«Κόβουν» δολάρια για να ξορκίσουν την κρίση

Τη δυνατότητα που τους δίνει η θέση τους στο διεθνές καπιταλιστικό σύστημα, δηλαδή να «κόβουν» δολάρια κατά το δοκούν, αξιοποιούν και πάλι οι ΗΠΑ για να αντιμετωπίσουν τους ανταγωνιστές τους. Ομως πόσο ακόμα μπορεί να αντέξει η αμερικανική οικονομία τα πληθωριστικά δολάρια και πόσο μπορούν αντέξουν οι ανταγωνιστές χωρίς να αντιδράσουν σ' αυτή την αμερικανική πρακτική.

Με αφορμή τον ξεσηκωμό στη Βόρεια Αφρική

Δεν ήρθε, ούτε το τέλος του εργατικού
κινήματος, ούτε η κυριαρχία του
αυθόρμητου στις εξεγέρσεις. Τέτοιες
προσεγγίσεις είναι σκόπιμες,
προκειμένου να διοχετεύουν τη λαϊκή
δυσαρέσκεια σε ανώδυνες για το
καπιταλιστικό σύστημα δράσεις.
Βασικό ζήτημα είναι η αναγέννηση του
κινήματος της εργατικής τάξης που
απαιτεί ισχυρό Κομμουνιστικό Κόμμα με
στρατηγική για την κατάκτηση της
εξουσίας από την εργατική
τάξη και τους συμμάχους της

Οι εξελίξεις στη Βόρεια Αφρική, με τον ξεσηκωμό κόντρα στα καθεστώτα των χωρών περιοχής, καταγράφουν τη δυσαρέσκεια που έχει δημιουργήσει η εξουσία, η οποία για χρόνια απομυζά τον τεράστιο πλούτο σε όλες τις χώρες προς όφελος μιας μικρής μερίδας πλουτοκρατών και ανθρώπων της εξουσίας. Ταυτόχρονα, σ' αυτές τις χώρες, όπως και σε κάθε καπιταλιστική χώρα, ο καπιταλισμός αναπτύσσεται, ενισχύεται η διεθνοποίηση της δράσης του κεφαλαίου, η αλληλοδιαπλοκή της δράσης των μονοπωλίων. Επομένως, τα καθεστώτα αυτών των χωρών έχουν συνάψει συμφωνίες με διεθνικά μονοπώλια διαφορετικών καπιταλιστών κρατών, (ΗΠΑ, Βρετανίας, Ρωσίας, Κίνας, Γερμανίας, Ιταλίας κλπ, ως και ελληνικές επιχειρήσεις υπάρχουν) που δρουν και σ' αυτές τις χώρες, βασικές ενεργειακές πηγές για όλο τον κόσμο. Αλλά η δράση των μονοπωλίων στις σύγχρονες συνθήκες απελευθέρωσης της δράσης του κεφαλαίου, απαιτεί και ανάλογο πολιτικό σύστημα, που θα τους εξασφαλίζει ελευθερία κίνησης. Τα συγκεκριμένα καθεστώτα είχαν πλέον πολύ στενά όρια για να υπηρετήσουν αυτές τις ανάγκες των διεθνικών μονοπωλίων.

Σταθμός στην κλιμάκωση του αγώνα

Με στόχο η Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας (8 Μάρτη) να γίνει σταθμός, οι δυνάμεις ΠΑΜΕ - ΟΓΕ - ΠΑΣΕΒΕ - ΠΑΣΥ - ΜΑΣ, εντείνουν τη δραστηριότητά τους
Η φετινή Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας (8 Μάρτη), μπορεί και πρέπει να αποτελέσει σταθμό στην κλιμάκωση του αγώνα, ενάντια στον πόλεμο που έχουν εξαπολύσει κυβέρνηση, ΔΝΤ, ΕΕ, κόμματα της πλουτοκρατίας.
Τα συλλαλητήρια στις 10 Μάρτη, που οργανώνουν σε δεκάδες πόλεις σε όλη τη χώρα το ΠΑΜΕ, η ΟΓΕ, η ΠΑΣΕΒΕ, η ΠΑΣΥ και το ΜΑΣ, αναδεικνύουν πως απέναντι στην ενιαία επίθεση που έχει εξαπολυθεί, ενάντια στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζόμενων και των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, απαιτείται ενιαίος αγώνας, ενιαία απάντηση.
Ταυτόχρονα, όμως, αναδεικνύεται πως οι γυναίκες, οι νέες, οι μητέρες, είναι τα πιο μεγάλα θύματα αυτής της άγριας επίθεσης, η οποία και θα βαθαίνει, όσο οξύνεται η καπιταλιστική κρίση. Πως δε χωρά κανένας εφησυχασμός, καμιά αναμονή, στις σημερινές συνθήκες που το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκφραστές καταργούν ένα προς ένα τα δικαιώματα όλων.

Ωριμη ανάγκη η λαϊκή εξουσία και οικονομία

Τι είναι μικρότερο κακό, η χρεοκοπία ή η ελεγχόμενη χρεοκοπία - το λένε «κούρεμα» - που διαπραγματεύονται στην ΕΕ, παζαρεύοντας εν μέσω οξύτατων αντιθέσεων για το ποιανού κράτους τα μονοπώλια θα χάσουν λιγότερα; Αυτό προβάλλουν τα αστικά επιτελεία. Είναι υπέρ της ελεγχόμενης χρεοκοπίας γιατί τάχα ωφελεί το λαό. Αλλος δρόμος δεν υπάρχει, λένε. Κάλπικο δίλημμα, μέγιστο ψέμα το λαϊκό όφελος και το ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Ο καπιταλισμός, για να ξεπεράσει την κρίση του, πρέπει να καταστρέψει παραγωγικές δυνάμεις. Είναι αντικειμενικό, έξω από τη θέληση καπιταλιστών, κυβερνήσεων. Η κρίση είναι τόσο βαθιά που δεν μπορούν να την τιθασεύσουν. Με τα αντεργατικά μέτρα καταστρέφουν την εργατική τάξη. Δε φτάνει, πρέπει να καταστρέψουν, να απαξιώσουν κεφάλαιο, ένα μέρος των καπιταλιστών θα καταστραφεί.

Δος μου μοχλό και τη γη...

Της

Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

 Σε κείνη τη γωνίτσα του περιοδικού που βαστάω με νύχια και με δόντια δεκατέσσερα χρόνια τώρα, απευθύνομαι στους αναγνώστες «προς συμπολεμιστές». Αυτός ο... όρος διαπνέει άλλωστε τη ζωή και τις επιλογές μου ως το πατριδογνωμόνιο, που είναι το όνειρο αλλά και η σφόδρα πιθανή συλλογική πραγματικότητα για έναν καλύτερο κόσμο. Πήρα πρόσφατα λοιπόν ένα ηλεκτρονικό μήνυμα. Που μου ομολογούσε πως ο συντάκτης του, πριν από χρόνια, έλεγε με επιθετική διάθεση «καλά μωρέ, τι υπερβολές είν' αυτές; Σε πόλεμο είμαστε; Πού τον είδε». Τώρα, με τον πόλεμο στο πετσί του, ακόμα κι αν δεν τον λέει ταξικό, βλέποντας ότι αδυνατεί να υπερασπιστεί τους γέρους του, τα παιδιά του, τη ζωή του, νιώθει την ανάγκη να ακουμπήσει, να μιλήσει, να δράσει με συμπολεμιστές. Τώρα, θέλει να χτίσει μια γραμμή άμυνας. Κι ύστερα;

Δουλειά μέχρι τον τάφο και μισθοί πείνας...

«ΣΥΜΦΩΝΟ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ» ΤΗΣ ΕΕ

Αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και αμοιβές σε συνάρτηση με το «κόστος εργασίας» στην Κίνα προβλέπει η πρόταση που συζητιέται στη σύνοδο της Ευρωζώνης, στις 11 του Μάρτη

Την περασμένη Τρίτη, διέρρευσε στον ευρωπαϊκό Τύπο το σχέδιο του «νέου» δήθεν «Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας» που συνέταξαν ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Χέρμαν Βαν Ρομπάι, και ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, σε μια προσπάθεια να συγκεράσουν πρόσκαιρα τις αντιθέσεις και να ξεγελάσουν τους λαούς ως προς τις πραγματικές προθέσεις και το εύρος της ενιαίας επίθεσης που έχουν εξαπολύσει σε βάρος τους το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του.

ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ «Κλειδώνουν» στα σκόπευτρα το λαό Λιβύης

Από παλιότερη «επίσκεψη»
αμερικανικού αεροπλανοφόρου
στη βάση της Σούδας, με αφορμή
τότε τον πόλεμο στο Ιράκ

Με ευθύνη της κυβέρνησης, η Ελλάδα αναλαμβάνει ρόλο «προκεχωρημένου φυλακίου» για τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην περιοχή

To NATO και τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία βλέπουν στην κρίση της Λιβύης μια «χρυσή ευκαιρία» για να ξεδιπλώσουν τη νέα φάση των ιμπεριαλιστικών σχεδίων τους και να βάλουν σε άμεση εφαρμογή το νέο στρατηγικό δόγμα, που διακηρύχθηκε στη Σύνοδο Κορυφής στη Λισαβόνα, το Νοέμβρη του 2010.

Ανησυχούν έντονα και φοβούνται την οργανωμένη λαϊκή δράση

Μιλώντας την περασμένη Δευτέρα σε εκδήλωση «για την ελληνική οικονομία και την ανταγωνιστικότητα», ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δ. Δασκαλόπουλος, είπε μεταξύ άλλων: «Αν επικρατήσουν οι ποικιλώνυμες δυνάμεις της αντίδρασης, με την περικεφαλαία του υπερπατριωτισμού και την προβιά του αντικαπιταλισμού, η Ελλάδα θα καταντήσει μια υποβαθμισμένη τριτοκοσμική χώρα της νοτιοανατολικής Μεσογείου. Κι ο λαός μας θα υποστεί συνέπειες τέτοιες, που θα κάνουν την τωρινή σκληρή εποχή του μνημονίου να μοιάζει με παράδεισο». 

Μ' αυτόν τον ωμό τρόπο, ο εκπρόσωπος των βιομηχάνων έθεσε τον πυρήνα του πολιτικού ζητήματος, με το οποίο βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπη η ντόπια αστική τάξη και τα κόμματά της.

Μια μέρα πριν, σε πρωτοσέλιδο άρθρο της, μια από τις ναυαρχίδες του αστικού Τύπου, η «Καθημερινή», καλούσε στο σχηματισμό «πολεμικής κυβέρνησης», αναγνωρίζοντας προφανώς ότι στην Ελλάδα μαίνεται ένας πόλεμος, ενάντια στο λαό, τον οποίο η αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό καλούνται να διευθύνουν με τρόπο αποτελεσματικό για τα συμφέροντά τους. 

Ο ρόλος της ΣΠΙΘΑΣ και του Μίκη Θεοδωράκη

Η συνάθροιση των Κούβελα, Παπαθεμελή, Ψωμιάδη και πλειάδας άλλων της αντίδρασης και του σκοταδισμού στη συγκέντρωση της ΣΠΙΘΑΣ στη Θεσσαλονίκη, με ομιλητή τον Μίκη Θεοδωράκη, δεν προκάλεσε καμία εντύπωση στους παροικούντας την Ιερουσαλήμ, όπως δεν είχαν προκαλέσει εντύπωση και προηγούμενες συνάξεις της ΣΠΙΘΑΣ στην Αθήνα και αλλού. Μία από αυτές μάλιστα, ένας σύντροφός μας την αποκάλεσε του ΠΑΣΟΚοΝεοΔημοκρατικοΛΑΟτζίδικου φάσματος.
Απ' την πρώτη στιγμή της εμφάνισης του δήθεν ανεξάρτητου «κινήματος διαμαρτυρόμενων πολιτών», της ΣΠΙΘΑΣ, το ΚΚΕ είχε υπογραμμίσει ότι ανεξάρτητα κινήματα δεν υπάρχουν. Οτι όποιοι ισχυρίζονται πως είναι ανεξάρτητοι, ή υποκρίνονται ή έχουν αυταπάτες.

Μήλον της Εριδος ο πλούτος της χώρας....

Να κατευνάσουν με ελιγμούς τη λαϊκή οργή επιδιώκουν τόσο η αιγυπτιακή αστική τάξη (παρά τις συνεχιζόμενες εσωτερικές της συγκρούσεις), όσο και οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, που «ανακάλυψαν» όψιμα τα δίκαια του αιγυπτιακού λαού...

ΑΙΓΥΠΤΟΣ

ΚΑΪΡΟ (Της απεσταλμένης μας Ελένης ΜΑΥΡΟΥΛΗ)

Ψωμί, ελευθερία, αξιοπρέπεια. 

Σε αυτό το τρίπτυχο, που πρωτοέκανε την εμφάνισή του στις αντικαθεστωτικές διαδηλώσεις στην Τυνησία, θα μπορούσε κανείς να συνοψίσει την περιγραφή των αντίστοιχων διαδηλώσεων που έλαβαν χώρα στην Αίγυπτο, οδηγώντας στην αποχώρηση Μουμπάρακ από την εξουσία, και συνεχίζονται και σήμερα καθώς οι διεργασίες που τις πυροδότησαν βρίσκονται ακόμη σε εξέλιξη. 
Διεργασίες τόσο στο επίπεδο των μαζών που κινητοποιήθηκαν και βρίσκονται ακόμη στους δρόμους, όσο και στο επίπεδο των δυνάμεων εκείνων, εντός και εκτός Αιγύπτου - ιμπεριαλιστικές / περιφερειακές δυνάμεις, και τμήματα της εγχώριας αστικής τάξης - που βρίσκονται σε αναβρασμό ελιγμών και διαγκωνισμών, προκειμένου να προσεταιριστούν, να χαλιναγωγήσουν και, τελικά, να χειραγωγήσουν τη λαϊκή οργή και ορμή.

Ο Γ. Παπανδρέου ήταν στο Ιδρυμα του συντροφου Καντάφι...

Τις ιδιαίτερα στενές σχέσεις του Ελληνα πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου με το καθεστώς του Μουαμάρ Καντάφι επιβεβαιώνει η συμμετοχή του στον «Διεθνή Οργανισμό Φιλανθρωπίας και Ανάπτυξης Καντάφι» (GADDAFI INTERNATIONAL CHARITY AND DEVELOPMENT FOUNDATION) από τον Ιούνη του 2009, όπως προέκυψε από συζήτηση στη Βουλή. 
Πρόεδρος του συγκεκριμένου «ιδρύματος» είναι ο γιος του Μουαμάρ Καντάφι, Σαΐφ αλ Ισλάμ Καντάφι και ο Ελληνας πρωθυπουργός και πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς (όπου συμμετείχαν δικτάτορες όπως ο Μπεν Αλί της Τυνησίας και ο Χόσνι Μουμπάρακ στην Αίγυπτο) δεν είχε κανέναν ενδοιασμό να συμμετάσχει στο Διοικητικό Συμβούλιο αυτού του ιδρύματος,

Ανατροπή της σαπίλας τους...

Είναι δύο τραγικά περιστατικά, που αποτυπώνουν τη σάπια πραγματικότητα που βιώνουν σήμερα οι εργατικές λαϊκές οικογένειες.
Ο 90χρονος στην Πάτρα που παραλίγο να πεθάνει επειδή του έκοψε το ρεύμα η ΔΕΗ ΑΕ με αποτέλεσμα να μη λειτουργεί η συσκευή οξυγόνου. Ο παππούς, που τον πρόλαβε ο γιος του λίγο πριν το θάνατο, έπαιρνε 570 ευρώ σύνταξη και δεν μπορούσε να πληρώσει το λογαριασμό των 400 ευρώ. Αλλωστε, πώς θα μπορούσε να ζήσει αν πλήρωνε;
Στην άλλη περίπτωση, στο Ηράκλειο, ο νεφροπαθής δεν έζησε.
Πέθανε και άφησε ...χρέη στο δημόσιο νοσοκομείο. Μετά το θάνατό του, η διοίκηση έψαξε να βρει όποιον συγγενή είχε ο άτυχος 58χρονος, για να αξιώσει το ποσό των 400.000 ευρώ που αντιστοιχούν στη νοσηλεία στη Μονάδα Τεχνητού Νεφρού την 3ετία 2007 - 2010. Είναι δύο περιπτώσεις, από τις χιλιάδες που δε βλέπουν ποτέ στο φως της δημοσιότητας, και που αποκαλύπτουν τι σημαίνει σύστημα Πρόνοιας και Υγείας για τα λαϊκά νοικοκυριά.