Το κομμουνιστικό κόμμα είναι κόμμα μιας μόνο τάξης: της εργατικής τάξης

«Θέτοντας την οργανωτική βάση τους χώρους παραγωγής, το κόμμα πραγματοποιεί μια κίνηση επιλογής της τάξης στην οποία αυτό βασίζεται. Δηλώνει ότι είναι ένα κόμμα ταξικό και το κόμμα μιας μόνο τάξης, της εργατικής τάξης» (Θέσεις του 3^ου Συνεδρίου του Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας, 1926)

Για τους κομμουνιστές και τα πρωτοπόρα στοιχεία του προλεταριάτου, των οποίων το πρωταρχικό καθήκον- στην τωρινή φάση της ταξικής πάλης- είναι η ανασυγκρότηση του κομμουνιστικού κόμματος, είναι θεμελιώδους σημασίας να έχουν ξεκάθαρο ποιον τύπο κόμματος είναι απαραίτητο να ανασυγκροτήσουν.
Και αυτό δεν μπορεί να επέλθει παρά μόνο με μια σκληρή ιδεολογική μάχη ενάντια σε εσφαλμένες αντιλήψεις (ρεφορμιστικές, αυθορμητιστικές, κινηματιστικές και αριστερίστικες) που είναι ευρέως διαδεδομένες εντός του εργατικού κινήματος της χώρας μας: μια μάχη μακρά σε διάρκεια και δύσκολη για την πλήρη επαναφομοίωση της μαρξιστικής-λενινιστικής θεωρίας για το Κόμμα, εκ μέρους των προλεταριακών πρωτοπορειών.

Θεωρητικά ζητήματα για τη στρατηγική και τακτική του Κομμουνιστικού Κόμματος

Το κομμουνιστικό κόμμα, για να είναι το πρωτοπόρο απόσπασμα της εργατικής τάξης, πρέπει να διαμορφώνει και να εφαρμόζει στην πράξη ένα επαναστατικό πολιτικό πρόγραμμα.

Να λειτουργεί και να δρα αναπόσπαστα δεμένο με την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Να μπαίνει πρωτοπόρο στους αγώνες, εξυπηρετώντας με συνέπεια το κύριο σκοπό της πολιτικής πάλης, την επαναστατική κατάκτηση της εξουσίας. Αυτό είναι το κύριο πολιτικό καθήκον του κομμουνιστικού κόμματος, διότι το ζήτημα της εξουσίας, όπως έγραφε ο Λένιν είναι «το κυριότερο ζήτημα κάθε επανάστασης»[1].

Κριτήριο λοιπόν για το χαρακτήρα ενός κόμματος είναι το πρόγραμμά του και η πολιτική του πρακτική. «Για να μπούμε στο νόημά της πάλης των κομμάτων, δεν πρέπει να πιστεύουμε τα λόγια, μα να μελετάμε την πραγματική ιστορία των κομμάτων, να εξετάζουμε όχι τόσο εκείνα που λένε τα κόμματα για τον εαυτό τους, αλλά εκείνο που κάνουν, να εξετάζουμε πώς

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΜΕ ΚΙΝΟΥΜΕΝΑ ΣΧΕΔΙΑ

Συμφωνία διάσωσης των τραπεζών...

ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΣ...

Μέχρι και το τελευταίο ευρώ από τα δάνεια της τρόικας θα δοθεί στις τράπεζες έναντι του κρατικού χρέους

Οι θριαμβολογίες των κυβερνώντων για την επικείμενη συμφωνία του PSI μόνο αγανάχτηση μπορεί να προκαλούν στους εργαζόμενους και στα άλλα λαϊκά στρώματα της χώρας. Κυρίως επειδή κάθε συμφωνία της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου με τους κατέχοντες ελληνικά ομόλογα και την τρόικα συνδυάζεται με την ανάληψη νέων δεσμεύσεων για την επιβολή μίας ακόμα παρτίδας αντιλαϊκών - αντιδραστικών μέτρων. Μέτρα ενάντια στα ήδη εξουθενωμένα λαϊκά στρώματα, που επί δύο σχεδόν χρόνια κυριολεκτικά στενάζουν κάτω από το βάρος της πολιτικής αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης με φιλομονοπωλιακά κριτήρια.

Το σύνολο των παρεμβάσεων και τα οικονομικά μέτρα που κονιορτοποιούν τις λαϊκές καταχτήσεις ολόκληρης της μεταπολεμικής περιόδου δεν παίρνονται για την αντιμετώπιση του κρατικού χρέους. Είναι πολιτικές επεξεργασμένες τουλάχιστον από την εποχή της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Αποτελούν τη στρατηγική της

Για τις νέες αξιώσεις του ΣΕΒ

Η μεγαλοεργοδοσία, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές αξιοποιώντας την κρίση και θέλοντας να δημιουργήσουν από σήμερα τα θεμέλια που θα φτάσουν την κερδοφορία τους στα ύψη στη φάση της ανάκαμψης, εκβιάζουν, απειλούν, τρομοκρατούν, αξιοποιούν όλα τα θεσμικά και μη όπλα τους, για να τσακίσουν κάθε εργατικό δικαίωμα, να ρίξουν στα τάρταρα την τιμή της εργατικής δύναμης.

Ο ΣΕΒ στα πλαίσια του κοινωνικού διαλόγου έδειξε για άλλη μια φορά τον καθαρό ταξικό χαρακτήρα του προτείνοντας την ανατροπή της ισχύουσας Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, το πάγωμα των αποδοχών για τα επόμενα χρόνια.

Οι αξιώσεις του ΣΕΒ συμπυκνώνονται στις δυο παρακάτω προτάσεις του:

• Να διατηρηθεί ο κατώτατος μισθός και ημερομίσθιο της ισχύουσας ΕΓΣΣΕ χωρίς μειώσεις, αλλά ούτε και αυξήσεις μέχρι τη λήξη της το Δεκέμβρη του 2012.

Εργατικό δελτίο ειδήσεων Π.Α.ΜΕ 29/01/2012

13ο εργατικό δελτίο του Π.Α.ΜΕ

Σηκώστε κραυγή αντίθεσης και καταδίκης στο άθλιο νομοσχέδιο για τα ναρκωτικά

Ανοιχτή επιστολή του ΚΚΕ προς γονείς, δασκάλους, καθηγητές

Με αφορμή την κατάθεση στη Βουλή του νομοσχεδίου «Κώδικας Ναρκωτικών», το οποίο προβλέπει τη νομιμοποίηση της χρήσης, κατοχής και προμήθειας ναρκωτικών ουσιών, την καλλιέργεια ινδικής κάνναβης και την παράδοση της πρόληψης, θεραπείας και επανένταξης στους ιδιώτες, τοΚομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας κυκλοφορεί ανοιχτή επιστολή απευθυνόμενο προς τους γονείς, τους δασκάλους και τους καθηγητές. Η επιστολή έχει στόχο να ενημερώσει για όσα προβλέπει το επικίνδυνο νομοσχέδιο και να απογυμνώσει τα επιχειρήματα που το συνοδεύουν.

Η ανοιχτή επιστολή έχει ως εξής:

«Αγαπητοί γονείς, δάσκαλοι, καθηγητές,

Θεωρούμε χρέος μας να σας ενημερώσουμε για ένα ιδιαίτερα κρίσιμο ζήτημα που εξελίσσεται σε βάρος των παιδιών μας αυτή τη στιγμή. Αυτοί που χρόνια τώρα κλέβουν τον κόπο μας ρημάζοντας τις ζωές μας για να πλουτίζουν, αυτοί που έχουν κηρύξει πόλεμο σε κάθε εργατικό δικαίωμα κατακτημένο με αγώνες χρόνων

Αριστεροί σωτήρες του λαού ή του καπιταλισμού;

«Ποιος θα μας σώσει; Ανατολή για Δύση;

Ποιος Ελληνας ή βάρβαρος θεός;

Μπροστά καινούργιος κόσμος θα βαδίσει,

για πίσου θα γυρίζει ο παλαιός;»*

Το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο. Οσο μεγαλώνουν τα δεινά του λαού, καθώς βυθίζεται στη μαύρη δυστυχία από τη βαθιά καπιταλιστική κρίση και τα μεγάλα αδιέξοδα του γερασμένου εκμεταλλευτικού συστήματος, τόσο πολλαπλασιάζονται οι κάθε λογής σωτήρες του. 

Δεν έφταναν το ΠΑΣΟΚ και ο Καρατζαφέρης που ψήφισαν το μνημόνιο για να τον σώσουν υποτίθεται από την κρίση και τη χρεοκοπία, το άλλο μείγμα σωτηρίας που έλεγε ότι είχε η ΝΔ. 

Δεν φτάνουν οι δελφίνοι του ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, ο Καρατζαφέρης, η Μπακογιάννη που συνασπίστηκαν πίσω από τον Παπαδήμο για να τον σώσουν τώρα από την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, φέρνοντάς του νέα χειρότερα μνημόνια ολικής χρεοκοπίας. 

Μιλώντας στα παιδιά μας για την κρίση

Αν ψάξει κανείς στο internet, αν παρακολουθήσει κανείς τις τηλεοπτικές εκπομπές, περιοδικά, θα συναντήσει πολλές οδηγίες, συνταγές για το πώς να διαχειριστείς την κρίση μιλώντας γι' αυτήν στα παιδιά σου, τρόπους για να αποφορτιστεί το τεταμένο κλίμα στην οικογένεια, κτλ. 

Φυσικά και οδηγίες χρειάζονται και πρακτικές προτάσεις απαιτούνται. 

Ωστόσο, το κύριο χαρακτηριστικό αυτών των προτάσεων, κρυμμένο μερικές φορές μέσα από δακρύβρεχτες περιγραφές για τα «παιδιά της διπλανής πόρτας που πεινάνε», είναι ότι απευθύνονται στους γονείς σαν να είναι αυτοί παιδιά, δηλαδή τους «παραμυθιάζουν». 

Παρουσιάζουν την κρίση σαν να ήταν μια φυσική καταστροφή και τους καλούν να διαχειριστούν τις συνέπειές της στην οικογένεια τους, να προσαρμοστούν. 

Αρα, αν δεν ξεκαθαρίσουμε ότι η κρίση είναι αναπόφευκτο αποτέλεσμα του