Νόαμ Τσόμσκι: Δέκα τεχνικές για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης

1. Η τεχνική της διασκέδασης
Πρωταρχικό στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου, η τεχνική της διασκέδασης συνίσταται στη στροφή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και από τις μεταλλαγές που αποφασίστηκαν από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ, δι’ενός...αδιάκοπου καταιγισμού διασκεδαστικών και ασήμαντων λεπτομερειών. Η τεχνική της διασκέδασης είναι επίσης απαραίτητη για να αποτραπεί το κοινό από το να ενδιαφερθεί για ουσιαστικές πληροφορίες στους τομείς της επιστήμης, της οικονομία, της ψυχολογίας, της νευροβιολογίας και της κυβερνητικής. «Κρατήστε αποπροσανατολισμένη την προσοχή του κοινού, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμαλωτισμένη σε θέματα χωρίς καμιά πραγματική σημασία. Κρατήστε το κοινό απασχολημένο, απασχολημένο, απασχολημένο, χωρίς χρόνο για να σκέφτεται· να επιστρέφει κανονικά στη φάρμα με τα άλλα ζώα». Απόσπασμα από το Όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους.

2. Η τεχνική της δημιουργίας προβλημάτων, και στη συνέχεια παροχής των λύσεων
Αυτή η τεχνική ονομάζεται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Πρώτα

Διαφοροποιήσεις άνευ ουσίας

Συνηθίζεται τα τελευταία χρόνια στις συνόδους της ΚΠΕ του ΣΥΝ, το «Αριστερό Ρεύμα» του Π. Λαφαζάνη να καταθέτει ξεχωριστά κείμενα και καμώνεται ότι διαφωνεί με τις επιλογές της πλειοψηφίας. Στην πρόσφατη συνεδρίαση της ΚΠΕ, την περασμένη Κυριακή, έκανε το ίδιο. Στο κείμενο που κατέθεσε διαβάζουμε:

«Η μεγάλη πρόκληση για τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς είναι να συμβάλουν ώστε η πορεία προς τις εκλογές να μετατραπεί όσο είναι δυνατόν σε μια αυθεντικά ενωτική εργατική και λαϊκή εξέγερση που θα απολήξει στην εκλογική συντριβή των πολιτικών εκφραστών της τρόικας και των μνημονίων, για μια νέα προοδευτική διέξοδο στη χώρα σοσιαλιστικής προοπτικής. Οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς οφείλουν να στοχεύουν ώστε οι εκλογές να αναδειχθούν σε κοινωνικό κίνημα και τελικά σε δημοψήφισμα ενάντια στην τρόικα και τα μνημόνια και σε όσους τα αντιπροσωπεύουν ή περιορίζονται σε μια άνευ ουσίας αντιμνημονιακή δημαγωγία χωρίς εναλλακτική προοπτική».

Ενώ υποτίθεται ότι στηλιτεύει την αντιμνημονιακή δημαγωγία ζητά οι εκλογές να μετατραπούν σε αντιμνημονιακό δημοψήφισμα! Που μάλιστα, όπως σε άλλο σημείο του κειμένου επισημαίνεται, θα ενισχύσει τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, όπως λέει, έχει απογειώσει την «άνευ ουσίας αντιμνημονιακή δημαγωγία».

***

Παρακάτω λέει το «Αριστερό Ρεύμα»: «Ειδικότερα ο κόσμος της εργασίας (...)

Ανάχωμα στην επίθεση του κεφαλαίου

Τα στοιχεία του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ) για το πρώτο δίμηνο του 2012 δείχνουν ότι η επίθεση του κεφαλαίου όχι μόνο δεν ανακόπτεται, αλλά οξύνεται παραπέρα, επιβάλλοντας τις πιο ευέλικτες μορφές απασχόλησης και δραματική συρρίκνωση στους εργατικούς μισθούς. Στο διάστημα αυτό οι νέες συμβάσεις με πλήρη απασχόληση είναι λιγότερες από τις «ευέλικτες» και φτάνουν μόλις το 48%, ενώ οι συμβάσεις με μερική απασχόληση και εκ περιτροπής εργασία ανέρχονται στο 52%. Και βέβαια ούτε αυτοί οι αριθμοί μπορούν να αποδώσουν τον τραγικό τρόπο που η εργατική τάξη βιώνει τις συνέπειες αυτής της επίθεσης. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση εργαζόμενων γυναικών στην εταιρεία «Φονμάρκετινγκ» στη Ν. Ιωνία που αξίωσε να δουλεύουν μόλις 8 ώρες τη βδομάδα με συνολική αμοιβή το μήνα από 120 έως 160 ευρώ! Δηλαδή μισθός που δε φτάνει ούτε για τα εισιτήρια μετακίνησης και τον καφέ των εργαζομένων. Την ίδια στιγμή τα στοιχεία του ΣΕΠΕ επιβεβαιώνουν τη συνεχιζόμενη αύξηση της «μαύρης εργασίας», που για τους ντόπιους εργαζόμενους έφτασε στο 29,6% και στους μετανάστες το 42,7%, παρά τις επαναλαμβανόμενες εξαγγελίες του υπουργείου Εργασίας για

Αφοβα και στην κάλπη με το ΚΚΕ

Ξέρει κάτι; 

'Η απλώς συμμετέχει, όπως συνηθίζει εξάλλου, στην προσπάθεια κατατρομοκράτησης του λαού για να νοθευτεί η ψήφος του και να μην αντιστοιχηθεί αυτή με την οργή του, με τα συμπεράσματα που έχει βγάλει; 

Οπως και να 'χει, η δήλωση του προέδρου του ΛΑ.Ο.Σ. Γ. Καρατζαφέρη, προχτές το βράδυ, στον τηλεοπτικό σταθμό «Κόντρα» έχει μια αξία να καταγραφεί: «Με ενδιαφέρει να πάμε ήρεμα στις εκλογές. Προβλέπω ότι δεν θα είναι καθόλου ήρεμες οι εκλογές. Φοβούμαι ότι θα έχουμε αίμα στους δρόμους, κάτι το οποίο απεύχομαι. Ο Θεός να βάλει το χέρι του, αλλά και οι πολιτικοί το μυαλό τους»...

Και έχει αξία να καταγραφεί γιατί δεν είναι μια δήλωση

ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ Ζει και θα ζει στην καρδιά και τη συνείδησή μας

Στα 60 χρόνια από την εκτέλεσή του, στις 30 Μάρτη 1952, μαζί με τους Δ. Μπάτση, Ν. Καλούμενο και Ηλία Αργυριάδη

«Εμείς πιστεύουμε στην πιο σωστή θεωρία που διανοήθηκαν τα πιο προοδευτικά μυαλά της ανθρωπότητας. Και η προσπάθειά μας, ο αγώνας μας, είναι να γίνει αυτή η θεωρία πραγματικότητα για την Ελλάδα και τον κόσμο ολόκληρο (...) Αγαπάμε την Ελλάδα και το λαό της περισσότερο από τους κατηγόρους μας (...) Ακριβώς αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες, χωρίς πείνα και πόλεμο (...) και, όταν χρειαστεί, θυσιάζουμε και τη ζωή μας».

Νίκος Μπελογιάννης, Απολογία στο στρατοδικείο.

***

Ξημερώματα Κυριακής 30 Μάρτη του 1952. Ο Νίκος Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του Δ. Μπάτσης, Ν. Καλούμενος και Ηλίας Αργυριάδης πέφτουν νεκροί στο Γουδή από τα δολοφονικά πυρά του εκτελεστικού αποσπάσματος, του οπλισμένου από το ταξικό μίσος του μετεμφυλιοπολεμικού αστικού καθεστώτος στην Ελλάδα.

Ο Ν. Μπελογιάννης, αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, μπήκε παράνομα στην Ελλάδα δέκα περίπου μήνες μετά τη λήξη του Εμφυλίου, στις αρχές Ιούνη του 1950, με αποστολή την ανασυγκρότηση των παράνομων Κομματικών Οργανώσεων και την

«Η ζωή μου συνδέεται με την ιστορία του ΚΚΕ»

Ο Μπελογιάννης ήξερε ότι εκτός από τους στρατοδίκες του, κάποια στιγμή θα είχε να αντιμετωπίσει και τους «τιμητές» του.

Αυτούς που θα προσπαθούσαν να τον σκυλεύσουν για να χτυπήσουν το Κόμμα του.

Τους τυμβωρύχους και τους ποικίλων αποχρώσεων σφετεριστές των αγώνων των άλλων.

Και «ξεμπέρδεψε» μαζί τους μια και καλή:

*

«Εάν έκανα δήλωση αποκήρυξης θα αθωωνόμουνα κατά πάσα πιθανότητα μετά μεγάλων τιμών... Αλλά η ζωή μου συνδέεται με την ιστορία του ΚΚΕ και τη δράση του... Δεκάδες φορές μπήκε μπροστά μου το δίλημμα: Να ζω προδίδοντας τις πεποιθήσεις μου, την ιδεολογία μου, είτε να πεθάνω, παραμένοντας πιστός σ' αυτές. Πάντοτε προτίμησα το δεύτερο δρόμο και σήμερα τον ξαναδιαλέγω».

«Ετσι αγαπάμε εμείς την Ελλάδα, με την καρδιά μας και με το αίμα μας»

«Ο υπαρχιφύλαξ, διαταχθείς υπό του διευθυντού του, μετέβη αμέσως εις την πτέρυγαν όπου ευρίσκοντο τα κελιά των 8 μελλοθανάτων και εισήλθεν πρώτον εις το υπ' αριθμ. 2 απομονωτήριον, εις το οποίο εκρατούντο οι Μπελογιάννης, Λαζαρίδης και Μπάτσης. Πλησιάζει τον Μπελογιάννη.

*

"Νίκο σήκω"

Ατάραχος ο Μπελογιάννης σηκώνεται και λέει:

"Πάμε για καθαρό αέρα;"

"Ναι, του απαντά, σας πάνε για εκτέλεση" (...)»

*

(Από το ρεπορτάζ του δημοσιογράφου Γιώργου Κορωναίου, όπως δημοσιεύτηκε την επομένη της εκτέλεσης στην «Προοδευτική Αλλαγή»).

***

Τα χαράματα της Κυριακής 30 του Μάρτη του 1952, ο Νίκος Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του, Δημήτρης Μπάτσης, Νίκος Καλούμενος και Ηλίας Αργυριάδης, πέφτουν νεκροί από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος.

Το παράγγελμα γι' αυτήν την πολιτική δολοφονία δόθηκε από το μετεμφυλιακό καθεστώς της άρχουσας τάξης της Ελλάδας μαζί με τους Αμερικανούς συμμάχους της.

Η ελληνική πλουτοκρατία, η κυβέρνηση Πλαστήρα, το παλάτι, το στρατιωτικό και παραστρατιωτικό κατεστημένο,