Ξετσίπωτη κοροϊδία...

Η κοροϊδία πάει σύννεφο από τον πρωθυπουργό, που έχει κάνει το ψέμα προσφάι και την εξαπάτηση τέχνη. Εφτασε στο σημείο να δηλώσει κατά τη διάρκεια της συνάντησης που είχε προχτές με το προεδρείο των εργατοπατέρων της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ETUC), ότι μαζί με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις στην Ελλάδα «αγωνιζόμαστε για τις συλλογικές συμβάσεις, για κοινωνική συνοχή και, ασφαλώς, για δικαιοσύνη και σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και τα δικαιώματα των εργαζομένων»! Πράγματι δεν έχει όρια το θράσος τους. 

Σχετικά με την πολιτική συμμαχιών του ΚΚΕ.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ : γλομπινγκ

Το ΚΚΕ συχνά κατηγορείται, με αριστερή ορολογία για “σεχταρισμό”, “απομονωτισμό”, ότι είναι “φοβικό”, ότι θέλει να “ηγηθεί” ντε και καλά του ξεσηκώματος του λαού, “να καπελώσει” το μαζικό κίνημα. Ότι “φοβάται τις συμμαχίες” μη τυχόν και χάσει την πρωτοκαθεδρία. Εκτός από κακόπιστη κριτική υπάρχει πάντα και η καλόπιστη, με λογικά επιχειρήματα η οποία μας ενδιαφέρει εδώ.

Συγκεκριμένα υπάρχει άρθρο του Πέτρου Παπακωνσταντίνου από το Αριστερό Βήμα Διαλόγου και Κοινής Δράσης που αναδημοσιεύεται στο blog Παραλληλογράφος εδώ. 

Οι μετανάστες και ο Σαββόπουλος...

Ο Διονύσης Σαββόπουλος είναι γνωστός τραγουδοποιός. 

Πρόσφατα έκανε δηλώσεις με τις οποίες πρότεινε την «αξιοποίηση» μεταναστών και ναρκομανών σε ξερονήσια, αραιονήσια, και εγκαταλειμμένα χωριά, με σκοπό να αξιοποιηθούν και αυτά. 
Με νεότερες δηλώσεις του, στις 20/5/11, στην «Ελευθεροτυπία» επανέλαβε με διευκρινήσεις την πρότασή του κάνοντάς τη πιο «ανθρώπινη» αφού ζήτησε και τη συμμετοχή του… ΟΗΕ ενώ ξεχώρισε τους ναρκομανείς.

Τα ίδια παραμύθια περί «εθνικού σκοπού»...

ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ, «η κυβέρνηση είναι ταυτισμένη με το λαό» και «σύμμαχος με κάθε πολίτη». 
Δεν τα λέμε εμείς, ο πρωθυπουργός τα λέει....

Το πώς ...διανοείται και τα λέει, είναι ένα άλλο θέμα, που προφανώς έχει να κάνει με το θράσος και την προκλητικότητα που διακρίνει ολόκληρη την κυβέρνηση. 

Που κάνει όσα κάνει και υποστηρίζει ότι τα κάνει «για το καλό μας».

Φυσικά, ο πρωθυπουργός μάς κάλεσε μεταξύ άλλων να ...αλλάξουμε και νοοτροπία, αφού και αυτή είναι μεγάλο πρόβλημα, αφού δεν ταιριάζει με τις ανάγκες των καιρών.

Να υποθέσουμε ότι μέσα σε αυτήν την «αλλαγή νοοτροπίας» εντάσσεται και το να μη θέλουμε να πληρωνόμαστε για τη δουλειά μας, να μη θέλουμε δημόσια Υγεία και Παιδεία, να μη θέλουμε ωράριο, αποζημιώσεις και συντάξεις;

Θα πεινάσουμε...

Οτι η αστική τάξη, ως κυρίαρχη τάξη της κοινωνίας, χαρακτηρίζεται από απύθμενο θράσος, ταξική ιδιοτέλεια και διακατέχεται από την αίσθηση ότι η καπιταλιστική κοινωνία είναι η ιδανικότερη και τελειότερη κοινωνία που έχει δημιουργηθεί ποτέ στον κόσμο τούτο, είναι κοινός τόπος για τους αστούς.

Τα χαρακτηριστικά αυτά αποτυπώνονται με πληρότητα στη δήλωση του επιφανούς της τέκνου, του προέδρου του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλου, ο οποίος με ταξική έπαρση υποστήριξε: «Αν δεν τα καταφέρουμε θα πεινάσουμε».

Πρόκειται για δήλωση επίδειξης θράσους και αλαζονείας. 

ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΑΣΤΙΚΑ Μ.Μ.Ε. ΕΚΘΕΙΑΖΟΥΝ ΤΙΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ?

Ποιο κίνημα χρειάζεται.

Οι διαδηλώσεις κυρίως νέων, φοιτητών και άλλων, σε πλατείες πόλεων της Ισπανίας, που ξεκίνησαν την περασμένη Κυριακή, όπου στήνουν κατασκηνώσεις, αντανακλούν αντικειμενικά τα τεράστια προβλήματα που ζουν τα λαϊκά στρώματα στην Ισπανία, ιδιαίτερα η νεολαία (τεράστια ανεργία, φτώχεια κλπ.). 

Εχουν τεράστια προβολή από τα αστικά ΜΜΕ στην Ισπανία. 

Κάποιοι στην Ελλάδα, όπως το δημοσιογραφικό συγκρότημα Αλαφούζου, άλλα αστικά ΜΜΕ και ο ΣΥΝ τις εκθειάζουν ως το κίνημα που μπορεί να επιβάλει φιλολαϊκές λύσεις. 

Εχουν πρόβλημα, να το οξύνουμε...

Την ώρα που ο Μητσοτάκης - μην κρύβοντας λόγια - ζητούσε στη θέση του ήδη σάπιου αστικού πολιτικού συστήματος «να γεννηθεί κάτι καινούριο», πριν ο ίδιος 

ο λαός δώσει τη λύση (δική του και αυτή η προειδοποίηση), αστοί δημοσιολόγοι αρπάζονταν για μια ακόμη φορά από τα μαλλιά τους κι έψαχναν να βρουν ποιο μπορεί να είναι αυτό το καινούριο, τέτοιο που και το σύστημα να μην μπει σε κίνδυνο και αίσθηση αλλαγής να υπάρχει. 

Ετσι πλημμύρισε ο αστικός Τύπος από αναλύσεις για το νέο που γεννιέται στην ...Ισπανία. Εκεί που έχει δεκαετίες να γίνει ταξική εργατική διαδήλωση, οι αστοί άρχισαν να χειροκροτούν τη διαδήλωση στη Μαδρίτη. 

Ελληνες και μετανάστες...

Γράφει:  ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Το 1990 ο κ. Σαμαράς ήταν αυτός που, ως υπουργός Εξωτερικών της ΝΔ, τότε που ο Καρατζαφέρης ήταν κολαούζος του Μητσοτάκη, καλούσε τους υπηκόους της Αλβανίας να περάσουν τα ελληνικά σύνορα για να ζήσουν την «ελευθερία», 

τη «δημοκρατία» και τη «φιλοξενία».

*

Δέκα χρόνια αργότερα, ο κ. Παπανδρέου ήταν αυτός που, ως υπουργός Εξωτερικών, υπέγραψε τη συνθήκη του Δουβλίνου, με την οποία απαγορεύεται η έξοδος από την Ελλάδα των μεταναστών που θέλουν να φύγουν από την Ελλάδα και μια πενταετία αργότερα οι κ.κ. Σημίτης και Καραμανλής πανηγύρισαν για την «Ελλάδα των Ολυμπιακών Αγώνων» και των «μεγάλων έργων» που διοργανώθηκαν και χτίστηκαν πάνω στις πλάτες και των μεταναστών.

Οι «ανθρωπιστικοί» βομβαρδισμοί συνεχίζονται...

Οι στρατιωτικές ΝΑΤΟικές επιθέσεις και η πολιτική πίεση έχουν πλήξει σημαντικά τη στρατιωτική δύναμη του Μουαμάρ Καντάφι στη Λιβύη και η ηγεσία του απομονώνεται όλο και περισσότερο και τελικά θα ανατραπεί, δήλωσε χτες ο γενικός γραμματέας της Συμμαχίας Αντερς Φογκ Ράσμουσενσε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε από την Μπρατισλάβα της Σλοβακίας. 

Η τέχνη είναι όπλο του λαού!

Εγκαινιάζεται στις 27/5 η έκθεση φωτογραφίας και εικαστικών τεχνών «Ανθρωποι - Χρώμα + Σίδερο»  στη 

ΝΑΥΠΗΓΟΕΠΙΣΚΕΥΑΣΤΙΚΗ ΖΩΝΗ ΠΕΡΑΜΑΤΟΣ.

«Οι αγώνες είναι τέχνη του λαού και η τέχνη όπλο του», είναι το σύνθημα της έκθεσης φωτογραφίας και εικαστικών τεχνών 

«Ανθρωποι - Χρώμα + Σίδερο» (27/5 - 5/6, 12 μ. - 9 μ.μ.), που για πέμπτη χρονιά διοργανώνουν στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος οι φορείς: Συνδικάτο Μετάλλου Πειραιά, Πανελλήνια Ενωση Αμμοβολιστών - Καθαριστών, Σωματείο Ναυπηγοξυλουργών, Σωματείο Ηλεκτρολόγων Πλοίων και Κίνηση Εικαστικών Καλλιτεχνών.

Δημιουργοί από όλο το φάσμα της τέχνης (ζωγραφική, γλυπτική, χαρακτική, φωτογραφία, video, μουσική, τραγούδι, θέατρο) εμπνέονται από την εργατική τάξη, τους χώρους παραγωγής του πλούτου και τους αγώνες της και μετατρέπουν αυτή την έμπνευση σε έργα τέχνης.