Ο ΣΥΡΙΖΑ στάζει μέλι για τον αμερικανικό καπιταλισμό...

Την ικανότητά του να ενσωματώσει πιο αποτελεσματικά τη λαϊκή δυσαρέσκεια διαφημίζει ο Αλ. Τσίπρας σε συνέντευξη στους «Financial Τimes».

Δήλωση νομιμοφροσύνης στον ευρωενωσιακό και αμερικανικό καπιταλισμό έκανε ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας με άρθρο του στους «Financial Times», που αρχίζει με τη διαβεβαίωση ότι «προκειμένου να μην υπάρξει καμία αμφιβολία, το κόμμα μου - ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ - είναι αποφασισμένο να κρατήσει την Ελλάδα εντός της Ευρωζώνης» και συνεχίζει: «Ο Πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα είχε δίκιο όταν είπε την προηγούμενη Παρασκευή: Ας κάνουμε ό,τι μπορούμε για να αναπτυχθούμε τώρα, ακόμη κι αν κλειδώσουμε σε ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο σταθεροποίησης του χρέους και των ελλειμμάτων μας, και ας αρχίσουμε να τα μειώνουμε με σταθερό, λογικό τρόπο».

Από μόνη της η υιοθέτηση στόχων και επιδιώξεων των μονοπωλίων, όπως είναι η παραμονή στην Ευρωζώνη ή η εφαρμογή μιας πολιτικής σαν αυτή που εφαρμόζεται στις ΗΠΑ για το ξελάσπωμά τους απ' την κρίση, με το λαό βουτηγμένο στην εξαθλίωση, αποκαλύπτει τους ανομολόγητους στόχους του ΣΥΡΙΖΑ. Στο άρθρο του, άλλωστε, ο Αλ. Τσίπρας εκλιπαρεί να δοθεί στην Ελλάδα «μια ευκαιρία για πραγματική ανάπτυξη», ταυτίζοντας σκοπίμως τα διαμετρικά αντίθετα συμφέροντα του λαού με αυτά της πλουτοκρατίας και αποκρύπτοντας ότι απ' την ανάπτυξη όχι μόνο δεν πρόκειται να ωφεληθεί ο λαός, απεναντίας προϋπόθεση για την επίτευξή της είναι το συντριπτικό του τσάκισμα.

Επιπρόσθετα, μέσω της ίδιας εφημερίδας, ο Αλ. Τσίπρας διαβεβαίωσε ότι το

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ ΤΟ ΚΚΕ;

Νίκος Στεφάνου

Δικηγόρος - εφοριακός, πρώην μέλος του ΝΑΡ

«ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ ΤΟ ΚΚΕ;

Ηδη από την αρχή της κρίσης, το ΚΚΕ έδωσε μια πολύ συγκεκριμένη ερμηνεία για το χαρακτήρα της κρίσης, πράγμα που είχε ιδιαίτερη σημασία αφού ανάλογα με την ανάλυση της κατάστασης που κάνει κανείς καταλήγει και σε αντίστοιχη πολιτική γραμμή: Το ΚΚΕ λοιπόν μίλησε για κρίση υπερσυσσώρευσης, για συγχρονισμένη κρίση του καπιταλισμού, την ίδια ώρα που δυνάμεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ υιοθετούσαν την κυρίαρχη αστική γραμμή της κρίσης χρέους, ενώ η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αμφιταλαντευόταν.

Με βάση αυτήν το ΚΚΕ κατέληξε στη διατύπωση της μοναδικής πολιτικής πρότασης που βάζει τη στρατηγική της εργατικής - λαϊκής εξουσίας και της πάλης γι' αυτήν, για την αντικαπιταλιστική προοπτική και το σοσιαλισμό στο προσκήνιο σαν ανάγκη του σήμερα επειδή ο καπιταλισμός έχει σαπίσει και δεν μπορεί να δώσει τίποτα πια στην εργατική τάξη πέρα από βάθεμα της εκμετάλλευσης. Ετσι φτάνει το ΚΚΕ να συνδέει την επαναστατική τακτική της υπεράσπισης των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων στο σήμερα με τη στρατηγική της κοινωνικής απελευθέρωσης, βάζοντας τη στρατηγική στο τιμόνι.

Γη και ύδωρ στους καπιταλιστές...

Αξίζει τον κόπο να διαβάσει κανείς τη συνέντευξη του Γ. Δραγασάκη, οικονομικού νου του ΣΥΡΙΖΑ, στο euro2day. 

Αντιγράφουμε ορισμένα σημεία απ' το ρεπορτάζ της ιστοσελίδας: «"Εμείς δεν είμαστε φιλοευρωπαϊκό κόμμα, είμαστε ευρωπαϊκό κόμμα" (...) Για μετά τις εκλογές εισηγείται "μέχρι να μπούμε σε λογικές αναδιαπραγμάτευσης ή ακύρωσης του μνημονίου" να τρέξει ό,τι πρέπει να τρέξει, εκτός από μέτρα που επιτείνουν την ύφεση και να διασφαλίσουμε ότι θα έρθει η δόση των 4 δισ. ευρώ. Εμφανίζεται "αντιδογματικός" όσον αφορά τη σχέση δημοσίου και ιδιωτικής οικονομίας, αναφέροντας πως στις προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο διάλογος με τις παραγωγικές τάξεις. Σημειώνει ότι θα επιδιωχθεί διάλογος με τον κλάδο της ναυτιλίας, με στόχο την αύξηση των φορολογικών εσόδων, αλλά και τη δημιουργία κινήτρων για την ανάπτυξη δραστηριοτήτων εντός Ελλάδας. Εκτιμά ότι η πάταξη της παραοικονομίας (...) μπορεί να προέλθει από συντονισμένες πολιτικές, όπου το "κράτος κάτι θα δώσει, ζητώντας πίσω να πληρώνονται οι φόροι". Υποστηρίζει ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις (...) ώστε η επιχειρηματικότητα να απεμπλακεί. 

Υπογραμμίζει δε ότι αν γίνουν αυτά ίσως "μια αριστερή κυβέρνηση αποδειχθεί πιο φιλική προς τις επιχειρήσεις"».

Κάθε ψήφος έχει ταυτότητα στο αποτέλεσμα

Τρεις μέρες πριν τις εκλογές η αστική προπαγανδιστική μηχανή δεν αφήνει περιθώρια για σκέψεις. Ο,τι έχει κερδηθεί ως εντύπωση από το πρώτο διαφημιστικό κύμα που εκφράστηκε στις 6 Μάη, τώρα επιχειρείται να κεφαλαιοποιηθεί μέσα από ένα βομβαρδισμό που δεν αφήνει περιθώρια για σκέψεις.

Μεγάλες μάζες πληθυσμού καλούνται να φτάσουν στην κάλπη είτε πανικόβλητες μην και τυχόν τη Δευτέρα έχουν δραχμή αντί για ευρώ, είτε μακάριες ότι «στις 18 θα 'χουμε σοσιαλισμό».

Κι όμως, πέρα απ' τα κάλπικα διλήμματα, αυτές οι εκλογές είναι εξαιρετικά κρίσιμες.

Γίνονται στην κορύφωση μιας καπιταλιστικής κρίσης που δε δείχνει σημάδια ανάκαμψης. Γίνονται σε μια στιγμή που η αστική τάξη επιχειρεί να αντικαταστήσει το χρεοκοπημένο πολιτικό προσωπικό της με μια νέα φρουρά πιο ικανή να εγκλωβίσει μεγάλες μάζες εργαζομένων έτσι που να γίνουν σύμμαχοι στην προσπάθεια των καπιταλιστών να ανακάμψουν.

Τα αστικά επιτελεία δεν κρύβουν το πλάνο: Να βουλιάξει κι άλλο η εργατική τάξη.

ΣΥΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ΜΕ ΤΟ ΚΚΕ πρώην υποψήφιου βουλευτή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Στέφανος Κάλφογλου

Πρώην υποψήφιος βουλευτής με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο Νομό Καβάλας

«Στις σημερινές συνθήκες, που η χώρα βαδίζει σε νέες εκλογές και μπροστά στους εργαζόμενους μπαίνει το ζήτημα της ψήφου "για τη διακυβέρνηση", μάλιστα σε συνθήκες εμβάθυνσης της καπιταλιστικής κρίσης, είναι αναγκαίο να παρθεί υπόψη κάθε εργαζόμενου, ανέργου, αυτοαπασχολούμενου τι αποδείχτηκε μέχρι σήμερα και τι αναμένεται στο εξής.

Είναι γεγονός ότι η πορεία προς στις εκλογές αναπαράγει ακόμη πιο εκβιαστικά τα κάλπικα διλήμματα για την ανάδειξη κυβέρνησης είτε "κεντροδεξιάς" με τη ΝΔ είτε "κεντροαριστεράς" με το ΣΥΡΙΖΑ και οπωσδήποτε εντός ΕΕ και Ευρωζώνης. Η αστάθεια του αστικού πολιτικού συστήματος ανησυχεί την αστική τάξη της Ελλάδας και τους συμμάχους της. Δεν είναι μόνο η αδυναμία να χειραγωγήσουν τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, όπως έδειξε το αποτέλεσμα των εκλογών στις 6 Μάη.

Ο Σαμαράς χαρίζει (πραγματικά) φόρους!!!

Στην Ελλάδα - σύμφωνα με την έκθεση του ΟΟΣΑ - καθ' όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 2000 η εργασία φορολογείτο με μέσο συντελεστή φορολόγησης 35% όταν ο μέσος πραγματικός φορολογικός συντελεστής για το κεφάλαιο ήταν 15%...

Προσοχή:

Αυτός ο μέσος πραγματικός φορολογικός συντελεστής για τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου, το 15% δηλαδή, διαμορφώθηκε σε μια περίοδο που υποτίθεται ότι το κεφάλαιο φορολογείτο με ονομαστικό φορολογικό συντελεστή 45%, 35% και 25% επί των κερδών του!

*

Είναι απλό:

Μπορεί ο φορολογικός συντελεστής για βιομηχάνους, τραπεζίτες και εργολάβους να εμφανιζόταν - στα χαρτιά - στα επίπεδα του κάθε φορά θεσπισμένου ορίου (45%, 35%, 25% κ.λπ.),

αλλά, την ίδια ώρα, ήταν και είναι τόσα τα «παραθυράκια», οι φοροαπαλλαγές, οι χαριστικές ρυθμίσεις, οι «ειδικές» ρυθμίσεις για τους κεφαλαιούχους, που είχαν αποτέλεσμα οι τραπεζίτες, οι πετρελαιάδες και λοιποί ...αναξιοπαθούντες να πληρώνουν φόρο

τρεις φορές λιγότερο από εκείνον που υποτίθεται ότι πλήρωναν μέσω του (εικονικού) ονομαστικού φορολογικού συντελεστή επί των κερδών τους

Ο "πόλεμος" στον ΣΥΡΙΖΑ...

ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΑΡΡΗ
Ήμουν πάντα υπέρ των λεπτών διακρίσεων και κατηγοριών. Πιστεύω ότι αυτό κάνει πιο κατανοητό αυτό που λέει κανείς και βοηθάει να αποφευγονται οι παρεξηγήσεις ειδικά οι ηθελημένες.
Να λοιπόν ποια ειναι η δική μου σκοπιά για τον Συριζα και το εκλογικό αποτέλεσμα.

1.Δεν θεωρώ τον Συριζα κόμμα "ίδιο"  με τη ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει γινει αστικό κόμμα  πόσο μάλλον εκπρόσωπος του κεφαλαίου κλπ. Δεν υπάρχει καμιά ανάλυση από το ΚΚΕ που να λέει κατι τέτοιο. Επομένως κρίνεται διαφορετικά. Κρίνεται όμως, κι ας μην απαιτούν με κάθε τρόπο οι οπαδοί του να κλείσουν αριστερά στόματα στα όσα περίεγα ακούγονται ειδικά τον τελευταίο καιρό. Όπως έχω ήδη πει βεβαια από τη στάση του αυτό τον καιρό ανησυχώ κι εγώ, εντελώς δικαιολογημένα πιστεύω, ότι ακόμη κι αν δεν είχε σκοπό να γίνει αστικό κόμμα  μπορεί κάλλιστα να κατρακυλήσει προς τα εκεί και μάλιστα πολύ πιο γρηγορα από όσο πήρε στο ΠΑΣΟΚ να καταντήσει πιο δεξιό κόμμα κι από τη ΝΔ.

Εκλογές: Γιατί ΚΚΕ και γιατί τώρα

Του Νικόλαου Μόττα

Καθώς οι εκλογές της 17ης Ιουνίου πλησιάζουν αυξάνονται ολοένα και περισσότερο τα εκβιαστικά διλήμματα που το πολιτικό σύστημα θέτει στους πολίτες: Παραμονή ή έξοδος απ’ την ευρωζώνη; Ευρωπαϊκή Ένωση ή χάος; Μνημόνιο ή χρεωκοπία; Αυτό δεν προκαλεί εντύπωση. Όταν βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο η αστική δημοκρατία συνηθίζει να θέτει τρομοκρατικά διλήμματα στον ψηφοφόρο με σκοπό να τον κρατήσει «στο μαντρί» του καπιταλιστικού εποικοδομήματος. Να τον εκφοβίσει ή να του δημιουργήσει αυταπάτες.

Ο πολίτης οφείλει να προσέλθει στις κάλπες χωρίς φόβο και αυταπάτες. Γνωρίζοντας ότι έχει να επιλέξει μεταξύ 22 πολιτικών σχηματισμών - έχοντας όμως επί της ουσίας μπροστά του δύο μόνο δρόμους. Ο ένας είναι αυτός που προτείνει το αστικό πολιτικό εποικοδόμημα στο σύνολο του, με τις όποιες μικρές ή μεγαλύτερες διαφοροποιήσεις του. Ο άλλος είναι αυτός που «δείχνει» το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας - ο δρόμος της χειραφέτησης του λαού απ' τις

Για την «επαναδιαπραγμάτευση» του ΣΥΡΙΖΑ

O κ. Τσίπρας είπε σε συνέντευξή του («Αυγή», 10/6/2012):

«Εμείς ξεκινάμε από μια βάση εκτίμησης. Οτι κανέναν δε συμφέρει και άρα κανένας εταίρος δεν θέλει ούτε χρεοκοπία ούτε διατάραξη της συνοχής στην Ευρωζώνη. Αυτό δημιουργεί σημαντικές δυνατότητες για διαπραγμάτευση. Επιπλέον, ας θυμόμαστε ότι το συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι των χρημάτων της δανειακής σύμβασης επιστρέφει στους ίδιους τους δανειστές μας για την αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων ομολόγων. Επομένως, μια αρνητική στάση τους στο ζήτημα της επαναδιαπραγμάτευσης της δανειακής σύμβασης θα είχε άμεσες συνέπειες σε ένα σύστημα που ήδη δοκιμάζεται από την εξάπλωση της κρίσης. Γι' αυτό πιστεύουμε ότι η επαναδιαπραγμάτευση των όρων της δανειακής σύμβασης είναι η επωφελέστερη στρατηγική και για τις δύο πλευρές».

*

Καταρχάς, η παραπάνω θέση του κ. Τσίπρα για τον «επωφελή χαρακτήρα της

Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα του ΣΥΡΙΖΑ ...

Συγγνώμη για τον κλισεδιάρικο τίτλο του κειμένου. 

Το κείμενο εναλλακτικά θα μπορούσε να έχει τίτλο: Δεν είμαι αντι-ΣΥΡΙΖΑ, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αντι-εγώ, αλλά δεν μου φάνηκε καλαίσθητο. Παρακάτω θα προσπαθήσω να επιχειρηματολογήσω σύντομα σχετικά με το τι δεν μου αρέσει στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θα μπω σε βαθιές πολιτικές αναλύσεις για τον ρόλο και τον χαρακτήρα του ευρωκομμουνισμού ή της σοσιαλδημοκρατίας. Θα αναφερθώ σε κάποια μικροπράγματα μεταξύ των οποίων κάποια από αυτά που πολλοί μπορεί να μην προσέχουν, όμως επειδή ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες, πρέπει να δώσουμε την πρέπουσα προσοχή σε ορισμένα ζητήματα που συνήθως περνάνε στα ψιλά.

1. Σημειολογικές παρατηρήσεις: Λίγο πριν το τέλος της πρώτης προεκλογικής περιόδου, ο ΣΥΡΙΖΑ υιοθέτησε το γαλάζιο χρώμα. Ένα κόμμα το οποίο το είχαμε συνηθίσει να βγαίνει σε διάφορες αποχρώσεις του κόκκινου, (άλλωστε έτσι ονόμασε και τον ραδιοφωνικό του σταθμό) λίγο ροζ, λίγο πορτοκαλί και μπόλικο κίτρινο, ξαφνικά ντύνεται στα μπλε.

Φόβος, απογοήτευση και η σιγουριά ενός "κουφάλα"

Θυμάμαι πως όταν βρισκόμουν στην φοιτητική μου ηλικία (άντε και λίγο αργότερα) λυπόμουν -κατά κάποιον τρόπο- όποιον έβλεπα να έχει καβατζάρει τα 30 και, φυσικά, ένοιωθα κάποιον οίκτο για τους 50ρηδες και βάλε. Προφανώς, έτσι μακάριζα την νιότη μου, μιας κι αισθανόμουν δυνατός όχι απλώς να πολεμήσω την ζωή αλλά να την πιάσω από τον λαιμό και να την καρυδώσω. Νεανικές αιθεροβασίες μεν, απαραίτητο συστατικό τής νιότης δε.

Αν σήμερα μου ζητούσαν να περιγράψω με δυο λέξεις την κατάντια μας και τα όσα συμβαίνουν γύρω μας, θα έλεγα μόνον τούτο: αντί οι σημερινοί 25άρηδες να με οικτίρουν, βλέποντας τα ασπρισμένα γένια μου και την φθορά μισού -και βάλε- αιώνα, έχω την εντύπωση ότι -κατά τελείως αφύσικο τρόπο- με ζηλεύουν. Και κάθε φορά που μιλώ μαζί τους νομίζω ότι πλανάται στον αέρα μια μη ειπωμένη φράση, επιτομή τής απογοήτευσης: "κουφάλα, εσύ την καθάρισες κουτσά-στραβά, αλλοίμονο από μας"...

Bloomberg: Οι Έλληνες πλοιοκτήτες έβγαλαν 175 δισ. αφορολόγητα σε 10 χρόνια

ΑΛΕΞΗ εσύ όλα αυτά τα γνωρίζεις?

Nέο δημοσίευμα του αμερικανικού πρακτορείου Bloomberg αναφέρεται στην κρίση στην Ελλάδα και το φορολογικό καθεστώς που ισχύει εδώ και χρόνια για τους εφοπλιστές.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα του πρακτορείου οι Έλληνες πλοιοκτήτες, όχι μόνο έβγαλαν περισσότερα από 175 δισ. δολάρια αφορολόγητα μέσα σε 10 χρόνια, αλλά λένε ότι θα μεταφέρουν τις επιχειρήσεις τους, εάν η νέα κυβέρνηση καταργήσει τη φορολογική απαλλαγή τους, «διακινδυνεύοντας και 60.000 θέσεις εργασίας».
«Όλα αυτά, σε μία χώρα που βάλλεται ήδη από την ανεργία η οποία καλπάζει», όπως τονίζει ο συντάκτης.
Παράλληλα, οι εκτιμήσεις του Bloomberg κάνουν λόγο