Οι σκληρές αλήθειες για το μέλλον του λαού επανέρχονται

Αντιφάσεις   

Από την αρχή της κρίσης παρατηρούμε ένα συνεχές ζικ- ζακ και πάνω – κάτω στην πορεία των λαϊκών αντιδράσεων στα σκληρά μέτρα που λαμβάνονται.  

 

Από την άλλη, η ταξική εξουσία του ντόπιου και του διεθνούς μονοπωλιακού κεφαλαίου υλοποιεί απαρέγκλιτα όλα τα μέτρα που έχει αποφασίσει να εφαρμόσει σε βάρος του λαού και ιδίως της εργατικής τάξης. Αλλάζει τους διαχειριστές της κυβερνητικής εξουσίας με μεγάλη ευκολία, πηγαινοφέρνει τη τρόικα και τις διάφορες δηλώσεις των ντόπιων και διεθνών πολιτικών εκπροσώπων της επί παντός επιστητού, παίζοντας τον καλό και τον κακό στο παιχνίδι γάτας – ποντικιού αλλά ποτέ δεν παρεκκλίνει ούτε γραμμή από τη γραμμή της. Αντιλαϊκή και κάθε φορά αντιλαϊκότερη. 

Ανεξάρτητα κατά πόσο οι ντόπιοι και ξένοι πολιτικοί εκπρόσωποι του

Ενημέρωση και Διαδίκτυο *

Πριν αναφερθούμε ειδικά στην ενημέρωση μέσα από το Διαδίκτυο, είναι σκόπιμο να διευκρινίσουμε ορισμένα ζητήματα σχετικά με τον όρο ενημέρωση, γιατί συχνά παρανοείται ως κάτι που δεν είναι.

Η ενημέρωση δεν είναι γνώση, όπως και η πληροφορία δεν είναι γνώση. Η πληροφόρηση, η ενημέρωση δε συνιστά και δε συμβάλλει απαραίτητα σε ένα δομημένο νοητικό σχήμα, που αντανακλά την αντικειμενική πραγματικότητα. Η επαναλαμβανόμενη ενημέρωση, η πληροφόρηση δηλαδή γύρω από ένα ή περισσότερα ζητήματα, μπορεί να δημιουργήσει την ψευδαίσθηση της γνώσης των ζητημάτων αυτών.

Γνώση είναι η άρρηκτα δεμένη με την πράξη διαδικασία, που σχετίζεται με την αντανάκλαση και αναπαράσταση της αντικειμενικής πραγματικότητας στη νόηση του ανθρώπου. Διαδικασία ανακάλυψης και δόμησης εννοιών για τα πραγματικά φαινόμενα, που οδηγεί στην κατανόηση του κόσμου. Η ανάγνωση σύντομων ειδήσεων, η παρακολούθηση ειδήσεων από το ραδιόφωνο, από την τηλεόραση και βέβαια και η ανάγνωση ειδήσεων από το διαδίκτυο δεν προσφέρουν γνώση. Ακόμα και η μελέτη εκτεταμένων άρθρων και αναλύσεων που δημοσιεύονται σε εφημερίδες, οπωσδήποτε προσφέρει περισσότερα, αλλά δεν είναι στο ίδιο επίπεδο με τη γνώση που μπορεί να προσφέρει πραγματικά η ανάγνωση ενός βιβλίου επιστημονικά γραμμένου για τα ίδια θέματα. Μπορεί η ισχνή και απομονωμένη από το πλαίσιο αναφοράς πληροφορία ενός tweet να θεωρηθεί γνώση; Πολλές φορές δεν μπορεί να θεωρηθεί καν, ολοκληρωμένη πληροφορία!

Ας αποσαφηνίσουμε και ένα άλλο ζήτημα, που αφορά τα ΜΜΕ τόσο τα παραδοσιακά όσο και τα σύγχρονα, μεταξύ αυτών και το διαδίκτυο ως μέσο μαζικής ενημέρωσης. Τα ΜΜΕ δεν είναι επιχειρήσεις που ιδρύονται με σκοπό το

Ο καπιταλισμός μόνο ανατρέπεται

Ολα δείχνουν ότι για μια ακόμη φορά η ευρωπαϊκή ήπειρος εξακολουθεί να αποτελεί το βαρόμετρο του διεθνούς καπιταλισμού. Η υπερατλαντική ηγέτιδα σύμμαχος δείχνει να έχει τα δικά της προβλήματα. 

Η συνολική εικόνα δείχνει μια γενική παράλυση του καπιταλισμού. Αυτό είναι το τυμπανιαίο πτώμα που εξακολουθεί να δηλητηριάζει την κοινωνική ατμόσφαιρα. Ο νεκροθάφτης της, το διεθνές προλεταριάτο εξακολουθεί να δείχνει παγιδευμένο σε προδοτικές ηγεσίες ανήμπορο να εκτελέσει το ιστορικό του χρέος. Αυτή η εικόνα γίνεται εύκολα αντιληπτή χωρίς όμως από μόνη της να μπορεί να εξηγήσει τα αίτια της κρίσης.

Πολλοί μιλούν απερίσκεπτα ότι η Ελλάδα είναι το πειραματόζωο μιας άμεσα μελλοντικής τακτικής εξήγησης και σωτηρίας του καπιταλισμού. Ομως η ίδια κατάσταση δείχνει να εξελίσσεται στην ιβηρική χερσόνησο, να μεταγγίζεται αργά στην Ιταλία και να

Για την αστική προπαγάνδα των «δύο άκρων»

Η επιχειρηματολογία της αστικής προπαγάνδας για τα «δύο άκρα» έχει στόχο της πρώτα και κύρια το χτύπημα του ΚΚΕ και του εργατικού - λαϊκού κινήματος και αποτελεί προέκταση του γεωγραφικού και ταχυδακτυλουργικού τύπου χαρακτηρισμού των κομμάτων: Δεξιά - Κέντρο - Αριστερά. Και επιπρόσθετα, ως συνέχεια των παραπάνω: Ακρα Δεξιά - Ακρα Αριστερά. Κάτω από αυτές τις ονομασίες συγκαλύπτουν την ταξική συγκρότηση της κοινωνίας και τα αντίστοιχα συμφέροντα που εκφράζουν τα πολιτικά κόμματα. Και περιορίζουν τη συζήτηση και τη διαπάλη στο αστικό πολιτικό σύστημα, ενώ η οικονομική του βάση (οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής) μένει στο απυρόβλητο.

Η απόσπαση της πολιτικής από την οικονομία κυριαρχεί και τα τελευταία τρία χρόνια, κατά τα οποία: Προκειμένου να συγκαλύψουν ότι η οικονομική κρίση είναι καπιταλιστική και όχι κρίση χρέους, προκειμένου να συγκαλύψουν ότι οι οικονομικές κρίσεις βρίσκονται στο DNA του καπιταλισμού, ρίχνουν το ανάθεμα στο αστικό πολιτικό σύστημα (κυρίως στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ), που είναι διεφθαρμένο και που πρέπει να εξυγιανθεί. Δηλαδή κι αυτό το κάνουν τελείως επιδερμικά, αφού δεν είναι δυνατό να κάνουν λόγο για σάπισμα, άρα να δεχτούν την ανάγκη ανατροπής του. Με αυτό τον τρόπο συμπίπτουν εξ αντικειμένου και με τη «Χρυσή Αυγή», που αυτό ακριβώς υποστηρίζει και εκείνη, και ταυτόχρονα

Να αλλάξουμε βιβλίο, όχι σελίδα

Είδε κάποιος σε ένα - έστω σε ένα - από τα κανάλια της αστικής τάξης, έστω κι ένα σύντομο απόσπασμα από την ομιλία στην προχτεσινή κεντρική απεργιακή συγκέντρωση; Ούτε πλάνο.

Στον πόλεμο που φουντώνει η προπαγάνδα παίζει κυρίαρχο ρόλο δίπλα στην καταστολή. Οι καπιταλιστές εξαφανίζουν από τη δημόσια τηλεοπτική εικόνα τον αντίπαλό τους, υποβάλλοντας την ιδέα ότι αυτός δεν υπάρχει.

***

Παράλληλα, αυτοί που λίγους μήνες πριν έγραφαν καθημερινά ότι θα βούλιαζε στα Τάρταρα η χώρα αν δεν περνούσε το μνημόνιο, τώρα κλαίνε, δήθεν, για τα λάθη της κυβέρνησης Παπαδήμου. Δεν τους έπιασε ο πόνος για την εργατική τάξη. Τα επόμενα διάδοχα πολιτικά σχήματα ετοιμάζουν. Και πασχίζουν να κατοχυρωθούν ως αξιόπιστοι αναλυτές και καθοδηγητές του μέλλοντός μας.

ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ!!!

Γράφει: ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

«Σύγκλιση» με τους μισθούς Βουλγαρίας. Σελίδα 427 του Μνημονίου...

Tι ακριβώς συμβαίνει με τους «σωτήρες»;

`Η για να το θέσουμε διαφορετικά:

Από πότε ένας «σωτήρας» μπορεί να είναι ταυτόχρονα πολιτικός απατεώνας και πολιτικός ψεύτης της τελευταίας υποστάθμης;

Εκτός βέβαια αν υποθέσουμε ότι είναι όλοι... «Χρυσοχοΐδηδες». Οτι δηλαδή δεν έχουν διαβάσει ούτε το δεύτερο Μνημόνιο, το οποίο, εντούτοις, το έχουν συντάξει, το οποίο το έχουν υπογράψει,

το οποίο το έχουν ψηφίσει (όπως η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ)

ή δεν το έχουν ψηφίσει (όπως η ΔΗΜΑΡ, που όμως τώρα συμμετέχει στο κυβερνητικό σχήμα που το εφαρμόζει)

και το οποίο, μάλιστα, ως κυβέρνηση το θεωρούν «ιδιοκτησία» τους, όπως με πατριωτικό ενθουσιασμό έχει δηλώσει ο κ. Σαμαράς.

*

Τα όρια της πολιτικής απάτης εκ μέρους των «σωτήρων» έχουν ξεπεραστεί προ πολλού.

Το δείχνουν τα έως τώρα έργα τους.

Nα σπάσει ο αποκλεισμός του ΚΚΕ

«Ο αποκλεισμός του ΚΚΕ, από τις συζητήσεις που διοργανώνουν τα περισσότερα τηλεοπτικά κανάλια είναι κραυγαλέος και σε ορισμένες περιπτώσεις αγγίζει τα όρια της πλήρους απουσίας, της απόλυτης συσκότισης. Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι η ΝΕΤ. Για ολόκληρες εβδομάδες και σε δεκάδες συζητήσεις που διοργανώθηκαν σε όλες τις ζώνες, πρωί και βράδυ, καθώς και στα κεντρικά δελτία, καθημερινές και Σαββατοκύριακα, δεν προσκλήθηκε ούτε ένας εκπρόσωπος του ΚΚΕ. Μετά από 15 – 20 ημέρες καλείται ένας εκπρόσωπος του ΚΚΕ για να κρατιούνται τα προσχήματα.

Πρόκειται για κατάφωρη καταπάτηση του στοιχειώδους δικαιώματος του λαού να ενημερώνεται για τις θέσεις όλων των κομμάτων. Αυτό, συνιστά όχι μόνο αποκλεισμό μιας ακόμα φωνής, αλλά αποκλεισμό της άλλης άποψης που διατυπώνει το ΚΚΕ, η οποία είναι αντίθετη με τις θέσεις του κυρίαρχου πολιτικού και οικονομικού συστήματος.