Σε είχα γνωρίσει εδώ και χρόνια, όταν στα χρόνια της πλασματικής ευμάρειας, με χλεύαζες, όταν διαδήλωνα και κατέβαινα σε πορείες.
Σε θυμάμαι που αγόραζες τα καλά “χαρτιά” του χρηματιστηρίου και μου έλεγες, παίξε και εσύ και άσε τις αγωνίες σου για τον κόσμο, αυτά ανήκουν σε άλλη εποχή και ότι είμαι ξεπερασμένος.
Φώναζες όταν οι αγρότες έστηναν μπλόκα στους δρόμους και έλεγες όλοι ζουν τεμπέλικα με τις επιδοτήσει ς, έχουν 2 με 3 αυτοκίνητα, τζιπ και ζούνε παρασιτικά με κονδύλια της Ε.Ε. Άσχετα αν οι περισσότεροι ήταν φίλοι σου.
Ενίοτε τους θαύμαζες κιόλας για τον γρήγορο και “έξυπνο” πλουτισμό κάποιων, πίνατε και κάνα 2 φιάλες ουίσκι σε κάποιο μπουζουξίδικο και έπαιρνες την γραμμή ποιον γαλαζοπράσινο βουλευτή να ψηφίσεις.
