Με το δημοψήφισμα στήνει παγίδα στο λαό.

Την εξαγγελία που έκανε την Κυριακή από το βήμα της Βουλής ο Γ. Παπανδρέου, για τη διενέργεια δημοψηφίσματος μέσα στο φθινόπωρο, μέσω του οποίου η κυβέρνηση θα επιδιώξει να νομιμοποιήσει τις «μεγάλες αλλαγές που σχεδιάζει στο πολιτικό σύστημα», επανέλαβε χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Ηλ. Μόσιαλος. Επί της ουσίας, μέσω του δημοψηφίσματος, η κυβέρνηση στοχεύει σε αλλαγές στο αστικό πολιτικό σύστημα που ισχυροποιούν τα κόμματά του και ταυτόχρονα βάζουν εμπόδια στο ΚΚΕ, το μόνο κόμμα που αντιπαλεύει με όρους στρατηγικής το κεφάλαιο και την πολιτική του.

Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, Φανατισμός για αντιλαϊκές ανατροπές σε οικονομία και πολιτική.

Η εξασφάλιση ευρείας συναίνεσης από τα άλλα αστικά κόμματα, με στόχο την ταχύτερη προώθηση των αντιλαϊκών ανατροπών σε όλα τα επίπεδα της οικονομίας και της πολιτικής και ταυτόχρονα φανατική υπεράσπιση της ευρωενωσιακής στρατηγικής, για τη διαχείριση της κρίσης υπέρ του κεφαλαίου, είναι το δίπτυχο των στόχων της κυβέρνησης, όπως το περιέγραψε στην ομιλία του στη Βουλή ο πρωθυπουργός, ζητώντας την Κυριακή την ψήφο εμπιστοσύνης στην ανασχηματισμένη κυβέρνησή του.

Στην ομιλία του, ο Γ. Παπανδρέου προϊδέασε για το «πακέτο» των θεσμικών αλλαγών που πρόκειται να προωθήσει - με τη μορφή δημοψηφισμάτων, όπως είπε - με προφανή στόχο την ενσωμάτωση της λαϊκής δυσαρέσκειας για την κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική και την καλύτερη προσαρμογή του αστικού πολιτικού συστήματος στις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου, σε βάρος του λαού και ενάντια στην πολιτική του πρωτοπορία, το ΚΚΕ.

Να ακυρώσει ο λαός την παγίδα του δημοψηφίσματος...

Η παγίδα που στήνει η κυβέρνηση με το δημοψήφισμα πρέπει να ακυρωθεί από το λαό. Τα αστικά επιτελεία προσπαθούν να φέρουν στα μέτρα της πολιτικής τους τη λαϊκή δυσαρέσκεια, να την ενσωματώσουν και στη βάση αυτή να περάσουν προαποφασισμένες αντιλαϊκές ανατροπές στην οικονομία και το πολιτικό σύστημα. Τα ζητήματα που θα θέσει η κυβέρνηση στο δημοψηφικό δίλημμα καμιά σχέση δεν έχουν με το λαϊκό συμφέρον.

Αντιστροφή της πραγματικότητας...

ΟΠΟΙΟΣ ΤΟΝ ΑΚΟΥΓΕ τρελαινόταν. 
Για τον Ευάγγελο Βενιζέλο μιλάμε, που πήγε στις Βρυξέλλες και αναφέρθηκε στην «ισχυρή θέληση του ελληνικού λαού» να εφαρμόσει το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα!

Το ερώτημα, φυσικά, προέκυπτε αβίαστα: 

Πού ακριβώς την είδε τη θέληση αυτή; 

Στις διαδηλώσεις; 

Δεν χρωστάμε δεκάρα!

Οι κυβερνώντες μάς βομβαρδίζουν ολημερίς για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί εξαιτίας του μεγάλου κρατικού χρέους και εκβιάζουν τους εργαζόμενους να υποταχθούν στα αντιλαϊκά τους μέτρα, ώστε να αποφύγουμε τα χειρότερα. Μπορεί να είναι δύσκολο να προσδιορίσει κανείς πιο είναι το χειρότερο για τον άνεργο ή τον μερικώς απασχολούμενο με 300 και 400 ευρώ το μήνα, αλλά τα ψέματα με το χρέος πρέπει να τελειώνουν.


Πρώτο: Είναι ψέματα ότι οι αμοιβές των εργαζομένων ευθύνονται για το δημόσιο χρέος.

Να νεκρώσει κάθε τόπος δουλειάς για 48 ώρες!

Την κρίσιμη σημασία της 48ωρης πανεργατικής πανελλαδικής απεργίας ανέδειξαν οι κινητοποιήσεις του περασμένου Σαββάτου.

«Η πρόταση του ΠΑΜΕ για κλιμάκωση του αγώνα με νέα γενική 48ωρη απεργία προχώρησε. Από σήμερα αρχίζουμε την προετοιμασία της. Αυτή είναι η απάντηση της εργατικής τάξης στα τεχνάσματα της κυβέρνησης να ξεφύγει από τη λαϊκή κατακραυγή». Αυτά σημείωσε, μεταξύ άλλων, ο Δήμος Κουμπούρης, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, από το βήμα της κινητοποίησης του ΠΑΜΕ που στην Αθήνα ξεκίνησε με συγκέντρωση στην πλατεία Ομόνοιας.

«Δημοψήφισμα»...

Καμία έκπληξη. Καμία πρωτοτυπία. Το μενού κρύο. Και διαρκώς το ίδιο και το ίδιο.

Ετσι κι αλλιώς, ήταν η σειρά του «δημοψηφίσματος» να ανασυρθεί από το σκονισμένο ράφι της επικοινωνιακής αλχημείας. Και ο κ. Παπανδρέου, απλώς το ανέσυρε.

*

Προηγουμένως, το χαρτί του ανασχηματισμού είχε καεί. Η δε χύτρα της συναίνεσης μπορεί να μπήκε στη φωτιά, αλλά θέλει το χρόνο της, για να «δέσει» και να σερβιριστεί.

*

Προς το παρόν, λοιπόν, πάρε λαέ ό,τι έχει απομείνει στο συρτάρι του «ποπουλισμού» και πορεύσου για τα «μπάνια» σου με ολίγον από «συμμετοχικο - δημοκρατική» φτήνια.

Ματαιώστε τις παγίδες...

Ο πρωθυπουργός επιμένει σε δημοψήφισμα για την εξυγίανση τάχα του πολιτικού συστήματος. Είναι αποπροσανατολισμός χειρίστου είδους.
Προβάλλεται ως λαϊκή συμμετοχή, διεύρυνση δημοκρατίας, ενώ ουσιαστικά αποτελεί το μέσο επιβολής ενός άκρως αντιδραστικού πολιτικού συστήματος, με θεσμοθέτηση κρατικών παρεμβάσεων στη λειτουργία των κομμάτων, στη διαμόρφωση της πολιτικής και των οργάνων τους, στα οικονομικά τους, ζητήματα που είναι αποκλειστικά δική τους υπόθεση. 

Φύγε Μνημόνιο, έλα Μνημόνιο ...

Τελικά, όσο και να φωνασκούμε, όσο και να γράφουμε και να συζητάμε, ο ελληνικός λαός συνεχίζει να στροβιλίζει την σκέψη του μακριά απο την ουσία του προβλήματος και σίγουρα πολύ μακριά απο τις πραγματικές επιλογές που βρίσκονται μπροστά του. 
Η πλειοψηφία του κόσμου, ούτε τα αίτια της καπιταλιστικής κρίσης δεν έχει κατανοήσει, ούτε τους λόγους επιβολής των Μνημονίων και μεσοπρόθεσμων προγραμμάτων, ούτε γιατί του μειώνουν τον μισθό, ούτε φυσικά ποιές είναι οι επιλογές του απο εδώ και εμπρός. 
Και επειδή δεν φταίει μόνο ο κόσμος για το ότι δεν γνωρίζει, αλλά και εμείς που δεν το πείθουμε με τον λόγο μας, κρίνουμε σκόπιμο, να επισημάνουμε εκ νέου μερικά πράγματα για το Μνημόνιο, όσο πιο απλά γίνεται ...