Το “κράτος Φουρθιώτη” και το “ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;”…

 Υπάρχουν πολλά που θα μπορούσε να πει κανείς για τον Βαξεβάνη. Και για τον κάθε Βαξεβάνη, γιατί δεν είναι προσωπικό το ζήτημα. Όσοι διαφημίζουν ναρκισσιστικά το έργο τους, ότι κάνουν μαχητική ερευνητική δημοσιογραφία και αποκαλύψεις που κανείς άλλος δεν τολμά να κάνει, κατά κανόνα ξεχνάνε βολικά να πουν για ποιον δουλεύουν και τι πλάτες -επιχειρηματικές, κομματικές- έχουν. Είναι πολύ φρέσκο το παράδειγμα του Λ. Χαραλαμπόπουλου, πριν “εκδηλωθεί” ανοιχτά στον όμιλο Μαρινάκη. Και δεν είναι δύσκολο να ενώσει κανείς τα σημεία και να βρει το νήμα που συνδέει τον Κ. Βαξεβάνη με την Κουμουνδούρου, τις πηγές που έχει και το όριο της ανεξαρτησίας του.

Δεν είναι όμως αυτή η ουσία του πράγματος, ακόμα και ως προς το μέσο που έκανε τη σχετική αποκάλυψη για την εισβολή του Φουρθιώτη στο υπουργείο Εργασίας και τις χρυσές δουλειές με το πρόγραμμα Συν-Εργασία. Αν ο Βρούτσης ως πρώην υπουργός και

Δοξάστε την! – Μαρμάρινη επιγραφή με το όνομα της Μενδώνη και του Ιδρ. Ωνάση στην Ακρόπολη…

 Της άλλαξε τα φώτα, της έβαλε αρχαίο τσιμέντο αθάνατο, της βρήκε
και χορηγό -όπως έκαναν στην Αρχαιότητα. Και τώρα ετοιμάζεται να κάνει το όνομά της αθάνατο και να το τοποθετήσει για πάντα σε μια πλακέτα στον ιερό βράχο, δίπλα στο όνομα του χορηγού. Όπως ΔΕΝ έκανε κανείς άλλος μέχρι τώρα. Ακόμα και ο Φειδίας τη δική του μορφή θρυλείται πως εμμέσως έβαλε τη δική του μορφή στη ζωοφόρο. Τι έχουν προσφέρει όμως ο Φειδίας, ο Ικτίνος και ο Καλλικράτης στην ανάδειξη του έργου συγκριτικά με την υπουργό Πολιτισμού -και τους “ευγενείς χορηγούς” που βρήκε, για να μην ξεχνιόμαστε;