Η καλή διαπραγμάτευση... του ΣΥΡΙΖΑ

«Αυτό δεν είναι σχέδιο διαπραγμάτευσης, αυτό είναι ο σίγουρος δρόμος για την απόλυτη καταστροφή και χρεοκοπία», με τη φράση αυτή κλείνει το σχόλιό του το Γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, «για το δόγμα του πρωθυπουργού και τις συναντήσεις με Ευρωπαίους ηγέτες. Με άλλα λόγια λέει πως αυτό που χρειάζεται είναι ένα άλλο «σχέδιο διαπραγμάτευσης» με την Τρόικα, δηλαδή ένα άλλο πιο μαλακό μνημόνιο γιατί αυτό δεν βγαίνει. Επίσης επιμένει στην τακτική να ασκεί κριτική στον πρωθυπουργό για... ασυνέπεια. «Η ρητορική του κ. Σαμαρά - αναφέρει το σχόλιο - για την όποια διαπραγμάτευση ευαγγελιζόταν προεκλογικά, έχει εγκαταλειφθεί από την πρώτη μέρα ανάληψης των καθηκόντων του, με την επιστολή του για την αποδοχή της ιδιοκτησίας του μνημονίου, γεγονός που δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών ως προς τις προθέσεις

Οι καπιταλιστές κάνουν «πόλεμο νεύρων» και οι λαοί πληρώνουν

Σε φάση πολέμου νεύρων ανάμεσα στα καπιταλιστικά κέντρα της Ευρώπης βρίσκεται η εξελισσόμενη κρίση. Ο ένας μετά τον άλλων πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντας προβαίνουν σε δηλώσεις ώστε έτσι να προωθήσουν τα συμφέροντα που εκπροσωπούν ή να προετοιμάσουν το έδαφος για τις επόμενες παρεμβάσεις τους. Στο επίκεντρο της προσοχής το μέλλον της Ευρωζώνης και η διαχείριση του ελληνικού ζητήματος. Επίσης δεν λείπουν οι αναφορές, όπως της Γερμανίδας καγκελαρίου, για ευρύτερες στοχεύσεις μέσα από την αξιοποίηση της κρίσης.

Η κρίση στην Ευρωζώνη ήταν στο επίκεντρο των συνομιλιών που είχε στην Οττάβα του Καναδά η Ανγκελα Μέρκελ, η οποία μίλησε για στήριξη του Βερολίνου στη δέσμευση της ΕΚΤ ότι πρέπει να γίνει «το παν για τη σωτηρία του ευρώ». Μάλιστα, είχε και συγκεκριμένες αναφορές στην αξιοποίηση της κρίσης για την επίτευξη των στρατηγικών στοχεύσεων περί πολιτικής ενοποίησης. Συγκεκριμένα τάχθηκε υπέρ της ενίσχυσης της Κομισιόν και της αυστηροποίησης του κοινοτικού ελέγχου σε χώρες-μέλη με υπέρογκο χρέος και παραβίαση των δημοσιονομικών. Ο χρόνος, είπε, για την επιτακτική πορεία προς την πολιτική

Πώς εξασφαλίζεται το «χαμηλό κόστος»... και σε βάρος ποιανού

Τις συνέπειες που έχει στην ασφάλεια της λαϊκής οικογένειας η αγωνία του μεγάλου κεφαλαίου να εξασφαλίσει «χαμηλό κόστος» (προς όφελος της κερδοφορίας και της «ανταγωνιστικότητάς» του) αποτυπώνει χτεσινό δημοσίευμα σε ελληνική εφημερίδα που αφορά σε καταγγελίες της γερμανικής ένωσης χειριστών πολιτικής αεροπορίας Cockpit για «σκληρές πιέσεις» που ασκεί η εταιρεία «Ryanair» «στο θέμα της οικονομίας καυσίμων, καταρτίζοντας "πίνακες απόδοσης" των κυβερνητών βάσει της κατανάλωσης καυσίμων που επιτυγχάνουν»!

Αντιγράφουμε τη συνέχεια του δημοσιεύματος: «Οπως τονίζει στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Γιεργκ Χάντβερκγ, εκπρόσωπος της Cockpit, η ποσότητα καυσίμων με την οποία τροφοδοτείται το κάθε αεροσκάφος ορίζεται εν μέρει από τους κανονισμούς του κατασκευαστή. Ομως, πέραν της νόμιμης ελάχιστης ποσότητας, ο κυβερνήτης είναι εκείνος που αποφασίζει πόσα αποθέματα οφείλει να διαθέτει το αεροσκάφος για "περισσότερη ασφάλεια" - ιδίως όταν εξυπηρετεί πτήσεις

Απολύσεις και αντιφάσεις του συστήματος...

ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΝΔΥΑΣΤΟΥΝ η άγρια λιτότητα, οι τεράστιες περικοπές στο δημόσιο τομέα, η πλήρης απαξίωση των υπηρεσιών του κράτους με το... ρουσφέτι;

Πώς είναι δυνατόν να τάζουν, να υπόσχονται θέσεις, να εκμαυλίζουν συνειδήσεις, να εκβιάζουν και γενικώς να κάνουν τη δουλειά που ξέρουν χρόνια όταν... πρέπει να μειώσουν το προσωπικό στο Δημόσιο;

Ε, λοιπόν, φαίνεται πως όταν... συνασπίζονται μπορούν να βρουν τις κατάλληλες λύσεις ακόμη και σε προβλήματα που δείχνουν άλυτα. Ολα γίνονται άμα μπλέξει κανείς με κυβερνήσεις σαν κι αυτή που έχουμε.

Ποια είναι η λύση; Αν πιστέψουμε τα σχετικά

Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΚΤΥΠΑΕΙ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Διάφορα μικρά και μεγάλα γεγονότα που εκτυλίσσονται στον κόσμο τα τελευταία 20 χρόνια αρχίζουν και συνδέονται μεταξύ τους με έναν ακατάλυτο δεσμό: Το νέο παγκοσμιοποιημένο φασισμό. 

Από τους τοπικούς πολέμους αναδιανομής των σφαιρών επιρροής περάσαμε στους πολέμους καθαρής ληστείας του πλούτου των λαών όπως στο Ιράκ, στη Λιβύη, τώρα στη Συρία κ.α. 

Από την καταπάτηση του Διεθνούς Δικαίου περάσαμε στο αυθαίρετο Δίκαιο του πολυεθνικού κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού. Τα εθνικά κράτη γίνονται κράτη - παρίες. 

Από γενικούς αντεργατικούς νόμους περάσαμε σε σκληρή αντεργατική πολιτική μαζικής ανεργίας, πείνας και λιτότητας. Έξωσης ολόκληρων πληθυσμών από την κανονική τους ζωή και την παραγωγή.