Το δήθεν «αμυντικό δόγμα»: Ολος ο πλανήτης πολεμικό πεδίο

Η μεγαλύτερη αποβατική άσκηση «Bold Alligator 2012», που πραγματοποιήθηκε το πρώτο δεκαήμερο του Φλεβάρη στα ανοικτά της Βιρτζίνια, στις ανατολικές ακτές των ΗΠΑ, υπό την αιγίδα των ΗΠΑ και με τη συμμετοχή δυνάμεων των Γαλλίας, Αυστραλίας, Καναδά, Ιταλίας, Ολλανδίας, Νέας Ζηλανδίας, Ισπανίας και Βρετανίας και το βλέμμα στραμμένο στο Ιράν, αποτελεί σημείο καμπής όσον αφορά την αλλαγή τακτικής και τρόπου διεξαγωγής των πολέμων για την επίτευξη των ιμπεριαλιστικών στόχων.

Περίπου 20.000 πεζοναύτες, το αμερικανικό πυρηνοκίνητο αεροπλανοφόρο «USS Enterprise», όπως και το γαλλικό «Charles de Gaulle» - τα οποία σημειωτέον είχαν πάρει μέρος στην επέμβαση στη Λιβύη και αναμένεται να καταπλεύσουν στον Περσικό το Μάρτη - μαζί με τις δυνάμεις των δυτικών χωρών συνέθεσαν την τεραστίων διαστάσεων άσκηση, τη μεγαλύτερη εδώ και πολλά χρόνια.

Το σενάριο της άσκησης από μόνο του αποκαλυπτικότατο. Η «ακτή του θησαυρού»,

Το μανιφέστο της νάρκωσης για ύπνωση της νεολαίας

«Απροστάτευτη πλέον η ελληνική οικογένεια. Φτώχεια, μιζέρια, εξαθλίωση, ανεργία και μια νεολαία χωρίς μέλλον, χωρίς καμιά προοπτική, χωρίς όνειρα. Η κοινωνική περιθωριοποίηση και η καθολική ήττα της ελπίδας σ' ένα βάρβαρο καπιταλιστικό γίγνεσθαι που το μόνο που θέλει να παρέχει είναι ένα ναρκωνομοσχέδιο που θα απενεργοποιήσει εντελώς κάθε σκέψη και μόνο για μια άλλη μορφή ζωής, χωρίς ψευδαισθήσεις και εφιάλτες, χωρίς ταλαιπωρία προς εξασφάλιση της ναρκωδόσης.

Εδώ παρεμβαίνει το "κοινωνικό κράτος" με την περίσσια ...ευαισθησία του. Η ελεγχόμενη χρήση και το "δημοκρατικό δικαίωμα" στη διάθεση της ψυχής και του σώματος του ευάλωτου ατόμου ακόμη και στον αφανισμό του. 

Μια θεωρία χρόνων που αναμασούσε η εκάστοτε κεντρική εξουσία με συμπαραστάτες τα αστικά κόμματα και τους δήθεν εκσυγχρονιστές (βλέπε ΣΥΝ, ΣΥΡΙΖΑ, Οικολόγοι Πράσινοι κτλ). Η στιγμή που διάλεξαν πιστεύουν πως είναι η

ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΗΣ ΒΑΡΚΙΖΑΣ: Η ταξική πάλη και οι επιζήμιοι συμβιβασμοί

Η επίθεση κατά του ΚΚΕ, μέσω της διαστρέβλωσης της Ιστορίας του, είναι φυσικό να περιλαμβάνει και σοβαρές αποσιωπήσεις σημαντικών γεγονότων, καθώς και αλλοιώσεις άλλων ή και εξωραϊσμό προσώπων ή κομμάτων που συνεργάστηκαν με το ΚΚΕ στα χρόνια της ΕΑΜικής Αντίστασης και μετά. Ετσι για παράδειγμα, κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, με αφορμή την επέτειο από την υπογραφή της απαράδεκτης για τα συμφέροντα του κινήματος «Συμφωνίας της Βάρκιζας», μια σειρά δήθεν ιστορικοί και δημοσιολόγοι επικεντρώνουν σ' αυτήν ή την άλλη επιμέρους περιγραφή και στο σχολιασμό του γεγονότος, «αναζητούν» αν εδώ ή παρακεί έγινε και ποιο λάθος... Η Ιστορία όμως δεν είναι ένα άθροισμα στιγμιοτύπων, αλλά η πραγματικότητα της ταξικής αναμέτρησης όπως αποτυπώνεται στο σύνολό της την κάθε περίοδο. Στην περίπτωση της «Βάρκιζας», όπως και σε άλλες στιγμές, με τον περιορισμό της αναζήτησης αυτού ή του άλλου λάθους, και στη συνέχεια το σουμάρισμα των λαθών, επιδιώκεται να εδραιωθεί η εκτίμηση ότι ιστορικά το ΚΚΕ δεν είναι τίποτα άλλο από ένα κόμμα λαθών. Το τελευταίο χρονικό διάστημα αυτό γίνεται κατά κόρον τόσο από την αστική προπαγάνδα, όσο και από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Οχι τόσο γι' αυτή καθεαυτή την

«Ελευθερίες» του καπιταλισμού σε Ανατολή και Δύση...

Ο μακρόχρονος υποσιτισμός μοιάζει με ύπουλο φονιά. 
Κάνει τη βρώμικη δουλειά του στο σκοτάδι, βασανίζοντας τα θύματά του αργά και βασανιστικά μέχρι να τα σκοτώσει αποστραγγίζοντας και το τελευταίο ίχνος ενέργειας. 
Ως αιτία θανάτου δεν καταγράφεται σχεδόν ποτέ στα πιστοποιητικά θανάτου. Ωστόσο, οι πιο οξυδερκείς παρατηρητές μπορούν να τον αντιληφθούν όχι μόνον με το βλέμμα - κοιτώντας τα λιπόσαρκα και καχεκτικά σώματα των παιδιών στις ιλουστρασιόν σελίδες των περιοδικών - αλλά και με το μυαλό - μαθαίνοντας να αποκρυπτογραφούν πολιτικές που δολοφονούν μαζικά δεκάδες λαούς και εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους όχι μόνον σε αναπτυσσόμενες χώρες της υποσαχάρειας Αφρικής και της Ασίας αλλά και σε ανεπτυγμένες βιομηχανικά χώρες της Δύσης.

Ετσι, κάθε φορά που ακούμε για «ελαστικοποίηση» των εργασιακών σχέσεων, για «ευελφάλεια», για «μεταρρυθμίσεις» κομμένες και ραμμένες με τις απαιτήσεις της «αγοράς», κάθε φορά που τα κυρίαρχα Μέσα Μαζικής «Ενημέρωσης» παπαγαλίζουν τα μέτρα λιτότητας των κυβερνήσεων του κεφαλαίου που πετσοκόβουν μισθούς, επιδόματα κοινωνικής πρόνοιας και συντάξεις, αυτά οδηγούν σε φτώχεια, μιζέρια, πείνα και υποσιτισμό. 

Είτε πρόκειται για καπιταλιστικές χώρες, με μνημόνιο ή χωρίς, είτε βρίσκονται ψηλά

Η κινεζική οικονομία στην παγκόσμια καπιταλιστική κρίση

«Καύσιμο» για την επανεκκίνηση ή για την ανατίναξη;

Τη βδομάδα που μας πέρασε η ηγεσία της Κίνας, της 2^ης μεγαλύτερης οικονομίας στον κόσμο, είχε σημαντικές συναντήσεις με τους δύο σημαντικότερους οικονομικούς εταίρους της, την Ευρωπαϊκή Ενωση και τις ΗΠΑ.

Σύμφωνα με στοιχεία, που δίνουν τα κινεζικά ΜΜΕ, η ΕΕ είναι ο σημαντικότερος εμπορικός εταίρος της Κίνας, με τις εμπορικές συναλλαγές των δύο πλευρών να φθάνουν τα 560 δισ. ευρώ το περασμένο έτος, ενώ οι εμπορικές συναλλαγές της Κίνας με τις ΗΠΑ έφτασαν τα 440 δισ. δολάρια. (Για σύγκριση, αξίζει να αναφέρουμε πως οι ρωσο-σινικές εμπορικές συναλλαγές το 2011 ήταν μόλις 79,25 δισ. δολάρια, παρουσιάζοντας, ωστόσο μια δυναμική αύξηση κατά 42,7%, σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά).

Από τα παραπάνω οικονομικά στοιχεία γίνεται φανερή η σημασία των οικονομικών σχέσεων της Κίνας με την ΕΕ και τις ΗΠΑ, ιδιαίτερα σε μια στιγμή που η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση εκδηλώνεται συγχρονισμένα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Ετσι ο

Ο Σαμαράς και η ... Δημοκρατία της Βαϊμάρης...

Η θεωρία «των άκρων». «Τα κόμματα των άκρων εκτινάζονται σε επίπεδα πρωτόγνωρα.(...) Αυτό μοιάζει πολύ -το λέω να το ακούνε οι φίλοι μας οι Ευρωπαίοι- με το τέλος της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Οδηγούνται τα πράγματα στα άκρα... Και δεν αφορά την Ελλάδα μόνο. Κινδυνεύει να γίνει πολύ κολλητικό και για τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες (...) Μόνον όσοι πυροδοτούν το χάος και κερδοσκοπούν πάνω στην επερχόμενη καταστροφή, έχουν λόγο να χτυπούν τη Νέα Δημοκρατία».¹

Τόσο στριμωγμένη είναι λοιπόν η ΝΔ, που για να ξεχωρίσει επιτέλους από τις άλλες δυνάμεις του Μαύρου Μετώπου, ανατρέχει σε ιστορίες 80 και 90 χρόνων! (Κατά τα άλλα, στελέχη της δικής του παράταξης αναμασούν συνεχώς ότι το ΚΚΕ είναι προσκολλημένο στο παρελθόν!).

Για την άτιμη προπαγάνδα περί των «άκρων», για τη βρώμικη και εξίσου ανιστόρητη εξίσωση φασισμού - κομμουνισμού έχουν γραφτεί πολλά στο «Ριζοσπάστη» με

Με μεγαλύτερη ορμή και πείσμα στις μάχες που θα έρθουν

Οι χιλιάδες των διαδηλωτών που κατέκλυσαν τους δρόμους όλων των πόλεων για να ματαιώσουν το νέο αντιλαϊκό έγκλημα ήταν αναμενόμενο να κινητοποιήσουν κράτος και παρακράτος. Ο στόχος της διάλυσης της συγκέντρωσης στο Σύνταγμα, πριν καν αρχίσει, τέθηκε σε λειτουργία από νωρίς. Εβαλαν σε κίνηση τους μηχανισμούς που διαθέτουν και παρακρατικές ομάδες δοκίμασαν σχέδια και τακτικές για την αντιμετώπιση μαζικών διαδηλώσεων, αξιοποίησαν τη δράση και τους σχεδιασμούς διαφόρων ομάδων και των αυθόρμητων διαμαρτυριών καθοδηγώντας με σχεδιογράφηση, ώστε τα επεισόδια να γενικευτούν σε όλη την Αθήνα με στόχο να χτυπήσουν το οργανωμένο κίνημα που συσπειρώνεται κατά βάση στο ΠΑΜΕ. Αυτός ο στόχος βέβαια δεν επιτεύχθηκε. Αντίθετα, έχουμε μια σημαντική για το κίνημα εξέλιξη. Πιο πετυχημένη σύνδεση του οργανωμένου κινήματος και του αυθόρμητου σε ένα ποτάμι αποφασισμένων δυνάμεων.

Αν αναλωθούμε μόνο στην κρατική καταστολή και περιορίσουμε τη συζήτηση εκεί, θα πέσουμε σε παγίδα. Είναι αφοπλισμός της εργατικής τάξης και του λαού. Αυτό δε σημαίνει πως την υποτιμάμε. Παίρνουμε σοβαρά υπόψη τις στρατηγικές καταστολής, μας ενδιαφέρουν, βγάζουμε συμπεράσματα, οργανώνουμε τους δικούς μας σχεδιασμούς για να τις ακυρώνουμε.

Αγώνας ενάντια στο ξεπούλημα της ΓΑΛΑΚΤΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ «ΔΩΔΩΝΗ»

Η τελευταία πράξη του ξεπουλήματος της γαλακτοβιομηχανίας ΔΩΔΩΝΗ ολοκληρώνεται το επόμενο διάστημα, με τη δημοσίευση της προκήρυξης της ΑΤΕ, που καλεί σε διεθνή διαγωνισμό για την πώληση της επιχείρησης. Το μνημόνιο και οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις έβαλαν στον ντορβά του ξεπουλήματος και τη ΔΩΔΩΝΗ. Το ΚΚΕ έγκαιρα προειδοποίησε για την εξέλιξη που θα ακολουθούσε από την εφαρμογή της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της ΕΕ με τη συμφωνία όλων των κυβερνήσεων που πέρασαν από τον τόπο (ΠΑΣΟΚ - ΝΔ). Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα έδωσε μάχη για την οργάνωση του κοινού αγώνα αγροτών - εργατών, με την ΠΑΣΥ και το ΠΑΜΕ να πρωτοστατούν στην ίδρυση της Πανηπειρωτικης Επιτροπής Αγώνα, σε κινητοποιήσεις (όπως αυτές στις 27/4/2011 και 6/11/2011 κ.ά.) που άσκησαν συνολικότερα επίδραση στο να κατανοηθεί ευρύτερα ότι το πρόβλημα της ΔΩΔΩΝΗΣ αποτελεί τμήμα του γενικότερου πολιτικού προβλήματος της χώρας, της ανάπτυξης που υπηρετεί την κερδοφορία του