Αριστερά - της «κοινωνικής συμφωνίας» ανάμεσα στο κεφάλαιο και τους εργάτες - που να είναι ταυτόχρονα και «Αριστερά της ανατροπής», της ρήξης με τις ταξικές διακρίσεις, την ταξική αδικία, της εξόδου απ’ ό, τι γεννά και αναπαράγει τους «ταξικούς πολέμους» εις βάρος ων αδυνάμων, ούτε υπήρξε, ούτε θα υπάρξει ποτέ.
Δεν θα υπάρξει ποτέ επειδή αυτή η “Αριστερά” της “κοινωνικής συμφωνίας” και του “όλοι μαζί” ... έχει εγκαταλείψει και καταξευτιλίσει τον μαρξισμό.
Δεν θα υπάρξει ποτέ επειδή αυτή η “Αριστερά” της “κοινωνικής συμφωνίας” και του “όλοι μαζί” ... έχει εγκαταλείψει και καταξευτιλίσει τον μαρξισμό.
Η αριστερά σαν κοινωνικό φαινόμενο ήταν εκείνο που πάντα αμφισβητούσε και αντιπάλευε τις επιλογές του ταξικού αντίπαλου, δηλαδή της αστικής τάξης.
Και η βασική επιλογή της αστικής τάξης σήμερα ... ονομάζεται Ευρωπαική Ενωση. Και η “αριστερά” του Σύριζα την επιλέγει ανεπιφύλακτα όπως μας έδειξε η απόλυτα επιτυχημένη οντισιόν του Alexis στον ΣΕΒ.
Αυτή η “αριστερά” λοιπόν είναι μοιραίο και αναπότρεπτο όσο ξευτιλίζει τον μαρξισμό με την κήρυξη της ταξικής συνεργασίας ... να αρνείται και το άλλο συστατικό στοιχείο του μαρξισμού. Τον διεθνισμό.
Αυτή η “αριστερά” λοιπόν είναι μοιραίο και αναπότρεπτο όσο ξευτιλίζει τον μαρξισμό με την κήρυξη της ταξικής συνεργασίας ... να αρνείται και το άλλο συστατικό στοιχείο του μαρξισμού. Τον διεθνισμό.
Ο εκμεταλλευόμενος λαός πρέπει να μπεί στην υπηρεσία του “εθνικού” κράτους των αστών και να θυσιαστεί για το καλό του “δικού του” ιμπεριαλιστικού κράτους εξοντώνοντας τον άλλο λαό ... προσμένοντας για μιά “καλή” μπάζα στην μοιρασιά της λείας (αν κερδηθεί ο πόλεμος εννοείται).