Ωστόσο, η συγκάλυψη της πραγματικότητας με επικοινωνιακά ψευτοδιλήμματα θα γίνεται όλο και πιο δύσκολη το επόμενο διάστημα. Η αλήθεια είναι ότι η συμφωνία αφορά σε ένα μηχανισμό δανεισμού της χώρας με υψηλό επιτόκιο και πραγματικούς στόχους:
Ο συγκεκριμένος Μηχανισμός δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την αιτία εκδήλωσης της κρίσης υπερσυσσώρευσης, την αιτία διόγκωσης του δημόσιου χρέους και την ένταση της ανισομετρίας στο εσωτερικό της Ευρωζώνης.
Η αυξανόμενη δυσκολία της αστικής πολιτικής να διαχειριστεί την εξέλιξη της κρίσης δεν αφορά μόνο στην Ελλάδα. Στις ΗΠΑ, στην Ιαπωνία, στην Ευρωζώνη, αναδεικνύονται οι μεγάλες δυσκολίες και τα αδιέξοδα των διαφόρων εκδοχών της αστικής διαχείρισης. Η επεκτατική πολιτική διαχείρισης, η οποία ενισχύει τους μονοπωλιακούς ομίλους με μεγάλα πακέτα κρατικής στήριξης, οδηγεί σε μεγάλη υπερχρέωση των κρατών και εμποδίζει την απαξίωση κεφαλαίου, ενώ η περιοριστική πολιτική συμβάλλει σε παρατεταμένη βαθιά ύφεση.
Η αστική πολιτική ματαιοπονεί προσπαθώντας σήμερα να ελέγξει σε κάθε ιμπεριαλιστικό κέντρο την έκταση της απαξίωσης κεφαλαίου και την κατανομή της στους διάφορους τομείς της οικονομίας με στόχο να ξεπεράσει την αβεβαιότητα και την αστάθεια της σημερινής ανάκαμψης.
Αντίστοιχα, ο Μηχανισμός Στήριξης και τα κυβερνητικά μέτρα δεν αντιμετωπίζουν τις πραγματικές αιτίες διόγκωσης του δημόσιου χρέους. Πίσω από την αύξηση του δημόσιου χρέους βρίσκονται υπέρογκες φοροελαφρύνσεις και κρατική χρηματοδότηση του μεγάλου κεφαλαίου, μεγάλες δαπάνες εξοπλισμού για σχέδια του ΝΑΤΟ, αντιπαραγωγικές δαπάνες των Ολυμπιακών έργων, οι συνέπειες της έκθεσης της εγχώριας αγροτικής και βιομηχανικής παραγωγής στον ανταγωνισμό της «απελευθερωμένης» αγοράς της ΕΕ, απ' την οποία ωφελήθηκαν ελάχιστοι όμιλοι.
Οι δέσμες αντιλαϊκών μέτρων με στόχο τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλιακών ομίλων δεν έχουν ημερομηνία λήξης. Θα κλιμακωθούν την επόμενη περίοδο της βαθιάς κρίσης και θα συνεχιστούν σε περίοδο αναιμικής ανάπτυξης στη συνέχεια, στο όνομα της διατήρησης της δημοσιονομικής εξυγίανσης και της βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας. Ο ΛΑ.Ο.Σ. και η ΝΔ στηρίζουν τις στρατηγικές επιλογές της κυβέρνησης. Η ΝΔ εκφράζει επιφυλάξεις για την αποτελεσματικότητα του προτεινόμενου «μείγματος» οικονομικής πολιτικής. Εκφράζει τμήμα του κεφαλαίου που ανησυχεί για την επίδραση των μέτρων στην καθήλωση της οικονομίας σε ένα φαύλο κύκλο ύφεσης και επίμονων ελλειμμάτων. Προβάλλει ως προτεραιότητα την επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων και την πώληση της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου για τη διασφάλιση της καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Η εφαρμογή των νέων αντιλαϊκών μέτρων θα επιδράσει παράλληλα στο βάθεμα της κρίσης την επόμενη διετία. Το ίδιο το μνημόνιο οικονομικής πολιτικής που συνοδεύει τη συμφωνία ενεργοποίησης του Μηχανισμού Στήριξης για την Ελλάδα προβλέπει, με δεδομένη την πιστή εφαρμογή των προβλεπόμενων αντιλαϊκών μέτρων και αναδιαρθρώσεων, μείωση του ρυθμού ανάπτυξης (-4%) το 2010 και (-2,5%) το 2011 και συνεχή αύξηση του λόγου δημόσιου χρέους προς ΑΕΠ μέχρι το 2013.
Παρατηρώντας τα στοιχεία του 2009 βλέπουμε ότι η συρρίκνωση του ΑΕΠ αφορά σε όλους τους κλάδους της βιομηχανίας (ενέργεια, μεταφορές, κατασκευές, τηλεπικοινωνίες) και όχι μόνο τη Μεταποίηση. Συρρίκνωση καταγράφεται επίσης και σε άλλους τομείς (τουρισμός, εμπόριο). Η συρρίκνωση της μεταποιητικής παραγωγής φτάνει το 11,2% το 2009 έναντι 4,7% το 2008. Ο δείκτης παραγωγής κεφαλαιακών αγαθών παρουσιάζει μείωση 23% το 2009, έναντι μείωσης 7,4% το 2008 (μόλις και φθάνει στο 71% του αντίστοιχου επιπέδου του 2005).
Η προηγηθείσα αρνητική πορεία πραγματοποιήθηκε με αυξημένη δημόσια κατανάλωση (+9,6%) το 2009 και μικρή μείωση της ιδιωτικής κατανάλωσης (1,8%). Τα μεγέθη αυτά θα μεταβληθούν αρνητικά τη διετία 2010-2011. Αρκεί να συνυπολογίσουμε τη μείωση των δημόσιων δαπανών, την επίδραση της αύξησης της ανεργίας και της εφαρμογής των αντιλαϊκών μέτρων στην ιδιωτική κατανάλωση. Σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Αρχή (πρώην ΕΣΥΕ), το επίσημο ποσοστό ανεργίας το Φλεβάρη του 2010 ανήλθε σε 12,1% έναντι 9,1% το Φλεβάρη του 2009 και 11,3% το Γενάρη του 2010.
Οι εαρινές προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (5/5/10) προβλέπουν αναιμική ανάκαμψη 1% για την ΕΕ των «27» και για την Ευρωζώνη 0,9% το 2010. Ωστόσο, και η ίδια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θεωρεί επισφαλή και αβέβαιη την πρόβλεψη ακόμα και αυτής της αναιμικής ανάκαμψης, επισημαίνοντας την αύξηση της ανεργίας, την καθήλωση των ιδιωτικών επενδύσεων και της ιδιωτικής κατανάλωσης, προβλέπει αυξημένη διαχειριστική δυσκολία λόγω της αυξητικής πορείας του δημόσιου ελλείμματος και του δημόσιου χρέους καθώς και της ανισομετρίας στο ρυθμό ανάπτυξης των κρατών - μελών.
Κάτω απ' την πίεση των εξελίξεων διαμορφώθηκε μεταξύ των ηγετικών δυνάμεων της ΕΕ ένας νέος προσωρινός συμβιβασμός για τη διαχείριση της κρίσης στην Ευρωζώνη. Το πλαίσιο του προσωρινού συμβιβασμού προβλέπει αυστηρότερους κανόνες, διαδικασίες και κυρώσεις σχετικά με την τήρηση του Συμφώνου Σταθερότητας και πλαίσιο διαχείρισης των κρίσεων και θωράκισης του ευρώ που συγκεκριμενοποιήθηκε με τον ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης.
Ο συγκεκριμένος Μηχανισμός θα διαθέσει ως και 750 δισ. ευρώ στις χώρες της Ευρωζώνης με κατανομή 60 δισ. μέσω δανείων απ' την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, 440 δισ. απ' τα κράτη - μέλη του ευρώ και 250 δισ. ευρώ απ' το ΔΝΤ.
Ωστόσο, όπως ήδη εξηγήσαμε, ο συγκεκριμένος Μηχανισμός δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ούτε την αιτία εκδήλωσης της κρίσης υπερσυσσώρευσης, ούτε την ένταση της ανισομετρίας στο εσωτερικό της Ευρωζώνης και τις συνέπειες που έχει στην όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων.
Το ΚΚΕ είχε έγκαιρα επισημάνει ότι το ευρώ αποτέλεσε νομισματική συγκόλληση οικονομιών κρατών - μελών με βαθιές ανισομετρίες στην ανάπτυξη και διάρθρωση των βιομηχανικών κλάδων, επομένως της παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητάς τους καθώς και της στρατιωτικής και πολιτικής ισχύος τους. Σε συνθήκες κρίσης ήταν αναμενόμενο να δοκιμαστεί η συνοχή της Ευρωζώνης.
Η Γερμανία υπήρξε η μεγάλη ωφελημένη της προηγούμενης περιόδου από τη συγκρότηση της Ευρωζώνης. Από τη μια διατήρησε ισχυρό το ευρώ και από την άλλη έδωσε διέξοδο στις εξαγωγές της στο εσωτερικό της Ευρωζώνης, διατηρώντας εμπορικά πλεονεκτήματα, τη στιγμή που αντίστοιχα διευρύνονταν τα ελλείμματα σε Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία και όχι μόνο στην Ελλάδα. Είναι ένα από τα κεντρικά ζητήματα στα οποία εκφράζεται η αλλαγή του συσχετισμού δύναμης μεταξύ Γερμανίας - Γαλλίας και η όξυνση της αντίθεσής τους, με τη δεύτερη να προσανατολίζεται σε πιο σταθερές συμμαχικές σχέσεις με τα κράτη - μέλη του Μεσογειακού Νότου.
Η τελευταία Σύνοδος του Γιουρογκρούπ επιβεβαιώνει την όξυνση των αντιθέσεων στο εσωτερικό της Ευρωζώνης. Η διαπάλη εστιάζεται στην κατανομή των βαρών απ' την προβλεπόμενη απαξίωση κεφαλαίων μεταξύ των κρατών - μελών αλλά και μεταξύ των μονοπωλιακών ομίλων. Γι' αυτό και επεκτείνεται σε διάφορες πλευρές της οικονομικής πολιτικής, απ' τους όρους εφαρμογής του Συμφώνου Σταθερότητας και το πλαίσιο δημοσιονομικής πολιτικής μέχρι τις νέες ρυθμίσεις λειτουργίας του χρηματοπιστωτικού τομέα και τις πωλήσεις ασφαλίστρων κινδύνου.
Η πιθανή ύφεση στην Ευρωζώνη θα επιδράσει στις εξαγωγές των ΗΠΑ και της Κίνας στη συγκεκριμένη αγορά, θα έχει αντίκτυπο στην παγκόσμια οικονομία. Μια υπέρμετρη υποτίμηση του ευρώ σε σχέση με το δολάριο θα πλήξει γενικότερα την ανταγωνιστικότητα των εξαγωγών των ΗΠΑ. Απ' την άλλη, καθιστά το δολάριο πιο ελκυστικό σαν διεθνές νόμισμα.
Καθώς αυξάνουν οι δυσκολίες διαχείρισης της κρίσης σε όλα τα ιμπεριαλιστικά κέντρα και οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, μεγαλώνει και ο κίνδυνος νέου κύκλου τοπικών πολεμικών συγκρούσεων, π.χ., Αφγανιστάν-Πακιστάν, Κορέα, Δυτικά Βαλκάνια.
Καθώς γίνεται όλο και πιο ορατή η διαχειριστική δυσκολία της αστικής πολιτικής, η άρχουσα τάξη παίρνει τα μέτρα της. Αναπτύσσει μια πολύμορφη προσπάθεια αναμόρφωσης του πολιτικού συστήματος και αξιοποίησης του οπορτουνιστικού ρεύματος μέσα στο εργατικό κίνημα ώστε να εκτονώσει και να εγκλωβίσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια.
Σε αυτή την κατεύθυνση απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή στη γραμμή που προβάλλει σαν διέξοδο την αναδιαπραγμάτευση του χρέους (ΣΥΝ, Αριστερή Πρωτοβουλία ΠΑΣΟΚ) με πιθανή διαπραγμάτευση και της εξόδου απ' την Ευρωζώνη (συνιστώσες ΣΥΡΙΖΑ, στελέχη του ΝΑΡ).
Η συγκεκριμένη πρόταση αφήνει στο απυρόβλητο την καπιταλιστική ιδιοκτησία των μονοπωλιακών ομίλων και τη συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ. Παρά τις αντικαπιταλιστικές κορόνες με τις οποίες επενδύεται από ορισμένους αρθρογράφους, στην πράξη οδηγεί στη διαπραγμάτευση του χρόνου και του τρόπου που θα πληρώσει ξανά η εργατική τάξη για να τονωθεί ο ρυθμός της καπιταλιστικής ανάπτυξης, με επεκτατική δημοσιονομική πολιτική και μοχλό τις κρατικές επενδύσεις, για να συνεχιστούν οι θυσίες των εργαζομένων στο βωμό της ανταγωνιστικότητας. Προτείνει διαφορετική ιεράρχηση στις συμμαχίες της άρχουσας τάξης με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα και καλεί το λαϊκό κίνημα να στηρίξει αυτή την επιλογή.
Εμφανίζει σαν κεντρικό ζήτημα το ύψος του δημόσιου χρέους, απομονωμένο απ' τον ταξικό χαρακτήρα της ανάπτυξης, τους παράγοντες που διαμορφώνουν την ανισόμετρη θέση μιας οικονομίας στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα και την αιτία της καπιταλιστικής κρίσης.
Η λαθεμένη αντίληψη που αναδείκνυε το δημόσιο χρέος σαν βασική αιτία της εξαθλίωσης του λαού δεν είναι βέβαια καινούρια. Αρκεί να θυμηθούμε την κριτική του Μαρξ στον Κόμπετ και στον Νταμπλντέι και τις επισημάνσεις του για το ρόλο του δημόσιου χρέους στην πρωταρχική συσσώρευση του κεφαλαίου, στην κεφαλαιοποίηση του πλούτου.
Για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών το δίλημμα «επεκτατική αναπτυξιακή ή περιοριστική αστική πολιτική» είναι ψευδεπίγραφο, αφού πρόκειται για τις δυο όψεις του ίδιου νομίσματος, του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης.
Οσοι προβάλλουν σαν ριζοσπαστική διέξοδο την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους και ασκούν κριτική στο ΚΚΕ για «γενικολογία και αδυναμία θεωρητικής επεξεργασίας», στην καλύτερη περίπτωση αναδεικνύουν την άγνοιά τους για τη σχέση οικονομίας - πολιτικής. Οταν όμως φτάνουν να παραλληλίσουν την πρότασή τους με την άρνηση των μπολσεβίκων να πληρώσουν τα τσαρικά δάνεια, αποκαλύπτονται. Ξεχνούν μια μικρή λεπτομέρεια: Ποια τάξη έχει κάθε φορά την εξουσία και διαπραγματεύεται το ύψος του χρέους. Δεν ξεχνούν τυχαία αλλά συνειδητά, γιατί σε τελευταία ανάλυση θέλουν να στοιχηθεί το λαϊκό κίνημα «κάτω από ξένη σημαία». Το ΚΚΕ δε θα τους κάνει τη χάρη. Αναδεικνύει σταθερά και ανυποχώρητα τον πραγματικό αντίπαλο με τον οποίο πρέπει να αναμετρηθεί το λαϊκό κίνημα: Την εξουσία των μονοπωλίων.
Κάθε μέρα που περνάει γίνονται όλο και πιο ορατές οι συνέπειες του βαθέματος της κρίσης και της κυβερνητικής πολιτικής στην κατάσταση της εργατικής τάξης και του λαού. Ταυτόχρονα, μεγαλώνουν οι δυνατότητες να αποδείξουμε πού οδήγησε τελικά ο περιβόητος μονόδρομος της ΕΕ και γενικότερα της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Οι απανωτές θυσίες των δικαιωμάτων των εργαζομένων για τη θωράκιση της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων δεν οδήγησαν στην κοινωνική ευημερία αλλά στην κρίση και στην αύξηση της σχετικής και απόλυτης εξαθλίωσης των λαϊκών στρωμάτων.
Οι εργαζόμενοι βιώνουν την ανασφάλεια και την επιδείνωση της θέσης τους, ενώ έχουν ωριμάσει οι υλικές προϋποθέσεις και έχει συσσωρευτεί τεράστιος πλούτος για να ικανοποιηθούν τα βασικά τους δικαιώματα, όπως η πλήρης, σταθερή εργασία, η δημόσια και δωρεάν Υγεία. Ταυτόχρονα, η ΕΕ έχει χάσει τη λάμψη της ενώ οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις στο εσωτερικό της. Υπάρχει λοιπόν πρόσφορο έδαφος για να προβάλουμε αποφασιστικά το δρόμο της αποδέσμευσης απ' την ΕΕ με λαϊκή εξουσία.
Οι δυνατότητες της λαϊκής εξουσίας, της κοινωνικής κρατικής ιδιοκτησίας στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, μπορούν να αναδειχθούν πιο πειστικά στη σημερινή συγκυρία. Την ώρα, για παράδειγμα, που ο εργαζόμενος βιώνει τις συνέπειες της «απελευθερωμένης» αγοράς ενέργειας (με τις απανωτές αυξήσεις των τιμών της οικιακής κατανάλωσης, την επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων, την καταστροφή του περιβάλλοντος) πιο εύκολα μπορεί να αντιληφθεί την υπεροχή της στρατηγικής μας πρότασης. Να κατανοήσει τις δυνατότητες της λαϊκής οικονομίας στην αξιοποίηση του συνόλου των ενεργειακών πηγών της χώρας (λιγνίτης, ανεξερεύνητα κοιτάσματα πετρελαίου, αιολική και ηλιακή ενέργεια, γεωθερμία) για τη συνδυασμένη ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών.
Η μαχητική προβολή του ριζοσπαστικού πλαισίου πάλης που προτείνουμε (π.χ., πλήρης σταθερή εργασία με 35ωρο - 5ήμερο - 7ωρο, φορολογία του μεγάλου κεφαλαίου με 45%, κατάργηση στρατιωτικών εξοπλισμών για ανάγκες του ΝΑΤΟ, κλπ.) αποτελεί όρο για να μη νομιμοποιηθεί στη λαϊκή συνείδηση σαν αναγκαία η κυβερνητική πολιτική. Γενικότερα μπορούμε πλέον από καλύτερες θέσεις να ακυρώσουμε την προσπάθεια της άρχουσας τάξης να εκτονώσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια που θα αυξηθεί το επόμενο διάστημα.
Διεξάγουμε ένα σκληρό μακρόχρονο αγώνα που θα κρίνεται νικηφόρα στις καθημερινές μάχες σε κάθε κλάδο και τόπο δουλειάς, στο βαθμό που κερδίζει έδαφος η γραμμή οργάνωσης του κινήματος για σύγκρουση στο επίπεδο της εξουσίας.
Η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μάγια Τσόκλη και ο Σύνδεσμος Αντιπροσώπων Αεροπορικών Εταιρειών ήθελαν οι μαθήτριες του Ράλλειου Γυμνασίου Θηλέων Πειραιά, να μοιράζουν «δωράκια» σε τουρίστες, ώστε να «απολογηθεί» η χώρα για τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων!
Ο «Ρ» σήμερα δημοσιεύει την απαράδεκτη υπεύθυνη δήλωση, με την υπογραφή του υπουργείου Παιδείας, που δόθηκε στους γονείς για τη συμμετοχή των μαθητών στη φιέστα που ετοίμαζε η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ με την ...ευγενική χορηγία του Συνδέσμου Αντιπροσώπων Αεροπορικών Εταιρειών. Πρόκειται για «μνημείο» υποτακτικής αντίληψης, αναπαραγωγής της «θεωρίας» της ψωροκώσταινας, που ζητιανεύει για να ζήσει, μια «εικόνα» από άλλες εποχές. Σκοπός τους ήταν να συκοφαντήσουν τους αγώνες των εργαζομένων ενάντια στα μέτρα, να στρέψουν μαθητές και γονείς ενάντια στις κινητοποιήσεις που διεκδικούν τα συμφέροντά τους. Συγκεκριμένα, από τους γονείς των μαθητριών ζητήθηκε να υπογράψουν την παρακάτω δήλωση:
«Δηλώνω υπεύθυνα ότι επιτρέπω στη μαθήτρια ....... της Γ' Τάξης να συμμετάσχει στις εκδηλώσεις "επίθεσης φιλίας" προς τους ξένους τουρίστες που επισκέπτονται τη χώρα μας, ώστε να αντιστραφούν οι αρνητικές εικόνες που εξέπεμψαν τα διεθνή ΜΜΕ το τελευταίο διάστημα. Οι εκδηλώσεις οργανώνονται με πρωτοβουλία της Μάγια Τσόκλη (βουλευτή Επικρατείας και εισηγητή του κοινοβουλευτικού τομέα τουρισμού του ΠΑΣΟΚ) και του Ντίνου Φραντζεσκάκη (Προέδρου του Συνδέσμου Αντιπροσώπων Αεροπορικών Εταιρειών) και θα λάβουν χώρα την Τρίτη 1 Ιουνίου 2010 από 16:00 - 18:00 στο λιμάνι του Πειραιά. Οι μαθήτριες του σχολείου μας θα μοιράσουν στους τουρίστες που αναχωρούν δώρα σε συσκευασίες του ΕΟΤ».
Η Οργάνωση Πόλης Πειραιά της ΚΝΕ, σε ανακοίνωση της, «καταγγέλλει τις προσπάθειες της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, των εφοπλιστών, των μηχανισμών τους μέσα στα σχολεία που προσπαθούν με πρωτοφανή τρόπο να στρέψουν τους μαθητές ενάντια στους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες». Η Οργάνωση της ΚΝΕ τονίζει ότι «η κίνηση αυτή εντάσσεται στη συνολική συκοφαντική επίθεση που έχουν εξαπολύσει η κυβέρνηση, η εργοδοσία και οι μηχανισμοί της στο ΠΑΜΕ και στους αγώνες των εργαζομένων που αναπτύσσονται σαν απάντηση στη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζεται από το σύνολο των κομμάτων της πλουτοκρατίας και της ΕΕ. Αποτελεί ιδεολογική τρομοκρατία, στην κυριολεξία επιχείρηση πλύσης εγκεφάλου παιδικών συνειδήσεων, ηλικίας 13 έως 15 χρόνων. Θέλουν να μάθουν τους μαθητές να προσκυνούν το κεφάλαιο, να υπερασπίζονται τα κέρδη του, να ζουν υποταγμένοι, κόντρα στα συμφέροντα αυτών και των εργαζόμενων γονιών τους. Ταυτόχρονα, το μοίρασμα υπεύθυνων δηλώσεων δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία σύγχρονη έκδοση των "πιστοποιητικών κοινωνικών φρονημάτων". Οι μαθητές να βρεθούν στο πλευρό των ναυτεργατών και του συνόλου της εργατικής τάξης. Εκεί είναι η θέση τους».
Ακόμα, η Ομοσπονδία Ενώσεων Συλλόγων Γονέων Μαθητών Νομαρχίας Πειραιά, μεταξύ άλλων, υπογραμμίζει: «Αρνούμαστε τη χρησιμοποίηση των παιδιών μας, για την εκπλήρωση των σχεδίων τους. Πολλοί από τους γονείς τους είναι ναυτεργάτες, άνεργοι, που παλεύουν για μια ζωή, προσφέροντας τις περισσότερες φορές και την ίδια τη ζωή τους για τα κέρδη των εφοπλιστών, για τους μεγαλοξενοδόχους, για τους μεγαλεμπόρους».
«Απεργοσπαστικός μηχανισμός της κυβέρνησης, μέσω της βουλευτού του ΠΑΣΟΚ Μ. Τσόκλη, με προσπάθεια αξιοποίησης μαθητών και γονέων, κατά του αγώνα των ναυτεργατών», είναι το θέμα της σχετικής Ερώτησης που κατέθεσαν στη Βουλή για την υπόθεση οι βουλευτές του ΚΚΕ Γιώργος Μαρίνος, Γιάννης Γκιόκας, Διαμάντω Μανωλάκου και Βέρα Νικολαΐδου. Οι βουλευτές απευθύνουν την Ερώτηση προς την υπουργό Παιδείας και μεταξύ άλλων επισημαίνουν:
«Το τελευταίο διάστημα με αφορμή τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις των εργαζομένων κατά των αντιλαϊκών κυβερνητικών μέτρων ξεδιπλώνεται μια άνευ προηγούμενου επιχείρηση απεργοσπασίας και συκοφάντησης των εργατικών αγώνων.
Μεγάλες είναι οι ευθύνες του υπουργείου Παιδείας, το οποίο συμμετέχει ενεργά σε αυ τήν την προσπάθεια της κυβέρνησης κατά του αγώνα των ναυτεργατών και των άλλων εργαζο μένων, επιχειρώντας μάλιστα να χρησιμοποιήσει την εκπαιδευτική διαδικασία, μαθητές, σχολεία και εκπαιδευτικούς για την οργάνωση ομάδων απεργοσπασίας και κοινωνικού αυτοματισμού.
Οπως διαπιστώθηκε, στο μηχανισμό της απεργοσπασίας συμμετέχει - πρωτοστατεί η κ. Μά για Τσόκλη, βουλευτής Επικρατείας και υπεύθυνη Τουρισμού του ΠΑΣΟΚ. Με πρωτοβουλία της κ. Τσόκλη, οι μαθήτριες της Γ' Τάξης του Ραλλείου Γυμνασίου Θηλέων Πειραιά κλήθηκαν να συμμετάσχουν σε απαράδεκτες εκδηλώσεις στο λιμάνι του Πειραιά, με το όνομα "επίθεση φιλίας", και με σκοπό να αντιστραφεί, όπως αναφέρουν οι διοργανωτές, το αρνητικό κλίμα σε σχέση με τη χώρα μας, αναπαράγοντας επί της ουσίας όλες τις συκοφαντίες για το ότι οι κινητοποιήσεις, οι απεργίες των ναυτεργατών πλήττουν τον τουρισμό, την εικόνα της χώρας μας κλπ. Πρόκειται για απαράδεκτες και επικίνδυνες ενέργειες. Και όλα αυτά με την κάλυψη του υπουργείου Παιδείας», σημειώνουν μεταξύ άλλων οι βουλευτές.
Οι βουλευτές του ΚΚΕ ρωτούν την υπουργό Παιδείας:
Η συνέντευξη του Θ. Πάγκαλου στο κυριακάτικο «Βήμα» επιβεβαιώνει ότι το ΠΑΣΟΚ καθοδηγεί την ενορχηστρωμένη επίθεση λάσπης στο εργατικό κίνημα και την πολιτική πρωτοπορία του
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, σε συνεργασία με το σύμμαχό της ΛΑ.Ο.Σ., είναι ο ενορχηστρωτής της βρώμικης προβοκάτσιας σε βάρος του ΚΚΕ και των εργατικών αγώνων, σε μια περίοδο που το αστικό πολιτικό σύστημα και τα κόμματά του συνασπίζονται σε ιερή συμμαχία για να χτυπήσουν το ανερχόμενο λαϊκό κίνημα και την πολιτική του πρωτοπορία.
Αυτό επιβεβαιώνεται για μια ακόμη φορά από την άτιμη επίθεση που κάνει ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης στο ΚΚΕ, στο πλαίσιο συνέντευξής του στο κυριακάτικο «Βήμα». Οπως και το 2007 με την προβοκάτσια για τη «Γερμανός», έτσι και σήμερα, το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να συκοφαντήσει το ΚΚΕ και τη μαζική λαϊκή πολιτική πάλη, δείχνοντας επί της ουσίας την ανησυχία του αστικού πολιτικού συστήματος για τους κλιμακούμενους εργατικούς αγώνες, στους οποίους μπαίνουν ολοένα και περισσότεροι ψηφοφόροι, παλιοί οπαδοί και μέλη του ΠΑΣΟΚ.
Ανάμεσα σε άλλα, ο Θ. Πάγκαλος ισχυρίζεται ότι το ΚΚΕ επιδιώκει «διάλυση του κράτους, κορύφωση της ανεργίας, λαϊκή δυστυχία», ισχυρίζεται ότι οι εργατικοί αγώνες φταίνε για την «πτώση του ελληνικού τουρισμού». Βολική ερμηνεία ενός κατεξοχήν θιασώτη του λιγότερου κράτους, ενίσχυσης της επιχειρηματικής δράσης που φέρνει ανεργία και λαϊκή δυστυχία, να κατηγορεί το ΚΚΕ ως υπεύθυνο για την πολιτική της κυβέρνησής του. Τέτοια απάτη. Γιατί ανεργία και δυστυχία φέρνει η κλοπή του πλούτου από τους καπιταλιστές, που ενισχύει η κυβέρνηση με την πολιτική της.
Και συνεχίζει:
«Πέραν αυτού υπάρχει και ένα θέμα. Πρέπει να σταματήσουμε να παίζουμε το κρυφτό με την έννοια της βίας. Βεβαίως εγκληματίας είναι αυτός που σκοτώνει ανθρώπους. Αυτοί που έκαψαν τους τρεις ανθρώπους στην οδό Σταδίου είναι εγκληματίες και πρέπει να βρεθούν και να μπουν στη φυλακή. Υπάρχει και μια ανυπομονησία της κοινής γνώμης, γιατί επιτέλους δεν βρίσκονται; Αυτό όμως το φαινόμενο, αυτή η πράξη δεν είναι τυχαία. Ποιος επαγγέλλεται τη βία; Οταν φωνάζουν οι συνδικαλιστές - και μη μου πείτε ότι δεν το κάνουν οι συνδικαλιστές του ΚΚΕ, γιατί τους είδα με τα μάτια μου και αναγνώρισα πρόσωπα στην τηλεόραση να φωνάζουν "να καεί, να καεί το μπουρδέλο η Βουλή", αυτό δεν είναι πράξη βίας;».
Εδώ πια δίνει τα ρέστα του. Οχι μόνο αντιστρέφοντας την πραγματικότητα, αλλά χρησιμοποιώντας και κραυγαλέα ψέματα για να ενισχύσει την προβοκάτσια που έστησαν κρατικοί μηχανισμοί, ακροδεξιές ομάδες, με διασυνδέσεις ακόμη και με τον υπόκοσμο, λέγοντας πως αυτός είδε τους συνδικαλιστές του ΚΚΕ να φωνάζουν τα προβοκατόρικα συνθήματα. «Μάτι γαρίδας» ο κ. Πάγκαλος. Οσο για τα υπόλοιπα και τους υπόλοιπους, αυτούς που έδρασαν στην προβοκάτσια, τα οποία στήριξε ο Γ. Καρατζαφέρης στη Βουλή, άλλος προβοκάτορας αυτός, φαίνεται ότι ο κ. Πάγκαλος τους παίρνει υπό τη σκέπη του. Οχι μόνο την προσωπική, αλλά ως στέλεχος της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ και της κυβέρνησης. Ρωτά για το έγκλημα των προβοκατόρων, τις δολοφονίες στη «Μαρφίν», γιατί δε βρίσκονται. Οι προβοκάτορες ενίοτε έχουν και κάλυψη. Αλλωστε, μόνοι τους θα βρεθούν; Γιατί, αναφωνεί μέλος της κυβέρνησης, «γιατί δε βρίσκονται»; Επικίνδυνη για το λαό προπαγάνδα.
Ετσι σε πλήρη συντονισμό με τον Γ. Καρατζαφέρη, ο κ. Πάγκαλος προσπαθεί να χρεώσει στο ΚΚΕ και στο μαζικό εργατικό λαϊκό κίνημα τη δράση προβοκατόρικων και παρακρατικών μηχανισμών. Προχωρώντας μάλιστα ένα βήμα παραπέρα την επικίνδυνη για το λαό προβοκάτσια, προσπαθεί να αποδώσει στο ΚΚΕ και στο ΠΑΜΕ τη δράση των ακροδεξιών και άλλων προβοκατόρων που την ίδια μέρα επιχείρησαν να εισβάλουν στη Βουλή. Για να γίνει μάλιστα αληθοφανές το ψέμα του, λέει πως αναγνώρισε και πρόσωπα (!).
Στο ίδιο πνεύμα, απαντώντας χτες σε σχετικές ερωτήσεις, ο Γ. Πεταλωτής είπε ότι «καμία προβοκάτσια δεν εκπορεύεται από το Μέγαρο Μαξίμου. Είναι αλήθεια ότι το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ έχει μία ικανότητα να βλέπει παντού προβοκάτσιες. Οταν βλέπεις, όμως, παντού προβοκάτσιες χάνεις την πραγματικότητα και δεν μπορείς να την αντιμετωπίσεις όπως πρέπει».
Σε άλλο σημείο, καλύπτοντας πλήρως τα ψέματα του Πάγκαλου, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ισχυρίστηκε ότι «ο κ. Πάγκαλος σε μία συνέντευξη είπε την άποψή του. Δεν τίθεται ζήτημα ή όχι των απόψεών του (...) Πόλεμο "λάσπης", ως συνήθως, κάνει το ΚΚΕ προς το ΠΑΣΟΚ. Και δεν το κάνει τώρα, το κάνει χρόνια. Από κει και πέρα, είναι μία άποψη και καθένας σε αυτή τη Δημοκρατία δικαιούται να λέει τις απόψεις του (...) Ασυλία σε αυτή την πολιτική ζωή και στην πολιτική σκέψη δεν μπορεί να υπάρχει από κανέναν για κανέναν».
La FGCI condanna duramente il vile attaco compiuto questa mattina da Israele, ai danni del convoglio navale di pacifisti che portavano aiuti alla popolazione palestinese di Gaza. Un vero e proprio atto terroristico ancor più deprecabile, proprio perchè peprpetrato ai danni di persone disarmate, colpevoli solo di voler raggiungere una popolazione da mesi rinchiusa in una prigione a cielo aperto e sottoposta al blocco degli aiuti internazionali.
E' evidente ormai da tempo che Israele non ha nessuna intenzione di risolvere il conflitto e l' uso della forza militare è l' unica risposta di cui è capace.
Israele non può continuare ad agire indisturbato ed impunito; chiediamo alla comunità internazionale, di agire affinchè cessino le vessazioni ai danni dei palestinesi e vengano presi provvedimenti contro le azioni criminali dello stato di Israele.
Dalla parte della Palestina sempre!
