Προσφέρουν πάμφθηνους εργάτες

Ο υπουργός Οικονομικών, μιλώντας χτες στο Ελληνοκινεζικό Συνέδριο Επιχειρηματικότητας, πρόβαλε τα επιτεύγματα της πολιτικής διαχείρισης της κρίσης σε όφελος του κεφαλαίου σαν τον καλύτερο κράχτη στους ξένους και ντόπιους καπιταλιστές για να κάνουν επενδύσεις, αφού θα έχουν σίγουρα και μεγάλα κέρδη. Είπε ακριβώς: «Οι μισθοί και το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος έχουν μειωθεί δραματικά (!) ακολουθώντας τις αλλαγές στην αγορά εργασίας και την ύφεση. Αυτό προκάλεσε μια ταχεία βελτίωση της ανταγωνιστικότητας κόστους». Ταυτόχρονα, ο πρόεδρος του Ταμείου Ιδιωτικοποιήσεων (ΤΑΙΠΕΔ), Τ. Αθανασόπουλος, διαβεβαίωσε στο ίδιο συνέδριο τους καπιταλιστές ότι η Ελλάδα μπορεί να γίνει γι' αυτούς το νέο «Ελ Ντοράντο». Είναι δύο βασικές παράμετροι που διαφημίζει η κυβέρνηση προκειμένου να προσελκύσει κεφάλαια για επενδύσεις, δηλαδή για να περάσει η καπιταλιστική οικονομία της Ελλάδας από την οικονομική κρίση στην ανάκαμψη.

***

Είναι γεγονός ότι από την αρχή της εκδήλωσης της οικονομικής κρίσης, τα αστικά επιτελεία, τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου» πασχίζουν να συγκαλύψουν το χαρακτήρα της, μιλούν για κρίση χρέους και όλα τα αντεργατικά μέτρα που εφαρμόζονται τα συνδέουν με την αντιμετώπιση του χρέους. Βεβαίως, υπάρχουν και κάποια μέτρα, αυτά της μείωσης των κρατικών δαπανών, που διευκολύνουν την αντιμετώπιση του χρέους.

Από τον Κέυνς στον νεοφιλελευθερισμό και αντίστροφα ;

1. Εισαγωγή 

 

Η πρόσφατη ομιλία του Α.Τσίπρα στη ΔΕΘ (15/9 το πλήρες κείμενο εδώ) αποτελεί ένα μνημείο σωτηριολογικού λόγου όπου ακόμη και οι τυφλοί θα βρουν το φως τους όταν ο Συριζα/ΕΚΜ θα γίνει κυβέρνηση. Αυτό που κάνει μεγάλη εντύπωση είναι η απουσία οποιασδήποτε αναφοράς στην οικονομική κρίση και η αναγωγή όλων των προβλημάτων στο μνημόνιο, τη διαφορά, στο άδικο φορολογικό σύστημα. Ακόμη περισσότερο εντυπωσιάζει ο τρόπος που κατά τον Συριζα θα επιτευχθεί η ‘αναπτυξιακή και παραγωγική ανασυγκρότηση της πατρίδας’. Πολύ συνοπτικά ο Συριζα πιστεύει ότι θα (...) χρηματοδοτηθεί αποτελεσματικά η ανάκαμψη (...) με την αύξηση των δημόσιων εσόδων (...) καθώς και τη διαγραφή σημαντικού μέρους από το υπόλοιπο {του χρέους} και την αποπληρωμή του με ρήτρα ανάπτυξης (...).

Με τον τρόπο αυτό θα επιτευχθεί το διπλό θαύμα της ενίσχυσης της οικονομικής δραστηριότητας από το κράτος αλλά και της αύξησης των κοινωνικών παροχών Με άλλα λόγια ο αρχηγός του Συριζα σαλπίζει μία επιστροφή στον κεϋνσιανισμό των τριών πρώτων μεταπολεμικών δεκαετιών. Θα δούμε παρακάτω πόσο εφικτή είναι μια τέτοια επιστροφή.

Η πείρα του λαού από το «κούρεμα»

Στη συνέντευξή του από τη Θεσσαλονίκη, ο Τσίπρας ζήτησε για την Ελλάδα «ένα μοντέλο το οποίο εφαρμόστηκε το 1953 για τη Γερμανία, που διαγράφτηκε το 60% του χρέους της Γερμανίας, τότε και υπήρξε ρήτρα ανάπτυξης για την αποπληρωμή του υπόλοιπου χρέους». 
Ο ΣΥΡΙΖΑ ανάγει το κρατικό χρέος σε πηγή όλων των μέτρων, όταν η συντριπτική τους πλειοψηφία αφορά την παραπέρα υποτίμηση της εργατικής δύναμης, για να βγουν τα μονοπώλια κερδισμένα από την κρίση. Αλλά και το παράδειγμα της μεταπολεμικής Δυτικής Γερμανίας, είναι ανιστόρητο και παραπλανητικό. 
Ο ΣΥΡΙΖΑ δημιουργεί συγχύσεις, συγκρίνοντας τις διευθετήσεις που έγιναν μεταπολεμικά με πρωτοβουλία των ΗΠΑ στο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο, προκειμένου να ενισχύσουν τη θέση τους έναντι της Σοβιετικής Ενωσης, σε μια χώρα όπως η Δυτική Γερμανία, όπου ο λαός στο ανατολικό τμήμα της Γερμανίας, τη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία, οικοδομούσε σοσιαλισμό. 

Θέλουν άλλο «κοκτέιλ» διαχείρισης

Η παρουσία του Αλ. Τσίπρα στη ΔΕΘ, το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, ανέδειξε πλευρές της επιζήμιας για το λαό στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ και της πρότασης που καταθέτει για διέξοδο από την κρίση. Ο Αλ. Τσίπρας έδωσε διαπιστευτήρια σε ντόπιους και ξένους πλουτοκράτες ότι στόχος του κόμματός του είναι να διαφυλάξει και όχι να διαρρήξει τη συνοχή της Ευρωζώνης και της ΕΕ. Από δω προκύπτει ο πυρήνας των προτάσεων που καταθέτει για τη διαχείριση της κρίσης, με άλλο μείγμα, που δε θίγει, αλλά, αντίθετα, διασφαλίζει το κεφάλαιο και τα κέρδη του. Κάτω από προϋποθέσεις και αναλόγως με το πώς θα εξελιχθούν οι ανταγωνισμοί στην Ελλάδα και την Ευρωζώνη, δεν είναι απίθανο το συγκεκριμένο «κοκτέιλ» να αναδειχθεί κυρίαρχο στην αστική διαχείριση.

Αυτό, βέβαια, δεν εμποδίζει άλλα στελέχη του να υπερασπίζονται το ενδεχόμενο

Ρε εσύ, μήπως...

Ναι εσύ!

Βαρέθηκες να ακούς τους πάσης φύσεως Βαρουφάκηδες να αναλύουν γιατί η ζωή σου θα πάει απο το κακό στο χειρότερο?

Μήπως κουράστηκες απο την Αριστερά που σου λέει ψήφισε με για να σου λύσω τα προβλήματα?

Μήπως αγανάκτησες που στον χώρο δουλειάς σου σε τρομοκρατούν κάθε μέρα και δεν ακούγεται κίχ?

Μήπως κατάλαβες ότι οι σωτήρες που περιμένεις τόσα χρόνια δεν θα έρθουν ποτέ?

Μπροστά στη γενική απεργία

Η ζωή δεν είναι φέτα, για να ζητάς ένα κιλό, να σου απαντά ο μπακάλης «είναι λίγο παραπάνω, να τ' αφήσω;» και ν' ανταπαντάς «άστο». Η ζωή είναι κόλαση για όποιον είναι στο μεροκάματο και γίνεται όλο και χειρότερη όσο φτάνει προς το τέρμα της.

Η συζήτηση «μέσα στην καλή χαρά» για τα δύο παραπάνω χρόνια για να βγει κάποιος στη σύνταξη, γίνεται απ' αυτούς που και στον τάφο τους ακόμα θα μαζεύουν χρήμα. Χρήμα αρπαγμένο από την απλήρωτη δουλειά των εργατών. Οπως εκείνη η καθηγήτρια πανεπιστημίου που είναι και δημοσιογράφος στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ και μιλούσε χτες το βράδυ στον ΣΚΑΪ, όπως ο παρουσιαστής του ΣΚΑΪ που δήλωνε πως ο ίδιος θέλει να βγει στη σύνταξη πολύ μετά τα 67 και άρα - υπονοούσε - προς τι οι διαμαρτυρίες της πλέμπας, κάτι οικοδόμων, κάτι καθαριστριών, κάτι εμποροϋπαλλήλων, που απ' τα πενήντα τους ακόμα δεν μπορούν να πάρουν τα πόδια τους.

Οι εργάτες που εμπιστεύονται την ενημέρωσή τους σε τέτοια μέσα ενημέρωσης σκάβουν το λάκκο τους.

***

Η είδηση, λοιπόν, είναι πως όποιος πρόλαβε, πρόλαβε. Οποιος βγήκε στη σύνταξη, βγήκε. Οι άλλοι να μαζεύουν φράγκα για την κάσα.

Ελλάδα - «Ελ Ντοράντο» με κινέζικα μεροκάματα!

«H Ελλάδα μπορεί να γίνει Ελ Ντοράντο για τους επενδυτές, καθώς προωθεί αποφασιστικά το πρόγραμμα των αποκρατικοποιήσεων (...)»!

*

Αυτήν την απίστευτη - ακόμα και για κτηματομεσίτη του Φαρ Ουέστ - δήλωση την έκανε ο κ. Τ. Αθανασόπουλος, πρόεδρος του λεγόμενου «Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου», σε συνέντευξή του στους «Financial Times».

Ο κύριος πρόεδρος δε θα μπορούσε να εκφράσει εναργέστερα το ανατριχιαστικό όραμα της συγκυβέρνησης, την οποία υπηρετεί στον ευαίσθητο τομέα του ξεπουλήματος.

*

Μάλιστα, για να γίνει πιο πειστικός για τις ...φιλοεπενδυτικές πολιτικές προθέσεις της κυβέρνησης, ο ίδιος, σε χτεσινή του ομιλία στη διάρκεια του Ελληνοκινεζικού

«Πάμε στοίχημα» ότι είναι ξεπούλημα;

Λένε ότι ξεπουλάνε

(σ.σ.: στη γλώσσα τους το ξεπούλημα βαφτίζεται άλλοτε «αποκρατικοποίηση», άλλοτε «μετοχοποίηση» και άλλοτε «ιδιωτικοποίηση»)

για να σώσουν την Ελλάδα. Για να απαλλάξουν το λαό από τα χρέη των (κατ' όνομα) κρατικών επιχειρήσεων. Για να φέρουν λεφτά στα ταμεία του κράτους.

*

Στην πραγματικότητα ξεπουλάνε για να μπουκώσουν με χρήμα, για να διασφαλίσουν κέρδη, πολλά περισσότερα κέρδη στους ντόπιους και ξένους κεφαλαιοκράτες, χαρίζοντάς τους ό,τι έχει απομείνει από τα «φιλέτα» της δημόσιας περιουσίας.

*

Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού του - πραγματικού - λόγου του ξεπουλήματος είναι η υπόθεση του ΟΠΑΠ.

Χυδαίοι και επικίνδυνοι

Η επικίνδυνη θεωρία «των άκρων» και η ταύτιση «κομμουνισμού - φασισμού», παράγεται και αναπαράγεται με ευθύνη της κυβέρνησης, επιβεβαιώνοντας ότι παίζει παιχνίδια με τη «Χρυσή Αυγή» για να συκοφαντήσει το ΚΚΕ και το ταξικό κίνημα. Τρανή απόδειξη το χτεσινό παραλήρημα του βουλευτή της ΝΔ Α. Γεωργιάδη, ο οποίος σε ένα συγκεκριμένο άρθρο συζητούμενου νομοσχεδίου, «είδε» ταύτιση ΚΚΕ - «Χρυσής Αυγής», παρά το γεγονός ότι η κριτική ήταν εκ διαμέτρου αντίθετη. Επικαλούμενος την αντικομμουνιστική «Καθημερινή», που σε προχτεσινό της δημοσίευμα αποθέωνε τη «Χρυσή Αυγή» για τις υπηρεσίες της στο σύστημα, είπε ότι το εν λόγω φασιστικό μόρφωμα κυκλοφόρησε το 1990 βιβλίο σύμφωνα με το οποίο «ο εθνικοσοσιαλισμός είναι κίνημα της αριστεράς».

Πυκνώνουν τα σύννεφα του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Καμία εμπλοκή! Καμιά συμμετοχή!

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

 1. Η καπιταλιστική κρίση, οι δυσκολίες στη διαχείρισή της στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ιδιαίτερα στην Ευρωζώνη, αλλά και στις ΗΠΑ, οι συνέπειές της ακόμη και στις καπιταλιστικές οικονομίες που εξακολουθούν να έχουν προς το παρόν υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, δυναμώνουν τους ανταγωνισμούς, τις αντιθέσεις και την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα στη Νοτιοανατολική Ασία, στην Κασπία και την Κεντρική Ασία, στην Αφρική, στη Λατινική Αμερική.

Ιδιαίτερα, άκρως επικίνδυνες είναι οι εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και στην ευρύτερη περιοχή, γεγονός που εκδηλώνεται με την υλοποίηση σχεδίου ιμπεριαλιστικής επέμβασης για την επέκταση των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων μεγάλων οικονομικών ομίλων κρατών - μελών της ΕΕ και των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, στη Βόρεια Αφρική, στον Περσικό Κόλπο, για την απόκτηση γεωστρατηγικού πλεονεκτήματος στον ανταγωνισμό με τη Ρωσία, την Κίνα, τη συμμαχία των BRICS, που απειλούν την αμερικανική παγκόσμια πρωτοκαθεδρία στην ιμπεριαλιστική «πυραμίδα».

Η κατάσταση αυτή συνδυάζεται με τη διοχέτευση κεφαλαίων σε πολεμικές