Αθλιος ο ρόλος των αστικών ΜΜΕ

Προσπαθώντας να χτυπήσουν με ύπουλο τρόπο την πάλη και την ενότητα των ναυτεργατών, τα χτεσινά «ΝΕΑ» εντοπίζουν πίσω από την απεργία τους ένα «σκληρό πόκερ πολιτικών και κομματικών ισορροπιών». Ισχυρισμό που συνοδεύουν μάλιστα από μια γελοιογραφία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ να δένει κάβους πλοίων σε λιμάνι, καλλιεργώντας τον ύπουλο συνειρμό ότι το ΚΚΕ αποφασίζει για λογαριασμό των ναυτεργατών. Ατιμη προπαγάνδα. Ασε που χρεώνει και τον ΣΥΝασπισμένο Νταλακογιώργο στο ΚΚΕ, σπέρνοντας σκόπιμες συγχύσεις, όπως τη σκόπιμη γενική αναπαραγωγή του απίθανου «τα κόμματα της αριστεράς», τσουβαλιάζοντας και το ΚΚΕ. Ετσι, με ένα ολόκληρο δισέλιδο παλεύουν να πείσουν τον αναγνώστη ότι, αφενός, δεν είναι οι ναυτεργάτες που αποφασίζουν τις κινητοποιήσεις, αφετέρου, οι κινητοποιήσεις τους δεν έχουν νόημα και είναι επικίνδυνες για την ανάπτυξη...

Βέβαια, από την... «αντικειμενική ενημέρωσή» τους απουσιάζουν εντελώς οι συνελεύσεις, οι συσκέψεις, οι πολύμορφες κινητοποιήσεις με τις οποίες το τελευταίο διάστημα έχουν καταγραφεί κρυστάλλινα όχι μόνο οι αγωνιστικές διαθέσεις του κλάδου αλλά και πόσο «βράζει» από θυμό για την τεράστια ανεργία, για τις εξαντλητικές συνθήκες δουλειάς. Και απουσιάζουν ακριβώς γιατί στηρίζουν τα συμφέροντα των εφοπλιστών και των μεγαλοξενοδόχων. Αλλωστε μαζί με το άθλιο ρεπορτάζ για την απεργία και τον αντικομμουνισμό τους, φιλοξενούν ρεπορτάζ για τη ζημιά που θα πάθουν οι μεγαλοξενοδόχοι. Το γεγονός ότι η πλειοψηφία των

Η «ανταγωνιστικότητα» τσακίζει τους εργάτες ...

Η στρατηγική της ανταγωνιστικότητας ήταν ο επίσημος και διακηρυγμένος στόχος - οδηγός, εδώ και 20 χρόνια από την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο και η ΠΑΣΚΕ και η ΔΑΚΕ και η Αυτόνομη Παρέμβαση εμφανίζουν την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας ως στήριξη και για τους εργάτες, αφού - λένε - ότι μέσα από αυτή θα έρθει η ανάπτυξη. 

Απ' αυτή τη στρατηγική, η ΓΣΕΕ, ακόμα και σήμερα, δεν κάνει ούτε πόντο πίσω. Το αντίθετο, ενισχύει τη θέση της αυτή, προσαρμόζοντάς τη στις συνθήκες της κρίσης, επιδιώκοντας να επηρεάσει τις εργατικές συνειδήσεις, να τις κρατήσει όμηρο στην πολιτική του κεφαλαίου.

Οπως λοιπόν στο πρόσφατο παρελθόν, η ανταγωνιστικότητα ήταν το «τυρί» στη φάκα της καπιταλιστικής ανάπτυξης, στην οποία οι εργαζόμενοι έπρεπε να υποστείλουν τη σημαία της ταξικής πάλης, των διεκδικήσεων και των απαιτήσεών τους, έτσι και σήμερα η ανταγωνιστικότητα παρουσιάζεται σαν το μαγικό κλειδί, με το οποίο θα ανοίξει δήθεν ο δρόμος της «ανάπτυξης», που θα μας οδηγήσει έξω από την κρίση. Το σύνθημα της ανταγωνιστικότητας που θα μας εξασφάλιζε - όπως ισχυριζόταν η ΓΣΕΕ - τη «σύγκλιση» με τους ευρωπαϊκούς μισθούς και εν γένει με το επίπεδο ζωής στην ΕΕ, σήμερα προβάλλεται εκ νέου και μάλιστα ως στοιχείο του «νέου αναπτυξιακού προτύπου» το οποίο ευαγγελίζεται η πλειοψηφία, για να

Φορείς της πιο χυδαίας προπαγάνδας

Ο Καρακούσης στο ηλεκτρονικό «Βήμα», δίνει με το πιο χυδαίο τρόπο τα ψευτοδιλήμματα και τους εκβιασμούς με τους οποίους το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ θα προσπαθήσουν να χειραγωγήσουν τη λαϊκή ψήφο. Πλάθοντας σενάρια τρομοκράτησης του λαού, περιγράφει τη νύχτα των εκλογών ως εξής: «Τα κόμματα εξουσίας μετά βίας πιάνουν 45% και τα δυο μαζί. Συνολικά εισέρχονται στη Βουλή κοντά στα 10 κόμματα, συγκυβέρνηση δεν στέκεται, οι ηγεσίες παρακολουθούν αμήχανα το θέαμα της ακυβερνησίας να ξεδιπλώνεται με ταχύτητα μεγάλη. Οι ξένοι αρχίζουν τα σχόλια ότι η Ελλάδα δεν έχει καμία τύχη στην Ευρωζώνη, οι επιχειρηματίες ετοιμάζουν τις βαλίτσες, οι τραπεζίτες, όσοι έχουν απομείνει, τραβάνε τα μαλλιά τους και ο κόσμος αρχίζει να σκέπτεται αν προλαβαίνει να βάλει κήπο στο μπαλκόνι, να έχει τουλάχιστον χορτολάχανα για καμιά πίτα. Αλλά πού καιρός για πίτες. Αίφνης οι τηλεοπτικές οθόνες γεμίζουν εικόνες από πανηγυρίζοντες "χρυσαυγίτες" που ανεβαίνουν τη Σταδίου κατευθυνόμενοι προς το Σύνταγμα για να γιορτάσουν την είσοδό τους στο Κοινοβούλιο (...) Μέχρι να φθάσουν εκεί όμως, τους προλαβαίνουν οι "άλλοι" που δεν τους θέλουν και η Αθήνα παραδίδεται σε μια ανελέητη σύγκρουση, που τελειωμό δεν έχει. Αντίθετα εξαπλώνεται στους Αμπελόκηπους, κατεβαίνει στο Παγκράτι, στον Βύρωνα, στην Ηλιούπολη και καταλήγει στου Μακρυγιάννη, όπου αντί του ομώνυμου Συντάγματος στέκει ...το Μουσείο της Ακρόπολης (...) Τα μέχρι τώρα δημοσκοπικά ευρήματα κάπως έτσι προδιαγράφουν το ελληνικό μέλλον».

Τι λέει; Οτι αν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ δε συγκεντρώσουν ψήφους και ποσοστά ικανά να

Για τα λεγόμενα «μικρά αντιμνημονιακά κόμματα»...

Μέσα στην αγανάκτηση που βιώνει ο κόσμος για όλα όσα του 'χουν αρπάξει με τα μνημόνια και τα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα που δεν έχουν τελειωμό, πολλοί είναι αυτοί που μπροστά στις επικείμενες εκλογές παίρνουν την ειλικρινή απόφαση να τιμωρήσουν στην κάλπη ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που ευθύνονται για την πτώχευση του λαού. Και το ΛΑ.Ο.Σ. έχει συμβάλλει τα μέγιστα στην πτώχευση του λαού. Υπάρχουν εργαζόμενοι που σκέφτονται την ψήφο τιμωρίας σ' αυτά τα κόμματα ταυτίζοντάς τα στη συνείδησή τους με το μνημόνιο. Σκέφτονται λοιπόν με απεγκλωβισμό τους από ΠΑΣΟΚ - ΝΔ να την εκφράσουν με ψήφο αντιμνημονιακή. Αρα και επιλογή ενός άλλου, από αυτά που λένε... «μικρά αντιμνημονιακά κόμματα», δηλαδή όσα δεν ψήφισαν το μνημόνιο. Και σ' αυτές τις εκλογές εμφανίστηκαν υποτίθεται νέα κόμματα που διεκδικούν την ψήφο του λαού και την είσοδό τους στη Βουλή, όπως το κόμμα του Καμμένου ή το κόμμα της Κατσέλη που εμφανίζονται ως αντιμνημονιακά δίπλα στον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ κάποιοι λένε ότι και η ΔΗΜ.ΑΡ. δεν το ψήφισε. Αλλά τι είδους κόμματα είναι αυτά, τι πραγματικά υπηρετούν; Γιατί η απάντηση σ' αυτό το ερώτημα πρέπει να είναι το κριτήριο για να τους εμπιστευτεί ή να μην τους εμπιστευτεί ο λαός την ψήφο του. Το κριτήριο ψήφου δεν μπορεί να είναι το κάλπικο δίλημμα μνημονιακό - αντιμνημονιακό αλλά η πολιτική του και αν αυτή υπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα.

Γιατί σηκώνουν το πρόβλημα με τους μετανάστες;

-- Γιατί τα αστικά κόμματα και τα ΜΜΕ επιλέγουν τώρα να «σηκώσουν» το πρόβλημα με τους μετανάστες;

Δεν είναι καθόλου τυχαία η χρονική συγκυρία κατά την οποία συγκυβέρνηση και αστικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης «σηκώνουν» το θέμα των μεταναστών. Ενας απο τους λόγους είναι ότι τούς βολεύει μπροστά στις εκλογές να στρέψουν την κουβέντα εκεί και να αποπροσανατολίσουν τις εργατικές λαϊκές οικογένειες από την άθλια οικονομική κατάσταση που βιώνουν, εξαιτίας της αντιλαϊκής πολιτικής και της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Εξυπηρετεί τα σχέδιά τους η καλλιέργεια ενός κλίματος ανασφάλειας και τρομοκρατίας και για τη ζωή (για εγκλήματα και κλοπές δείχνουν σαν υπεύθυνους τους μετανάστες, άλλωστε το έκαναν και τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '90 με τους Αλβανούς μετανάστες) αλλά και για τη δημόσια υγεία (μιλούν για κτίρια - υγειονομικές βόμβες που ζουν μετανάστες και απειλούν όλο τον πληθυσμό). Και επιπλέον, τούς εξυπηρετεί ακόμα περισσότερο πατώντας σε ένα υπαρκτό πρόβλημα να «χτίζουν» αντιδραστικές συνειδήσεις, να στρώνουν το χαλί για να πατούν ρατσιστικές φασιστικές δράσεις, να νομιμοποιούνται στην κοινωνική συνείδηση ακόμα και εγκληματικές πράξεις σε βάρος μεταναστών. Το έχουν κάνει πολλές φορές στο παρελθόν...

«Πλυντήριο» της σοσιαλδημοκρατίας... για τη διαχείριση της εξουσίας των αστών

Αγωνίζονται «να χάσει ο Νικολά Σαρκοζί» και να δυναμώσει το «αριστερό μέτωπο» αφού αυτό θα δώσει ελπίδες «ότι μπορούμε να επιβάλουμε στο εσωτερικό της Αριστεράς μέτρα ρήξης με τις σημερινές πολιτικές λιτότητας και κυρίως να διευρύνουμε τον αγώνα για τη μη επικύρωση από τη Γαλλία του συμφώνου Σαρκοζί - Μέρκελ για την ευρωπαϊκή διακυβέρνηση». Ισχυρίζονται ότι «η ήττα του Νικολά Σαρκοζί θα ανοίξει μια νέα περίοδο στη Γαλλία (...) Η άνοδος του Αριστερού Μετώπου δείχνει ότι ένα μεγάλο τμήμα αριστερών ψηφοφόρων περιμένει από την Αριστερά σαφείς ρήξεις με τις σημερινές πολιτικές λιτότητας». Και καλλιεργούν ψευδαισθήσεις, «σήμερα το πρόγραμμα του Φρανσουά Ολάντ δεν περιλαμβάνει σαφείς δεσμεύσεις για τέτοιου είδους ρήξεις. Η δύναμη δηλαδή που θα αποκτήσει το Αριστερό Μέτωπο και η συνέχιση αυτής της κινητοποίησης και στις βουλευτικές εκλογές, που έπονται τον Ιούνιο, αλλά και στους κοινωνικούς αγώνες, θα πιέσουν αρκετά για την επίτευξη των αλλαγών».

Τα παραπάνω είναι αποσπάσματα από συνέντευξη στην «Αυγή» του Π. Λοράν, εθνικού γραμματέα του ΚΚ Γαλλίας, το οποίο συμμετέχει μαζί με το ΣΥΝ στο Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς, ο Λοράν είναι πρόεδρός του, έχει την ίδια πολιτική με τον ΣΥΝ και συμμετέχει στο «αριστερό μέτωπο» που κατεβάζει υποψήφιο για την

ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ο μεγάλος προστάτης...?

ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ο μεγάλος προστάτης του «γενικού συμφέροντος» όπως λέει; 
Μα η υπουργός Ανάπτυξης Αννα Διαμαντοπούλου.

Αυτή θα βρεθεί στο πλευρό μας για να μας προστατεύσει από τη μεγάλη απειλή που υψώνεται ενάντια στην ελληνική κοινωνία: Τους ναυτεργάτες!

Αυτοί φταίνε που οι Ελληνες δεν πάνε διακοπές, αυτοί φταίνε που έχει προβλήματα η αγροτική παραγωγή στα νησιά, αυτοί φταίνε που δεν υπάρχουν δρομολόγια πλοίων, αυτοί φταίνε που δεν κινείται το εμπόριο.

Σε τίποτε δεν έχουν να κάνουν αυτά τα προβλήματα με τους μισθούς των 400 ευρώ, με την αύξηση των εισιτηρίων των πλοίων, με την καταστροφή λόγω ΚΑΠ και φορολογίας της αγροτικών προϊόντων.

Το μόνο για το οποίο είμαστε σίγουροι είναι πώς η

Το πιο σύντομο ανέκδοτο για την κρατική καταστολή: «Διεξάγεται ΕΔΕ».

Στο μεταξύ, ένας φωτογράφος στην Αθήνα κινδυνεύει να μείνει ανάπηρος για όλη του τη ζωή, ένα 18χρονο παιδί χαροπαλεύει στην Κρήτη και κάμποσοι άλλοι που μετράνε ακόμα τα σημάδια από την ευγενική χορηγία των ΜΑΤ στο κορμί τους περιμένουν το αποτέλεσμα των ΕΔΕ.

Αυτός είναι ο νόμος. Που σύμφωνα με τους λατινομαθείς πρέπει να τον δεχτούμε ως έχει.

Η κρατική καταστολή δεν έρχεται μόνη της. Την χειροκροτεί με διάφορες στάσεις ένα εκπαιδευμένο σ' αυτή την κατεύθυνση μέρος του πληθυσμού, κάποιοι εκ των δημοσιογράφων πρωταγωνιστούν στον καθαγιασμό της. Την επιβάλλει το μεγάλο κεφάλαιο που πριν πεινάσει μαγειρεύει. Για να προστατευθεί το «δικαίωμα στην εργασία» (δηλαδή το δικαίωμα του καπιταλιστή να σπάει την απεργία και του αστυνόμου να σπάει κεφάλια - αυτή είναι η εργασία του), το δικαίωμα των μονοπωλίων να διακινούν ελεύθερα εμπορεύματα, κεφάλαια και εργάτες (εφαρμογή του νόμου, άρα και διά της κρατικής καταστολής, είναι η εφαρμογή όλων των συνθηκών της ΕΕ, που έχουν γίνει νόμοι του κράτους).

Το κρίσιμο: Ποιανού είναι αυτό το κράτος; Δικοί του και οι νόμοι. Αλλαξε την τάξη στην εξουσία για να μην έχεις τους νόμους του καπιταλιστή. «Ολίγον έγκυος» δεν υπάρχει.

Τα ρουσφέτια τους και οι διεκδικήσεις μας

«Η αριστερά μετέτρεψε κάθε ρουσφέτι σε αγωνιστική διεκδίκηση», είπε πριν από λίγες μέρες σε ραδιοφωνική εκπομπή η υπουργός Ανάπτυξης Αννα Διαμαντοπούλου, σε μια άλλη εκδοχή τού «και τα κόμματα της αριστεράς έχουν ευθύνες για τη σημερινή οικονομική κρίση», που είχε πει πριν από ένα διάστημα ο Αντ. Σαμαράς. Πρακτικά, η υπουργός ταυτίζει την οποιαδήποτε κατάκτηση, την οποιαδήποτε παροχή που απέσπασε το κίνημα σε προηγούμενες δεκαετίες με τα ρουσφέτια. Μια μισθολογική αύξηση, ένα επίδομα για τις ιδιαίτερες συνθήκες δουλειάς ενός κλάδου, μια παροχή προνοιακή, ασφαλιστική κ.ο.κ. βαφτίζονται τώρα ρουσφέτι! Και τη βαφτίζουν ρουσφέτι, γιατί ήταν συνειδητή πολιτική των κυβερνήσεων, ιδιαίτερα του ΠΑΣΟΚ, σε χώρους του δημόσιου τομέα, στους δήμους, στις πρώην ΔΕΚΟ, προκειμένου να εξαγοράζουν, να ενσωματώνουν εργατικές, λαϊκές δυνάμεις στην πολιτική του κεφαλαίου, και έτσι βεβαίως και εκλογική πελατεία να έχουν και να χειραγωγούν και να διαμορφώνουν τις συμμαχίες τους. Ετσι π.χ. στις διεκδικήσεις κάποιων χώρων για αυξήσεις στους μισθούς αντί να τις δίνουν, εφεύρισκαν ένα επίδομα. (Το ίδιο βεβαίως έκαναν κατά κόρον και με προσλήψεις και διορισμούς. Για να δώσουν δουλειά έκαναν ρουσφέτια). Βεβαίως στη συνέχεια όταν άρχισαν να αφαιρούν αυτές τις κατακτήσεις - παραχωρήσεις, αναπτύχθηκαν και αναπτύσσονται αγώνες ενάντιά τους, και αυτό η κυρία υπουργός το βαφτίζει «διεκδικήσεις ρουσφετιών». Στην πραγματικότητα αυτές οι κατακτήσεις δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένα μικρό αντιστάθμισμα για τον κλεμμένο πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι και καρπώνονται οι εργοδότες.

Ολος ο μηχανισμός στο πλευρό του Μάνεση

Ταξική απάντηση την Τρίτη με συγκέντρωση αλληλεγγύης που οργανώνει στο Βόλο το Συνδικάτο Μετάλλου «Μ. Παπαρήγας»

Λυτοί και δεμένοι από το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ στη Μαγνησία μαζί με υπηρεσίες του κρατικού μηχανισμού και φυσικά τους εργατοπατέρες του επιχειρησιακού σωματείου της «Χαλυβουργίας» στο Βελεστίνο και του Εργατικού Κέντρου Βόλου, επιχειρούν να βγάλουν λάδι την εργοδοσία για την έκρηξη που έγινε στο εργοστάσιο το περασμένο Σάββατο. Οι υπερασπιστές του Μάνεση για να συγκαλύψουν τις ευθύνες του εργοδότη εξαπέλυσαν μια βρώμικη επίθεση στο Συνδικάτο Μετάλλου «Μήτσος Παπαρήγας» και στη Γραμματεία Μαγνησίας του ΠΑΜΕ.

Παράλληλα με ανακοινώσεις και δημοσιεύματα στον τοπικό Τύπο, αξιοποίησαν την ίδια την προϊσταμένη του Τμήματος Επιθεώρησης Ασφάλειας και Υγιεινής Μαγνησίας Μάγδα Ηλιδάκη, η οποία έσπευσε να βγάλει πόρισμα χωρίς καν να έχει ολοκληρωθεί η έρευνα. Με δηλώσεις της, η προϊσταμένη ισχυρίζεται ότι η εταιρεία ενημέρωσε αμέσως την επιθεώρηση και σπεύδει να αποδώσει την έκρηξη σε «ανθρώπινο λάθος». Διαψεύδεται από το ίδιο το έγγραφο της επιχείρησης που έχει στη διάθεσή του ο«Ρ» με αναγραφόμενη ημερομηνία μία μέρα μετά την

Αυτά θα κάνουν αν τους ψηφίσετε...

«Σύγκλιση» με τους μισθούς Βουλγαρίας.
Σελίδα 427 του μνημονίου...

Μετά τον Παπακωνσταντίνου, τον υπουργό Περιβάλλοντος, που δήλωσε ότι

«δεν καταλαβαίνει τη συζήτηση που μας συγκρίνει με μισθούς Βουλγαρίας»,

προχτές είχαμε τον Σαχινίδη, τον υπουργό Οικονομικών, ο οποίος - κινούμενος στην πεπατημένη του προεκλογικού ΠΑΣΟΚισμού - ετάχθη κι αυτός κατά της συζήτησης ότι θα μειωθούν (κι άλλο) οι μισθοί των εργαζομένων.

Καταρχάς δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι η ιταμή τους ψηφοθηρία έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο εξαχρείωσης ώστε να μας καλούν

αφενός να τους... ευγνωμονούμε - και άρα να τους υπερψηφίσουμε - για τις μέχρι τώρα περικοπές,

αφετέρου έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο κατάντιας ώστε να εμφανίζουν την (ψευδή) μισο-δήλωση ότι δε θα κάνουν κι άλλες περικοπές (σ.σ.: που θα τις κάνουν) σαν μέγιστη προεκλογική «παροχή» (!) και σαν... υπόσχεση!

*

Τα όρια της πολιτικής απάτης τόσο από το ΠΑΣΟΚ όσο και από τη ΝΔ έχουν ξεπεραστεί προ πολλού.

Το δείχνουν τα έως τώρα έργα τους.

Το αντιΚΚΕ μένος της «Αυγής» δεν έχει όρια

Το αντιΚΚΕ μένος της ΑΥΓΗΣ και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει όρια. Σε ρεπορτάζ για το πώς ο Τύπος κατέγραψε την αυτοκτονία του 77χρονου στο Σύνταγμα, γράφει: «Ο "Ριζοσπάστης", πάλι, είναι αλλού. Ο φαρμακοποιός δεν ήταν μέλος του κόμματος, άσε που ήταν μαζί με τους Αγανακτισμένους στο Σύνταγμα την περασμένη Ανοιξη»...

Η εμπάθεια προς το ΚΚΕ τούς τυφλώνει τόσο, που ακριβώς δίπλα από αυτό το κείμενο υπάρχει φωτογραφία του πρωτοσέλιδου του «Ρ». Και όχι μόνο το θέμα βρίσκεται στην πρώτη σελίδα, αλλά παρουσιάζεται ολόπλευρα, αφού δίπλα από το κεντρικό θέμα υπάρχει ολόκληρη η σχετική ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του Κόμματος με αφορμή τις δηλώσεις κομμάτων για το περιστατικό, ακριβώς από