Ανάπτυξη;; Όταν ευημερούν οι αριθμοί – εξαθλιώνονται οι εργάτες;

Τους τελευταίους μήνες στα καφενεία, στις πλατείες, στα γήπεδα ακούμε συχνά τους «ειδήμονες οικονομολόγους με ένα κομπολόι στο χέρι» να διακηρύσουν ότι το παν που χρειάζεται η Ελλάδα και η ΕΕ είναι ανάπτυξη τίποτε άλλο.
Ας απολύσουν ας μειώσουν μισθούς...εάν έρθει ανάπτυξη «διακηρύσουν» όλα θα πάρουν τον δρόμο τους.
Οι μισθοί σιγά σιγά θα ανεβούν, η ανεργία θα πέσει, οι συντάξεις θα ανέβουν... έχουν δίκαιο οι «δάσκαλοι του καφενείου» ή άδικο;
Οι αριστεροί (και δικαίως (ΚΚΕ) διαλαλούν ότι εάν δεν αλλάξει το σύστημα (καπιταλισμός) είτε με ανάπτυξη είτε με ύφεση η εργατική τάξη θα χάνει...έχουν δίκαιο άραγε;
Υποσημείωση: Η εργατική τάξη ότι διεκδήκησε και διεκδικεί το πήρε με τα όπλα – με αίμα. 
Να θυμηθούμε την Εργατική Πρωτομαγιά; 
Την Παρισινή Κομμούνα; 
Την Οχτωβριανή Επανάσταση; 
Τις απεργίες της χαλυβουργικής, του Άλτερ; ...

«ΙΝΤΙΜΙΝΤΙΑ»: Αντρα ρεφορμισμού και ανώνυμης λασπολογίας...

Τα Ιντιμίντια, που πρωτοεμφανίστηκαν στην Αμερική μετά το Σιάτλ ως ένα είδος εναλλακτικής - ως προς τα καθιερωμένα ΜΜΕ - ενημέρωσης, μέσα από το Ιντερνετ, ξεκίνησαν με πολλές υποσχέσεις. 

Σήμερα έχουν εξαπλωθεί παντού στο Βορρά με 50 Ιντιμίντια στη Βόρεια Αμερική και 20 στην Ευρώπη, ενώ άλλα περίπου 20 βρίσκονται στο Νότο, τα μισά από τα οποία συγκεντρώνονται στη Λατ. Αμερική. 

Η γεωγραφική συγκέντρωση στο Βορρά δεν είναι τυχαία και δείχνει την πρώτη θεμελιακή αδυναμία των Ιντιμίντια ως μέσου για εναλλακτική - πολλοί μάλιστα, ιδιαίτερα στην Ελλάδα, μιλούν και για αντικαπιταλιστική - ενημέρωση και σχολιασμό. Η συγκέντρωση αυτή απλώς αντανακλά την πελώρια συγκέντρωση εισοδήματος και πλούτου ανάμεσα σε Βορρά και Νότο - αλλά και μέσα στο Βορρά και το Νότο - στην οποία αναπόφευκτα οδηγεί το σύστημα της οικονομίας της αγοράς. 

Η “δημοκρατία” εν δράσει σε όλο της το μεγαλείο…

Το ότι τα μπουκάλια μπαίνουν σε μία τσάντα ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΑΞΙΟΠΟΙΝΗ ΠΡΑΞΗ ΑΠΟ ΜΟΝΟ ΤΟΥ (σε νομικό επίπεδό), ασχέτως του τι είχε συμβεί πριν ή μετα.

Εξελίξεις στη Χαλυβουργία, θράσος της εργοδοσίας. "Εισβολή" διευθυντών και νέες απολύσεις...

Από νωρίς το πρωί η εργοδοσία έστειλε διευθυντές και άλλο τεχνικό προσωπικό στο εργοστάσιο. 

Παρέκαμψαν την περιφρούρηση και μπήκαν μέσα. 

Προφανώς οι εργαζόμενοι δεν αντέδρασαν πιο δυναμικά, πέρα από τις διαμαρτυρίες τους και την λεκτική προσπάθεια να μην μπουν οι διευθυντές μέσα, για να μη δώσουν πάτημα για συκοφαντίες και ίσως και άλλου είδους "παρεμβάσεις" από μεριάς εργοδοσίας και κράτους. 

Όσοι γνωρίζουν ξέρουν ότι παρεμπόδιση απεργοσπαστών σημαίνει "δικαίωμα" επέμβασης της αστυνομίας. 

Ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων σημαίνει εξαθλίωση του λαού

Η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ, το Μάρτη του 2011, υιοθέτησε το λεγόμενο «Σύμφωνο για το Ευρώ»,όπως μετονομάστηκε το αρχικό «Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας». Μεταξύ άλλων, η συμφωνία που έκαναν οι «17» της Ευρωζώνης και όσοι από τους υπόλοιπους 10 της ΕΕ επιθυμούν να προσχωρήσουν, προβλέπει για τη διαμόρφωση των μισθών:

«Το κόστος εργασίας θα βρίσκεται υπό στενή παρακολούθηση και θα συγκρίνεται με τα άλλα κράτη της Ευρωζώνης και των κύριων εμπορικών εταίρων της ΕΕ (...) Οι μισθοί θα πρέπει να βρίσκονται σε συνάρτηση με την ανταγωνιστικότητα». Υιοθετώντας την παραπάνω ρήτρα, οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών της Ευρωζώνης ανέλαβαν να προωθήσουν μέτρα, ώστε στο εξής οι μισθοί να καθορίζονται σε συνάρτηση με το λεγόμενο «κόστος εργασίας»που καταγράφεται στους κύριους ανταγωνιστές της ΕΕ και των κρατών - μελών της. Δηλαδή, στις γειτονικές τους χώρες, στις αναδυόμενες οικονομίες της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής,

«Να πουλήσουμε Όλυμπο, Ακρόπολη, Γυάρο, Μακρόνησο, νησιά…»!

Ο κ. Απόστολος Βακάκης ή αλλιώς «κύριος Jumbo», αυτός που απολύει και σέρνει στα δικαστήρια συνδικαλιστές, αυτός που για χάρη του ο εισαγγελέας του Α. Πάγου ζήτησε τη σύλληψη κάθε απεργού και συνδικαλιστή που διαδηλώνει μπροστά στην επιχείρηση… μιλώντας στο «Πρώτο Θέμα» της 8/1/2012 δεν παρέλειψε να βγάλει με θράσος το μίσος που έχει για τους εργαζόμενους, τον τόπο και τον ελληνικό λαό με επιχείρημα την… ευημερία του! Να μερικά «μαργαριτάρια» από αυτά που «σώζουν» τη χώρα και τους εργαζόμενους:


-«Αντί να μειώσω τους μισθούς 20% τους είπα να δουλέψουν παραπάνω 20%»! 

Πονηρός ο βλάχος αφού και αυτό είναι μείωση. Δηλαδή ποιος θα καρπωθεί το παραπάνω 20%;;; Αλλά σιγά που δεν μείωσε τους μισθούς, σιγά που δεν γέμισε με μερική απασχόληση… 

-«Στην Ελλάδα υπάρχουν 3.000 ιδιωτικά νησιά. Να τους δοθούν απεριόριστες χρήσεις γης χωρίς τον έλεγχο του συστήματος και να πουληθούν άμεσα στους ξένους να έρθουν να επενδύσουν…» 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΚΑΡΙΜΠΑΣ: Καυστικός υπονομευτής του κατεστημένου.

Στοχαστής μοναδικός και φύση ανήσυχη, που δεν μπόρεσε ποτέ να ανεχθεί τη συμβατικότητα, ο ριζοσπάστης διανοητής και λογοτέχνης Γιάννης Σκαρίμπας, μάς κληρονόμησε ένα πλούσιο και πολύμορφο έργο, που τον κατατάσσει στην πρωτοπορία της ελληνικής λογοτεχνίας. Οπλισμένος με το δραστικό λόγο του, που δεν «χάριζε κάστανα», ο Γ. Σκαρίμπας, συγγραφέας ελεύθερος, ανυπότακτος και αμίμητος, έμεινε απροσκύνητος, μέχρι τα στερνά του - «έφυγε» από τη ζωή στις 21 Γενάρη 1984. 

Με γλώσσα ιδιότυπη και ύφος εντελώς προσωπικό, ο καυστικός, ανατρεπτικός, ευφάνταστος, πρωτοπόρος συγγραφέας, υπήρξε μοναδική αλλά και πολυδιάστατη φυσιογνωμία των Ελληνικών Γραμμάτων. 

Ασχολήθηκε με όλα σχεδόν τα είδη του γραπτού λόγου, δημιουργώντας έργα αιφνιδιαστικά, πρωτότυπα, ανεξάρτητα από σχολές και ρεύματα, μνημεία μιας προσωπικής τέχνης και υλικά μιας δικής του μυθολογίας.

Πνεύμα μαχητικό και ανυπότακτο

Πεζογράφος, ποιητής, θεατρικός συγγραφέας, βιβλιοκριτικός, αθυρόστομος αρθρογράφος και επιστολογράφος, μανιώδης καραγκιοζοπαίχτης, υπονομευτής της σύμβασης, ο Γ. Σκαρίμπας εισέβαλε ολόφρεσκος στην κουρασμένη από τις επαναλήψεις της ηθογραφίας λογοτεχνία της δεκαετίας του '30 και διέσχισε