«Κατ’ αρχάς, να ξεκαθαρίσουμε ότι ο Παύλος ούτε ‘‘έφυγε’’, ούτε ‘‘πέθανε’’, ούτε ‘‘χάθηκε’’ – δολοφονήθηκε. Και δε δολοφονήθηκε ούτε γιατί επιτέθηκε σε κανένα, ούτε γιατί έκλεβε. Ούτε κλεφτοκοτάς ήταν ο Παύλος, ούτε εγκληματίας. Δολοφονήθηκε γιατί μέσα από τα τραγούδια και τη γενικότερη στάση ζωής του εξέφραζε ελεύθερα απόψεις που δεν ‘‘άρεσαν’’ στους νεοναζί της Χρυσής Αυγής που είχαν αρχίσει να επεκτείνονται επικίνδυνα στις γειτονιές του Παύλου. Έτσι, στη μάχη για την ‘‘πολιτισμική ηγεμονία’’ – που θα ’λεγε και ο Γκράμσι – στις γειτονιές του Πειραιά, ο Παύλος και η Χρυσή Αυγή εξέφραζαν δυο διαφορετικούς ιδεολογικούς κόσμους: οι Χρυσαυγίτες αυτόν του μίσους, της δήθεν φυλετικής καθαρότητας, και της θρασυδειλίας, και ο Παύλος αυτόν της λεβεντιάς και της ανθρωπιάς. Γι’ αυτό και –απ’ ότι τουλάχιστον φάνηκε από τις καταθέσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας- τον είχαν στη ‘‘μαύρη λίστα’’»
Το παραπάνω απόσπασμα – δημοσιευμένο ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του Φύσσα – είναι από το άρθρο που έγραψαν οι Social Waste, το συγκρότημα χιπ χοπ που συνυπήρξε καλλιτεχνικά με τον Παύλο. Έκαναν μαζί τραγούδια, συναυλίες, και παρέα.
