ΕΚ Ζακύνθου: Χτυπάμε τη μήτρα που γεννά τον φασισμό, τον καπιταλισμό

Με αφορμή τους τραμπουκισμούς φασιστοειδών της Χρυσής Αυγής σε βάρος διαδηλωτών στη Ζάκυνθο το Σάββατο 6 Απρίλη, αλλά και μια παράξενη σπουδή διαφόρων «αντιφασιστών», που έσπευσαν να καταγγείλουν φορείς του εργατικού - λαϊκού κινήματος, η διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Ζακύνθου έδωσε στη δημοσιότητα την παρακάτω ανακοίνωση:
«Η επίθεση από τα φασιστοειδή της Χρυσής Αυγής ενάντια στο “Αντιφασιστικό Μέτωπο” το Σάββατο 6 Απρίλη, είναι καταδικαστέα από το ταξικό εργατικό κίνημα.
Σε αυτούς όμως που βιάστηκαν να κατηγορήσουν το Εργατικό Κέντρο Ζακύνθου, το ΠΑΜΕ, τη Λαϊκή Συσπείρωση ότι δεν στηρίζει το “Αντιφασιστικό Μέτωπο” απαντάμε:

Η εκκλησία της ηλιθιότητας

1. Aπό τη στιγμή που αποφάσισαν ν' αναδείξουν τον Τσίπρα ως έναν ακόμη εθνικό ηγέτη γενικής αποδοχής, ο Συνασπισμός δεν είναι παρά ένα εργαστήριο πειραμάτων.

2. Προστατευμένοι από το θέαμα, οι Συνασπισμένοι δε ζουν παρά μιαν ατέλειωτη πολιτική σιέστα. Οι παλιές πουτάνες της δημοσιογραφίας γνωρίζουν πού είναι το μελλοντικό τους ψωμί και φροντίζουν ν' ανοίγουν το δρόμο στο Συνασπισμό, που άλλο τίποτα δεν κάνει από το να περιμένει. Από την αγυρτεία που ασκούν οι τρεις ηλίθιοι και καταδυναστεύουν ένα λαό που έχει χάσει τη λαλιά του, η πανίσχυρη ψευδοοργάνωση της απανταχού Αριστεράς είναι έτοιμη να πέσει στην αγκαλιά του κράτους.

3. Δεν υπάρχει πιο ιδανικός σύμμαχος μέσα στο κίνημα από τη βιασύνη του αντιπάλου. Η βιασύνη είναι εφεύρεση του διαβόλου. Σου δίνει την άνεση να μελετήσεις με το πάσο σου την αδημονία της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τον τρόπο που ξεδιπλώνουν τα ψέματά τους, προκειμένου ν' απλώσουν χέρι στην εξουσία.

Ο εκφυλισμός της «αριστερής» κυβέρνησης πριν καν κυβερνήσει...

Πριν από τις εκλογές Μάη - Ιούνη 2012 τέθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ το ζήτημα του σχηματισμού αριστερής κυβέρνησης με τη συμμετοχή και του ΚΚΕ. Αυτή η πρόταση αποτέλεσε ένα ψηφοθηρικό δόλωμα σε λαϊκές δυνάμεις, οι οποίες αναζητούσαν εναγωνίως σανίδα σωτηρίας και διέξοδο από τα μνημόνια, τα αντιλαϊκά μέτρα, τα καθημερινά πιεστικά προβλήματά τους. Εγκλώβισε τη συσσωρευμένη και δικαιολογημένη οργή και αγανάκτησή τους από την πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Συνέβαλε στη διαδικασία αναπαλαίωσης του φθαρμένου δικομματικού πολιτικού σκηνικού και αντικατάστασής του από ένα άλλο, εξίσου αποτελεσματικού για τη σταθερότητα του καπιταλιστικού συστήματος. Και πάνω από όλα απέτρεψε, προσωρινά λέμε εμείς, τη ριζοσπαστικοποίηση αυτής της οργής έτσι ώστε να αμφισβητεί τις πραγματικές αιτίες των λαϊκών προβλημάτων, την καπιταλιστική οικονομία και εξουσία, τη συμμετοχή στην ΕΕ.