Η γνωστή και μη εξαιρετέα «Εφημερίδα των Συντακτών» αφιέρωσε τη Μεγάλη Δευτέρα μία ολόκληρη σελίδα της στην εισήγηση της ΚΕ στο 19ο Συνέδριο ή τουλάχιστον …σε αυτό που ο συντάκτης του άρθρου κατάλαβε ως εισήγηση. Το άρθρο αποτελεί ένα κράμα χυδαίας διαστρέβλωσης της εισήγησης από τη μία και αστικής κριτικής αυτής της διαστρεβλωμένης εισήγησης από την άλλη. Κινείται δηλαδή στα γνωστά για την εφημερίδα λημέρια αντιμετώπισης των θέσεων του ΚΚΕ. Αυτό το κράμα, το οποίο κυριαρχείται από λογικές - και σε καμία περίπτωση διαλεκτικές – αντιφάσεις, διατυπώνει μεγαλόστομα την εξής γνώμη για την Εισήγηση: «Μη έχοντας κριτικό - διαλεκτικό χαρακτήρα, μένει εγκλωβισμένη στην αστική λογική, την οποία υποτίθεται ότι αντιμάχεται». Για να δούμε όμως τι εννοεί ο συντάκτης ως «αστική λογική» που διαπνέει το κείμενο...
Αναφερόμενος στη Λαϊκή Συμμαχία διερωτάται: «Πώς λοιπόν θα γίνει μία συνεργασία με άλλες λαϊκές δυνάμεις, με μη κομματικούς όρους,
Αυτοί που επιδιώκουν να γυρίσουν τη ζωή του εργάτη δύο αιώνες πίσω. Αυτοί που αποφάσισαν να μετατρέψουν την Ελλάδα σε εργαστήριο αγριανθρωπισμού για την εφαρμογή της πιο στυγνής πολιτικής του κεφαλαίου. Αυτοί που η «ανάπτυξή τους» σημαίνει μια Ελλάδα - Μανωλάδα απ' άκρη σ' άκρη. Αυτοί που μόλις προχτές ψήφισαν έναν ακόμα φετφά για μεροκάματα... των 17 ευρώ (!),
ας έχουν υπόψη τους, τα λόγια του Αύγουστου Σπάις.
Ηταν τα λόγια με τα οποία ο Σπάις, ένας από τους ηγέτες της εξέγερσης του Σικάγου το Μάη του 1886, απευθύνθηκε στους δικαστές την ώρα που εκείνοι τον έστελναν μαζί με τους συντρόφους του στην αγχόνη:
*
«Κύριοι δικαστές,
Αν σκέπτεστε σοβαρά ότι με τις κρεμάλες μπορείτε να σταματήσετε το κίνημα, που εξωθεί εκατομμύρια γονατισμένων από την καταπίεση εργατών προς την εξέγερση, είστε, μα την αλήθεια, "πτωχοί τω πνεύματι".
