Δηλώσεις της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα για το βάθεμα της κρίσης.

Αλ. Παπαρήγα: Όλα αυτά που ακούμε αυτές τις μέρες περί της διάσωσης της οικονομίας της Ευρωζώνης και περί της διάσωσης της παγκόσμιας οικονομίας δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια νέα καταιγίδα εναντίον των λαών - καταιγίδα φοβερή - και θα λέγαμε με απρόβλεπτες και προβλεπόμενες συνέπειες τα επόμενα χρόνια.

Δεν είναι ανάξιοι οι ηγέτες της ΕΕ, όπως ακούμε, δεν υπολείπονται των προηγούμενων, ούτε τα πράγματα περιπλέχτηκαν περισσότερο γιατί οι ηγέτες της ευρωζώνης βρίσκονται σε διακοπές. 

Αυτό που αποδεικνύεται είναι αυτό που εδώ και πολλά χρόνια λέει το ΚΚΕ και το επανέλαβε ακόμα πιο σταθερά με την έναρξη της κρίσης, ότι δεν υπάρχει αποτελεσματικό διαχειριστικό φάρμακο για την κρίση του καπιταλισμού. Και οι σοσιαλδημοκράτες και οι φιλελεύθεροι και οι δημοκράτες των ΗΠΑ και οι ρεπουμπλικάνοι μπορεί να έχουν παραλλαγές διαχείρισης, το αποτέλεσμα όμως δεν πρόκειται να είναι αυτό που είχαμε πριν, στις αρχές της δεκαετίας του '70, όπου ο καπιταλισμός κατάφερνε να ξεπερνάει την κρίση του και να περνάει σε ανάπτυξη με ρυθμούς μεγαλύτερους από αυτούς που είχε πριν την κρίση. 

Δεν υπάρχει γιατρειά για το καπιταλιστικό σύστημα.

Αυτό που παρατηρούμε σήμερα δεν είναι οι ανάξιοι και απαθείς ηγέτες, αλλά ένας αμείλικτος πόλεμος μεταξύ τους, για το ποιο κράτος θα έχει τις μικρότερες απώλειες και για το  ποιοι επιχειρηματικοί όμιλοι θα έχουν τις μεγαλύτερες απώλειες.

Αποδείχθηκε επίσης ότι ήταν κυριολεκτικά φληναφήματα αυτά που ακούγαμε και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, ότι υπάρχουν οίκοι αξιολόγησης φιλοαμερικανοί, κατά των ευρωπαίων.

Η ορθότητα της μαρξιστικής οικονομικής ανάλυσης ή η πλήρης κατάρρευση των αστικών οικονομικών θεωριών...

Η είδηση προκαλεί εντύπωση... 

Ο -"βαφτισμένος" από τους κεφαλαιοκράτες- γκουρού των οικονομικών Νουριέλ Ρουμπίνι προβλέπει καινούργια ύφεση την οποία μάλιστα θεωρεί σχεδόν αναπόφευκτη. Εισηγείται μάλιστα τη μετάθεση λήψης μέτρων περιορισμού της δημοσιονομικής "σπατάλης" σε ευθετότερο χρόνο και την ένεση ρευστότητας στις αγορές (=δωρεάν και ζεστό χρήμα στους βιομηχάνους και τους τραπεζίτες, "ευγενική χορηγία" των εργαζομένων).

Πέραν του γεγονότος ότι για ακόμη μία φορά αποδεικνύεται ότι ζούμε εν μέσω μιας πραγματικά παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης (η πραγματικότητα δεν έχει βαρεθεί να διαψεύδει τους καπιταλιστές και τα φαιδρά παπαγαλάκια τους που μιλούσαν για γκόλντεν μπόις, για "χρηματοπιστωτική κρίση", για "κρίση χρέους" και άλλες ασυναρτησίες), αξίζει να σημειωθεί ότι οι αστοί οικονομολόγοι, με την ουρά στα σκέλια βεβαίως-βεβαίως, σύρονται -κυριολεκτικά- να αποδεχθούν τη μαρξιστική ανάλυση της κρίσης, την ορθότητα της οποίας η ίδια η πραγματικότητα αποδεικνύει.

ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ: Αδυσώπητες κόντρες και ανταγωνισμοί.

Σφοδρή αντιλαϊκή κλιμάκωση σε βάθος δεκαετιών προαναγγέλλει ο ΟΟΣΑ. 
Ξεκινά η φοροληστεία από τον «εφαρμοστικό νόμο». 
Πακτωλός κεφαλαίων στα μονοπώλια για τη διάσωση του εκμεταλλευτικού συστήματος.
Μπόλικο δρόμο έχει ακόμη να διανύσει η διαδικασία καταστροφής υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων, αυτών που σήμερα λιμνάζουν στα σεντούκια της πλουτοκρατίας, που βρίσκονται σε αναζήτηση φρέσκου ζωτικού χώρου και πεδίων κερδοφορίας.

Παρά και τις αποφάσεις «σωτηρίας» που πάρθηκαν στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, για τη λεγόμενη «οικειοθελή συμμετοχή» ιδιωτών (τραπεζών και άλλων μεγαλορεντιέρηδων), για το «κούρεμα» και την επιμήκυνση του κρατικού χρέους, σήμερα ξεσπούν νέοι αδυσώπητοι ανταγωνισμοί για το ποιος από αυτούς και σε ποιο βαθμό θα «πληρώσει το μάρμαρο».

Σκάνδαλο διαρκείας οι εξοπλισμοί... για ΝΑΤΟ και κέρδη πολυεθνικών.

Πολιτικό σκάνδαλο διαρκείας είναι συνολικά η υπόθεση των εξοπλιστικών προγραμμάτων που από κοινού προωθούν τις τελευταίες δεκαετίες οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. 

Μέρος αυτού του σκανδάλου, η κορυφή του παγόβουνου της όλης υπόθεσης, είναι οι σκανδαλώδεις συμβάσεις για τα υποβρύχια. 

Πρόκειται κατά κανόνα για πολεμικό υλικό που δεν υπηρετεί τις αμυντικές ανάγκες της χώρας, αλλά εντάσσεται στους επιθετικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ. 

Είναι αγορές οπλικών συστημάτων που αποτελούν μέρος του γενικότερου ιμπεριαλιστικού καταμερισμού ανάμεσα στις χώρες μέλη. 

«παρασιτισμός και σάπισμα» του καπιταλισμού...

ΠΑΡΑΣΙΤΙΣΜΟΣ του καπιταλισμού σημαίνει ότι η αστική τάξη έχει μετατραπεί σε απλούς ιδιοκτήτες, μέσω των μετοχών, των μεγάλων επιχειρήσεων, μονοπωλιακών ομίλων κλπ., και δεν έχει καμιά σχέση, με την οργάνωση και ανάπτυξη της παραγωγής. Οι καπιταλιστές γίνονται παράσιτα.

Ο ΜΑΡΞ ΑΝΑΦΕΡΕΙ στον τρίτο τόμο του «Κεφαλαίου» (σελ. 551), μελετώντας το τι σημαίνει για την εξέλιξη του καπιταλισμού η εμφάνιση της μετοχικής εταιρίας:

«ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ του πραγματικά ενεργού κεφαλαιοκράτη σε απλό διευθυντή, διαχειριστή ξένου κεφαλαίου, και των ιδιοκτητών κεφαλαίου σε απλούς ιδιοκτήτες, απλούς κεφαλαιοκράτες του χρήματος (...) Στις μετοχικές εταιρίες η λειτουργία είναι χωρισμένη από την ιδιοκτησία του κεφαλαίου, επομένως και η εργασία είναι εντελώς χωρισμένη από την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και την υπερεργασία. Αυτό είναι αποτέλεσμα της ανώτατης ανάπτυξης της κεφαλαιοκρατικής παραγωγής...».

Το 64% του εισοδήματος σε φόρους και εισφορές...

Η πολιτική αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου, μπορεί να προβλέπει την ελεγχόμενη απαξίωση μέρους των υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων, ταυτόχρονα, όμως, προϋποθέτει τη βίαιη μαζική και εντελώς ανεξέλεγκτη χρεοκοπία των εργατικών νοικοκυριών, των μικρομεσαίων αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων, των γυναικών και των νέων.

Η επιλογή της χρεοκοπίας των λαϊκών στρωμάτων, προκειμένου να διασωθούν τμήματα της άρχουσας τάξης από τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης, που προκαλεί η φιλομονοπωλιακή πολιτική, αποτέλεσε κυρίαρχο συστατικό στοιχείο της πολιτικής που ακολούθησε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ από την πρώτη στιγμή, που βρέθηκε στη διακυβέρνηση. 

Πριν ακόμα μπουν οι υπογραφές στο μνημόνιο και πριν καθοριστούν οι στόχο του Μεσοπρόθεσμου.

Μαζί με την πολιτική των μαζικών απολύσεων και της ανεργίας, μαζί με τη συρρίκνωση των αποδοχών των εργαζομένων και την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, μαζί με την κατάργηση των συντάξεων όπως τις γνωρίσαμε τον προηγούμενο αιώνα και την παραπέρα εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών της Παιδείας και της Υγείας, κυβέρνηση και τρόικα, με πρωτοφανή σπουδή, σχεδίασαν και εφαρμόζουν μια πολιτική φορολογικής λεηλασίας των λαϊκών στρωμάτων.

«Ξεμπερδεύοντας» και με τα πολιτιστικά κριτήρια.

Ακόμη πιο ασφυκτικό θέλει να κάνει το πλαίσιο της κρατικής στήριξης στον κινηματογράφο η ΕΕ, ικανοποιώντας την απαίτηση των μονοπωλίων του οπτικοακουστικού τομέα για πλήρη εμπορευματοποίηση του κινηματογράφου. 

Ετσι, στα τέλη του περασμένου Ιούνη, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε ότι «διοργανώνει δημόσια διαβούλευση ως πρώτο βήμα για την επανεξέταση των κριτηρίων εφαρμογής των κανόνων της ΕΕ στον τομέα των κρατικών ενισχύσεων που παρέχουν τα κράτη μέλη για τη χρηματοοικονομική στήριξη της παραγωγής και της διανομής κινηματογραφικών ταινιών».