Κανένας ουδέτερος...

Εχουν πρόβλημα εντός των τειχών.

Και γνωρίζουν πως είναι εκτός των τειχών η λύση.

Ας αφήσουν, λοιπόν, το κλάμα για την κρίση. Αρνούνται να την πουν με το όνομά της (βαθιά καπιταλιστική κρίση). 

Τρέχουν και δε φτάνουν επειδή το πρόβλημά τους είναι το ποιος - ανάμεσα στους καπιταλιστές - θα χάσει. 

Η «επιθετικότητα των αγορών» ήταν αναμενόμενη. 

Οι πιο ισχυροί των καπιταλιστών απειλούν τους άλλους.

Για την εργατική τάξη το πρόβλημα είναι μόνο ένα: 

Να μην πληρώσει αυτή την καπιταλιστική κρίση, και για να μην πληρώσει (ήδη έχει πληρώσει ακριβά) πρέπει να τραβήξει σ' άλλο δρόμο, όπου δεν θα υπάρχει χώρος ούτε να σταθούν οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής.

ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΗΣ ΑΔΕΔΥ: Κορόνες δίχως νόημα.

Στα ...κεραμίδια βγήκε χτες η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ με αυξημένες τις «αγωνιστικές» της «διαθέσεις», μετά τις απαράδεκτες δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου Ηλ. Μόσιαλου, ο οποίος, ούτε λίγο, ούτε πολύ, άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο απολύσεων στο Δημόσιο. 

Ενδεικτικές είναι οι δηλώσεις του γενικού γραμματέα της ΑΔΕΔΥ Ηλία Ηλιόπουλου, ο οποίος, μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό «9,84», δήλωσε μεταξύ άλλων: «Η αδικία είναι κατάφωρη, η υπέρβαση των νόμων και του Συντάγματος αφορά τον ίδιο (σ.σ.: τον Η. Μόσιαλο) και την κυβέρνησή του. 

Πολύπλευρη στόχευση...

Τα προγράμματα για τη δήθεν «αντιμετώπιση της ανεργίας» που παρουσίασε την Τετάρτη η κυβέρνηση συνιστούν απροκάλυπτο εμπαιγμό σε βάρος των ανέργων. 

Πίσω από τους εύηχους «τίτλους» των κυβερνητικών σχεδίων κρύβεται η παράδοση χιλιάδων ανθρώπων ως «λεία» στο κεφάλαιο. 

Τα περίφημα προγράμματα «κατά της ανεργίας» έρχονται ουσιαστικά για να κατοχυρώσουν τις μειώσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα (αφού προβλέπουν μισθούς των 500 και 600 ευρώ) και την παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων (αφού πρόκειται για θέσεις μερικής απασχόλησης με ημερομηνία λήξης).

ΣΥΝ: Αγχωμένος με τον ευρωμονόδρομο...

Το άγχος του ΣΥΝ για να μη θιγεί το σύνολο του ευρωενωσιακού οικοδομήματος αποτυπώνεται στο σχόλιο του Γραφείου Τύπου του σχετικά με τις εξελίξεις στην Ευρωζώνη. 

Επαναλαμβάνοντας τα γνωστά φληναφήματα ότι πρόκειται για «συστημική κρίση της Ευρωζώνης και όχι μια κρίση χρέους στην Ελλάδα», θέλοντας έτσι να μην αγγίξει τη φύση του καπιταλιστικού συστήματος και την ουσία της ύπαρξης και του ρόλου της ΕΕ.

Στη συνέχεια επιδίδεται σε προτάσεις φτιασιδώματος της ΕΕ και της Ευρωζώνης, που τις απευθύνει στην κυβέρνηση και στην Κομισιόν, επαναφέροντας τα περί «ανάγκης έκδοσης ευρωομολόγου». 

ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΑΓΩΝΑ ΣΤΑ ΤΑΞΙ: Να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας.

«Η συνέχιση και η κλιμάκωση των κινητοποιήσεών μας θα εξαρτηθεί από τη συσπείρωση των συναδέλφων μας στις Επιτροπές Αγώνα, από το ξεμπρόστιασμα της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας στη βάση του κλάδου. Για την "Ενωτική Προοδευτική Συνεργασία" (ΕΠΣ) και τις δυνάμεις της ΠΑΣΕΒΕ στα ταξί, ο αγώνας δεν τελείωσε, όπως δεν τελείωσε για τη συντριπτική πλειοψηφία των ταξιτζήδων που επέμεναν στη συνέχιση των κινητοποιήσεων. Οι συνεπείς αγωνιστικές δυνάμεις των αυτοαπασχολούμενων στα ταξί βγαίνουν ενισχυμένες από τούτη την απεργιακή μάχη και ίσως αυτό να είναι και το μεγαλύτερο "κέρδος" των βιοπαλαιστών συναδέλφων που ένωσαν τις δυνάμεις τους μαζί με τις δικές μας».

ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ: Επικίνδυνοι και υποκριτές...

Αποποινικοποίηση της χρήσης ναρκωτικών ουσιών. 

Καλλιέργεια φυτών κάνναβης. 

«Εξορθολογισμός» της καταστολής.

Αυτές είναι οι κυβερνητικές θέσεις τις οποίες χειροκρότησε το σύνολο του αστικού Τύπου.

 Επικίνδυνοι και υποκριτές όλοι τους μέχρι το τέλος. 

Εχοντας τάχα ξεπεράσει την καταστολή απέναντι στους χρήστες ναρκωτικών, αλλά όχι την καταστολή των διαδηλώσεων και των απεργιών. 

«Λυπούνται» για το θάνατο χιλιάδων νέων παιδιών, αλλά όχι για τους δεκάδες νεκρούς και σακατεμένους στα εργοτάξια, όχι για τον αργό θάνατο που επιβάλλουν σ' έναν ολόκληρο λαό, κόβοντας μισθούς, συντάξεις, δικαιώματα, ελευθερίες, κατακτήσεις. 

«Λυπούνται» για όσους είναι στη χρήση, αλλά τους στερούν το δικαίωμα να απεξαρτηθούν, προκαλώντας οικονομικό στραγγαλισμό στα «στεγνά» προγράμματα, οδηγώντας σε λουκέτο τα Κέντρα Πρόληψης. 

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ: Τα αδιέξοδα του συστήματος στο προσκήνιο.

Τα τεράστια αδιέξοδα της αστικής διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης έρχονται όλο και περισσότερο στο προσκήνιο, καθώς εντείνεται η ανησυχία σχετικά με τις εξελίξεις στην Ευρωζώνη, που έχουν επίδραση στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία. 

Τις τελευταίες μέρες ιδιαίτερα με την αύξηση του κόστους δανεισμού της Ιταλίας και της Ισπανίας και τα «παιχνίδια» στις χρηματαγορές (δηλαδή, τα ίδια τα «μαγαζιά» των μεγαλοκαπιταλιστών που εξυπηρετούν οι κυβερνήσεις σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο) αποδεικνύεται το πόσο εύθραυστος και προσωρινός ήταν ο συμβιβασμός που επιτεύχθηκε στις 21 Ιούλη στη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωζώνης, σχετικά με τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους και τη διαδικασία για τη χρηματοδότηση του λεγόμενου Μηχανισμού Στήριξης.

ΜΑΖΙΚΕΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟ ΤΟΜΕΑ.

Το έδαφος για μαζικές απολύσεις στο δημόσιο τομέα «έστρωσε» χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Ηλ. Μόσιαλος, δημοσιοποιώντας τις ειλημμένες αποφάσεις της κυβέρνησης να χρησιμοποιήσει το καθεστώς της «εργασιακής εφεδρείας» για τους δημοσίους υπαλλήλους ως «προθάλαμο» για να στείλει στην ανεργία χιλιάδες εργαζόμενους.

Συγκεκριμένα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, μιλώντας στο ραδιοσταθμό «Real Fm», έθεσε ανοιχτά θέμα απολύσεων στο δημόσιο τομέα, σημειώνοντας με κυνισμό ότι «επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ οι δημόσιοι υπάλληλοι θα μειωθούν κατά 150.000 άτομα», ενώ ταυτόχρονα επιδίωξε να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους για να αποδεχτούν τις νέες μειώσεις των μισθών τους που φέρνει το «μεσοπρόθεσμο». 

Το πρόσωπο της φτώχειας είναι παιδικό...

Τα παιδιά είναι τα πραγματικά θύματα, οι «παράπλευρες» απώλειες, του πολέμου που έχει κηρύξει το κεφάλαιο στους εργαζόμενους, στις ΗΠΑ. 

Στη Βοστόνη, σε μια, υποτίθεται, από τις ευημερούσες πολιτείες, όπου επισήμως η ανεργία εμφανίζεται να είναι στο 7,6% (μικρότερη από το γενικό μέσο όρο που έχει ξεπεράσει το 9%), και η ανάπτυξη της πολιτείας, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το πρώτο εξάμηνο έφτασε το 4,8%, το ποσοστό του υποσιτισμού των παιδιών και ειδικά των βρεφών συναγωνίζεται επάξια τα ανάλογα ποσοστά στις αναπτυσσόμενες χώρες.

«Εχουμε δει τα περισσότερο πεινασμένα και επικίνδυνα αδύνατα παιδιά εδώ και μία δεκαετία», αναφέρει έκθεση του Ιατρικού Κέντρου της Βοστόνης - Boston Medical Center (BMC), σημειώνοντας επίσης ότι καταγράφηκε 5% αύξηση των «σοβαρά ελλιποβαρών βρεφών» μεταξύ 2005 και 2010.