Το «Success Story» του ...Σαμαρά και τα παιδιά που δολοφόνησε...

ΔΟΛΟΦΟΝΕ... ΣΑΜΑΡΟΝΑΖΙΣΤΗ

Στην Ξηροκρήνη Θεσσαλονίκης θάνατος ενός δεκατριάχρονου κοριτσιού μιας άνεργης μητέρας από τις αναθυμιάσεις που έβγαζε το μαγκάλι που χρησιμοποιούσαν για να ζεσταθούν, αφού ζούσαν χωρίς ρεύμα ένα χρόνο.

Σε διαμέρισμα φτωχής - λαϊκής οικογένειας στο Κορδελιό Θεσσαλονίκης, που επί 7 μήνες είναι βυθισμένο στο σκοτάδι, η γιαγιά και το 5χρονο εγγόνι της παραλίγο να καούν ζωντανοί όταν πυρκαγιά ξέσπασε από τα κεριά που ήταν αναμμένα.

Οι τραγικές αυτές ειδήσεις έρχονται ταυτόχρονα με τα μέτρα σφαγιασμού που προετοιμάζουν σε βάρος του λαού η κυβέρνηση, η ΕΕ και το ΔΝΤ και μάλιστα με την καταφανή κοροϊδία ότι η κυβέρνηση αντιδρά και διαπραγματεύεται σκληρά στις απαιτήσεις της τρόικας.

Χιλιάδες είναι τα παιδιά που υποσιτίζονται, που περιμένουν στις ουρές των συσσιτίων για ένα πιάτο φαΐ ενώ πολλά από αυτά που λιποθυμούν από την πείνα μέσα στις σχολικές αίθουσες.

Σύμφωνα με τη Eurostat, το 2012 δε γράφτηκε στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση κατά μέσο όρο το 11,4% των μαθητών, δηλαδή περίπου 70 χιλιάδες παιδιά και έφηβοι σταμάτησαν το σχολείο.

Καρτερός: Όσο μιλάει εκτίθεται

ΜΠΡΑΒΟ... ΘΑΝΑΣΗ...

Παρεξηγήθηκε ο Θανάσης Καρτερός της «Αυγής» από την αναφορά του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σε «απολειφάδια του οπορτουνισμού και του ρεφορμισμού, της προδοσίας στην αστική τάξη και τα ιμπεριαλιστικά κέντρα», απέναντι στα οποία, όπως είπε ο Δ. Κουτσούμπας, «το Κόμμα τότε (σ.σ. το 1968 και το 1991), ύψωσε το ανάστημά του, η πλειοψηφία των μελών και στελεχών του απάντησαν παστρικά, παλικαρίσια, "σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει"». 

Ο ...θιγόμενος Θ. Καρτερός ανέλαβε να νουθετήσει το ΚΚΕ και να αποκαταστήσει τη χαμένη τιμή όσων πρωτοστάτησαν για τη διάλυση του ΚΚΕ από θέσεις όπως αυτή που είχε ο Καρτερός και εγκατέλειψαν αυτόν τον δρόμο, φτύνοντας στα χνάρια που βάδιζαν, για να ακολουθήσουν το δρόμο της «ταξικής ειρήνης» και του «ανθρώπινου καπιταλισμού», συνειδητά και όχι γιατί δεν άντεξαν το δύσκολο δρόμο της ταξικής πάλης. 

Εκτός κι αν κάτι άλλο έχει στο μυαλό του ο Καρτερός και διστάζει να το πει δημοσίως ή, όπως λέει ο λαός μας, «όποιος έχει τη μύγα, μυγιάζεται»...

Το «κεραμίδι» δε σώζεται

«Ποσό που αγγίζει τα 3,6 δισ. ευρώ αναμένεται να "κυνηγήσουν" οι τράπεζες αμέσως μετά την ολοκλήρωση των ελέγχων της "Black Rock" και στην περίπτωση που αρθεί η απαγόρευση των πλειστηριασμών από το νέο έτος (...) τόσα εκτιμάται κατά προσέγγιση ότι είναι τα στεγαστικά δάνεια που δεν εξυπηρετούνται γιατί οι κάτοχοί τους εκμεταλλεύονται το μέτρο της απαγόρευσης και δεν πληρώνουν τις οφειλές τους ενώ έχουν την οικονομική δυνατότητα» (η αναφορά στο «capital.gr»).

«Οι τράπεζες επιθυμούν να διαμορφωθεί θεσμικό πλαίσιο που θα επιτρέπει τους πλειστηριασμούς ως εργαλείο σε όσους έχουν την ικανότητα να αποπληρώσουν τα δάνειά τους και δεν το πράττουν» (η αναφορά στην «Ημερησία»).

«Δεν υποχωρούμε σε ένα ζήτημα που είναι κοινωνικά άδικο, διότι το τελευταίο πράγμα που θέλει ο Ελληνας είναι να χάσει το σπίτι του» (Ευαγ. Βενιζέλος, η καταγραφή στον «Ριζοσπάστη»).

Για τη διαφθορά

Με αφορμή τα στοιχεία της Διεθνούς Διαφάνειας για τη διαφθορά στην Ελλάδα, επαναλήφθηκε χτες σε ορισμένα Μέσα Ενημέρωσης η αποπροσανατολιστική συζήτηση ότι η διαφθορά ευθύνεται για το ξέσπασμα της κρίσης. Για τη σημασία που έχει να αντιμετωπιστεί, προκειμένου -όπως λένε- να ανακτηθεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Η συζήτηση δεν είναι καινούρια. Από την αρχή της κρίσης, τα αστικά κόμματα και ΜΜΕ την απέδωσαν στην κακοδιαχείριση των δημοσιονομικών του κράτους και τη συνέδεσαν με σκάνδαλα και διαφθορά, κρύβοντας το χαρακτήρα της ως καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης.

Η διαφθορά του πολιτικού προσωπικού ή των κρατικών υπαλλήλων είναι φαινόμενο σύμφυτο με τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής. Προκύπτει αντικειμενικά, αφού πρόκειται για πολιτικό σύστημα και κρατικούς μηχανισμούς ταξικά ταγμένους στην υπεράσπιση μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων. Δεν πρέπει να φύγει από την προσοχή μας ότι ορισμένες εκφάνσεις της λεγόμενης διαπλοκής (π.χ. σχέσεις των επιχειρηματικών «λόμπι» με το Ευρωκοινοβούλιο) προστατεύονται ή και ενθαρρύνονται από την αστική νομοθεσία.

«Αυγή»: Αριστερό άλλοθι στον αντικομμουνισμό

Το ότι η «Αυγή» και ο ΣΥΡΙΖΑ ανήκουν στην κατηγορία όσων, στο όνομα της αριστεράς, μηδενίζουν την ιστορία του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, την πρώτη απόπειρα της εργατικής τάξης να οικοδομήσει τη σοσιαλιστική κοινωνία στον 20ό αιώνα, ότι συντάσσονται με την αστική τάξη και την προπαγάνδα της στην «αντισταλινική υστερία» είναι κάτι γνωστό, δεν μας προκαλεί καμία έκπληξη. 

Αυτό που ομολογουμένως εντυπωσιάζει είναι όταν ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει συστάσεις προς την αστική τάξη ότι «χαϊδεύει το ΚΚΕ» για μικροκομματικούς λόγους και ότι δεν βλέπει «το τσιγκελωτό μουστάκι του Ιωσήφ που ξεπροβάλλει κάθε μέρα από την ταράτσα του Περισσού», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει το άρθρο του Γ. Ανανδρανιστάκη στη χτεσινή «Αυγή».