Επιτάφιοι

Η φωτογραφία λήφθηκε στις 9 Μάη 1936 στη Θεσσαλονίκη και δημοσιεύτηκε την άλλη μέρα στην εφημερίδα «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ». 

Ο νεκρός είναι ο κομμουνιστής εργάτης Τάσος Τούσης, ο πρώτος νεκρός από τη δολοφονική επίθεση της έφιππης αστυνομίας εκείνη την μέρα. Η μαυροφορεμένη μάνα, με τα χέρια σηκωμένα, μοιρολογά τον σκοτωμένο γιο της, που βρίσκεται ξαπλωμένος πρόχειρα σε μια ξύλινη πόρτα, που είχε ξηλωθεί από κοντινό γιαπί ...

Από το Μάρτη του 1936 αρχίζουν να κηρύσσονται απεργίες σε διάφορους κλάδους εξαιτίας των άθλιων συνθηκών και όρων εργασίας. Το επίκεντρο των κινητοποιήσεων είναι η Θεσσαλονίκη. Στις 29 του Απρίλη οι καπνεργάτες αποφασίζουν να κατέβουν σε απεργία διαρκείας. Γρήγορα η απεργία επεκτείνεται και σε άλλες πόλεις και αποκτά σε λίγες μέρες πανελλαδικό χαρακτήρα. Πρωθυπουργός ήταν τότε στην Ελλάδα, ο Ιωάννης Μεταξάς, ο μετέπειτα δικτάτορας.

Η αποχή δεν τους τιμωρεί

Στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις καταγράφτηκε αυξημένο το φαινόμενο της αποχής, πάνω από τα παλιότερα συνηθισμένα επίπεδα. Οσοι σκέφτονται και σήμερα μπροστά στις εκλογές την αποχή ως πολιτική επιλογή και απάντηση απέναντι σε όλα και όλους όσοι έχουν τσακίζει τη ζωή του λαού και της νεολαίας, χρειάζεται να το ξανασκεφτούν. Η εμπειρία από τις δύο προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις δείχνει ότι η αποχή σε τίποτα δεν εμπόδισε τις κυβερνήσεις που προέκυψαν να πάρουν μέτρα που τσάκισαν το λαό. Η δύναμη που έχασε στις προηγούμενες εκλογές και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν από μόνη της στοιχείο ικανό να εμποδίσει τα κόμματα της πλουτοκρατίας να ξεδιπλώσουν την πολιτική τους ενάντια στο λαό. Ισα ίσα, όσο μεγαλύτερο είναι το ποσοστό της αποχής τόσο περισσότερο συσκοτίζονται οι απώλειες των κομμάτων που ευθύνονται για όσα έχει φορτωθεί σήμερα ο λαός μας. Και το μέρος αυτής της δύναμης που έφυγε από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και διοχετεύτηκε στην αποχή κατέληξε... άσφαιρο. Δε θα μπορούσε, εξάλλου, να είναι αλλιώς. Ψέλλισαν δυο λόγια μετά τις εκλογές για το φαινόμενο της αποχής και τα μηνύματά του και συνέχισαν ανενόχλητοι τη δουλειά τους.

Ακόμα και μεγαλύτερα να ήταν τα ποσοστά της αποχής, το ίδιο θα γινόταν. 

Η δύναμη του λαού και στην κάλπη...

ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΠΡΑΓΜΑ, αλλά έτσι όπως πάμε θα μας προκύψει και μία ...διαφορά στον προεκλογικό λόγο ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας!!!

Ναι και όμως μπορούν αυτοί οι δύο ...συγκυβερνώντες να διαφοροποιηθούν όσο κι αν ακούγεται απίστευτο.

Δε μιλάμε, φυσικά, για τις πολιτικές περικοπών μισθών - συντάξεων, αντιαγροτικών μέτρων, άγριας φορολογίας και λιτότητας, ενταφιασμού της Κοινωνικής Ασφάλισης και κατάργησης των εργατικών δικαιωμάτων.

Αυτά δεν ...είναι διαπραγματεύσιμα. Είναι οι εντολές της πλουτοκρατίας και της ΕΕ, οπότε καλό είναι να μην τίθενται καν στην προεκλογική συζήτηση. Ο κόσμος θα ...σκεφθεί και αυτό τους «βλάπτει σοβαρά στην κάλπη».

Η διαφορά από ό,τι φαίνεται θα αφορά την ....επιλογή τρομοκρατικού διλήμματος. Το ΠΑΣΟΚ θα προσπαθεί να εκβιάσει με το κόλπο «μνημόνια ή χρεοκοπία» και η Νέα Δημοκρατία με το «αυτοδυναμία ή νέες εκλογές και χρεοκοπία».

ΑΦΕΡΕΓΓΥΟΣ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟΣΚΟΠΙΚΟΣ Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που σήμερα έχει επιδοθεί τάχα σε μία αντιΠΑΣΟΚ μαζί με την αντιΝΔ και αντιμνημονιακή ταχτική προβάλλοντας ως διέξοδο μια κυβέρνηση που θα είναι φιλολαϊκή, είναι αφερέγγυος πολιτικά. Η πολιτική του διακρίνεται από αναπροσαρμογές, ανάλογα με τη συγκυρία που μόνο ως καιροσκοπική μπορεί να χαρακτηριστεί, αφού ή δε θέλει ή δεν μπορεί να εκτιμήσει την πολιτική κομμάτων όπως το ΠΑΣΟΚ που ενώ εφάρμοζαν αντιλαϊκή πολιτική σε όφελος των μονοπωλίων ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έσπερνε αυταπάτες ότι μπορούσε να διορθωθεί σε όφελος του λαού.

***

Για παράδειγμα, στις εκλογές του 2009, και ενώ στο πρόγραμμά του αναφερόταν σαφώς όλα όσα στη συνέχεια εφάρμοζε, τότε που το ΚΚΕ βγήκε με κάλεσμα στην εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα με το σύνθημα πόλεμος στον πόλεμό τους, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ καλλιεργούσε αυταπάτες, με την αντιπολιτευτική του τακτική. Ας το δούμε.

• Με την εκλογή της κυβέρνησης το 2009, από την αρχή είπε: εμείς θα κάνουμε προγραμματική αντιπολίτευση, λέγοντας στην ουσία ότι θα περιμένουμε να

Ο Θανάσης ο ... λενινιστής

Μαθήματα λενινισμού απ' τον Καρτερό του ΣΥΝ και της «Αυγής» στο ...ΚΚΕ! 

Εγινε κι αυτό, χτες. Και ποιος ξαφνιάζεται; Κανείς. 

Τον Λένιν χτες, τον Μαρξ παλαιότερα, τον Μπελογιάννη προχτές, όλα τα σφάζουν, όλα τα μαχαιρώνουν και τα «κονταίνουν» στα μέτρα τους.

Δηλαδή: Δεν είναι ασυνεπείς και αφερέγγυοι αυτοί που μιλούν για ενότητα ενώ συνεργάζονται με το ΠΑΣΟΚ και τη δεξιά στα συνδικάτα. 

Την ...επανάσταση υπηρετούν, αξιοποιώντας «έστω και την ελάχιστη δυνατότητα να αποκτήσεις μαζικό σύμμαχο, έστω και προσωρινό, ταλαντευόμενο, ασταθή, αβέβαιο και συμβατικό. Οποιος δεν το κατάλαβε αυτό, δεν κατάλαβε ούτε κόκκο από το μαρξισμό».

Μαρξιστές ως το μεδούλι λοιπόν είναι οι οπορτουνιστές γι' αυτό και τα κάνουν πλακάκια με ΠΑΣΟΚους και Νεοδημοκράτες για να χτυπήσουν τον ...αντίπαλο. 

Επιλεκτική έγνοια για τους τουρίστες...

Μέρες, σελίδες και ώρες ολόκληρες «ξόδεψαν» τα «αντικειμενικά» ΜΜΕ για να εξηγούν πώς η απεργία των ναυτεργατών εμποδίζει τους τουρίστες να κάνουν διακοπές. 
Αλήθεια, αν τόσο νοιάζονται για την ανάγκη του λαού σε αναψυχή, γιατί δε λένε τίποτα για το «λουκέτο» που μπήκε πριν από λίγο καιρό στον Οργανισμό Εργατικής Εστίας (ΟΕΕ); 
«Λουκέτο» που αμέσως - αμέσως κατάργησε τη δυνατότητα που είχαν - έστω περιστασιακά - χιλιάδες λαϊκές οικογένειες να κάνουν μερικές μέρες διακοπές. Μόνο για την τελευταία σεζόν, είχαν εκδοθεί περίπου

ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΣ ΠΑΡΟΞΥΣΜΟΣ... ΑΣΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΛΟΓΩΝ

Αποκαλυπτικός και ωμός για λογαριασμό των αστών ο Α. Στάγκος στη χτεσινή «Καθημερινή». Γράφει μεταξύ άλλων:

-- «Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η απαξίωση του ελληνικού τουρισμού ως βιομηχανία αποτελεί βασικό στόχο του ΚΚΕ (...) Με ταμπέλα του ΠΑΜΕ, αποκλείει τουρίστες, εμποδίζει κρουαζιερόπλοια, κλείνει λιμάνια, κηρύσσει απεργίες στα πλοία, κλείνει αρχαιολογικούς χώρους, βάζει λουκέτο στην Ακρόπολη και κρεμάει κουρελόπανα από τα τείχη της. Τα κάνει είτε εν όψει της έναρξης της τουριστικής περιόδου για να στείλει μηνύματα αποθάρρυνσης στους ξένους τουρίστες, όπως έκανε τώρα επιβάλλοντας την απεργία της ΠΝΟ, είτε και μεσούσης της τουριστικής περιόδου». 

Η χιλιομασημένη συκοφαντία ότι το ΚΚΕ καταστρέφει την οικονομία. Το σύστημα που υπερασπίζονται η «Καθημερινή», ο Στάγκος και τα κόμματά τους, ευθύνεται για το γεγονός ότι 500.000 μικρές επιχειρήσεις έκλεισαν μόνο την τελευταία διετία, εξαιτίας της καπιταλιστικής κρίσης. 'Η για το γεγονός ότι 5.000 μικροξενοδόχοι δεν άνοιξαν καν τις επιχειρήσεις τους το Πάσχα, επειδή η κίνηση είναι μειωμένη, εξαιτίας των πετσοκομμένων μισθών, της κατάργησης του «κοινωνικού τουρισμού», της πανάκριβης βενζίνης και των ναύλων - φωτιά στα πλοία.

Γιατί θέλουν «ενότητα της αριστεράς»;

-- Γιατί ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ επιμένει για «ενότητα της αριστεράς», ενώ ξέρει ότι στρατηγικά τους χωρίζει χάος με το ΚΚΕ;

Είναι γνωστό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προέκυψε καταρχήν ως «Χώρος Διαλόγου» το 2001, απ' την ανάγκη του ΣΥΝ για εκλογική επιβίωση και με την ελπίδα ότι μέσω αυτού θα χτυπήσει το ΚΚΕ, στο οποίο απευθύνουν συχνά πυκνά υποκριτικά προτάσεις ενότητας και συνεργασίας, προκειμένου να το κατηγορούν στη συνέχεια ότι δε συνεργάζεται. Ενότητα βεβαίως δεν πέτυχαν ούτε μεταξύ τους και ούτε τη θέλουν με το ΚΚΕ, αφού γνωρίζουν καλά ότι είναι αγεφύρωτες και στρατηγικής σημασίας οι διαφορές που τα χωρίζουν. Αυτό που θέλουν είναι να πλαγιοκοπήσουν τη στρατηγική του ΚΚΕ, όπως επιδιώκει το σύνολο του αστικού συστήματος. Διακηρυγμένος στόχος τους είναι και «η ανατροπή του συσχετισμού δυνάμεων εντός της αριστεράς», όπως οι ίδιοι περιγράφουν το χώρο στον οποίο τσουβαλιάζουν το ΚΚΕ με τον εαυτό τους και άλλους. Αναγνωρίζουν μάλιστα ότι αυτός ο στόχος έχει σημασία συνολικά για το αστικό πολιτικό σύστημα και την εξουσία των αστών, την οποία θέλουν να διαχειριστούν.

Τις επιδιώξεις τους τις ομολογούν οι ίδιοι, όπως φαίνεται από τα παρακάτω,

Η αναπαλαίωση ...

Σε πασαρέλα «νέων», «ικανών» και «άφθαρτων» υποψηφίων βουλευτών επιχειρούν να μετατρέψουν την προεκλογική περίοδο τα κόμματα του κεφαλαίου. 

Η επιχειρούμενη, μάλιστα, ανανέωση των ψηφοδελτίων τους ακολουθείται από μια ισχυρή δόση προπαγάνδας από τα αστικά ΜΜΕ και από τα ίδια τα κόμματα ότι δήθεν η αλλαγή προσώπων θα φέρει καλύτερες μέρες.

Η «προσωποποίηση» της ασκούμενης πολιτικής δεν είναι καθόλου αθώα. Πρόκειται για κλασικό εργαλείο της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της να ξεγελάσουν, να παραπλανήσουν εργαζόμενους, κάτω από τα φανταχτερά λιλιά της «ανανέωσης», του «άφθαρτου», του «ικανού» πολιτικού, να ξεπλυθούν τα αντιλαϊκά ανομήματα. Τα τελευταία χρόνια, στην πολιτική ζωή μπήκαν πολλά νέα πρόσωπα, παλιοί αστοί πολιτικοί αποσύρθηκαν, όμως η ασκούμενη πολιτική όχι μόνο δεν έγειρε προς το μέρος των λαϊκών στρωμάτων, αλλά έγινε ακόμα πιο αντιδραστική, ακόμα

«ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ», Πλημμύρισε αλληλεγγύη για αγωνιστική «Ανάσταση»

Πλημμύρισε «πασχαλινή» αλληλεγγύη χτες η πύλη του εργοστασίου της «Ελληνικής Χαλυβουργίας», όπου οι απεργοί χαλυβουργοί είδαν και πάλι μπροστά στις γιορτινές μέρες ότι δεν είναι μόνοι τους 5,5 μήνες τώρα που διαρκεί η μεγαλειώδης απεργία τους.

Από νωρίς χτες το πρωί, στην πύλη του εργοστασίου έφτανε συγκινητικά και με ορμή η έμπρακτη αλληλεγγύη και συμπαράσταση στον αγώνα τους από παντού. Σωματεία, φορείς και κυρίως απλοί άνθρωποι που, αντιλαμβανόμενοι τη μεγάλη σημασία του αγώνα που έχει ο αγώνας των χαλυβουργών φρόντισαν να τον στηρίξουν ο καθένας με το δικό του τρόπο και με μοναδικό όρο να συνεχίσουν μέχρι τη νίκη.

Ετσι, μπροστά στις γιορτές οι χαλυβουργοί προετοιμάζονται αποφασισμένοι να κάνουν και «Ανάσταση» στο αγωνιστικό τους πόστο, στην πύλη του εργοστασίου μαζί με τις οικογένειές τους και έχουν καλέσει την Κυριακή του Πάσχα εργαζόμενους και λαϊκά στρώματα να βρεθούν και να γιορτάσουν μαζί τους.

Στα πλαίσια αυτά χτες το πρωί αντιπροσωπεία της ΕΓ του ΠΑΜΕ, με επικεφαλής τον Γιώργο Πέρρο, παρέδωσε την τέταρτη δόση χρημάτων ύψους 25.200 ευρώ από τα χρήματα που μάζεψαν σωματεία, Ομοσπονδίες, ΕΚ, απλοί εργαζόμενοι,