Φασισμός

 Η κάλπη και τα εκλογικά ποσοστά δεν αποτελούν
κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τον φασισμό, για τον ναζισμό, για την ακροδεξιά. Αν ήταν έτσι, ο Χίτλερ με το 44% και το 33% που είχε πάρει στις εκλογές του 1933 στη Γερμανία θα ήταν «Άγιος». Αν ήταν έτσι η Λεπέν με το 25% στη Γαλλία θα ήταν «οσία». Ο Φάρατζ με το 29% στη Βρετανία και οι ακροδεξιοί με τα διψήφια ποσοστά από την Δανία και την Ουγγαρία μέχρι την Αυστρία και την Ολλανδία θα ήταν «ιεραπόστολοι».

   Εκείνο που επιβεβαιώνουν αυτά τα ποσοστά είναι ότι το φίδι του φασισμού εκτρέφεται και μεγαλώνει μέσα στο πλαίσιο μιας δημοκρατίας, της αστικής δημοκρατίας, η οποία ενώ είναι η ίδια που το επωάζει και το ταΐζει σε πανευρωενωσιακό επίπεδο, είναι και η ίδια που παριστάνει την «σοκαρισμένη» από την ανάπτυξή του.

Η αλήθεια στα χρόνια της χολέρας

 Υπάρχει τρόπος - μέσω της συστηματικής παρακολούθησης ειδήσεων - να μετατραπεί ένας κανονικός άνθρωπος σε «κυρ Παντελή»; Υπάρχουν πιθανότητες, καταπίνοντας αμάσητα όσα ακούει, να συνηθίσει την απανθρωπιά; Μπορεί να καταντήσει να ανέχεται, όλο και πιο εύκολα, το μη ανεκτό; Εννοείται.

Αν συμμορφωθεί στις «υποδείξεις», δεχθεί το σχεδόν ειδυλλιακό σύμπαν που του παρουσιάζουν, συμφιλιωθεί με το τέρας και υποκύψει στην παθητική θέαση των γεγονότων, τότε ναι, όλα γίνονται. Αν καταλήξει να αξιολογεί τις ειδήσεις, ξεκομμένες από το γενικότερο κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο, αν καλύπτεται από τη σκέτη αναφορά στο γεγονός και όχι στις αιτίες του, αν δεν αντιδρά όταν αποκρύπτονται ή παραποιούνται συστηματικά όσα συμβαίνουν, τότε ναι, γίνεται μέρος του παιχνιδιού τους.

Αν τελικά, ο θεατής της τηλεζωής, που αναπτύσσεται σε καναπέδες, δεν εννοεί να αντιληφθεί το πόσο εύκολα το τέρας μπορεί να αλλάζει πρόσωπο, το πώς ο λύκος μεταμφιέζεται σε πρόβατο και συνηθίσει να αποδέχεται τη βάρβαρη, απάνθρωπη και κυρίως παραμορφωμένη πραγματικότητα, ως κάτι λογικό και φυσικό, δηλαδή ως κανονικότητα, σιγά σιγά θα διαμορφωθεί σε μοιρολάτρη, ατομικιστή κι αδιάφορο πολίτη, που βολεύει την εξουσία και τότε, ναι, ο κόσμος θα γεμίσει κυρ Παντελήδες.