'Ελληνοφρένεια' για Τσίπρα-Κουβέλη

Ανησυχούν οι αστοί για επέκταση της κρίσης

Καμπανάκι για Ισπανία και Ολλανδία, καθώς οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις ετοιμάζονται να ενισχύσουν το μηχανισμό της ελεγχόμενης χρεοκοπίας

Το αποπροσανατολιστικό και τρομοκρατικό δίλημμα «ΕΕ ή χάος», που οξύνουν προεκλογικά ο ΣΕΒ και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, ενίσχυσε με τις δηλώσεις της η Α. Μέρκελ. Σε τηλεοπτική συνέντευξη στο BBC, απευθυνόμενη επί της ουσίας στον ελληνικό λαό, του υπέδειξε «να κάνει αυτό που πρέπει και εμείς θα είμαστε πάντα εδώ, ως αρωγοί στην προσπάθεια που δεν θα είναι καθόλου εύκολη». Να αποδεχτεί δηλαδή την κατακρεούργηση της ζωής του, η οποία, όπως η Μέρκελ ομολογεί, δεν πρόκειται να έχει τέλος.

Στην ίδια συνέντευξη, η Μέρκελ παραδέχτηκε ότι η απόφαση για ενδεχόμενη έξοδο της Ελλάδας και άλλων χωρών από το ευρώ, δεν έχει να κάνει με την πορεία των αντιδραστικών ανατροπών, αλλά από τα γενικά συμφέροντα της ευρωενωσιακής πλουτοκρατίας, τηρουμένων των όρων που αυτονόητα θέτει η ανισομετρία στην καπιταλιστική ανάπτυξη. Οπως είπε, «ενδεχόμενη έξοδος της Ελλάδας από την

Το «ΒΗΜΑ» στο γνωστό του ρόλλο...

Δεν άργησε να ξαναχτυπήσει το «Κυριακάτικο Βήμα», του γνωστού συγκροτήματος, το οποίο σε μια ακόμα προσπάθεια να χτυπήσει το μεγαλειώδη αγώνα των εργαζομένων της «Ελληνικής Χαλυβουργίας», που έχει συγκλονίσει όλο τον κόσμο, έστησε ρεπορτάζ αξιοποιώντας επίδοξους απεργοσπάστες, που δηλώνουν ότι «όπως υπάρχει το δικαίωμα στην απεργία, υπάρχει και το δικαίωμα στην εργασία». Και όταν μια εφημερίδα των καπιταλιστών πασχίζει με τέτοια επιχειρήματα όπως, π.χ., το «δικαίωμα στην εργασία» κόντρα στο δικαίωμα στην απεργία γιατί αυτό κάνει, γίνεται κατανοητό πως δουλεύει για τον καπιταλιστή ιδιοκτήτη. Δε νοιάζεται για τη δουλειά και τη ζωή των εργατών, αλλά για τον τζίρο και τα κέρδη των καπιταλιστών που χτυπιούνται από την απεργία ως μορφή πάλης για την εξασφάλιση όσο γίνεται στον καπιταλισμό, των στοιχειωδών δικαιωμάτων για μόνιμη και σταθερή δουλειά και μισθούς που να ικανοποιούν τουλάχιστον στοιχειώδεις ανάγκες της εργατικής οικογένειας.

***

Για δικαίωμα στην εργασία κάνει λόγο το «Βήμα». Αυτό ακριβώς υπερασπίζονται και οι απεργοί χαλυβουργοί: το δικαίωμα στην εργασία. Το οποίο ο Μάνεσης ήδη έχει αφαιρέσει από 93 εργαζόμενους και έχει διαμηνύσει ότι η ίδια μοίρα περιμένει 90 ακόμα. Βέβαια, για τους απολυμένους - όπως και τους χιλιάδες εργαζόμενους σε όλη τη χώρα και κάθε κλάδο που είναι με το ένα πόδι στην ανεργία - το «ΒΗΜΑ» δε

Κενό...

Ο Πάγκαλος ανακοίνωσε ότι δεν πρόκειται να πολιτευτεί εκ νέου.

Δύο σχόλια:

*

Πρώτον, πρόκειται περί ...γενναίας απόφασης. 

Αρκεί να σκεφτεί κανείς τούτο:

Ο Πάγκαλος αποφάσισε να αποχωρήσει σε μια στιγμή όπου μετά τις γνωστές δηλώσεις του

(σ.σ. «όλοι μαζί τα φάγαμε», «κοπρίτες», «το μνημόνιο είναι ευλογία», «όσοι διαμαρτύρονται είναι φασίστες, κομμουνιστές ή μαλάκες» και άλλες παρόμοιες)

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Κάλπικα διλήμματα για νόθευση της λαϊκής ψήφου

Μάταια προσπαθεί να κρύψει τη συμφωνία της στα μέτρα που έρχονται μετά την κάλπη

Το χαρτί του εγγυητή της «ευρωπαϊκής πορείας» της χώρας και της σταθερότητας του αστικού πολιτικού συστήματος παίζει στο δρόμο προς τις κάλπες η ηγεσία της ΝΔ, κλιμακώνοντας ταυτόχρονα τα εκβιαστικά διλήμματα και τις συκοφαντίες κατά των ταξικών - λαϊκών αγώνων, αλλά και πλειοδοτώντας στο κυνήγι των μεταναστών.

Το στόχο αυτό εξυπηρετούσε η επίσκεψη του Α. Σαμαρά σε Ισπανία και Πορτογαλία και οι συναντήσεις που είχε με τους ομοϊδεάτες του πρωθυπουργούς, με τους οποίους συμπλέει πλήρως στην απαρέγκλιτη εφαρμογή άγριων μέτρων, που συμπιέζουν δραστικά την τιμή της εργατικής δύναμης, για χάρη της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων.

Σε αυτό το πνεύμα ήταν και οι δηλώσεις που έκανε μετά τη συνάντησή του με τον Ισπανό πρωθυπουργό Μ. Ραχόι, υπογραμμίζοντας την ανάγκη «να υπάρξουν μέτρα ανάκαμψης, ανάπτυξης των οικονομικών, ιδιαίτερα στη Νότια Ευρώπη», αλλά και παραπέρα συντονισμός «προκειμένου να αντιμετωπίσουμε το τεράστιο πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης, που πρέπει να παταχθεί».

Τα παραμύθια περί «κυβέρνησης της αριστεράς»

Με πρωτεργάτη τον ΣΥΡΙΖΑ, γίνεται όλο και περισσότερο το τελευταίο διάστημα λόγος για συνεργασία των κομμάτων της αριστεράς, με στόχο να δημιουργηθεί ένας συνασπισμός «των αριστερών πολιτικών δυνάμεων», που θα κυβερνήσει, κόντρα στο μέτωπο των «μνημονιακών». Λένε ότι αυτή μπορεί να είναι η διέξοδος για να αλλάξουν τα πράγματα και να δει ο λαός άσπρη μέρα. Λένε ότι μια τέτοια κυβέρνηση θα κάνει διαπραγμάτευση μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση, για να καταργήσει το μνημόνιο και να μειωθεί το χρέος. Μιλάνε για καλύτερη διαπραγμάτευση που θα κάνουν ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΔΗΜΑΡ και όσοι συμμετέχουν σε αυτό το συνασπισμό με το ΔΝΤ, την ΕΚΤ, την τρόικα και ισχυρίζονται ότι αυτό θα ανακουφίσει το λαό. Δηλαδή, αυτός ο συνασπισμός θα συναιτίσει τα «αχόρταγα» μονοπώλια και τους Ευρωπαίους.

Πουλάνε ψεύτικες ελπίδες και κοροϊδεύουν. Την ενότητα της αριστεράς ας την πραγματοποιήσουν οι αυτοαποκαλούμενες αριστερές δυνάμεις, ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ και άλλοι. Αυτοί πράγματι μπορούν να ενωθούν. Αλλά, επειδή απευθύνονται και στο ΚΚΕ, το έχουμε ξαναπεί ότι το ΚΚΕ είναι Κομμουνιστικό Κόμμα, κόμμα της εργατικής τάξης και όχι αριστερά, καμιά σχέση δεν έχει με την αριστερά. Αλλωστε, τι σχέση μπορεί να έχει ένα κόμμα που παλεύει για να ανατρέψει η εργατική τάξη την εξουσία

«Φρίκη δίχως τέλος» ή «φρικτό τέλος»;...

Το δίλημμα των εκλογών είναι «Ευρώπη ή χάος» δήλωσε τις προάλλες ο πρόεδρος του ΣΕΒ, κ. Δασκαλόπουλος.

«Ευρώπη ή χάος» ακούστηκε ο αντίλαλος μόλις λίγες μέρες αργότερα - και με τις ίδιες ακριβώς λέξεις - διά στόματος κ. Αρη Σπηλιωτόπουλου της ΝΔ.

«Ευρώπη ή χάος» επαναλαμβάνουν και τα φερέφωνα της ΠΑΣΟΚικής προπαγάνδας.

*

Φυσικά η - λατρεμένη από τους θιασώτες της - «Ευρώπη» τους δεν είναι άλλη από το «χάος» των δεκάδων εκατομμυρίων Ευρωπαίων ανέργων και των εκατοντάδων εκατομμυρίων Ευρωπαίων φτωχών.

Ενα «χάος» που απλώνεται στην ΕΕ από τον Ατλαντικό και τη Μάγχη μέχρι τη Μεσόγειο και τις βόρειες θάλασσες.

Η «Ευρώπη του χάους» και της κοινωνικής φρίκης,

το «χάος της Ευρώπης τους»

- το οποίο έχουν τόσο θράσος ώστε να συνεχίζουν να μας το εμφανίζουν ως «εθνικά επιβεβλημένη και σωτήρια επιλογή» -

έχει από μνημόνια (Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία)

μέχρι αντεργατικές και φοροεισπρακτικές επιδρομές (Ισπανία, Ιταλία, Δανία),

από «δάκρυα και αίμα» (Βρετανία)

Αποκλείουν ή διαστρεβλώνουν το ΚΚΕ

Πριν καν ξεκινήσει επίσημα η προεκλογική περίοδος, τα κρατικά και αστικά ΜΜΕ δείχνουν από τώρα τις διαθέσεις τους για τον τρόπο με τον οποίο σκοπεύουν να αντιμετωπίσουν το ΚΚΕ στο δρόμο για την κάλπη. 

Οι εκπρόσωποι και οι θέσεις του Κόμματος αποκλείονται συστηματικά από τα δελτία ειδήσεων και τις δημοσιογραφικές εκπομπές, ενώ εκεί που γίνονται αναφορές, είτε είναι λειψές, είτε διαστρεβλώνουν συνειδητά τα όσα λέει το ΚΚΕ. Συμπληρωματικά στα παραπάνω, ολοένα και πληθαίνουν τα κατασκευασμένα ρεπορτάζ, με τα οποία ο αστικός Τύπος επιτίθεται στο Κόμμα, στις εργατικές - λαϊκές κινητοποιήσεις και τα δικαιώματα, με άθλιες συκοφαντίες και ψέματα, χωρίς τον παραμικρό αντίλογο.

Την ίδια μεταχείριση με το ΚΚΕ έχουν και οι εργατικοί αγώνες. 

Μεγαλειώδεις μάχες, που μπορούν να παραδειγματίσουν την εργατική τάξη με τη συνέπεια και τον προσανατολισμό τους, αποσιωπούνται και εξαφανίζονται από τα

Σιδερόφρακτες παρελάσεις σε όλη τη χώρα

Πρωτοφανή μέτρα αστυνομοκρατίας, με στόχο τον εκφοβισμό του λαού

Σε σιδερόφρακτο κλοιό έγιναν οι παρελάσεις της 25ης Μάρτη, με αστυνομοκρατία, αποκλεισμούς δρόμων, ΜΑΤ και ρίψη χημικών, εκατοντάδες προσαγωγές και δεκάδες συλλήψεις. Με ευθύνη της κυβέρνησης, η μαθητική παρέλαση της Αθήνας το Σάββατο και η στρατιωτική της Κυριακής, έγιναν με ελάχιστο κόσμο να τις παρακολουθεί και γονείς να διαμαρτύρονται, γιατί δεν

Η γένεση της ελληνικής αστικής τάξης και του κράτους της

της Δώρας Μόσχου

Ορισμένες πλευρές των οικονομικών δραστηριοτήτων της και τα μεθοδολογικά προβλήματα που γεννούν, σε μια μαρξιστική προσέγγιση της ελληνικής ιστορίας

Το πρόβλημα της μετάβασης των πληθυσμών του ελλαδικού χώρου από τις φεουδαρχικές στις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής έχει αρκετές φορές τεθεί - και όχι μόνο από τη μαρξιστική ιστοριογραφία - αλλά ενδεχομένως δεν έχει ακόμα διερευνηθεί όσο θα έπρεπε ούτε - πολύ περισσότερο - έχει απαντηθεί με επάρκεια. Οπωσδήποτε, οι μαρξιστές ιστορικοί και ιστοριοδίφες ήταν και οι πρώτοι που διατύπωσαν τη θέση περί διαμόρφωσης αστικής τάξης στον οθωμανοκρατούμενο ελλαδικό χώρο κατά τις παραμονές της μεγάλης επανάστασης του 1821, ορίζοντας ακριβώς αυτή τη διαδικασία ως εκ των ουκ άνευ προϋπόθεσή της.
Σε αυτό το σημείο, η συμβολή του Γιάννη Κορδάτου, αλλά και του Γιάννη Ζεύγου (θα τολμούσα να συμπεριλάβω και τον καθηγητή Σβορώνο) είναι ιδιαίτερα σημαντική. Η συμβολή αυτή έγκειται, κατά τη γνώμη μας, στο εξής: έχει καταστεί πια ευρέως αποδεκτή η συμβολή και η καθοδηγητική λειτουργία της αστικής τάξης
στην εκδήλωση της μεγάλης ελληνικής επανάστασης. Νομίζουμε δε ότι, όπως η μεγάλη γαλλική επανάσταση του 1789 αποτελεί το πρότυπο αστικοδημοκρατικής επανάστασης με σκοπό την κατάληψη από την αστική τάξη και της πολιτικής εξουσίας, κατά τον ίδιο τρόπο η ελληνική επανάσταση αποτέλεσε πρότυπο επαναστατικής διαδικασίας, καθοδηγημένης από την αστική τάξη, στην προοπτική της διαμόρφωσης ενιαίας εσωτερικής αγοράς και συγκρότησης έθνους - κράτους.