Συναγερμός στους τόπους δουλειάς, στις εργατικές και λαϊκές γειτονιές

Εσχάτως άπαντες, πλην των τροϊκανών, του Παπαδήμου και κάποιων στελεχών της συγκυβέρνησης, αυτοπροσδιορίζονται ως πραίτορες του κατώτερου μισθού και μερικοί εξ αυτών και του 13^ου- 14^ου μισθού και άλλων συναφών. Πριν από λίγες μέρες, στελέχη της ηγεσίας της ΓΣΕΕ, με τον ένα η με τον άλλο τρόπο, αναφώνησαν ότι μονιασμένοι εργοδότες και εργαζόμενοι είπαμε ένα μεγάλο «όχι» στις παράλογες απαιτήσεις της τρόικας. Αφήνουμε προς το παρόν κατά μέρος τα περί « παράλογων απαιτήσεων» της τρόικας - που δεν ισχύουν - και πάμε στα υπόλοιπα. Δεν έχουμε αντίρρηση ότι συμπλέουν στρατηγικά με τον ΣΕΒ και για του λόγου το αληθές παραθέτουμε τα παρακάτω.

«Κοινό συμφέρον των δυνάμεων εργασίας είναι να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής παραγωγής, θέτοντας έτσι τις βάσεις της

Πάνω από ένα δισεκατομμύριο οι άνεργοι και οι «φτωχοί εργαζόμενοι»!

Ο φόβος μπροστά στην κοινωνική έκρηξη διαπνέει την τελευταία έκθεση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ΔΟΕ) για την ανεργία, όπου σημειώνεται ότι είναι επιτακτική η ανάγκη δημιουργίας 600 εκατομμυρίων παραγωγικών θέσεων εργασίας μέσα στην επόμενη δεκαετία για τη διατήρηση της στοιχειώδους «κοινωνικής συνοχής».

ΣΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ επαναλαμβάνεται ότι ο σημερινός αριθμός των ανέργων υπολογίζεται σε 200 εκατομμύρια, αν και υπάρχουν βάσιμες εκτιμήσεις ότι ο πραγματικός αριθμός είναι πολύ μεγαλύτερος. Ετσι, για την απορρόφηση των

Ο Φρίντριχ Ενγκελς για την οικονομική κρίση

Η οικονομική κρίση στις καπιταλιστικές οικονομίες πολλών κρατών ακόμη και ισχυρών από την αρχή της εκδήλωσής της, τροφοδότησε συζητήσεις στα αστικά επιτελεία σε διάφορους οικονομολόγους αλλά και στις αστικές κυβερνήσεις, στην ΕΕ, για το χαρακτήρα της, την αιτία της, την αντιμετώπισή της, τις μορφές διαχείρισής της, προκειμένου οι συνέπειες για το κεφάλαιο να είναι όσο γίνεται λιγότερο οδυνηρές. Αλλωστε, κρίση σημαίνει καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, επομένως και ενός τμήματος του κεφαλαίου, ανεξάρτητα αν αυτό στον καπιταλισμό ωθεί στη συγκεντροποίηση του κεφαλαίου. Οδυνηρές, βεβαίως, είναι σίγουρα οι συνέπειες για την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα στα οποία ρίχνουν τα βάρη της κρίσης οι αστικές κυβερνήσεις. Οι απολογητές του

Κυκλοφορούν πολυτελείς πλωτές «παγίδες θανάτου».

Το πολύνεκρο ναυάγιο του «COSTA CONCORDIA» αναδεικνύει τις οδυνηρές συνέπειες που θα έχει το ν/σ για την πλήρη άρση του καμποτάζ

Οσο και αν προσπαθούν να στήσουν σκηνικό συγκάλυψης των αιτιών, που έστειλαν στον υγρό τάφο, σύμφωνα με το μέχρι τώρα απολογισμό, 16 ανθρώπους, ενώ αγνοούνται άλλοι 19, επιβάτες στο υπερπολυτελές κρουαζιερόπλοιο «COSTA CONCORDIA» της ιταλικής εταιρείας «Costa Cruises» θυγατρική του μονοπωλιακού μεγαθηρίου «Carnival», επιρρίπτοντας κάθε ευθύνη αποκλειστικά και μόνο στον πλοίαρχο, δηλαδή «στους φτωχοδιάβολους», για να «ξεπλύνουν» ένα ακόμα εφοπλιστικό έγκλημα, για να «βγει λάδι» συνολικά η πολιτική που το στηρίζει, τα στοιχεία βοούν και

Οι «κοινωνικοί διάλογοι» συντρίβουν τα εργατικά δικαιώματα ...

Παραδείγματα από τη δράση των δυνάμεων του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού

Η συμμετοχή των δυνάμεων του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ στους κοινωνικούς διαλόγους στη χώρα μας, δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο. Σε όλη την Ευρώπη, οι δυνάμεις του συμβιβασμού και της υποταγής συμμετέχουν σε τέτοιους «διαλόγους» και συναινούν στο σφαγιασμό των εργατικών δικαιωμάτων και κεκτημένων.

Σήμερα, ο «Ρ» παρουσιάζει τι έχει συμβεί σε μια σειρά από ευρωπαϊκές χώρες (εντός και εκτός ΕΕ), όπου οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού συμμετείχαν στους «κοινωνικούς διαλόγους».

Στην Ισπανία, στα πλαίσια του «κοινωνικού διαλόγου», τη Δευτέρα 23 Γενάρη, τα

Ανακοίνωση του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ για την «Τυποεκδοτική»

Το ΚΚΕ από την ίδρυσή του, ανεξάρτητα από τις συνθήκες της ταξικής πάλης, φρόντιζε πάντα να εξασφαλίζει τον τυπογραφικό μηχανισμό για την ανεμπόδιστη έκδοση του «Ριζοσπάστη» και των άλλων κομματικών εντύπων, αναγκαίων για τη στήριξη των δίκαιων αιτημάτων και αγώνων των εργαζομένων και του λαού, την ιδεολογικοπολιτική δράση και επικοινωνία του με την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.

Από το 1977, στις συνθήκες της νόμιμης δράσης του, το ΚΚΕ τυπώνει στην «Τυποεκδοτική» απρόσκοπτα τον «Ριζοσπάστη» και όλα τα άλλα αναγκαία έντυπα που εκδίδει.

Η «Τυποεκδοτική», στην προσπάθεια να μειώσει το λειτουργικό της κόστος, αναλάμβανε από τρίτους την εκτέλεση «φασόν» εκτυπωτικών εργασιών.

Η ύπαρξη της «Τυποεκδοτικής», όπως και του ραδιοτηλεοπτικού σταθμού «902» και της «Σύγχρονης Εποχής», αποτέλεσε και αποτελεί εργαλείο - βοήθημα στη μαζική διαφώτιση του Κόμματος, υπηρετεί τον αγώνα για την υπεράσπιση των συμφερόντων της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. 

Ας θάψουμε το πτώμα

1. Ο κ. Χρυσοχοΐδης δεν διάβασε το μνημόνιο λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων. Οπως μας δήλωσε ο γραμματέας του υπουργού, τις επίμαχες εκείνες ημέρες ήταν αφοσιωμένος... στην ιδέα της αυτοκτονίας. Παρ' όλ' αυτά, συνεπής όπως πάντα, ανέβαλε το εγχείρημα για να ψηφίσει το μνημόνιο. 
Η κ. Κατσέλη, από την πλευρά της, διάβασε λίγες σελίδες και απεφάνθη: «Απ' ό,τι καταλαβαίνω, έστω από τα λίγα, πρόκειται για σπουδαίο θεατρικό έργο, ένα δράμα, το οποίο κλείνει μέσα του την εξής πρωτοτυπία: για πρώτη φορά θα συμμετέχει σύσσωμος ο ελληνικός λαός και θα δώσει τα ρέστα του».

2. Ο ραγιαδισμός της Αριστεράς εκπροσωπείται επάξια από τον κ. Κουβέλη. 

Αφού ερωτοτρόπησε με την ιδέα της προεδρίας της Δημοκρατίας επί Γιωργάκη, πήρε θέση στην ουρά του ΠΑΣΟΚ. 

Η έλλειψη στοιχειώδους ιδεολογίας που βασανίζει το ραγιαδισμό της Αριστεράς από την εποχή της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς τον έσπρωξε στις γνωστές εταιρείες μετρήσεων παντός είδους: για πίεση, ζάχαρο, πρόθεση ψήφου και - ω του θαύματος - οι ραγιάδες έμαθαν πως οι Πασόκοι (ως παγόβουνο) έρχονται

Το μνημόνιο δεν είναι τοτέμ!

Οπως ξέρει ο σιδεράς τ' αμόνι του και τη φωτιά του, όπως ξέρει ο γεωργός το χώμα και τον καιρό, όπως ξέρει η νοσοκόμα να ξεσκατίζει τον κατάκοιτο ασθενή, όπως ξέρει το ζώο που είναι να πεθάνει ότι έχει ανάγκη από χώμα και το ψάχνει σ' οποιαδήποτε γωνιά, ακόμα κι αν έχει ανατραφεί σε καναπέδες και σώκλειστο, έτσι και οι γραφιάδες σαν κι εμένανε ξέρουμε τις λέξεις μέσα στις φράσεις τους. Τις ξέρουμε και τις δουλεύουμε και αποκομμένες και μισές και κρυμμένες και φανερές. Δοκιμάζουμε και γευόμαστε και τον πόνο και τη «δόξα» τους. Οπως τα μαχαίρια είναι οι λέξεις. Πονάνε, σκοτώνουν, σώζουν. Πυρακτώνονται και παγώνουν, σαπίζουν κι ανθίζουν, παρηγορούν ή ξεγελάνε, προδίνουν κι αποκαλύπτουν, άπειρες και συνάμα ποτέ αρκετές. Σ' αυτήν την τέχνη, σ' αυτήν τη δουλειά έμαθα να ζω με τις λέξεις όπως στη θάλασσα οι ναυτικοί. Με δέος όχι φόβο, αλλά και μ' εκείνη τη βαριά ευθύνη να λειτουργείς κυριολεκτικά σαν στεριανός πάνω στο νερό. Να κοιτάς τον ορίζοντα, αλλά να μην τον εμπιστεύεσαι χωρίς τ' άστρα. Κακά τα ψέματα, σύντροφοι, οι λέξεις όπως κι η θάλασσα απαιτούν, έστω με τον καιρό, έστω και με το ζόρι, με γινάτι κι αλμυρό ιδρώτα, δάκρυα κι ίσως αίμα, να 'χεις έναν εσωτερικό εξάντα για να μη χάνεσαι ούτε και να κρύβεσαι ανάμεσά τους.