Είναι γεγονός ότι η οικονομική κρίση του καπιταλισμού καταστρέφει παραγωγικές δυνάμεις με πρώτη απ' όλες την εργατική δύναμη, τους εργάτες. Η δραστική μείωση μισθών και συντάξεων, οι δραστικές περικοπές από τον κρατικό προϋπολογισμό σε τομείς αναγκαίους για τη ζωή της εργατικής λαϊκής οικογένειας όπως η υγεία, η πρόνοια, η παιδεία, η συνεχής επέκταση της εμπορευματοποίησής τους, η ανεργία που αυξάνεται ραγδαία, με το κλείσιμο εργοστασίων και άλλων τόπων δουλειάς, των μικρομάγαζων, η μείωση εργαζομένων, αλλά και η αδυναμία πληρωμής εργαζομένων από καπιταλιστικές επιχειρήσεις, αποκαλύπτουν αυτή την τεράστια καταστροφή της εργατικής δύναμης που ωθεί στην εξαθλίωση. Βεβαίως όλη αυτή η εξέλιξη των τριών τελευταίων χρόνων στηρίχτηκε στην πολιτική διαχείρισης της κρίσης και διεξόδου απ' αυτήν σε όφελος του κεφαλαίου. Πολιτική δηλαδή που μεταφέρει τις καταστροφικές συνέπειες της οικονομικής κρίσης στις πλάτες της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων, αυτοαπασχολούμενων και φτωχών αγροτών. Προκειμένου να χτυπηθεί όσο γίνεται λιγότερο το κεφάλαιο από την αναπόφευκτη καταστροφή ενός μέρους του λόγω κρίσης. Γιατί καταστρέφεται και κεφάλαιο. Το κλείσιμο εργοστασίων, η μείωση της παραγωγής σε όλους σχεδόν τους κλάδους της οικονομίας είναι καταστροφή.
***
Είναι επίσης γεγονός ότι από την αρχή της εκδήλωσης της οικονομικής κρίσης, τα αστικά επιτελεία, τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, πασχίζουν να συγκαλύψουν την αιτία της οικονομικής κρίσης, (κρίση υπερσυσσώρευσης είναι,