«Ευχαριστώ τον Μίκη Θεοδωράκη» (AUDIO)

Ευχαριστώ τον Μίκη Θεοδωράκη γιατί μέσα από τα τραγούδια του έμαθα για τους πραγματικούς λαϊκούς αγώνες. Για το πείσμα των ανταρτών στο βουνό, για τη θυσία μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, για τις πέτρες της Μακρονήσου, για τον Ωρωπό, για την Γυάρο, την Ικαρία, την όμορφη πόλη. Για τους καημούς της ξενιτιάς.

Για την Μαργαρώ και την Μυρτιά, τις καμπάνες που σημαίνουν, το καρτέρεμα, το Μαουτχάουζεν, μέχρι το χελιδόνι και τα αετόμορφα ψηλά βουνά της δικαιοσύνης.

Για τη δολοφονία του Λαμπράκη και για το πώς πήρε λίγο μετά τον Πέτρουλα.

Για τον Αντρέα που τον χτυπάνε το βράδυ στην ταράτσα.

«Πατριώτες» και οι ναζί, Μίκη;

Λυπούμαστε βαθιά, με ό,τι είδαμε και ακούσαμε, μα εκείνον το Μίκη δε μπορεί κανείς να μας τον πάρει. Μας ανήκει. Τον Μίκη της εξέδρας τον χαρίζουμε στην αστική ολιγαρχία, στους κάθε λογής «πατριώτες» που θέλουν το λαό να δίνει το αίμα του και τον ιδρώτα του γι’ τ’ αφέντη το φαΐ, και τους πνευματικούς υπηρέτες τους«Ανε­ξάρ­τη­τα από τις όποιες δια­φω­νί­ες μας εί­μα­στε όλοι πα­τριώ­τες». Τη φράση αυτή ανέ­φε­ρε, προς το τέλος της ομι­λί­ας του στο συλ­λα­λη­τή­ριο του Συ­ντάγ­μα­τος, ο Μίκης Θε­ο­δω­ρά­κης. Και ερ­χό­μα­στε, εμείς οι τα­πει­νοί μπρο­στά στους αγώ­νες και την ιστο­ρι­κή δια­δρο­μή του Μίκη, να ρω­τή­σου­με:

Είναι άραγε όλοι πα­τριώ­τες, Μίκη;

• Πα­τριώ­τες οι αγω­νι­στές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, πα­τριώ­τες και οι ταγ­μα­τα­σφα­λί­τες της Κα­το­χής; Διότι ανά­με­σα στο πλή­θος που σε χει­ρο­κρο­τού­σε, Μίκη, βρί­σκο­νταν και οι πο­λι­τι­κοί από­γο­νοι των χιτών και των ταγ­μα­τα­σφα­λι­τών, οι χρυ­σαυ­γί­τες.