Ο ΦΡΙΝΤΡΙΧ ΕΝΓΚΕΛΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Η ΘΕΜΕΛΙΩΣΗ ΤΗΣ ΥΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ

ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ

 Στη φάση της παραγωγικής ύφεσης οι ενυπάρχουσες αντιφάσεις του καπιταλιστικού συστήματος παίρνουν νέες διαστάσεις, η καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων και η απότομη επιδείνωση της ζωής της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων γενικότερα. Παρά την οξυμμένη και με ένταση εκδήλωση αυτού του φαινόμενου, οι αντίστοιχες διεργασίες στη συνείδηση της εργατικής τάξης δε γίνονται αυτόματα, δηλαδή δε συνδέεται αυθόρμητα η κρίση με τις οικονομικές νομοτέλειες, τις αιτίες που σχετίζονται με την αντίθεση ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και την καπιταλιστική ιδιοποίηση ενός μέρους του παραγόμενου προϊόντος της. Αυτό συμβαίνει γιατί η οικονομική κυριαρχία της τάξης των καπιταλιστών αναπαράγεται με την πολιτική εξουσία τους, μέρος της οποίας είναι και η ιδεολογικοπολιτική χειραγώγηση της εργατικής τάξης.

Εδιωξαν τους φασίστες της Χρυσής Αυγής

Ματαιώθηκε στην πράξη η προσπάθεια φασιστοειδών της Χρυσής Αυγής να χύσουν το συστημικό τους δηλητήριο στις ψυχές και τα μυαλά εργαζομένων στις αστικές συγκοινωνίες, καθώς η στιβαρή αντίδραση των τελευταίων εμπόδισε τους νεοναζί να εισέλθουν στο αμαξοστάσιο του Πειραιά. Μια κίνηση που πρέπει να γενικευτεί οδηγώντας τα μαντρόσκυλα του συστήματος στην απόλυτη απαξίωση και πλήρη απομόνωση σε όλους τους χώρους δουλειάς, όλες τις λαϊκές γειτονιές.

Συγκεκριμένα, εδώ και μέρες οι νεοναζί είχαν ανακοινώσει ότι θα «επισκεφτούν» το χώρο για να συναντηθούν με τους εργαζόμενους φέρνοντας εκεί και βουλευτές τους. Από την πρώτη στιγμή οι εργαζόμενοι αντέδρασαν, σε μια πρώτη κίνηση τα σωματεία εργαζομένων στις Οδικές Συγκοινωνίες (ΟΣΥ, λεωφορεία και τρόλεϊ) έβγαλαν κοινή ανακοίνωση με την οποία ξεκαθάριζαν ότι οι νεοναζί είναι ανεπιθύμητοι.

Σοβατζήδες του σάπιου συστήματος

«Ολα στο φως!», αναφώνησε χτες από τα Χανιά ο Αλ. Τσίπρας, παρουσιάζοντας τις θέσεις του κόμματός του για «θεσμικές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα». 

Οι κορόνες του θύμισαν κάπως τα «open gav» που έλεγε το 2009 ο τότε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γ. Παπανδρέου. 

Στο ίδιο πλαίσιο ενέταξε και την προαναγγελία ότι από βδομάδα το κόμμα του θα καταθέσει πρόταση για μια ακόμα Εξεταστική Επιτροπή, η οποία θα διερευνήσει πολιτικές ευθύνες για το ότι η «μεταβατική» ΕΡΤ δεν εκπέμπει ακόμα σήμα, όπως ζήτησε το ΣτΕ, αλλά και για το κόστος που συνεπάγεται το κλείσιμο της παλιάς ΕΡΤ. 

Ανάγοντας σε κυρίαρχο ζήτημα την «εμβάθυνση της δημοκρατίας», για να κρύψει την ταξική βάση των μέτρων που σήμερα παίρνονται και του κρατικού αυταρχισμού που εντείνεται, παρουσίασε προτάσεις προσαρμοσμένες στην αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, στην οποία φιλοδοξεί να πρωταγωνιστήσει. 

Πυρήνας αυτών των προτάσεων είναι ότι αρκεί ένα μερεμέτισμα στο πολιτικό σύστημα και τους θεσμούς του, από μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, για να ζήσει ο λαός καλύτερα και να ξεπεραστεί η κρίση.

«Το παράδοξο της αφθονίας»

«success story» Σαμαρά...

Φυσικά, η θηριώδης προπαγάνδα που θέλει τα συμφέροντα των ρωσικών, των αμερικανικών, των ελβετικών, των αζέρικων, των ελληνικών και κάθε λογής κεφαλαίων να «συγχρωτίζονται» με τα συμφέροντα του ελληνικού λαού (ενός λαού που λόγω της φτωχοποίησής του σε ποσοστό 80% ζει το χειμώνα χωρίς θέρμανση...) θα συνεχιστεί ακάθεκτη.

Συμβαίνει συχνά: Τα ιδιοτελή, ιδιωτικά και ατομικά τους συμφέροντα, τα ταξικά τους συμφέροντα, να τα βαφτίζουν «εθνικό συμφέρον».

Το είχαμε βιώσει και τότε, με την υπογραφή της (ατυχήσασας στην πορεία...) συμφωνίας για τον αγωγό Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη.

Οξυνση της αντίθεσης

Κλείνουν νοσοκομεία, απολύουν συμβασιούχους, εκβιάζουν για νέες μειώσεις μισθών, θέλουν εργάτες απόλυτα υποταγμένους να παλεύουν για τα κέρδη του αφεντικού. Σε όλα αυτά κοινός παρονομαστής η καπιταλιστική κρίση και η επιδίωξη του κεφαλαίου να την ξεπεράσει σε βάρος των εργατών.

Ευρύτερα λαϊκά στρώματα θίγονται από αυτήν την επίθεση. Ο δρόμος της αντίστασης οδηγεί σε κοινωνική συμμαχία. Οι βάσεις της έχουν ήδη τεθεί. Σ' αυτόν τον δρόμο, όμως, ορθώνονται εμπόδια από δυνάμεις που θέλουν να μείνει η οικοδομή της εκμετάλλευσης άθιχτη. Δυνάμεις που καλούν σε αναμονή για εκλογική αλλαγή, ζητάνε να περιοριστεί ο αγώνας σ' αυτό, στην αλλαγή διαχειριστή. Πρόκειται για ύπουλη τακτική που υπηρετεί στρατηγικά τους στόχους του κεφαλαίου.