Σελίδες

24 Ιουν 2012

Οι ΣΕΒάσμιοι ...ΠΑΣΟΚΟΙ


ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ Radiocollectiva

Ποιος κατέχει την εξουσία στην Αίγυπτο;


Ο ισλαμιστής Μοχάμεντ Μούρσι ανακηρύχθηκε πρόεδρος της Αιγύπτου. Η είδηση αυτή υποτίθεται ότι ολοκληρώνει μια πορεία αμφισβήτησης της στρατιωτικής εξουσίας στην Αίγυπτο η οποία υποτίθεται ότι ανατράπηκε μετά από τη μεγάλη εξέγερση του λαού που είχε ως κέντρο την πλατεία Ταχρίρ. «Ιστορική εξέλιξη» στα χρονικά της Αιγύπτου και του αραβικού κόσμου χαρακτηρίστηκε η ανακήρυξη του ισλαμιστή υποψηφίου αλλά μόνο στα λόγια. Η πραγματική εξουσία στη χώρα παραμένει το Στρατιωτικό Συμβούλιο.

Δεν έχουμε καμία συμπάθεια στους Αδελφούς Μουσουλμάνους. Πολιτικοί εκπρόσωποι της αστικής τάξης της Αιγύπτου και συμβιβασμένοι με τους αμερικανούς είναι.

Σουρεαλισμός, ανατρεπτικό πρωτοποριακό κίνημα


"ΟΜΗΡΙΚΟ ΑΚΡΟΓΙΑΛΙ"
ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΣΤΕΡΗ
Θεματικό αφιέρωμα σε ένα από τα μεγαλύτερα, σημαντικότερα και ανατρεπτικότερα καλλιτεχνικά κινήματα του 20ού αιώνα, στο σουρεαλισμό, παρουσιάζει το Ιδρυμα Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή στους χώρους του στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, στη Χώρα της Ανδρου, από την 1η του Ιούλη μέχρι τις 30 Σεπτέμβρη 2012, με τίτλο «Προσεγγίζοντας το σουρεαλισμό».
Ενα κίνημα διαμαρτυρίας και ανατροπής των μέχρι τότε «καλώς κειμένων» στο χώρο της τέχνης, του έμμετρου λόγου πρωτίστως και των εικαστικών τεχνών συνακόλουθα, το οποίο χωρίς να αποτελέσει σχολή αισθητικής, με κριτήρια και κυρίαρχη φροντίδα όχι πλέον το αισθητικά ωραίο αλλά το δραστικά πνευματικό, έθεσε στον πυρήνα του προβληματισμού και των επιδιώξεών του τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε «να αλλάξει τη ζωή».
Ο σουρεαλισμός είναι κατά κάποιο τρόπο η συνέχεια του «νταντά». Ουσιαστικά, οι πρώην ντανταϊστές θα μετεξελιχθούν σε σουρεαλιστές κάτω από την καθοδήγηση του Γάλλου ποιητή Αντρέ Μπρετόν. Σε καλλιτεχνικό επίπεδο ο σουρεαλισμός θα επιχειρήσει να απελευθερώσει το καλλιτεχνικό ένστικτο από την «καταδυνάστευση» της λογικής, με στόχο την αποτύπωση της εσωτερικής πραγματικότητας του ανθρώπου, που δεν είναι λιγότερο ρεαλιστική από τη ζωή,

Συκοφαντεί το λαϊκό ριζοσπαστισμό


Αναγορεύοντας το κόμμα του σε πρώτη εναλλακτική λύση της αστικής τάξης για να ασκήσει διαχείριση, ο Αλ.Τσίπρας εκτίμησε ότι η κυβέρνηση που θα σχηματιστεί στην Ελλάδα «θα αποτύχει», επειδή στηρίζεται σε «ξεπερασμένες πολιτικές δυνάμεις» και ότι «κανείς άλλος εκτός από εμάς δεν μπορεί να κάνει τις βαθιές μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η χώρα, διότι εμείς δεν είμαστε διεφθαρμένοι, ούτε φθαρμένοι. Αργά ή γρήγορα, θα έχουμε αυτήν την ευκαιρία».
Αντιγράφοντας τη ρήση του Σαμαρά ότι αν δεν ήταν η ΝΔ, ο κόσμος θα ήταν στα πεζοδρόμια, ο Αλ. Τσίπρας υποστήριξε ότι «αν δεν υπήρχε ο ΣΥΡΙΖΑ, η εναλλακτική λύση σήμερα θα ήταν τα άκρα, το χάος και η Χρυσή Αυγή», ταυτίζοντας το λαϊκό ριζοσπαστισμό με τα φασιστικά μορφώματα και

«Καράβια βγήκαν στη στεριά... »

Καράβια βγήκαν στη στεριά/ και πιάσανε τα όρη/ Ποιος είδε βάρκα στο Χελμό/ στο Μέτσοβο βαπόρι./ Καράβια βγήκαν στη στεριά/ και χάθηκαν στο χιόνι/ κι αυτός που τα ονειρεύτηκε/ τα περιμένει ακόμη. / Ποιος είδε φάρο στον Ψηλορείτη/ στην Ελασσόνα λευκό πανί/ κι ένα καράβι από την Κρήτη/ να πιάνει Ξάνθη - Κομοτηνή./ Ποιος είδε νύχτα με δυο φεγγάρια/ ποιος είδε ήλιο σαν αχινό/ κι ερωτευμένα πουλιά και ψάρια / να κολυμπάνε στον ουρανό...(Μιχ. Γκανάς).
Το παλεύω με τη θάλασσα όλη μου τη ζωή σύντροφοι. Οπότε δεν παραξενεύεστε που με τη φύση της και τους στίχους που γέννησε στο πέρασμα των αιώνων, επέλεξα να αποκρυπτογραφώ τον κόσμο και να ζω σ' αυτόν... Γιατί η θάλασσα είναι ο ελληνικός ορίζοντας, η προσδιοριστική της φύσης μας ουσία. Η πεμπτουσία της αλμύρας στα δάκρυα χαράς ή λύπης, στον ιδρώτα του κόπου, η νοστιμιά της ανάγκης για τροφή. Η θάλασσα είμαστε εμείς κι η γλώσσα μας κι η πατρίδα και η ελευθερία μας, το παρελθόν, παρόν και μέλλον μας. Η θάλασσα ξεκουράζει τα ψηλά βουνά μας καθώς οι κορφές απλώνουν το βλέμμα τους πάνω της. Φτιάχνει αμμούδες για να παίζουν τα παιδιά και για να ξεπλένονται αμαρτίες των μεγάλων. Διδάσκει. Η θάλασσα διδάσκει. Πλεύση και χάραξη πορείας. Διάβασμα τ' ουρανού και του καιρού. Σε μαθαίνει να φτιάχνεις καράβια, να τα κουμαντάρεις, να

Οι ΗΠΑ παρακολουθούν Facebook και Τwitter

Σύμφωνα με το περιοδικό «New Scientist», το Στέιτ Ντιπάρτμεντ αναζητά ένα εργαλείο για να αντλεί πληροφορίες από τα κοινωνικά δίκτυα. Με ανακοίνωση που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του την 1 Ιούνη, το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών ζητάει από εταιρείες να δημιουργήσουν το λογισμικό που θα μπορεί να ανιχνεύει συγκεκριμένες λέξεις, πολιτική φρασεολογία καθώς και συμπεριφορές από χρήστες των δημοφιλέστερων ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης, του Facebook και του Τwitter. «Το εν λόγω λογισμικό θα πρέπει να μπορεί να αναλύει συζητήσεις που λαμβάνουν χώρα στο διαδίκτυο σε τουλάχιστον επτά ξένες γλώσσες, συμπεριλαμβανομένων Κινεζικών κι Αραβικών», καταλήγει μεταξύ άλλων η ανακοίνωση του αμερικάνικου υπουργείου.

Το ΚΚΕ ελπίδα και αποκούμπι του λαού


Ποια είναι τα στοιχεία που θα καθορίσουν τις εξελίξεις το επόμενο διάστημα;
  • Πρώτον, η καπιταλιστική κρίση στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη που βαθαίνει, κυρίως σε Ισπανία και Ιταλία, πυροδοτώντας νέα αδιέξοδα στην αστική διαχείριση και σενάρια για μια «διαφορετική» ΕΕ, μικρότερη ή πολλών, διαφορετικών «ταχυτήτων». Η Σύνοδος Κορυφής, τη βδομάδα που έρχεται, θα επιβεβαιώσει ότι ο «άλλος αέρας» που πνέει στην ΕΕ είναι κοπανιστός για τους λαούς και ότι το «Σύμφωνο για την ανάπτυξη» που προωθείται, όχι μόνο δεν αναιρεί τη σκληρή λιτότητα, αλλά έρχεται να ενισχύσει το κεφάλαιο με νέα προνόμια και χρήμα, να το θωρακίσει πιο αποτελεσματικά απέναντι στα λαϊκά κινήματα.
  • Δεύτερον, η διακηρυγμένη θέση της συγκυβέρνησης, του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων κομμάτων να πολιτευτούν με στρατηγική το «πάση θυσία στο ευρώ και την ΕΕ». ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ διακηρύττουν την πρόθεσή τους να

Για την προοπτική της ανατροπής


Ολη η διαδικασία γεγονότων, προσώπων και κομμάτων της εκλογικής και μετεκλογικής περιόδου έδειξε το κυριότερο, ότι η αστική τάξη γνωρίζει να ελέγχει και να κατευθύνει την εξουσία της. Η πολιτική εξέλιξη ξεκίνησε από τη θεαματική ανάδειξη της αστικής διαχειριστικής αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ) για να καταλήξει στην κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ. Πολλές συζητήσεις τηλεοπτικές συνεχίζουν να καταναλώνονται για τις αιτίες αυτής της εξέλιξης. Ομως καμία δεν τολμά να αγγίξει τη θέση, το χαρακτήρα της διαπλοκής εξουσίας της ελληνικής αστικής τάξης και του ξένου παράγοντα. Μια σχέση που επιβεβαιώνει για πολλοστή φορά το πάγιο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας να βρίσκεται χειραγωγημένη στα χαλκεία της ντόπιας και ξένης αστικής ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας. Το πρόβλημα παλιό και σύνθετο. Η λύση του προβάλλεται ως γινόμενη μέσα στο πλαίσιο του αστικού καπιταλιστικού συστήματος.

Οι «ελεύθερες» εκλογές, τα ΜΜΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ


Κάθε φορά που γίνονται εκλογές, οι εκπρόσωποι των αστικών κομμάτων μιλούν για «νίκη της δημοκρατίας» επειδή, όπως λένε, «ο λαός κλήθηκε ελεύθερα να αποφασίσει» και ότι η διαδικασία αυτή αποδεικνύει τάχα την ισότητα των «πολιτών», αφού όλοι «ελεύθερα» μπορούν να εκλέξουν, αλλά και να εκλεγούν. Οτι, δηλαδή, και ο καπιταλιστής - εξουσιαστής και ο εργάτης - εξουσιαζόμενος έχουν τις ίδιες προϋποθέσεις, να στήσουν κόμματα, τα οποία με τη σειρά τους έχουν επίσης ίσες δυνατότητες να παρουσιάσουν με ίσους όρους την πολιτική τους, τα προγράμματά τους και τη δράση τους μπροστά στο λαό. Ο οποίος πλέον κρίνει και με την ψήφο του διαμορφώνει το συσχετισμό των πολιτικών δυνάμεων.
Πλήρης αντιστροφή της πραγματικότητας. Είναι αλήθεια ότι το αποτέλεσμα των εκλογών αποτυπώνει τη διαμορφωμένη σε εκείνη τη στιγμή πολιτική συνείδηση. Δηλαδή, την αντίληψη του καθενός για το ρόλο των πολιτικών δυνάμεων και τη σχέση τους με τα συμφέροντά του και μάλιστα με ό,τι αυτός έχει συνειδητοποιήσει ως συμφέρον του σε ατομικό ή συλλογικό. Πώς, όμως, με ποιες διεργασίες και κάτω από ποιες συνθήκες διαμορφώνεται η συνείδηση και τα κριτήρια; Και τι γίνεται σε αυτό που λέγεται προεκλογική περίοδος;
Ο τρόπος λειτουργίας της αστικής δημοκρατίας, δηλαδή της εξουσίας του κεφαλαίου, με τα περί «ισότητας», «ελευθερίας», «πολυφωνίας» κ.λπ. κρύβει την ουσία. Οτι οι υλικοί όροι διαμορφώνουν την πραγματικότητα και την ανισοτιμία. Δεν έχει τις ίδιες υλικές (δηλαδή οικονομικές) προϋποθέσεις ο εργάτης με τον