Αν συμμορφωθεί στις «υποδείξεις», δεχθεί το σχεδόν ειδυλλιακό σύμπαν που του παρουσιάζουν, συμφιλιωθεί με το τέρας και υποκύψει στην παθητική θέαση των γεγονότων, τότε ναι, όλα γίνονται. Αν καταλήξει να αξιολογεί τις ειδήσεις, ξεκομμένες από το γενικότερο κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο, αν καλύπτεται από τη σκέτη αναφορά στο γεγονός και όχι στις αιτίες του, αν δεν αντιδρά όταν αποκρύπτονται ή παραποιούνται συστηματικά όσα συμβαίνουν, τότε ναι, γίνεται μέρος του παιχνιδιού τους.
Αν τελικά, ο θεατής της τηλεζωής, που αναπτύσσεται σε καναπέδες, δεν εννοεί να αντιληφθεί το πόσο εύκολα το τέρας μπορεί να αλλάζει πρόσωπο, το πώς ο λύκος μεταμφιέζεται σε πρόβατο και συνηθίσει να αποδέχεται τη βάρβαρη, απάνθρωπη και κυρίως παραμορφωμένη πραγματικότητα, ως κάτι λογικό και φυσικό, δηλαδή ως κανονικότητα, σιγά σιγά θα διαμορφωθεί σε μοιρολάτρη, ατομικιστή κι αδιάφορο πολίτη, που βολεύει την εξουσία και τότε, ναι, ο κόσμος θα γεμίσει κυρ Παντελήδες.