Μετά τις επεμβάσεις κι ανατροπές στις χώρες της Β. Αφρικής και Μέσης Ανατολής, οι ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις του πλανήτη δείχνουν να δυσκολεύονται μέχρι στιγμής στη Συρία. Αφού υποδαύλισαν κι εξόπλισαν κατά τον γνωστό τρόπο την ομάδα των λεγόμενων αντικαθεστωτικών δεν κατόρθωσαν να τις επιβάλουν στην κυβέρνηση του καθεστώτος Ασαντ. Οι διαπλοκές εδώ είναι πιο ισχυρές, όσο και οι ανταγωνισμοί μεταξύ των ισχυρών του ιμπεριαλισμού, ακόμη και για ιστορικούς λόγους. Τελευταία απέλπιδα προσπάθειά τους δείχνει να είναι η επιδιωκόμενη εμπλοκή της Τουρκίας με τη Συρία υπό την ανοιχτή ομπρέλα του ΝΑΤΟ. Αυτό είναι το πλέον επικίνδυνο που οξύνει τους φόβους γενικότερης πολεμικής ανάφλεξης, λαμβάνοντας υπόψη τον άκρως ευαίσθητο κι ανταγωνιστικό χώρο της Μέσης Ανατολής.
Η καθημερινή περιορισμένη ανταλλαγή πυρών μεταξύ των δύο χωρών μοιάζει περισσότερο με πόλεμο αναγνώρισης και αφήνει για την ώρα ανοιχτό το διπλωματικό δρόμο ως πιθανή εκδοχή. Ομως, η διεθνής οικονομική και στρατηγική κρίση του καπιταλισμού ωθεί τις ισχυρότερες χώρες, ιμπεριαλιστικούς φορείς, να καθιστούν τον πόλεμο είτε περιορισμένο κι ελεγχόμενο, είτε γενικευμένο κι ίσως ανεξέλεγκτο. Κάθε ελπίδα για ειρήνη στην περιοχή περιορίζεται ασφυκτικά κι επικίνδυνα. Κάθε μέρα και ώρα που περνά γίνεται χρόνος αδυσώπητης αγωνίας για την παγκόσμια ειρήνη. Η πιθανολογούμενη πολεμική εμπλοκή με βασική συνιστώσα το ΝΑΤΟ ανοίγει επικίνδυνα την πολεμική βεντάλια σε επάλληλους γεωγραφικούς κύκλους. Αυτό υπό τη γνωστή κατάσταση