Η επιστράτευση έγινε μόδα. Η συνήθεια που έγινε λατρεία. Σε τέτοιο βαθμό που αφού άρχισε να γίνεται πριν ακόμα απεργήσουν οι εργαζόμενοι, όλα δείχνουν πως θα γίνει καθεστώς. Θα διορίζεσαι, και μαζί με τον διορισμό θα σου επιδίδουν και το χαρτί της επιστράτευσης εφ’ όρου ζωής.
Η αλήθεια όμως είναι ότι χρειαζόμαστε μια γενικευμένη επιστράτευση που θα συνοδευτεί με μια καθολική επίταξη.
Να επιτάξουμε τα εργοστάσια που ανήκουν στους ιδιώτες. Να τα θέσουμε υπό την κυριαρχία μας, χωρίς να έχουμε πάνω από το κεφάλι μας τα παράσιτα που ζουν από το αίμα μας.
Να επιτάξουμε τα εκατοντάδες δημόσια κτίρια. Να τα δώσουμε σε όσους είναι άστεγοι, υπέστησαν εξώσεις, στοιβάζονται σε σπίτια-σπιρτόκουτα, ζουν χωρίς ρεύμα και νερό.
Να επιτάξουμε τα δημόσια οχήματα που σκουριάζουν στις αποθήκες. Να τα δώσουμε στους εργαζόμενους που διανύουν δεκάδες χιλιόμετρα για να πάνε στη δουλειά τους.