ΚΚΕ: Κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης οι προτάσεις Σαμαρά

Ο Αντ. Σαμαράς επιχείρησε να εμφανίσει ως ''νέο μοντέλο'' την επιτάχυνση στον γνώριμο καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, που οδήγησε ήδη σε τροχιά χρεοκοπίας τη λαϊκή οικογένεια και στη βαθιά οικονομική κρίση, ενώ επιφυλάσσει ακόμα μεγαλύτερα βάσανα χωρίς τέλος για τον λαό, στον βωμό της κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Με την ομιλία του εμφανίστηκε να ''ξέχασε'' το νέο τσάκισμα της λαϊκής οικογένειας με τη Δανειακή Σύμβαση, που η ΝΔ συνυπέγραψε στην κυβέρνηση Παπαδήμου μαζί με το ΠΑΣΟΚ.

Η ομιλία του Αντ. Σαμαρά στο Ζάππειο επιβεβαιώνει άλλη μια φορά ότι η εργατική τάξη σε συμμαχία με τα φτωχά λαϊκά στρώματα πρέπει να προετοιμάσουν την αντεπίθεσή τους για ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, με αποδέσμευση απ' την Ε.Ε. και μονομερή διαγραφή του χρέους, με λαϊκή εξουσία, που θα κοινωνικοποιήσει τα μονοπώλια και θα θέσει τον παραγόμενο πλούτο στην ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Το συγκεκριμένο σχέδιο αλλαγών που προτείνει αποτελεί κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της Ε.Ε., με τις οποίες συμφωνούν το ΠΑΣΟΚ και άλλα κόμματα: προσωρινή απασχόληση με μισθούς πείνας, νέες φοροελαφρύνσεις των μονοπωλιακών ομίλων και των μεγαλοϊδιοκτητών ακινήτων, επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων και της εκποίησης δημόσιου πλούτου στο μεγάλο κεφάλαιο. 

Αναξιόπιστος και αφερέγγυος ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ονειρεύεται «εντολή για το σχηματισμό κυβέρνησης», μιλάει για «ανατροπή του πολιτικού σκηνικού», αναγορεύει τον εαυτό του σε ρυθμιστή των πολιτικών εξελίξεων, ζητώντας αναβάθμιση του ρόλου του στην αστική διαχείριση. Παρουσιάζει σαν υπόδειγμα «ενότητας» την εκλογική συμμαχία με στελέχη και ομάδες που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ και τα προηγούμενα χρόνια είχαν καθοριστική συμβολή στην επίθεση ενάντια στο λαό και τα δικαιώματά του.

Μια αναδρομή στο τι έλεγε ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ πριν και αμέσως μετά τις εκλογές τον Οκτώβρη του 2009 επαληθεύει ότι είναι δύναμη αναξιόπιστη και αφερέγγυα, εχθρική προς τα πραγματικά συμφέροντα του λαού.

***

ο 2008 ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ διακήρυττε: «Ηρθε η ώρα της αριστεράς». Το Φλεβάρη του ίδιου χρόνου ο Αλ. Τσίπρας δήλωνε σε συνέντευξή του: «Η ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού θα αμφισβητηθεί στο αμέσως επόμενο διάστημα».Την ίδια περίοδο, ο Αλ. Αλαβάνος παρομοίαζε τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του '70 και του '80. Ετσι, ωθούσε το λαό να ταχθεί υπέρ μιας σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης, με νόθα «αντιδεξιά» και «αντινεοφιλελεύθερα» συνθήματα.

Η διεθνής διάσταση της ψήφου στο ΚΚΕ

Οι εργαζόμενοι έχουν ένα σοβαρό εφόδιο που καλούνται να το χρησιμοποιήσουν στις προσεχείς εκλογές, κι αυτό είναι η πείρα, που έχουν συσσωρεύσει τα τελευταία 3 χρόνια, περνώντας μέσα από τις «συμπληγάδες» της καπιταλιστικής κρίσης, της ΕΕ και των αντιλαϊκών κυβερνήσεων του μαύρου μετώπου.

Κρίνοντας απ' αυτήν την πείρα τους θα ξεχωρίσουν το ΚΚΕ, που στάθηκε «βράχος» στην οργάνωση της λαϊκής αντίστασης, «αποκούμπι» βοήθειας για τα λαϊκά στρώματα, «κυματοθραύστης» αντιλαϊκών μέτρων και προβοκατσιών και ταυτόχρονα «πυξίδα» του μοναδικού φιλολαϊκού δρόμου ανάπτυξης, της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας.

Η εμπειρία, ωστόσο, έχει πολλές παραμέτρους. Γιατί με την ευρύτερη έννοια εμπειρία της ζωής είναι και οι διεθνείς εξελίξεις των τελευταίων χρόνων, η τοποθέτηση της κάθε πολιτικής δύναμης απέναντι σ' αυτές. Η διεθνής στάση και δράση του κάθε κόμματος. Αναμφισβήτητα, λοιπόν, η κάθε ψήφος έχει και τη διεθνή της διάσταση.

Πηγή έμπνευσης των εργατικών - λαϊκών αγώνων

Στις 4 Μάη 2010 το ΚΚΕ έστειλε από την Ακρόπολη το μήνυμα της λαϊκής αντίστασης κι αφύπνισης στους λαούς των άλλων χωρών: «Λαοί της Ευρώπης ξεσηκωθείτε!»

Το μήνυμα αυτό, της ανυπακοής στην ΕΕ, της ανυποταγής στις επιλογές του κεφαλαίου, μεταφέρθηκε συστηματικά και με πολλούς τρόπους όλη αυτήν την περίοδο από το ΚΚΕ στο εξωτερικό, σπέρνοντας μ' αυτόν τον τρόπο την ελπίδα για την ανασυγκρότηση του εργατικού - λαϊκού κινήματος. 

Αθλιο θέατρο του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ

Προσβάλλουν βάναυσα τη νοημοσύνη του λαού οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ με το άθλιο θέατρο που έστησαν προεκλογικά για την ακρίβεια, γεγονός που αποτελεί από μόνο του έναν καλό λόγο για να τους μαυρίσουν αδίστακτα τα λαϊκά στρώματα στις κάλπες. Τα κόμματα του μαύρου μετώπου, ακριβώς επειδή αδυνατούν να δώσουν κάποια πειστική απάντηση στο εύλογο ερώτημα «πώς γίνεται να τσακίζουν τους μισθούς και οι τιμές των προϊόντων όχι μόνο να μην πέφτουν αλλά να ανεβαίνουν», πουλάνε απίστευτα φούμαρα, μοιράζοντας ταυτόχρονα ανέξοδες υποσχέσεις για αντιμετώπιση της ακρίβειας. 

Ο λόγος «καμουφλάζ» της «Χρυσής Αυγής»

Η «Χρυσή Αυγή» και η δράση της δεν είναι χτεσινή. Αρα κανένας δεν θα φέρει «καινούριες κουκουβάγιες στην Αθήνα» αν μιλήσει γενικά για ένα φασιστικό μόρφωμα που όλα τα τελευταία χρόνια δρα στο περιθώριο της πολιτικής ζωής με αιχμή τις πιο ακραίες εθνικιστικές και ρατσιστικές θέσεις.

Το ζήτημα λοιπόν σήμερα δεν είναι αυτό. Είναι ότι στη συγκεκριμένη συγκυρία και σε συνθήκες άγριας καπιταλιστικής κρίσης το συγκεκριμένο μόρφωμα κατορθώνει απ' ό,τι φαίνεται τουλάχιστον δημοσκοπικά για την ώρα να δημιουργεί ψηφοφόρους και οπαδούς πολύ περισσότερους απ' όσους θα πίστευε ίσως κανείς πριν δυο - τρία χρόνια χωρίς βαθύτερη σκέψη και γνώση πως της αναλογούν σε μια χώρα και σε ένα λαό με το θεωρητικά ιστορικό κεκτημένο της Ελλάδας και με τη θεωρητικά δεδομένη ίσως κοινωνική συνείδηση.

Τίποτα καινούριο

Φυσικά τέτοιες σκέψεις - απόψεις του τύπου «πέφτω από τα σύννεφα» είναι ιδιαίτερα πρόχειρες και επιφανειακές. Αυτό γιατί τόσο η ατομική όσο και η κοινωνική συνείδηση είναι ιδιαίτερα ευάλωτες στους «αέρηδες» των διαρκώς μεταβαλλόμενων συνθηκών και ακριβώς αυτές οι συνθήκες δεν είναι ό,τι - ό,τι στις μέρες μας. Ζούμε μέρες άγριας καπιταλιστικής κρίσης, με όλες τις αντιθέσεις

Απατηλές «γαλλικές» ελπίδες

Σωθήκαμε! Αν πιστέψει κανείς την ομοβροντία αναλύσεων των αστικών Μέσων μαζικής ενημέρωσης η υπόσχεση για μια φιλολαϊκή στροφή της ΕΕ απέκτησε νέο ονοματεπώνυμο και μάλιστα διπλό! 

Πρόκειται για τον υποψήφιο των Σοσιαλιστών στη Γαλλία, Φρανσουά Ολάντ, και τον υποψήφιο του «Μετώπου της Αριστεράς», Ζαν Λικ Μελανσόν, στις προεδρικές εκλογές στη χώρα. 

Από τον Μίμη Ανδρουλάκη του ΠΑΣΟΚ μέχρι τον Πέτρο Παπακωνσταντίνου του ΝΑΡ σε διάφορες παραλλαγές και φυσικά με πρωταγωνιστές τον Βενιζέλο και τον Τσίπρα προπαγανδίζεται η ιστορική ευκαιρία για επαναχάραξη του «ευρωπαϊκού πολιτικού χάρτη» μετά την πιθανή εκλογική ήττα του προέδρου Σαρκοζί στη Γαλλία. Τονίζεται η δυνατότητα φιλολαϊκής επαναδιαπραγμάτευσης της Ελλάδας, αρκεί βέβαια ο λαός να εκλέξει τους κατάλληλους «αριστερούς» διαπραγματευτές.

Ο στόχος εγκλωβισμού για μια άλλη φορά της λαϊκής αγανάκτησης και διαμαρτυρίας στη μάταιη αναζήτηση φιλολαϊκής διαχείρισης στο πλαίσιο της ιμπεριαλιστικής λυκοσυμμαχίας της ΕΕ, χωρίς γραμμή ρήξης με την εξουσία των μονοπωλίων στην Ελλάδα είναι προφανής. Για να γίνει αντιληπτός ο χαρακτήρας και το μέγεθος της προσπάθειας πολιτικής εξαπάτησης του λαού πρέπει να φωτίσουμε τα συμφέροντα του πραγματικού αντιπάλου του, της αστικής τάξης.

Για τα επιτελεία της αστικής προπαγάνδας

Από την εποχή της εδραίωσης του καπιταλισμού, όταν οι Μαρξ - Ενκελς με το θεωρητικό έργο και την πολιτική δράση τους άνοιξαν το δρόμο στην εργατική τάξη για να αποκτήσει τη συνείδησή της, να οργανωθεί ως τάξη για τον εαυτό της, προκειμένου να διαδραματίσει τον ιστορικό της ρόλο στην κοινωνική εξέλιξη, ως το επαναστατικό υποκείμενο του περάσματος της κοινωνίας από τον καπιταλισμό στον κομμουνισμό, χρονολογούνται και οι αστικές θεωρίες και η προβληματική για τις «μαζικές κοινωνίες», την «ψυχολογία των μαζών» και τις «μαζικές επικοινωνίες», με στόχο πάντα τον έλεγχο των «μαζών» που αντιμετωπίζονται ως «απειλή για την κοινωνία», ως απειλή δηλαδή για το καπιταλιστικό σύστημα. Μαζί με την αστυνόμευση και την κρατική καταστολή, εκδηλώθηκε ταυτόχρονα και μια τεράστια προσπάθεια σε παγκόσμιο επίπεδο για την ανάπτυξη θεωριών και τεχνικών κατασκευής της συναίνεσης της εργατικής τάξης στο καπιταλιστικό σύστημα και την πολιτική διακυβέρνησή του.

Τα ΨΕΥΤΙΚΑ τα ΛΟΓΙΑ τα μεγάλα, μου τα 'πες με το ΠΡΩΤΟ σου το ΓΑΛΑ...

Αν ο λαός δεν ήμασταν καταμέτωπος με τη βαρβαρότερη επίθεση εναντίον αυτής καθαυτής της ζωής μας, θα περνάγαμε την ώρα της σχόλης, με την ικανοποίηση της εργασίας εκφρασμένη σε σιγουριά για το μέλλον, μετρώντας σε θεόρατα κομπολόγια, μια μια τις φθηνές και θορυβώδεις χάντρες των ψεμάτων, αντί δημοσκοπήσεων θα παίζαμε το παιχνίδι της αναζήτησης του πιο ύπουλου, του πιο καλά κρυμμένου, του πιο φανταχτερού, του πιο κραυγαλέου ψέματος που περιοδεύει στ' αυτιά των ψηφοφόρων αυτές τις μέρες.

Στις ρούγες των καναλιών των απλήρωτων και δυστυχισμένων δημοσιογράφων που δεν φαίνονται αλλά χάνονται στην επιβίωση, στις λεωφόρους των απολυμένων που θέλουν να κάνουν την κάλπη στάχτη και μπούλμπερη, των απογοητευμένων και αποθαρρυμένων που αναζητούν διέξοδο σε γνώμες και προτάσεις τις οποίες δεν καταλαβαίνουν έχοντας ξεμείνει από κουράγιο, μια στρατιά «ανανεωτών» που προέκυψαν από την παρθενορραφή των σαπισμένων πολιτικών βγήκαν ντελάληδες.

Προσπαθούν να πείσουν πως η καλή επιλογή είναι η επιλογή αφεντικού. Μπροστά σε άδεια ράφια, άδειους πάγκους, άδειες τσέπες, αδειασμένες προοπτικές, αδειασμένες ψυχικές και σωματικές δεξαμενές, οι ντελάληδες του ψέματος δεν ντρέπονται. Πουλάνε το μέλλον σε καρτ ποστάλ. 

ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΙΛΙΤΣ ΟΥΛΙΑΝΟΦ ΛΕΝΙΝ: Ενα όνομα συνώνυμο της επανάστασης

ΣΗΜΕΡΑ, συμπληρώνονται 142 χρόνια από τη γέννηση του Βλαντιμίρ Ιλιτς Ουλιάνοφ, όπως είναι το πραγματικό όνομα του Λένιν. 

Ενα όνομα, ταυτισμένο με τη μεγαλύτερη επανάσταση όλων των εποχών - την επανάσταση των επαναστάσεων. 

Τη Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση.

Το κοσμοϊστορικό αυτό γεγονός, η λάμψη του οποίου φτάνει μέχρι τις μέρες μας, σε συνδυασμό με την οικοδόμηση μιας νέας κοινωνίας, που για πρώτη φορά στην Ιστορία της ανθρωπότητας ανοίγει το πέρασμα από τις ταξικές κοινωνίες στον κομμουνισμό, φωτίζει ακόμη το δρόμο των εργαζομένων, των προλετάριων, των πλατιών λαϊκών στρωμάτων. 

Η προσωπικότητα του Λένιν πρέπει να ιδωθεί σε συνδυασμό με την πολιτική της δράση, με τον πρωτοπόρο και καθοριστικό ρόλο που έπαιξε στην επικράτηση της Επανάστασης και στη συνέχεια στην εδραίωση και οικοδόμηση του σοσιαλισμού.

Ο Λένιν, είναι θεωρητικός του μαρξισμού στην εποχή του ιμπεριαλισμού. 

Πίσω από το γεγονός της Οκτωβριανής Επανάστασης κρύβεται ένα πολύπλευρο έργο, με τεράστια σημασία. Ενα επαναστατικό έργο, συνέχεια αυτού των Κ. Μαρξ και Φρ. Ενγκελς. 

Αλλωστε, ο Οκτώβρης δεν είναι έργο μιας πράξης.

Πόσοι από τους αριστερούς φίλους θα ήθελαν πραγματικά μια συνεργασία με το ΚΚΕ;

Και να που η ημερομηνία τέλεσης των εκλογών ανακοινώθηκε! 

Η Βουλή «διαλύθηκε»,  τα κόμματα ανακοινώνουν ένα ένα τους εκλογικούς συνδυασμούς τους, ο Άκης μετακόμισε στον Κορυδαλλό και τα πάνελ των καναλιών  παράγουν πυρετωδώς έτοιμη προς κατανάλωση τηλεοπτική σκέψη. Ένα προεκλογικό σκηνικό κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της κυβέρνησης και των κομμάτων του κεφαλαίου. Ο στόχος τους ξεκάθαρος. Προσπαθούν με χίλιους τρόπους να ξεγελάσουν το λαό για μια ακόμα φορά.

Να του κλέψουν την ψήφο με κάθε τρόπο. Καλοπιάνοντας, ζητώντας… ταπεινά «συγγνώμη», εκβιάζοντας, απειλώντας, τρομοκρατώντας. Στην προσπάθειά του για να επιβιώσει το σύστημα επιστρατεύει όλα τα διαχρονικά και αποτελεσματικά όπλα του. Όμως αυτές οι εκλογές δεν είναι σαν τις  άλλες που προηγήθηκαν.