυναμικού"», είναι κάτι παραπάνω από το χρήμα που θα μοιραστεί στους ιδιώτες, με την μορφή του κατασκευασμένου αστικού ιδεολογήματος της «κοινωνίας των πολιτών».

Το οξυμένο πρόβλημα των μεταναστών και οι πραγματικές αιτίες

Η δολοφονία του 30χρονου Θανάση Λαζανά ξημερώματα Σαββάτου στην Πάτρα από τρεις Αφγανούς, τα επεισόδια που ακολούθησαν σε βάρος μεταναστών οι οποίοι έχουν στήσει πρόχειρους καταυλισμούς στο χώρο της «Πειραϊκής Πατραϊκής», επεισόδια με πρωτεργάτες μέλη της «Χρυσής Αυγής», που είχαν στόχο να τους εκδιώξουν και να τους λιντσάρουν, παρά την αντίθεση της συντριπτικής πλειοψηφίας των κατοίκων, επανέφερε στο προσκήνιο το θέμα της μετανάστευσης και την εγκληματική πολιτική που ακολουθούν σε βάρος των μεταναστών και προσφύγων οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που συμφώνησαν και συνδιαμόρφωσαν στην ΕΕ σειρά αντιλαϊκών - αντιμεταναστευτικών συνθηκών.

Το πρόβλημα είναι υπαρκτό και ιδιαίτερα οξυμένο. Πράγματι στη χώρα μας ζουν εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες, «δέσμιοι» του φόβου της σύλληψης, της φυλάκισης, της απέλασης, των ρατσιστικών επιθέσεων, της απόλυσης.

«Ανάπτυξη», για να αυξηθούν τα κέρδη

Το σύνθημα «όχι λιτότητα χωρίς ανάπτυξη», που υιοθετούν και στον ΣΥΡΙΖΑ, νομιμοποιεί με τον πλέον ύπουλο τρόπο τη διαιώνιση της λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων

Με αποφάσεις που υποτίθεται ότι θα αφορούν στην ...ανάπτυξη, οι ευρωενωσιακές δυνάμεις προσπαθούν να χρυσώσουν το χάπι της αφόρητης φτώχειας και της ανέχειας που έχουν προκαλέσει σε εκατομμύρια λαϊκά νοικοκυριά. Το θράσος τους, μάλιστα, είναι τόσο μεγάλο, που, ενώ επεξεργάζονται προγράμματα για τη χρηματοδότηση συγκεκριμένων επιχειρηματικών ομίλων, με στόχο την προώθηση κερδοφόρων επενδύσεων σε συγκεκριμένους τομείς της οικονομικής δραστηριότητας, υποστηρίζουν ότι αυτού του είδους τα επενδυτικά σχέδια θα είναι προς όφελος των εργαζομένων, θα ενισχύσουν την απασχόληση και θα συμβάλουν στο ξεπέρασμα της κρίσης. Τίποτα από αυτά δε συμβαίνει.

Τα επιτελεία της ευρω-ενωσιακής πλουτοκρατίας μπορούν να σχεδιάζουν τα σενάρια τους και να λένε ότι το καθένα από αυτά στοχεύει να αναχαιτίσει την οικονομική κρίση και να συμβάλει στην αντιμετώπιση διαφόρων ...καθυστερήσεων,

Επιχείρηση εξαπάτησης του λαού

Είχαν πολλά χρόνια οι Ελληνες να νιώσουν τόσο έντονα το αντιφατικό συναίσθημα προσδοκίας, φόβου και ανασφάλειας. Η Ευρώπη κοιτίδα των πιο διαφορετικών λαϊκών πολιτισμών βρίσκεται παγιδευμένη σε ένα κοινωνικό πολιτικο-οικονομικό δόγμα που την χάλκευσαν στο όνομα μιας νόθας ένωσης. Την παρουσίασαν ως τη νέα Ευρώπη των Εθνών, των λαών κι οτιδήποτε άλλο που καλύπτει τα δεσμά μιας αστικής ολιγαρχίας των μεγαλο-αστών. Το κεφάλαιο και ο μιλιταρισμός αποτελούν στο όνομά της τους δυο πυλώνες μιας καθολικής ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας. Η Ευρώπη δεν μιλά πλέον ως κοιτίδα πανάρχαιων λαϊκών πολιτισμών, αλλά ως μια επιπλέον ανταγωνίστρια ιμπεριαλιστική δύναμη. Πνιγμένη στο αίμα δυο παγκοσμίων πολέμων του εικοστού αιώνα κατακλύζεται ξανά από τις ίδιες αιτίες που τους προκάλεσαν. Η ανεργία, η φτώχεια και η ανασφάλεια οξύνονται μέρα τη μέρα. Η καθολική πτώση των ηθικών αξιών του ανθρώπου παρουσιάζεται σε μια πρωτοφανή αθλιότητα, ανατρέποντας στοιχειώδεις αρχές ανθρώπινης αξιοπρέπειας.