Συνέντευξη της Αλέκας Παπαρήγα στην εφημερίδα «RealNews»

«Ραγδαίες εξελίξεις μπορεί να πυροδοτηθούν ανά πάσα στιγμή, καθώς η κρίση και οι αντιθέσεις βαθαίνουν στην Ευρωζώνη, αλλά το ζήτημα είναι να σφραγίσει τις εξελίξεις ο λαός και όχι να είναι θύμα των αντιθέσεων της πλουτοκρατίας». Αυτό επισημαίνει, μεταξύ άλλων, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, σε συνέντευξή της στην στην εφημερίδα «RealNews» της Κυριακής 31 Μάρτη.

Σε ερωτήσεις σχετικά με ένα νέο σχέδιο Ανάν, αν είναι στόχος η εκμετάλλευση της γεωπολιτικής θέσης ή των ενεργειακών αποθεμάτων της Κύπρου και πόσο επηρεάζουν τέτοιες εξελίξεις την προσπάθεια επίλυσης του πολιτικού ζητήματος στο νησί, η Αλέκα Παπαρήγα επισημαίνει ότι οι επιλογές της αστικής τάξης της Κύπρου, η αποδοχή των δεσμεύσεων της ΕΕ, η εξειδίκευση τους με το μνημόνιο, η προετοιμασία εισόδου στο Νατοϊκό «Συνεταιρισμό για την Ειρήνη» αλλά και η επιλογή ανάδειξης της Κύπρου σε ενεργειακό κέντρο, ανοίγουν το δρόμο για ένα νέο χειρότερο σχέδιο Ανάν  ή de facto διχοτόμηση. Προσθέτει ότι «η αποδυνάμωση της Κύπρου ως χρηματοπιστωτικού κέντρου διευκολύνει την προώθηση ιμπεριαλιστικών σχεδίων που αφορούν τόσο τον έλεγχο ενεργειακών πηγών και δρόμων μεταφοράς, όσο και τον γεωπολιτικό έλεγχο στην περιοχή» και ότι πρέπει «ο λαός να βγάλει συμπεράσματα για την υποκρισία της κοινοτικής αλληλεγγύης και την εξαπάτηση ότι η είσοδος στην ΕΕ θα βοηθούσε στη δίκαιη επίλυση του Κυπριακού».

Για την κριτική στις Θέσεις για το 19ο Συνέδριο

 Είναι γεγονός ότι μέσα από τις στήλες του «Ριζοσπάστη» έχει αναπτυχθεί ανοιχτά, ελεύθερα και μέχρις ενός σημείου γόνιμα ένας διάλογος για τις Θέσεις της ΚΕ για το 19ο Συνέδριο, κάτι πού αντανακλά και μια ακόμη θεμελιώδη διαφορά που έχει το ΚΚΕ με τα άλλα αστικά κόμματα, ότι δηλαδή ανοίγει θεσμοθετημένη προσυνεδριακή πολιτικο-ιδεολογική συζήτηση που ως γνωστόν ούτε κατά διάνοια μπορεί να ενταχθεί στη λογική του στημένου συνεδρίου - φιέστας των άλλων κομμάτων. Ωστόσο, ο διάλογος που έχει αναπτυχθεί από τις στήλες του «Ριζοσπάστη» μεταφέρει και ένα κλίμα που υπάρχει σε ένα βαθμό στην κομματική βάση αλλά και στον περίγυρο του Κόμματος (φίλοι, οπαδοί και ψηφοφόροι), εννοώντας την όποια απογοήτευση ή το συνεχιζόμενο σε κάποιους μούδιασμα από το εκλογικό αποτέλεσμα του Ιούνη. Αυτό είναι και ένας σημαντικός λόγος για την επιθετική (στα όρια της αντικομματικής) αρθρογραφία κάποιων κομματικών μελών και αναφέρομαι κυρίως σε κομματικά μέλη που δούλευαν ή δουλεύουν στον «Ριζοσπάστη» και τα άλλα μέσα του ΚΚΕ.

Νίκος Μπελογιάννης

Σαν σήμερα Τα χαράματα της Κυριακής 30 Μάρτη 1952, ο Νίκος Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του, Δημήτρης Μπάτσης, Νίκος Καλούμενος και Ηλίας Αργυριάδης, πέφτουν νεκροί από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος. Το παράγγελμα γι' αυτήν την πολιτική δολοφονία έδωσε το μετεμφυλιακό καθεστώς της άρχουσας τάξης της Ελλάδας μαζί με τους Αμερικανούς συμμάχους της. Η κυβέρνηση Πλαστήρα, το παλάτι, το στρατιωτικό και παραστρατιωτικό κατεστημένο.

«Είμαι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ακριβώς για την ιδιότητά μου αυτή δικάζομαι, γιατί το Κόμμα παλεύει και χαράζει το δρόμο της Ειρήνης, της Ανεξαρτησίας και της Ελευθερίας...».

Με τα λόγια αυτά, κατά τη διάρκεια της απολογίας του, ο Νίκος Μπελογιάννης έδωσε το στίγμα της δίκης, δίνοντας ταυτόχρονα ηχηρή απάντηση στους στρατοδίκες, τους οποίους από κατηγόρους μετέτρεψε σε κατηγορούμενους.

*

«Εάν έκανα δήλωση αποκήρυξης θα αθωωνόμουνα κατά πάσα πιθανότητα μετά μεγάλων τιμών... Αλλά η ζωή μου συνδέεται με την ιστορία του ΚΚΕ και τη δράση του... Δεκάδες φορές μπήκε μπροστά μου το δίλημμα: Να ζω προδίδοντας τις πεποιθήσεις μου, την ιδεολογία μου, είτε να πεθάνω, παραμένοντας πιστός σ' αυτές. Πάντοτε προτίμησα το δεύτερο δρόμο και σήμερα τον ξαναδιαλέγω».